واضح آرشیو وب فارسی:خبرگزاري قرآني ايران: عاشورا؛ مكتبي انسان محور
گروه بينالملل: محوريت انسان در واقعه عاشورا امري انكارناپذير است و بدون شك اين ذات الهي حسين بن علي(ع) و ياران و خاندان اوست كه حماسهاي جاودانه و شجاعتي بينظير را به تصوير ميكشد و آنكه دل درگرو اين واقعه نبازد، قسيالقلبي است كه از طهارت قلبي در اين شط پرآب محروم ماندهاست.
به گزارش خبرگزاري قرآني ايران(ايكنا) به نقل از پايگاه اينترنتي پژوهشهاي شيعي، «آيتالله محمد تقي مدرسي» از علماي برجسته عراق در مقالهاي دو بخشي به بررسي واقعه عاشورا پرداخته و ضمن معرفي محرم به عنوان مدرسه تزكيه و پالايش، از انسان به محور اصلي اين واقعه ياد ميكند و معتقد است در واقعه عاشورا همهچيز بر مدار ذات الهي كه در انسان متجلياست، ميگردد، انساني كه از هستي خود، ياران و خانوادهاش براي پايداري دين ميگذرد و چه بسا مصائبي بر وي وارد ميشود اما، او سر فرود نميآورد و به درجهاي والا از شجاعت و ايثار دست مييابد.
آيتالله مدرسي با بيان اينكه امام حسين(ع) و يارانش نيز مانند ما انسان بودند اما، چنان در هدف خود ذوب شده بودند كه به گفته قاسم بن الحسن(ع) مرگ را شيرينتر از عسل ميديدند، مينويسد: امام حسين(ع)، ياران و خاندانش به انوار خداوند سبحان متصل شدند و مرگ را در آغوش كشيدند، آنان نمونه كامل انسانهايي هستند كه براي هدفشان از جان، مال و هستي خود گذشته و به ذات الهي خود رجوع ميكنند و به چنان درجهاي از ايمان، شجاعت و وفاداري ميرسند كه قرنهاست الگو و نمونه صفات عاليه گشتهاند و خيل عظيم بشريت را دنبالهرو خود قراردادهاند.
اين عالم شيعي در ادامه بخش نخست مقاله خود امام حسين(ع) را مصيبت ديدهاي ميداند كه با افزايش مصائب عزم و ارادهاش قويتر شده؛ لذا با ايمان و ارادهاي محكم و استوار بدون ترديد به سوي مرگ گام برميدارد و به جهانيان درس آزادگي و شجاعتي بيمثال ميآموزد.
اين انديشمند شيعي با استناد به حديث پيامبر گرامي اسلام(ص) «الحسن والحسين إمامان قاما أو قعدا»(حسن و حسين امامان اين امتند، چه قيام كنند وچه صلح)، ميافزايد: بيترديد امام حسين(ع) به اين سخن پيامبر و امامت خود آگاهي كامل داشته اما، خود را فدا ميكند تا به جهانيان بفهماند كه دين مهمتر از انسان است؛ بنابراين قهرمانانه به نفس خود و حب حيات «نه» گفته و با شهادتش حكم الهي را جاري ميسازد.
وي معتقد است ما براين ادعاييم كه در راه حسين(ع) گام برميداريم و پيرو او هستيم؛ پس بايد در برابر مصائب و سختيها با سعه صدر رفتار كنيم، چه بسا در چنين مواقعي چون اهل كوفه عمل ميكنيم و مسائل را به روشهاي ديگري حل و فصل مينماييم و با بيان اينكه عاشورا مربوط به زمان ديگري غير از زمان ما است و يا حسين(ع) امام بوده و ما نيستيم، از حرفهاي واهي براي خود سپري ميسازيم و دل و جان خود را در پشت آن پنهان ميكنيم و به راستي كه چه آسان پند و عبرتهاي اين حماسه تاريخي را به دست فراموشي سپرده و به آرامي از جهاد با نفس دوري ميگزينيم و محافظت از خويش را برتر از محافظت از دين ميپنداريم.
آيتالله مدرسي در بخش ديگري از مقاله خود از محرم به عنوان مدرسه تطهير و تزكيه دل و جان ياد ميكند و ما را به اين مدرسه بزرگ فراميخواند و ميافزايد: چه بسيار دردها و بيماريها كه در محرم درمان شود، چه بسيار گناهان كه در اين ماه بخشيده و چه بسيار اختلافات كه حل و فصل شوند، اينها همه از فضائل محرم است؛ زيرا محرم دل و جان را جلاداده و آن را پاك و مطهر ميكند و روح محبت، تعاون و همكاري را ميان انسانها ميدمد و كسالت و رخوت را ميزدايد.
اين عالم شيعي با بيان مصائب عاشورا، حتي دشمنان حسين بن علي(ع) را نيز در زمره گريهكنندگان بر آن حضرت معرفي كرده و در اينباره مينويسد: هنگاميكه قيام مختار برپاشد از حرمله ملعون پرسيدند: آيا در كربلا زماني بود كه دلت به حال حسين بسوزد؟ و او پاسخ داد: آري، آنگاه كه طفل شيرخواره حسين(ع) بر روي دستان او قرباني شد، ديدم كه آن طفل با تبسم به چهره پدر مينگرد، درحاليكه حنجرهاش دريده شده و خون از آن فوران ميكرد، در آن حال دلم به حال حسين سوخت!
وي در پايان با اشاره به آيه 22 سوره زمر«فَوَيْلٌ لِلْقَاسِيَةِ قُلُوبُهُم مِن ذِكْرِ اللَّهِ»(واى بر آنان كه قلبهايى سخت در برابر ذكر خدا دارند!) از كساني كه داستان حسين(ع) را ميشنوند اما دلشان نميلرزد، به عنوان محرومان و به دور ماندگان از محرم ياد ميكند و ميافزايد: اينان افرادي قسيالقلب هستند كه ميان خود و عاشورا ديواري ضخيم و محكم كشيدهاند؛ اشخاصي كه بويي از انسانيت نبردهاند، وا اسفا بر چنين قلبهايي چراكه قساوت قلب از شديدترين شقاوتهاست؛ چه بسا قلبي كه در زنجير قساوت اسير باشد و هرگز از اين بند رهايي نيابد.
سه شنبه 10 دي 1387
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبرگزاري قرآني ايران]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 280]