غديرانه/غدير ثمره نبوت پيامبر و سرفصل اعتقادي تشيع

واضح آرشیو وب فارسی:مهر: غديرانه/غدير ثمره نبوت پيامبر و سرفصل اعتقادي تشيع
اردبيل - خبرگزاري مهر: غدير يك رويداد تاريخي صرف يا تنها يك گذرگاه جغرافيايي نيست بلكه يك سرفصل اعتقادي است كه درونمايه همه طاعت‌ها از آن منشا مي‌گيرد و رسالت همه پيامبران در آنجا مفهوم مي‌يابد و همه رشدها و تعالي از آنجا آغاز مي‌شود.

از آنجا كه همه تعالي بشر از اين نقطه آغاز مي ‌شود بنابراين شناخت غدير از ضروري‌ ترين و بنيادي ترين شناخت‌هاي اعتقادي است و بدون شناخت غدير اگر عبادتها بي‌شمار و طاعتها بي‌حساب گردد به كاهي نمي‌‌ارزد.

از سويي غدير كه محتواي واقعي همه دين است در صورتي كه درست شناخته شود انسانها را همرديف و همدست فرشتگان مي‌گرداند.

غدير عنوان عقيده ما و اساس دين اسلام و ثمره نبوت پيامبر(ص) است. پيام غدير تعيين صراط مستقيم تا آخرين روز دنيا بوده و خطابه غدير زنده‌ترين سند ولايت مطلقه الهيه 12 امام (ع) است و امامت، سنگ بناي همه نگرشها،‌ بينشها و دانشهاي شيعي است.

باور آسيب ناپذير شيعه اين است كه امامت همچون نبوت يك منصب الهي و گزينش و حتي اجماع مردم در نفي و اثبات آن هيچ نقشي ندارد و ولايت، استمرار رسالت و پيامد ضروري فرآيند آن است.

انتصاب الهي وصي الزامي است تا مردم بدون حجت نباشند و رسات و نبوت ناتمام نباشد و اين تاريخ زندگاني همه انبيا است كه پيش روي همه دانش وران حق جو است زيرا همه پيامبران شناخته شده تاريخ،‌ داراي اوصيا يا وصي بوده‌اند و آنان به امر خداوند متعال گمارده شده‌اند.

مگر مي‌شود بزرگترين پيامبر و جامع ترين رسالت بدون وصي و وصايت باشد مگر مي‌توان تصور كرد رسالت جاودانه و جهاني بدون بيانگر و پاسدار در يك مقطع از زمان رها شود؟

آيا اين خردمندانه است پيامبراني كه براي يك جامعه كوچك مبعوث شده‌اند وصي داشته باشند تا مكتب آنان بدون تبليغ نماند و نافرجام نگردد،‌ ولي كامل ترين مكتب الهي بدون وصي باشد؟

بر اساس صدها دليل آسيب ناپذير عقلي، علمي و نقلي اعتقاد داريم كه در مراحل نخستين رسالت پيامبر اكرم (ص) علي (ع) از سوي خداوند متعال به وصايت و امامت برگزيده شده بود.

ابلاغ اين انتصاب الهي از آن زماني كه پيامبر اكرم (ص) خويشان و نزديكان خويش را به اسلام فراخواندند آغاز شد و در طول 23 سال به طرق مختلف ادامه داشت. حديث منزلت و حديث قرطاس و ده‌ها حديث ديگر گواه اين واقعيت بوده كه غدير در ميان آن همه ابداع پيگير،‌ شكوهي ويژه دارد و آن ابلاغ در ميان گسترده ترين و بي‌نظير‌ترين اجتماع تاريخ اسلام كه تا آن روز شكل مي‌گرفت و مسلمانان با مليتهاي مختلف و از سرزمين‌هاي مختلف شاهد،‌ پذيرنده و گزارشگر اين رويداد بودند.

علي حقيقتي كه بر همه اسطوره ها خط بطلان كشيد

و علي كيست؟ او را در ملك و ميان ملكيان بايد جست يا در ملكوت؟ بر آستان قدسي‌اش كدام دل را تاب طواف است و نگين حكومتي‌اش كه نقش عدل بر جهان و جهانيان زد، كدام انگشتري را شايسته است؟ علي را در كعبه بايد جست يا در آوردگاه احزاب؟ او آن خشم سرخ خداي است يا اشك لطيف سحرگاهي؟ پي او در كجا بگرديم؟ در كوچه‌هاي كوفه انبان يتيمان بر دوش يا عرق ريزان در حفرآبار مدينه؟

گرسنگان در پي اويند كه مخلصانه سرود "انما نطعمكم لوجه الله" مي‌خوانند يا تشنگان حق و عدالت كه سخن پيامبر (ص) را در گوش دارند كه "علي مع الحق و الحق مع علي"؟

جويندگان معرفت او را مي‌جويند يا شيفتگان حقيقت ناب؟ او را در تعليم كميل بجويم يا در بدرقه ابوذر؟ با ثمره انديشه‌اش،‌ نهج‌البلاغه همنوا شويم يا قرآن كه تجلي حقيقت اوست و خود حق ناطق است و قرآن مجسم؟

در سكوت وحدت بخشش، با استخوان در گلو و خار در چشم حلقه زنيم يا با خشم سرخش بر مهاجمين حرامي بر شهر انبار همنوا شويم؟ از عقيل عدالتش را سراغ گيريم يا از مدعي يهودي در محضر قاضي منصوب خود او؟

كيست اين حقيقت كه بر همه اسطوره‌ها خط بطلان كشيد؟ كيست اين مشتري رضاي حق با ثمن جان: "ومن الناف من يشري نفسه ابتغاء مرضات الله..."

چه بنويسيم و چه بگويم كه قلم سر مي‌شكند و زبان در مي‌ماند و آنجا كه كميت انديشه مي‌لنگد به عشق بايد پناه برد.

اهيمت و آداب و رسوم روز عيد غدير خم

در روز عيد غدير ولايت بر اهل آسمانها عرضه شد و روز عهد معهود نام گرفت و در زمين امر ولايت بر همه موجودات و اهل زمين عرضه شد و روز ميثاق معهود و جمع مشهود نام گرفت.

در اين روز حضرت جبرائيل و بقيه ملائكه به امر خداي متعال جشن مي گيردند و بر پيامبر اكرم (ص) درود مي فرستند و بر پيروان اميرالمومنين (ع) و ائمه استغفار مي كنند.

در چنين روزي توبه حضرت آدم (ص) پذيرفته شده و "شيث" وصي او شده است و نيز در چنين روزي حضرت ابراهيم (ع) از آتش نمرود نجات پيدا كرده و حضرت موسي برادرش هارون را به عنوان وزير خود انتخاب كرده و حضرت عيسي نيز شمعون الصفا را براي جانشيني خودش معرفي كرده است.

در اين روز اظهار سرور و تبريك و تهنيت گفتن، جشن گرفتن و لباس نو پوشيدن، هديه دادن،‌ ديدار با مومنين و اهل و عيال و بردران ديني، اجراي عقد اخوت و برادري و... در سفارش اكيد ائمه و رسول گرامي اسلام قرار گرفته است.

از طرفي چون اين روز عبدالله اكبر و روز اكمال دين و اتمام نعمت است، شكر و حمد الهي، صلوات بر پيامبر( ص) و خاندان او، ‌لعنت و براعت از مشركين، زيارت اميرالمومنين (ع)، نماز و عبادت و احيا، ‌روزه گرفتن، ذكرخدا و دعا از آداب و سنتهاي تاكيد شده بوده كه ائمه نيز به اين آداب مقيد بودند زيرا كه حفظ حرمت اين روز واجب و از كف دادن بركات نازل شده در آن خسران است.

آري علي يكتا گوهري است كه جهان آفرينش مثل او نديده و نخواهد ديد و آنچه گفته شد و خواهند گفت و نوشت، ‌همه و همه تنها قطره‌اي از اقيانوس بي كران فضايل و عظمت مولي الموحدين علي (ع) است.

آري حرف و پيام غدير اين است:

آب را از سرچشمه بايد خورد

‌ميوه را از شاخه بايد چيد‌

چهره را بي پرده بايد ديد
چهارشنبه 27 آذر 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: مهر]

[مشاهده در: www.mehrnews.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 137]