ميرعماد قزويني بر قله خط نستعليق

واضح آرشیو وب فارسی:قدس: ميرعماد قزويني بر قله خط نستعليق
قزوين - خبرنگار قدس: قزوين به واسطه سابقه درخشان در هنر خوشنويسي و وجود خوشنويسان چيره دست و ماهر به «پايتخت خوشنويسي ايران» مشهور شده است.

قزوين خوشنويسان زيادي را در خود ديده است كه صاحب سبك بوده و در تاريخ دنياي خط ماندگار شده اند. بيشترين استادان قزويني در زمينه خط نستعليق فعاليت داشته اند و اين هنر نفيس هنوز هم در قزوين از رونق برخوردار مي باشد و توسط عده اي هر چند قليل اما با عشق دنبال مي شود.
مردم قزوين هميشه به بزرگترين و چيره دست ترين شخصيت تاريخ خوشنويسي و بخصوص خط نستعليق كه عروس خطوط اسلامي خوانده مي شود، افتخار مي كنند.
«ميرعماد قزويني» نابغه خوشنويسي ايران از قزوين برخاسته است. ميرعماد از بزرگترين استادان خط نستعليق ايران به شمار مي رود.
مهدي نورمحمدي، كارشناس تاريخ و قزوين شناس، در مورد اين شخصيت والا مي گويد: ميرعماد در سال 961 قمري در قزوين به دنيا آمد. پدر و اجدادش از سلسله سادات حسني بودند و در دستگاه پادشاهان صفوي به كتابداري اشتغال داشتند.
ميرعماد در كودكي به محضر «مالك ديلمي» راه يافت و اصول خوشنويسي را نزد او آموخت و سپس براي تكميل دانسته هاي خود راهي تبريز شد و در جرگه شاگردان «محمدحسين تبريزي» درآمد و آن قدر در اين راه پيشرفت كرد كه كه استاد وي گفت: اگر مي تواني چنين بنويسي، امروز استاد خوشنويساني، و همين سخن به معناي پايان تحصيلات ميرعماد نزد استاد بود.
او پس از سياحت در عثماني و به قولي تا حجاز، دوباره به قزوين، زادگاهش برگشت و چون آوازه وي در همه جا پيچيده بود، دوستداران و مشتاقان هنر خوشنويسي زيادي به محضرش شتافتند و از هنر ناب او بهره مند مي شدند.
ميرعماد تا سال 1008 قمري در قزوين ماند و به كتابت و قطعه نويسي پرداخت و بعد عازم اصفهان تختگاه صفويه شد.
وي به دربار فراخوانده شده و مورد لطف شاه عباس قرار گرفت و بعد از اندكي شهرتي تمام يافت و با مشق كردن قطعات «باباشاه اصفهاني» و «ميرعلي هروي» تغييراتي در قواعد خط نستعليق داد و موجب زيبايي بيشتر اين خط شد و با پشتكار فراوان، خط نستعليق را به بالاترين حد كمال رساند؛ به گونه اي كه از اين نظر تاكنون كسي نتوانسته با او برابري كند.
او در مدت 16 سال اقامت در اصفهان، شاگردان زيادي تربيت كرد و به پشتوانه هنر ارزنده خود از مقربان شاه عباس گرديد و اين امر موجب حسادت عده اي از رقباي او گرديد؛ چون هم بر قله رفيع خوشنويسي بود و هم مورد لطف زياد شاه عباس قرار داشت. هنگامي كه ميرعماد به خاك عثماني مسافرت كرده بود، به تسنن متهم گشت و اتهام سني مذهب بودن به ميرعماد و بدگويي از وي در دربار تا آنجا پيش رفت كه باعث برگشت نظر شاه عباس از ميرعماد گرديد و جمعي از اراذل و اوباش به دستور شاه عباس هنگامي كه ميرعماد به غسل جمعه مي رفت، در تاريكي شب او را با ضربات خنجر و قمه به قتل رساندند. به زودي خبر قتل وي در سراسر ايران، عثماني و هند پخش شد و براي او مجلس سوگواري گرفتند و جهانگير پادشاه هند پس از شنيدن خبر قتل او، با اظهار تأسف گفت: «اگر زنده ميرعماد را به من مي دادند، هموزن او جواهر مي دادم».
بنابراين مسؤولان قزوين بايد با نامگذاري يك خيابان اصلي شهر به نام او، از اين شخصيت تجليل نمايند.
يکشنبه 1 دي 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: قدس]

[مشاهده در: www.qudsdaily.com]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 126]