استمرار نهضت حسيني/عاشورا ؛ طليعه حركتهاي عدالت‌خواهانه مسلمانان

واضح آرشیو وب فارسی:مهر: استمرار نهضت حسيني/عاشورا ؛ طليعه حركتهاي عدالت‌خواهانه مسلمانان
خبرگزاري مهر - دين و انديشه: قيام عاشورا و رشادت امام حسين(ع) زمينه توسعه و تعميق سطح آگاهي مردم را فراهم ساخت و به تدريج اذهان امت اسلامي را روشن و راه را براي فعاليتهاي همه‌جانبه سياسي، اجتماعي، علمي و فرهنگي فراهم كرد.

بي‌ ترديد هر حركت‌ و جنبشي‌ كه‌ با هدف‌ ايجاد نظام‌ جديد و اصلاحات‌ معنوي‌ برپا شود، به‌ دنبال‌ خود تأثير و پيامدهاي‌ مستقيم‌ و غيرمستقيمي‌ خواهد داشت .

قيام‌ خونين‌ سيدالشهدا قيامي‌ است‌ كه‌ ظهر روز دهم‌ محرم‌ سال‌ شصت‌ و يك‌ هجري‌ به وقوع پيوست و طي آن خاندان امام حسين به اسارت گرفته شدند و حكام‌ آن‌ روز جشن‌ پيروزي‌ برپا كردند اما طولي‌ نكشيد كه‌ شعاع‌ وجودي‌ اين‌ نهضت‌ خونين عالم‌را درنورديد و از فرداي‌ عاشورا، صداي‌ عاشوراييان‌ در كوي‌ و برزن‌ها پيچيد، علم‌ پيروزي ‌برافراشت‌، كاخ‌ بيدادگري‌ را لرزاند .

آنچه بايد بعد از نهضت خونين عاشورا به آن اشاره كرد اين است كه قيام حسين‌بن‌على، مجالي براي بيداري وجدانهاي خفته مردمي بود كه تا آن روز در خواب غفلت به سر مي بردند .

به هر حال آنچه بايد به طرح آن پرداخت اين است كه اگر حسين بن علي(ع) قيام نمي كرد آيا روحيه تنبلي و گريز از مسئوليت به روحيه‌ ظلم ستيزى و مسؤوليت‌پذيرى در جامعه آن روز تبديل مى‌شد؟ به طور قطع بايد گفت حسين آغازگر راهي بود كه استمرار اين مسير مديون اهداف و ماهيت نهضت عظيم حسيني است .

بعد از نهضت‌ مقدس‌ عاشورا حركت‌ها و قيام‌هاي‌ فراواني‌ به‌ تأسي‌ از آن‌ واقعه‌ عليه‌ حاكمان‌ ستم‌گر صورت‌ گرفت‌ كه‌ برخي‌ از آنها عبارتند از: " قيام‌ مدينه، قيام‌ توابين‌ در كوفه‌، قيام‌ مختار ثقفي‌ با انگيزه‌ انتقام‌ از قاتلان‌ امام‌ و شهيدان‌ كربلا، انقلاب‌ زيدبن‌ علي و قيام‌ حسين‌ بن‌ علي‌ شهيد.

مختار فرزند ابوعبيد بن مسعود ثقفي بود و در سال اول هجرت متولد شد، پدرش ابوعبيد از جمله اصحاب رسول خدا بود كه در سال سيزدهم هجرت والي عراق شد.

هدف حقيقي قيام مختار نخست انتقام خون شهداي كربلا و ريشه كن كردن عوامل فاجعه عاشورا بود.اجراي عدالت، احقاق حقوق پايمال شده اهل بيت، حمايت از محرومان جامعه و برقراري حكومتي بر مبناي عدالت از ديگر اهدافي بود كه اين قيام دنبال مي كرد.

در آغاز سال 65 هجري شهر كوفه با ورود مختار رنگ ديگري به خود گرفت. مردم بسيار شاد و اميدوار بودند؛ چون عوامل ابن زياد و بني اميه را بيرون كرده بودند. شيعيان كمترين اعتنايي به نمايندگان ابن زبير در كوفه نداشتند و همه دل به اين مرد انقلابي بسته و چشم اميدشان به سوي او بود.

مختار در ملاقات با سران شيعه كوفه، هدف قيام خود را اين چنين بيان كرد: "من براي اقامه شعائر اهل بيت و زنده كردن مرام آنان و گرفتن انتقام خون شهيدان به سوي شما آمده ام."

وقتي شيعيان از هدف مختار آگاه شدند با وي بيعت كردند كه در اين ميان مي توان به عبدالرحمن شريح و ابراهيم بن مالك اشتر اشاره كرد. مختار رسما فرمان قيام را صادر كرد و به هريك از ياران خود مأموريتي داد.

با سقوط دارالاماره و فرار استاندار ابن زبير و پيروزي انقلابيون، شهر كوفه به تصرف نيروهاي انقلاب درآمد و كوفه ، اين مركز قدرت عراق به عنوان پايگاه انقلاب چهره اي ديگر به خود گرفت.

و سرانجام تمام افرادي كه در روز عاشورا با اسب خود بر بدن مقدس امام حسين و شهدا تاختند، تا آنجا كه سينه و پشت حضرت را له كردند، دستگير شده و به هلاكت رسيدند.

او انتقام خون شهيدان كربلا را گرفت و با اين كار دل اهل بيت را شاد كرد؛ تاقبل از اين انتقام پيوسته اهل بيت داغ دار بودند.

قيام زيد بن علي از ديگر قيام هايي است كه پس از واقعه عاشورا به وقوع پيوست و تفاوت اين قيام با قيام‌هاي قبل از آن اين است كه رهبري آن توسط يكي از افراد خاندان پيامبر يعني زيد بن علي فرزند امام زين‌العابدين بوده است.

زيد فرزند بزرگوار امام سجاد و برادر امام باقر(ع) است كه در مقابل ستمكاري هاي هشام خليفه اموي و عمالش به پا خاست و بر ضد امويان قيام كرد. زيد كه براي شكايت از يوسف بن عمرو، حاكم عراق به دمشق نزد هشام رفته بود، مورد تحقير و سرزنش هشام قرار گرفت و پس از برگشتن از شام در كوفه، شيعيان اطراف او را گرفتند و او را به قيام عليه بني اميه ترغيب كردند. ولي با تير خوردن او در گرما گرم جنگ قيامش به شكست انجاميد و خودش به شهادت رسيد.

بعد از شهادت زيد در سال 121 پسرش، يحيي، دنبال كار پدر را گرفت و از راه مدائن به خراسان رفت و مدتي در شهر بلخ به صورت ناشناس مي زيست تا اينكه نصر بن سيار، او را دستگير كرد و مدتي در زندان بود تا اينكه بعد از مرگ خليفه اموي، هشام از زندان گريخت و مردم زيادي از شيعيان خراسان اطراف او جمع شدند، او به سوي نيشابور آمد و با حاكم آن جا، عمر بن زراره قسري، جنگيد و او را شكست داد. و بالاخره در سال 125 هجري در جوزجان، هنگام جنگ با سپاه بني اميه، تيري به پيشانيش اصابت كرد و در ميدان جنگ كشته شد و نيروهايش پراكنده شدند.

قيام محمد نفس زكيه، قيام ابن طباطباي حسني، قيام محمد بن قاسم و قيام علويان طبرستان از ديگر قيام هايي بود كه در پي عاشورا شكل گرفتند .
شنبه 21 دي 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: مهر]

[مشاهده در: www.mehrnews.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 228]