پرسش هايي كه با اختلال مي آيند!

واضح آرشیو وب فارسی:هموطن سلام: پرسش هايي كه با اختلال مي آيند!
در اختلال اخير ،ميزان ريزش بسته‌هاي اطلاعاتي كه در حالت استاندار نبايد بيش از 3% باشد، بين 26 تا 58 درصد در نقاط مختلف كشور در نوسان بوده است .
كورش شمس – بيش از يك هفته است كه اختلال گسترده در ارتباط اينترنتي، حدود 21 ميليون ايراني را سردرگم كرده و شركت هاي ارائه دهنده خدمات دسترسي به اينترنت را نيز درشرايط حادي قرار داده است.
اين اختلال گسترده كه از حدود 10 روز پيش آغاز شده بود ، چهارشنبه هفته گذشته شدت بسياري به خود گرفت و به تدريج به يك بحران جدي در حوزه ارتباطات كشور مبدل شد.
اين اتفاق اگر در كشورهاي پييشرفته صنعتي به وقوع مي پيوست ، بي ترديد مي توانست آثار سوءبسياري برجاي بگذارد و خسارات سنگين مالي غير قابل جبراني را به بخش هاي اقتصادي ، درماني و امنيتي تحميل كند.
اما از جايي كه هنوز هم مفاهيم زندگي و مملكت داري الكترونيكي ، به شكل كاملا جدي در ايران فراگير نشده اند و فرايندهاي اقتصادي و اجتماعي جامعه وابستگي 100 درصدي به اين مقولات ندارند،عمق چنين فجايعي قابل درك نيست.
با اين وجود زندگي بسياري از مردم با مختل شدن اينترنت به اختلال كشيده شده و شركت هاي ارائه دهنده خدمات دسترسي، آسيب هاي جدي را متحمل شده اند.
كارشناسان مي گويند: در اختلال اخير ،ميزان ريزش بسته‌هاي اطلاعاتي كه در حالت استاندار نبايد بيش از 3% باشد، بين 26 تا 58 درصد در نقاط مختلف كشور در نوسان بوده است كه به نوبه خود نوعي فاجعه به شمار مي آيد و اگر در جايي غير از ايران چنين اتفاقي به وقوع مي پيوست، بي شك موجب استعفاي وزير يا مديرعامل شركت زيرساخت مي شد.
آمارهاي ارائه شده توسط وزارت ارتباطات نشان مي دهد كه تنها در نيمه نخست سال 85 ، كه اختلال اينترنتي تير و مرداد آن هنوز از خاطره افكار عمومي و رسانه ها محو نشده، 190بار قطعي فيبر باعث بروز 70 هزار دقيقه اختلال در ارتباطات كشور شد كه علاوه بر زيان هاي وارده به كاربران اينترنت و شركت هاي ارائه دهنده خدمات ، رقمي در حدود 400 ميليون تومان هزينه نيز به وزارت ارتباطات تحميل كرد.
با اين حال كاربران ايراني و شركت هاي ارائه دهنده خدمات ( ISP) به چنين رويدادهايي عادت كرده اند و از تيرماه سال 85 به اين سو كه مخابرات ايران ديش‌هاي ماهواره شركت هاي ارائه دهنده خدمات دسترسي را جمع آوري كرد و با اعتماد به نفس بالايي به آنها گفت كه ارتباطات اينترنتي مطمئني ارائه كرده و ديگر ،شركت‌ها نيازي به اين ديش‌ها ندارند، قطع شبكه فيبر نوري يك امر طبيعي تلقي مي شود.
به اعتقاد كارشناسان و فعالان بازار اينترنت ، اين اختلالات از آنجا ناشي مي شود كه براساس اساسنامه شركت زيرساخت انحصار «تامين مراكز سوئيچ بين‌الملل و ظرفيت انتقال بين‌الملل مورد نياز متقاضيان و اپراتورهاي مختلف اعم از دولتي و غيردولتي» به اين شركت اعطا شده و تامين دروازه‌هاي(Gateways) كشور منتهي به شبكه‌هاي بين‌الملل و ايجاد ظرفيت لازم به منظور تبادل اطلاعات و نظارت و نگهداري از آنها، بر عهده اين شركت دولتي گذاشته شده است.
با اين حال آنچه در عمل به وقع پيوسته است ، نشان داد كه به رغم اظهارات و وعده هاي داده شده از سوي مديران زيرساخت و وزارت ارتباطات در مورد ضريب اطمينان خطوط اينترنتي ، انحصار دولتي موجب شده تا مديران اين وزارتخانه، كمترين نگراني بابت از دست رفتن مشتريان خود ندارند و به همين دليل هم با وجود خريد خطوط پشتيبان از تركيه ،ضمانتي براي تامين پهناي باند موردنياز مردم وجود ندارد. چه بسا كه مديران اين وزارتخانه بارها گفته اند پهناي باند خريداري شده از تركيه در هر روز 2 تا 3 بار قطع مي شود.
يكي از دلايل اين موضوع مي تواند فقدان رقابت در بازار پهناي باند باشد كه به طور طبيعي در اثر انحصار ناشي از آن كيفيت خدمات به طور فاحشي كاهش خواهد يافت . از سويي تاخير و تعلل در عملياتي كردن قرداد سطح خدمات يا " SLA " موجب شده تا مشتريان شركت زير ساخت كه شركت هاي اينترنتي هستند، نتوانند در قبال بروز چنين مشكلاتي ادعاي خسارت كنند . در حالي كه بروز اين اختلالات باعث از دست رفتن اعتبار آنها نزد كاربران نهايي اينترنت و به مفهوم عام در بازار مي شود كه اساسا اطلاع و آگاهي كافي نسبت به موضوع ندارند و صرفا شركت ارائه دهنده را به عنوان طرف متعهد مي‌شناسند.
به ويژه زماني كه وزير ارتباطات اعلام كرد مشتركان اينترنت مي توانند شكايات خود از شركت هاي اينترنتي كم فروش را در سازمان تنظيم مقررات يا دادگاه هاي مربوطه مطرح كنند، اين ذهنيت تقويت شد كه عامل مشكلات و كاستي هاي خدمات اينترنتي ،شركت هاي اينترنتي بخش خصوصي هستند.
با اين وصف ،بايد پرسيد كه اگر دولت الكترونيك در ايران توسعه يافته و ميزان اتكاي سيستم هاي اقتصادي و خدمات اجتماعي به فناوري ارتباطات و شبكه‌ها روبه فزوني بگذارد، شركت زير ساخت و وزارت ارتباطات مي توانند با همين سياق رايج به تجارت پهناي باند بپردازند؟
آيا لازم نيست تا بخش خصوصي بر بستر فراهم شده توسط دولت به واردات و عرضه پهناي باند بپردازد تا دست كم در سايه رقابت ايجاد شده بين شركت ها ميزان اختلالات اين چنيني كاهش يابد ؟
آيا واگذاري بازار پهناي باند به بخش خصوصي موجب نمي شود سيستم ها و مراكز وابسته به اينترنت در صورت بروز هرگونه مشكلي ، تامين كننده ديگري را انتخاب كنند و با بحران هاي جدي ناشي از قطع سراسري اينترنت مواجه نشوند؟
يکشنبه 24 آذر 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: هموطن سلام]

[مشاهده در: www.hamvatansalam.com]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 200]