خاطرات دانشجويان ژاپني از ايران (بخش دوم)

واضح آرشیو وب فارسی:آفتاب: خاطرات دانشجويان ژاپني از ايران (بخش دوم)
«فو.مي‌ آ.به» دانشجوي زبان پارسي سال سوم دانشگاه مطالعات خارجي توكيو درباره خاطراتش از ايران گفت:‌ «در زماني كه تخت جمشيد در ايران در اوج شكوه بود، ‌ما ژاپني‌ها مانند انسان‌هاي نخستين زندگي مي‌كرديم»!
آفتاب: در نخستين شب ماه دي امسال شب فرهنگي ايران در ژاپن برگزار شد كه در آن برخي از دانشجويان ژاپني خاطراتشان را از ايران بيان كردند.

به گزارش خبرنگار آفتاب از توكيو، شب فرهنگي ايران در ژاپن به همت دانشجويان ايراني در دانشگاه‌هاي توكيو در سالن سفارت ايران در ژاپن برگزار شد. در اين شب برخي از دانشجويان ژاپني نيز حضور يافتند و در يك مسابقه سخنراني خاطراتشان را از ايران و ايراني بيان داشتند.

در شب فرهنگي ايران و ژاپن خانم «فو.مي‌ آ.به» دانشجوي زبان پارسي سال سوم دانشگاه مطالعات خارجي توكيو درباره خاطراتش از ايران گفت:‌ «در زماني كه تخت جمشيد در ايران در اوج شكوه بود، ‌ما ژاپني‌ها مانند انسان‌هاي نخستين زندگي مي‌كرديم»!

به خاطر اين كه وضعيت و جايگاه زبان فارسي در بين دانشجويان ژاپني بهتر نمايان شود عين گفته‌هاي شان در پي مي‌آيد:

خانم «فو.مي‌ آ.به» به خاطرات خود از ايران پرداخت و گفت:‌ «من در دانشگاه مطالعات خارجي توكيو زبان فارسي را مي‌خوانم. نه فقط فرا گرفتن زبان فارسي ،‌بلكه تاريخ ايران را هم مي‌آموزم».

وي افزود: «من مي‌خواهم درباره زمينه‌اي كه خودم به آن علاقه فراواني دارم ، يعني تاريخ ايران صحبت كنم. در اين فرصت كوتاه مي‌خواهم مقايسه‌اي بين تاريخ ايران با تاريخ ژاپن داشته باشم. در ژاپن در حدود 2000 سال پيش ، اصلا دولتي وجود نداشت. د رايران چطور بود؟

2000 سال پيش ، 3000 سال پيش ، 5000 سال پيش هم در ژاپن دولتي وجود نداشت!!؟

در دبستان‌هاي ژاپن تمامي‌دانش آموزان تاريخ جهان را فرا مي‌گيرند. البته تاريخ ايران را هم آموزش مي‌دهند. به ويژه فرهنگ عالي امپراتوري پارس و حتي زمان صفويه نيز مشهور است.

حالا درباره دو ميراث جهاني در ايران صحبت مي‌كنم.
الف – تخت جمشيد يكي از ميراث جهاني است. در حدود 2500 سال پيش آن ساخته شد و در آن جا مراسم‌هاي زيادي برگزار شده است. ستون‌هاي بلند و برجسته كاري‌هاي زيبا و پر معني باقي مانده است. آنها به ما نشان مي‌دهند كه استحكام و پهناوري و فرهنگ عالي امپراتوري پارس چقدر پر عزمت بوده است. مثلا برجسته كاري كه در آن سفيران كشورهاي مختلف مانند هند و لبنان و مصر ، سوغات كشور خود را به بارگاه امپراتور هديه مي‌كنند.

در زماني كه تخت جمشيد ساخته شد، ژاپن چگونه كشوري بود؟
هنوز دولت در آن تاسيس نشده بود و مردم زندگي نخستين داشتند! من در دانشگاه خواندن خط ميخي را آموختم و در تخت جمشيد فرمان داريوش بزرگ را خواندم. آن خيلي با وقار و عالي بود. من به ياد دارم كه وقتي به تخت جمشيد رفتم ،‌ خيلي حيرت زده شدم. چون چشمان من آن آثار هنري 2000 سال پيش را مي‌ديدند كه داريوش مي‌ديد. چه احساس شگفت انگيزي!

ب – درباره اصفهان
اصفهان شهري است كه ژاپني ها هم آن را مي‌پسندند. اصفهان در تجارت جاده ابريشم شهر مهمي‌بود. در قرن 16 ميلادي پايتخت صفويه شد و در آن زمان بود كه ساختمانها، هنرهاي زيبا ، صنايع دستي و اقتصاد ايران خيلي رونق گرفت. ميدان امام يكي از ميراث جهاني است . مردم مي‌گويند : «به راستي اصفهان نصف جهان است، اگر تبريز نباشد».

من غروب ميدان امام اصفهان را خيلي دوست دارم. نه فقط ميدان امام ، بلكه سي و سه پل نيز قشنگ و عالي است. به ويژه در شب‌ها ، ساختمانهاي تاريخي قابل توجه زيادي در آن شهر وجود دارد.
تا به حال درباره 2 ميراث جهاني در ايران صحبت كردم. يكي از آنها تخت جمشيد كه مال قبل از ميلاد است و ديگري اصفهان كه مال قرن بعد از اسلام است. مي‌خواهم بگويم كه توانايي ايرانيان براي ساخت فرهنگ عالي در هر زمان هم قابل توجه است.
تخت جمشيد بر اساس فرهنگ زرتشتي است . اما اصفهان بر اساس فرهنگ اسلامي‌است.

يكي از ويژگي‌هاي مهم ديگر اين فرهنگ كهن ، وجود فرهنگها،‌آداب مختلفي است كه در آن مجتمع شده است. ايران كشوري كه پيشگام فرهنگ جهان بوده است. از ديدگاه قدمت تاريخ ،‌بسياري از كشورهاي جهان به آن نمي‌رسد.

اما بايد دانست كه گذشته‌ها ، گذشته است. هيچ كس آينده را نمي‌داند. پافشاري كردن بر روي گذشته ، جلوي پيشرفت فكر مردم را مي‌گيرد و با پيشرفت زمان همه چيز در حال دگرگوني است. اين يك حقيقت است كه گذشته وآينده به يكديگر متصل‌ هستند.

انسان مي‌تواند دانش و تجربه گذشتگان را براي زندگي بهتر استفاده كند. اما پرسش اين جاست كه امروزه ايرانيان از دانش و تجربه گذشتگان خود ، چگونه استفاده مي‌كنند؟ و نيز با دانش و تجربه كشورهاي ديگر چگونه رو به رو مي‌شوند؟ و تاريخ را چگونه مي‌سازند؟
من تا آن جايي كه بتوانم سعي مي‌كنم تا تاريخ نوين ايران را از داخل و خارج و از تمامي‌ابعاد آن بررسي كنم.

گفتني است «فو.مي‌آ.به» دانشجوي سال سوم زبان و ادب پارسي در دانشگاه مطالعات خارجي توكيو است. وي تا كنون دو بار به ايران سفر كرده و سال گذشته وي نمايش «امام حسين (ع) و بي بي شهربانو» را نوشت و كارگرداني كرد. وي هم چنين نفر سوم مسابقات سخنراني به زبان فارسي براي دانشجويان ژاپني است. اين مسابقات چندي پيش در سفارت جمهوري اسلامي‌ايران در توكيو برگزار شد.

در ادامه اين مراسم خانم «نا.تسو.مي‌ كا.وا.با.تا» دانشجوي زبان پارسي سال دوم دانشگاه «چو.ئو» در استان توكيو نيز درباره خاطره‌اش از ايران چنين گفت:‌ «در ايران همه چيز به «ان شاا...» واگذار مي‌شود».

وي گفت: «علت اينكه من زبان فارسي را به عنوان زبان خارجي انتخاب كردم اين بود كه يك روز توسط يكي از دوستانم به كلاس فارسي دعوت شدم و پس از گذراندن تنها يك ساعت از كلاس درس، شيفته فرهنگ و آداب و سنن مردم ايران شدم».

وي صحبت‌هايش را اين‌چنين ادامه داد:
«مردم ايران با وجود مشكلات مالي و مشكلاتي كه در جامعه جهاني دارند، همواره با روحيه‌اي شاد مقاومت مي‌كنند. هر روز كه من براي رفتن به دانشگاه سوار قطار مي‌شوم از ديدن چهره خسته و افسرده هموطنانم و شنيدن آمار خودكشي ژاپني‌ها كه بالاترين رقم در بين كشورهاي جهان است، از خود مي‌پرسم:‌ «چرا مردم ژاپن علي رغم رفاه اجتماعي و بالاتر بودن سطح زندگي دست به اين كار مي‌زنند و لذت زندگي كردن را از خود مي‌گيرند!؟

پاسخي كه پس از مطالعه كردن فرهنگ ايران به دست آوردم اين است كه مردم ايران در طول ساليان دراز همواره به خداوند بزرگ پناه برده و در تمامي‌سختي‌ها از او كمك مي‌جويند. براي همين با وجود مشكلات مالي با روحيه‌اي كاملا شاد با مشكلات مبارزه مي‌كنند.

يكي ديگر از چيزهايي كه در مورد ايران شنيده ام اين است كه مشكل ديگر آزاري در بين دانش آموزان مدارس ايران بسيار كم است. هر ساله تعداد زيادي از دانش آموزان ژاپني به علت تنش و فشارهاي روحي ناشي از مشكلات اجتماعي و فشار قبول نشدن در كنكورهاي مختلف ، دست به ديگر آزاري گروهي مي‌زنند و اين عمل قبيه باعث خودكشي تعداد زيادي از دانش آموزان ابتدايي شده است.

در مورد تمامي ‌اين مسائل وقتي كه فكر مي‌كنم، مي‌بينم با اين كه در تلويزيون ژاپن هر روزه اخباري بسيار تاريك در مورد ايران داده مي‌شود. اما مردم ايران در كنار هم با شادي زندگي مي‌كنند.

همچنين روابط خانوادگي در ژاپن در سالهاي اخير به علت مشغله زياد كاري بسيار كم شده و روابط خانوادگي به ايميلهاي روزانه خلاصه شده است. ولي ايرانيان چنان چه شنيده ام روزانه چندين ساعت با خانواده خود صحبت كرده و روزهاي تعطيل به خانه هم ديگر رفته و در صورت بروز مشكلات همگي پشت سر هم هستند.

همچنين در مورد مردم ايران شنيده ام كه هر سوالي كه از آنها شود بدون اين كه بخواهند جدي به مساله فكر كنند ،‌مي‌گويند:‌ «ان شاا...» شايد خود آن شخص هم اصلا قصد انجام آن كار را نداشته باشد. ولي مي‌گويد كه اگر خدا بخواهد انجام مي‌دهم. شايد علت اين كه مردم ايران تنش كمتري از مردم ژاپن دارند سپردن تمامي‌كارهاي خود به خواست و اراده و مشيت خداوند است.

اميدوارم روزي برسد كه روابط مردم ايران و ژاپن آن قدر نزديك شود كه ديگر مردم ژاپن فقط تصورات منفي در مورد ايرانيان نداشته باشند، بلكه از آنها روحيه اي قوي و مبارزه با مشكلات را ياد گرفته و رفتار آنان را با خانواده خود و پپوندهاي خانوادگي محكم آنها را فرا گرفته و سرمشق خود قرار دهند. ان شاالله».

لازم به ذكر است خانم «نا.تسو.مي‌ كا.وا.با.تا» دانشجوي سال دوم زبان و ادب پارسي در دانشگاه «چو.ئو» در استان توكيو است. وي همچنين يكي از سخنرانان، مسابقات سخنراني به زبان فارسي براي دانشجويان ژاپني است. اين مسابقات چندي پيش در سفارت جمهوري اسلامي‌ايران در توكيو برگزار شد.

در پايان مراسم به همه دانشجويان زبان فارسي در دانشگاه‌هاي ژاپن كه در سخنراني شركت كردند و خاطراتشان را بيان كردند، جوايزي اهدا شد.
شنبه 7 دي 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: آفتاب]

[مشاهده در: www.aftabnews.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 163]