معرفي آوازي محلي/هوره نجواي عاشقانه كردها از ديرباز تاكنون

واضح آرشیو وب فارسی:مهر: معرفي آوازي محلي/"هوره" نجواي عاشقانه كردها از ديرباز تاكنون
ايلام - خبرگزاري: "هوره" از آوازهاي بومي و محلي استانهاي زاگرس نشين كشور است كه به ويژه اين نوع آواز در استان ايلام از ديرباز تاكنون در بين مردم از جايگاه بالايي برخودار بوده است.

به گزارش خبرنگار مهر در ايلام، هوره نبض تاريخ اين سرزمين است، لالايي و زبان مشترك زاگرس با درختهاي سربه فلك كشيده بلوط و مردماني به زلالي چشمه‌هاي كوهپايه.

در سرايش هوره كلمات به نرمي و در چينشي مرواريد گونه به آرامي بر زبان جاري مي‌شوند و داغ و درد و غريبي و شكوه از روزگار را نهفته در لابه لاي خود به ذهن شنونده مي‌بخشند.

نجوايي عاشقانه در شبي آرام با سوسوي ستارگان و نور نقره‌اي ماه كه همچون حريري بر پهنه دشت گسترده است، داغ غريبي و ياد روزگاران و ياران گذشته با سيل كلمات كه از زبان "سيد قلي" آخرين بازمانده نسل هوره ‌سرايان نامدار جاري مي‌شود.

هوره رودخانه پر رمز و راز كلمه است، جاري شده از اعماق قرون و نهفته در سينه گرم نسلي كه اكنون مي‌رود تا در شلوغي آهنگهاي جاز و راك گم شود.

هوره آواز زمزمه‌گونه و با ريتم سنگين و كشداري است كه خواننده شعرها و ابيات كردي را در اين شيوه مي‌خواند. اين در حالي است كه در دوره‌هاي گذشته مضمون ابيات مذهبي بوده و هوره سرايان بيشتر به آواز كردن آيات كتب آسماني يا آموزه‌هاي منظم مذهبي پرداخته‌اند اما امروزه مضموني عاشقانه دارد.

كردهاي منطقه غرب و به ويژه ايلام از ديرباز در شادي و غم و هنگام وقوع رويدادهاي تاثيرگذار از جمله غربت، از دست دادن عزيزي يا در خلوت عاشقانه خود شروع به خواندن هوره و درددل با ذات مادرانه طبيعت و ذكر ستايش گونه اهورامزدا مي‌كردند.

هوره با قدمتي هزاران ساله به ژرفاي تاريخ اين سرزمين مربوط به دوران "زرتشت" است و بخش مهمي از كتاب مقدس "اوستا" هوره را نداي حق‌طلبي و كرداري نيك و پنداري نيك مي‌داند. واژه هوره از واژه "اهوره" گرفته شده و از شيوه هوره در خواندن قرآن نيز استفاده مي‌شود و واژه "سوره" از همين نام گرفته شده است.

آواز هوره از ريتم آزاد پيروي مي‌كند و اين گونه آوازخواني بيشتر در بين مردم مناطق "شيروان چرداول" و "ايوان" ايلام، "گوران"، "سنجابي"، "قلخاني" و "كلهر" استان كرمانشاه مرسوم است.

به نظر مي‌رسد كه هوره مادر همه آوازها، تصنيفها و ترانه‌هاي مردمان جهان است كه در قالب مقامهاي "هجراني"، "مجنوني"، "سحري" و "هي‌لاوه" و... بدون استفاده از سازها و آلات موسيقي شكل گرفته است.

در گذشته انسانها به تنهايي يا به صورت دسته‌جمعي به خواندن ممتد آواز روي مي‌آوردند سپس به مرور زمان انواع سازها و آلات موسيقي به ميان آمد و آنان هوره ممتد و موزون را به قطعات و اجزا متنوع و متكثر امروزي بدل كردند.

به اعتقاد كارشناسان، آوازهاي سنتي ايران زمين امروز همان هوره است كه به صورت رديفي و دستگاه درآمده و اساس اين دگرگونيها و تنوع در آوازهاي شاد و غمناك برگرفته از هنر لطيف و اصيل هوره است.

در مناطق كردنشين غرب كشور به ويژه استان ايلام هنرمندان بزرگي وجود دارند كه خواندن آواز هوره را به حد كمال رسانده‌اند كه از سرايندگان بزرگ اين آواز مي‌توان به شادروان "داراخان"، "علي‌نظر" و "سيد قلي كشاورز" اشاره كرد.

چندين مقام و ظرافت خاصي است كه تنها افراد خاصي كه با اين شيوه آشنا باشند، اختلافها و نوع مقامها را تشخيص مي‌دهند.

رئيس سازمان ميراث فرهنگي و گردشگري ايلام در اين ارتباط به خبرنگار مهر گفت: تلاش براي زنده كردن آواهاي بومي و موسيقي محلي اين استان را يك ضرورت فرهنگي است.

فريدون محمدي بيان داشت: زنده كردن موسيقي محلي و سنتي به عنوان يكي از نمادهاي فرهنگي تاريخ كهن اين ديار وظيفه همه فعالان فرهنگي ايلام و نهادهاي مربوط است.

وي افزود: هوره را مي‌توان مرواريدي سفته از تاريخ درخشان ايلام دانست كه بايد از صدف سينه بزرگان اين شيوه آوازي به نسل آينده انتقال يابد.

اين مسئول با اشاره به اينكه در بيتهاي هوره فرهنگ و هنر و ياد بزرگان اين ديار نهفته است كه مي‌تواند جوانان امروز و فردا را با ريشه‌هاي فرهنگي و قومي خود بيشتر آشنا كند.

وي اظهار داشت: علاوه بر اين بخشي از كارهاي گذشتگان هوره‌خوان ضبط شده و تلاش مي‌شود كه ديگر آثار افراد مطرح در قالب بايگاني نگهداري شود.

محمدي تاكيد كرد: ماندگاري اين ميراث فرهنگي باستاني مستلزم تلاش همه دلسوزان، فرهنگ دوستان و افراد جامعه است.
سه شنبه 1 بهمن 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: مهر]

[مشاهده در: www.mehrnews.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 297]