نگاهى به كتاب افسانه سازان هولوكاستعقده گشايى صهيونيست ها در سينما

واضح آرشیو وب فارسی:کيهان: نگاهى به كتاب "افسانه سازان هولوكاست"عقده گشايى صهيونيست ها در سينما
اميد صدرايي

همزمان با جنايات رژيم صهيونيستي عليه مردم مظلوم غزه، دستگاههاي فرهنگي و سينمايي غربي، در اقدامي تأمل برانگيز فيلم هايي را با موضوع هولوكاست (افسانه دروغين يهودي سازي در جنگ جهاني دوم) نمايش دادند. توجه به اين موضوع، يكي از محورهاي اصلي سينماي غرب به خصوص هاليوود بوده است. آنچه كه به سينماي صهيونيستي معروف شده، دربرگيرنده همين نوع فيلم هاست. اين رويكرد، براساس مأموريت ويژه دستگاههاي سينماي غربي، شكل گرفته تا زمينه اعمال سياست هاي دولت هاي سلطه گر و امپرياليستي را فراهم كند. در واقع سينماي صهيونيستي به ويژه توجه به افسانه هولوكاست درفيلم ها، مظهر و جلوه اي از كاركرد سياسي سينماست. اما سينماي غرب چرا و چگونه به موضوع هولوكاست مي پردازد و اين نوع فيلم ها چه تاثيري بر سياست دارند؟

ابوالحسن علوي طباطبايي در كتاب «افسانه سازان هولوكاست» به اين موضوع پرداخته است. اين كتاب تحقيقي- تحليلي از سري كتاب هاي نيمه پنهان و محصول دفتر پژوهش هاي مؤسسه كيهان است كه توسط شركت انتشارات كيهان چاپ و منتشر شده است. مولف ، اين كتاب را با ارائه خلاصه اي از تاريخچه شكل گيري رژيم صهيونيستي و افسانه هولوكاست آغاز كرده است. چرا كه سينماي صهيونيستي و محوريت هولوكاست در فيلم ها، خود تابعي از به وجود آمدن كشوري جعلي و غصبي به نام اسراييل است. همچنانكه دولت آمريكا و همراهان آن، به حمايت از اين غده سرطاني مي پردازند. سينماي آن ها نيز- به خاطر تابعيت از سياست هاي آن ها- پا به ميدان گذاشته و در ادوار مختلف تاريخ سينماي غرب به اين موضوع پرداخته است. كتاب نخستين فيلم هايي كه با موضوع هولوكاست ساخته شدند را فيلم هاي خبري معرفي كرده.

هاليوود، به عنوان نخستين واردشونده به بحث يهودستيزي و اولين فيلم هاي سينمايي كه با اين مضمون ساخته شدند، «آتش متقابل» (ادوارد ديميتريك -1947)، «قول مردانه» (الياكازان- 1947) و «جستجو» (فرد زينه- 1948) معرفي شده اند.

در بخش ديگري از اين كتاب به معرفي ژانر جديدي به نام «ژانر اسراييلي» پرداخته شده است. اين ژانر اين گونه معرفي شده است: «در اواخر دهه 1940 و اوايل دهه 50 در ميان ژانر يا نوع فيلم هايي كه توليد آن ها در هاليوود رايج بود، ژانر جديدي به نام «فيلم اسراييلي» شكل گرفت. در اين فيلم ها شخصيت هاي جديدي براي اولين بار عرضه شدند.» فيلم هاي «شمشير در صحرا» (جرج شرمن)، «مارگير» (ادوارد دميتريك - 1953) و «اكسدوس» (اتوپره مينجر - 1960) از نمونه هاي نخستين اين نوع فيلم ذكر شده است.

كتاب در بخش ديگري فيلم «خاطرات آن فرانك» را به عنوان نخستين فيلم آمريكايي كه ترس و وحشت ناشي از هولوكاست را در تماشاگران ايجاد مي كرد، بدون آن كه صحنه اي خشونت بار از قتل و شكنجه را نشان دهد معرفي مي كند. در صفحه 48 كتاب «افسانه سازان هولوكاست» درباره اهميت پرداختن به موضوع هولوكاست براي صهيونيست ها اين گونه تشريح شده است: «از نظر صهيونيست ها اطلاعات جعلي مربوط به تاريخ هولوكاست موجب بيدار شدن حسي از هويت يهودي در بسياري از يهوديان مي شود. آن ها عقيده دارند كه اين ماجراي تاريخي احساسي از غرور و شايد امنيت دربرپايي رژيم صهيونيستي در اسرائيل به آن ها داده باشد.»

يكي از جريان هاي سينماي صهيونيستي در اين كتاب فيلم هاي تاريخي - مذهبي مثل «سامسون و دليله» و «ده فرمان» (هردو به كارگرداني سيسيل ب. دو ميل)، «بن هور» (ويليام وايلر) و... معرفي شده است. درباره اين دست از فيلم ها توضيح داده شده است كه «در سال هاي دهه 1950 ميلادي، جريان صهيونيسم سينمايي سياست هاي فرهنگي خود را تكوين و تبيين نمود كه يكي از آن ها پرداختن به تاريخ و فرهنگ يهود از طريق تعبير و تفسير مجدد داستان هاي كتاب مقدس و ارتباط آن ها با رويدادهاي جديد به شمار مي رفت. فيلم هاي تاريخي - مذهبي كه در سال هاي 1950 با اهداف فوق ساخته و در سطح جهاني با تبليغات فراوان مطرح شدند، در واقع وسيله اي براي تأييد ظلم و جور بر يهوديان، بررسي ريشه هاي تاريخي آنان و ايجاد غرور ملي كاذب در آن ها بود كه بدون ترديد در همزماني آن با آغاز شكل گيري رژيم غاصب صهيونيستي در پناه تبليغات گسترده هولوكاست نقش عمده اي داشت.» ابوالحسن علوي طباطبايي در اين كتاب، يكي ديگر از جريانات سينماي صهيونيستي با محوريت هولوكاست را فيلم هايي دانسته كه با هدف تبليغ براي اسرائيل تازه تاسيس ساخته مي شدند. سال هاي نيمه دوم دهه 1960، دوره اي بود كه ساخت فيلم در خصوص فيلم هاي ضد آلمان نازي گسترش يافت: «قطار سريع السير فن راين» (مارك رابسن - 1965)، «قهرمانان تلد مارك «(آنتوني مان - 1965)«آيا پاريس مي سوزد» (رنه كلمان- 1966) و ... از جمله اين فيلم ها معرفي شده است.

كتاب، دسته ديگر اين نوع فيلم ها را، آثار به ظاهر انساني معرفي كرده است. در اين باره توضيح داده شده كه «در سال 1962، به اين سو، شاهد توليد فيلم هايي در هاليوود هستيم كه در آن ها، عامدانه مسئله هولوكاست به عنوان مسئله اصلي مطرح نمي شود. اما اين مسئله به گونه اي هوشمندانه در لايه دوم اين گونه فيلم ها مطرح مي شد. زيرا سردمداران هاليوود به اين نتيجه رسيده بودند كه ممكن است تبليغات پي در پي و مستقيم، تاثير معكوس به جا بگذارد. «ديويد وليزا» (فرانك پري- 1962)، «ليزا» (فيليپ وان- 1962)، «سمسار» (سيدني لومت- 1965) و ... به عنوان نمونه هايي از اين نوع آثار معرفي شده است.

يكي از نكاتي كه در كتاب بر آن تاكيد شده است، تلاش سينماي صهيونيستي براي تلطيف چهره اروپا و تبرئه غرب از جناياتي است كه عليه يهوديان، در گذشته انجام مي دادند. در اين مورد آمده است: «اروپايي ها و آمريكايي ها كه خود افسانه هولوكاست را به وجود آورده بودند، با توليد فيلم هايي از اين دست كوشيدند تا از اين جرم خيالي، خود را تبرئه سازند، تا زمينه هاي لازم براي قرباني كردن مسلمانان فراهم شود».

در اين كتاب همچنين درباره فيلم هايي به ظاهر روشنفكرانه، شخصي و مستقل همچون «فهرست شيندلر» (استيون اسپيلبرگ) و «پيانيست» (رومن پولانسكي) به عنوان آثاري صهيونيستي و هولوكاستي ياد شده است.

بخش پاياني كتاب مزين به عكس ها و اسنادي درباره مطالب و فيلم هاي كتاب است.
يکشنبه 29 دي 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: کيهان]

[مشاهده در: www.kayhannews.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 255]