مكتب خلقت ندارد چون حسين آموزگاري - اين چراغ آسماني نور انسان ساز دارد لذت شوري از جنس شعور براي حسين (ع)

واضح آرشیو وب فارسی:ايرنا: مكتب خلقت ندارد چون حسين آموزگاري - اين چراغ آسماني نور انسان ساز دارد لذت شوري از جنس شعور براي حسين (ع)
يادش بخير آن سالها، آن سالهاي دور كه انگار رنگ خاطره، زيبايي اش را دوچندان كرده است، آن سالهايي كه به ايام محرم، عزاداري هاي زيباي پر از عمق عشق و ايمان را تجربه مي كرديم، ايام پر از آواي آشناي "گلي گم كرده ام مي جويم او را ".

سالها پيش، يك هفته مانده به ماه محرم، مادر سراغ بقچه لباسها مي رفت و لباس هاي مشكي ها را يكي يكي درمي آورد، كنار مادر مي نشستيم و مي پرسيديم: مادر، تاسوعا، عاشورا نزديكه؟
و او با حزن و اندوه، سري به علامت تاييد تكان مي داد و به گل قالي خيره مي شد و ما كه شوري آغشته به غم در دلهايمان خانه كرده بود، با اينكه مي دانستيم امسال هم ما را براي عزاداري به تكيه خواهد برد براي تاكيد بيشتر و اطمينان باز از او مي پرسيديم.
و عاشورا مي آمد و ما با همه اشتياق كودكي در لذت سوگواري سرور شهيدان عالم، غرق مي شديم، لذتي از جنس عشق و ذوق و اعتقاد كه در رگهايمان مي جوشيد و عجيب كه در اين شور غم، مسرور بوديم.
پرسش ما از بزرگترها در باره قيام عاشورا گرچه با پاسخهايي ساده همراه بود، اما به دلمان مي نشست و باورمان مي شد. پسرها لباس مشكي و دخترها چادر مشكي به بر مي كردند و همراه پدر و مادر و پا به پاي آنها در تكايا سينه زنان اشك مي ريختيم.
خوردن چاي در استكان كمرباريك هيات كه متبرك به نام حسين(ع) بود، لذتي ديگر داشت و به محض نشستن واعظ بر منبر، سكوت را مهر لبانمان و اشك را مهمان ديدگانمان مي كرد.
شبهايي كه با نوحه "چه سان روم خيمه خسرو خوبان – اي راحت جان سقاي طفلان" آغاز مي شد و با دودمه "اي اهل حرم مير و علمدار نيامد، علمدار نيامد" ادامه مي يافت و با واحدنوس "برمشامم مي رسد هر لحظه بوي كربلا – بر دلم ترسم بماند آرزوي كربلا " پايان مي گرفت.
با رسيدن شام غريبان و برچيدن بساط عاشوراي حسيني(ع)، غمي غريب سراغمان مي آمد كه نمي دانستيم به خاطر غربت حسين(ع) است يا پايان سوگواري مردي از سلاله پاك پيامبر(ص) و ياران با وفايش.
اين شبها خاطرات كودكي را مرور مي كنم، براي دختر كوچكم آنها را بازمي گويم، فكر مي كنم شايد برايش جالب باشد، البته برايش بسيار جذاب و شنيدني است و باز مي خواهد بشنود.
از تفاوت هاي شيوه عزاداري اين سال ها با دوران كودكي ما مي پرسد، سعي مي كنم با پاسخ هاي متناسب او را قانع كنم، اما سخت قانع مي شود و در آخر مي گويد "دوست داشتم كودك آن زمان بودم".
اين شبها، كساني كه در محلات شلوغ تهران زندگي مي كنند ، تعريف ديگري از آنچه به نام عاشورا و زير بيرق حسيني(ع) جريان مي يابد، در ذهن دارند.
انواع و اقسام اصوات گوشخراش، سازهاي الكترونيكي، اكوهاي رنگارنگ تنظيم نشده و طبل هاي سپرده شده به دست كودكان تا نيمه هاي شب، آسايش را از ساكنان محل سلب كرده است.
ترافيك ناشي از ازدحام و تعدد هيات هايي كه در كوچه ها و خيابان هاي فرعي بعضا با انگيزه چشم و همچشمي به پا شده اند، موجبات نارضايتي افراد بسياري را فراهم آورده است.
بعضا شيوه هاي برپايي اين هيات ها نيز نارضايتي را به دنبال دارد، اما به احترام حسين(ع) سكوت پيشه مي كنند.
چگونگي برپا كردن هياتي را به چشم ديده ام و ناخودآگاه اشك از چشمانم سرايز شد، جواناني بوده اند كه داربست هاي هيات را به پا مي كردند و با مانع درخت روبرو شدند و براي حذف درخت با هر آنچه در دست داشتند به جان مخلوق خداوند رحمان افتادند، تا بالاخره داربست را به پا كردند. از خود پرسيده ام، "آيا اينگونه آزردن با راه و رسم حسين(ع) منطبق است"؟
در بسياري از اين هيات ها و خيمه هايي كه مي توان گفت خلق الساعه هستند، فردي به عنوان واعظ و يا روحاني كه به عنوان سخنران در فضيلت و منقبت ائمه اطهار(ع) سخن بگويد وجود ندارد و فقط جواناني كه از اصول ابتدايي مداحي و حتي صداي خوش بي بهره اند، به مدد سازهاي متعدد از حسين(ع) و مصيبت هايي كه بر سرش آمد، مي خوانند.
مضامين و ملوديهاي رايج در اين هيات مقوله ديگري است كه بعضا اسباب تحريف مذهب و تقليل شان والاي اهل بيت(ع) و امام حسين(ع) را فراهم مي آورد، به گونه اي كه شايد اين مصيبت عظيم نيز كم از آن ظلم كثير كه بر ايشان رفت، نباشد.
همه اين موارد را به مسايلي چون عدم رعايت پوشش مناسب به هنگام حضور در عزاداري ها از سوي جوانان بايد افزود.
اين موضوعات در حالي رخ مي دهد كه اگر امكان حضور در چند مجلس معروف كه مداحان و سخنرانان بنام در آن با تشريح فلسفه قيام عاشورا حاضران را از بركات قيام عاشورا سيراب مي كنند، نباشد، كمتر اين بخت كه بتوان مجلسي در خور شان مقام والاي اهل بيت پيامبر(ص) يافت، نصيب كسي مي شود.
به نظر مي رسد امر ساماندهي هيات هاي مذهبي كه لزوم توجه به آن در اين سالها بيش از پيش احساس مي شود، بيشتر در بعد امنيتي و انتظامي خلاصه شده است و ابعاد مختلف فرهنگي آن به بوته فراموشي سپرده شده است.
كنترل، تحديد و كاناليزه كردن هيات هاي مذهبي كه در طول سال فعال نبوده و فقط در اين ايام پديد مي آيند، امري است كه نه تنها زمينه بروز بسياري از انحرافات اخلاقي و ديني را از بين مي برد، بلكه مي تواند شرايط استفاده مناسب نسل جوان را از فرهنگ عاشورا پديد آورد.
در شرايطي كه نسل جديد در سيطره ابزارهاي ارتباطي چون رايانه، اينترنت، ماهواره و تلفن همراه قرار دارد، ضروري است در چنين مناسبت هايي با استعانت از وجود روحانيان و وعاظ آشنا به فنون برقراري ارتباط با جوانان، جرعه اي از چشمه جوشان مكتب حسيني(ع) را به آنان نوشانيد.
گزارش از: طليعه سيدعلي
يکشنبه 15 دي 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: ايرنا]

[مشاهده در: www.irna.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 463]