واضح آرشیو وب فارسی:سياست روز: ضرورت وحدت مسلمين و زمينههاي اتحاد اسلامي
حجت الاسلام كامل خيرخواه:
چنانكه ميدانيم بحث و بررسيهاي بسياري پيرامون ضرورت وحدت مسلمين توسط انديشمندان و مسلمانان جهان اسلام به عمل آمد كه در آنها به زمينههاي موجود و شرايط مناسب در جهت تحقق اتحاد اسلامي تا حدودي پرداخته شد.
اما آنچه كه در اين راستا تاكنون انجام يافت، نه كافي است و نه نافي.كافي نيست. زيرا كه به ، نياز به پژوهش و تلاش بيشتر در تحقق آرمان مقدس وحدت اسلامي را درك ميكنيم، و نافي نيست چون از بيدارگران امت اسلام و نويسندگان دلسوز و دورنگر در جوامع اسلامي نه تنها لزوم مباحث وحدتآفرين را نفي نكردهاند، كه پيوسته به پيگيري و پايداري و در راه رسيدن به وحدت با استفاده از همه امكانات در اين باره تاكيد ورزيدهاند.راز اين همه پراكندگي در جهان اسلام و تفرقهكمرشكن در ميان مسلمانان در چيست. چرا مسلمانان با جمعيت حدود يك ميليارد و نيم، توان مقابله با تحركات تفرقهافكنانه دشمن و دفع تهاجمات سياسي، فرهنگي، ديني ... را از دست داده يا حداقل به تحليل رفته است؟ قطعا پاسخ اين پرسشها و دهها پرسش ديگر در اين رابطه، جز اين نيست كه: متاسفانه امت اسلام (به هردليل) از آموزههاي آسماني قرآن پيرامون و اعتصام به بيگانه مانده و دور افتاده است!!
در حالي كه قرآن مجيد، امت اسلام را به وحدت كلمه و اتحاد در ميان ملل مسلمانان فرمان ميدهد آنجا كه ميفرمايد: يعني همگي به ريسمان الهي چنگ زنيد، و پراكنده نشويد، و نعمت (بزرگ وحدت) خدايي را برخود يادآوريد، آنگاه كه با يكديگر دشمن بوديد، و خداوند ميان دلهاي شما محبت ايجاد كرد، پس (به لطف الهي) همه با هم برادر(ديني) شديد، در حالي كه شما بر لب چاهي از آتش بوديد، و خدا شما را از آن نجات بخشيد. (آري) خداوند، اين گونه نشانههاي خود را بر شمار آشكار ميكند شايد هدايت شويد.
حبلالله يعني چه؟
به معناي ريسمان و ابزار وحدت و اتصال است. پس مفهوم يعني همگان به ابزار اتحاد خدايي چنگ زنيد، و مفسران قرآن در تحليل و تعيين مصاديق اين كلام، سه تعبير و احتمال را مطرح نمودهاند كه معناي هيچ يك از آنها با معناي آن ديگر، مغايرت و مخالفتي ندارد و در واقع هر سه معني با هم قابل جمع و درخورد يك مفهوم هستند كه وجوه احتمالات سهگانه عبارت است از:
الف ـ برخي از مفسران ميگويند: منظور از قرآن مجيد است.
ب ـ بعضي نيز مراد از را اصل اسلام ميدانند.
ج ـ گروه سوم ميگويند: مقصود از (كه در روايات بدان اشاره شد) خاندان پيامبر بزرگوار اسلام(ص) ميباشد.
از بررسي در روايات اسلامي روشن ميشود كه همه اين تعبيرها و تعيين مصاديق، برگرفته از روايات مربوطه درا ين باره است و تنها معناي سوم، مفهوم منحصر جمله نيست؛ زيرا كه منظور از ريسمان الهي، هر وسيله و ابزاري است كه امت اسلام را به يكديگر مرتبط و متصل مينمايد، و در آينده خواهيم ديد كه ريسمان الهي را نبايد تنها در سه مصداق مذكور، منحصر ساخت، بلكه از بررسي در آموزههاي اسلامي به خوبي ميفهميم ابزار بسياري وجود دارند كه از علل و آيات اتحاد اسلامي هستند و ميتوانند عامل وحدت مسلمانان جهان باشند.
قرآن و دعوت پيروان اديان به وحدت
پيش از پرداختن به مبحث وحدت مسلمين و ضرورت همگرايي همه مذاهب اسلامي، اشاره به اين حقيقت غيرقابل انكار، ضروري است كه: اسلام به مسئله وحدت و همبستگي نه تنها در ميان مسلمانان، كه به اتحاد ملتهاي موحد و يكتاپرست از ميان پيروان اديان آسماني نيز توصيه و تاكيد ميورزد.كتاب آسماني مسلمانان (قرآن) به پيامبر بزرگوار اسلام(ص) فرمان ميدهد تا اهل كتاب را به و الزام عملي به ارزشهاي مشترك و پايبندي به اصول اعتقادي و اخلاقي پذيرفته شده دعوت نمايد، آنجا كه ميفرمايد:
بگواي اهل كتاب، بياييد از آن كلمه(حق) كه ميان ما و شما يكسان است پيروي كنيم، (و آن كلمه اين است) كه جز خداي يكتا هيچ كس را نپرستيم و چيزي را با او شريك نسازيم، و برخي از ما برخي ديگر را (به جاي خدا) به ربوبيت نگيريم. (روساي مذاهب را به رتبه پرستشي و اختصاصات خداوندي نرسانيم)، و اگر (پيروان اديان، از اين دعوت) سرباز زنند، بگوييد كه ما تسليم فرمان خدا هستيم.
تامل لازم و دقت كافي تنها در همين يك آيه، مسائل مهم و پيامهاي پرارزشي به عموم پيروان اديان مخصوصا مسلمانان جهان اعلام ميدارد.مهمترين پيام آيه فوق اين است كه پيروان اديان آسماني گذشته و مسلمانان پيرو آخرين آيين الهي اسلام بايد در وجوه مشترك با هم به وحدت كلمه برسند و از اختلاف و تفرقه به شدت بپرهيزند تا راز آفرينش انسان و فلسفه ارسال پيامبران كه مبتني بر تحقق وحدت و هماهنگي بين انسان و طبيعت و مظهر عينيت عدالت در جوامع بشري است بر همگان روشن گردد.
از نكات برجسته ديگران اين آيه، بيان اين آموزه ارزشمند اسلامي در تاثيرگذاري و تعميق بينش ديني مسلمانان و ديگر پيروان پيامبران خداوند است كه آنان حق ندارند با بزرگنمايي موارد فرعي اختلافات و يا تفاوتهاي طبيعي موجود ميان دين منتخب خود، نسبت به پيروان ديگر اديان، احساس بيگانگي و در برابر هم صفآرايي كنند، بلكه ميتوانند با انديشههاي سيراب از سرچشمههاي وحي آسمان كه توسط سفيران الهي به آنان آموخته شد، دست در دست هم با مناديان ظلمت و تفرقه و حاميان ضلالت و زورمداري بستيزند.
سومين پيام آيه اين است كه اگر پيروان اديان نتوانند به اهداف خود در توحيد كلمه و ايجاد اتحاد در برابرمشركان متحجر و كينهتوز دست يابند لااقل براي رسيدن به برخي از اهداف دستيافتني، هرگز نبايد به خود ترديد و دغدغه راه دهند.
و همچنين درنگ و دقت در آيه مورد اشاره، اين حقيقت به طور محسوس قابل درك است كه مسلمانان بايد در تبليغ معارف منطقي اسلام و جذب و هدايت انسانها به سوي آخرين آيين آسماني (اسلام) پيشگام باشند و در اين مسير ضمن حفظ حرمت ديگران بايد به صورت تهاجمي و بدون فوت فرصت عمل كنند.
يکشنبه 22 دي 1387
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: سياست روز]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 41]