گوشت لخم به دولت رسيد، استخوان به بخش خصوصي!

واضح آرشیو وب فارسی:تابناک: گوشت لخم به دولت رسيد، استخوان به بخش خصوصي!
اصلاً نياز نيست رئيس محترم جمهوري اسلامي ايران كه هم برادر زحمتكش و بزرگوار ما كه شبانه‌روز براي كشور تلاش مي كنند، وقتشان را بگذارند. مگر كشور آدم ندارد كه براي فوتبال، صحبت كند و فوتبال حرفه‌اي را دنبال كرده و تصميم بگيرد؟!
مبحث خصوصي‌سازي ورزش و به طور خاص فوتبال، اين روزها به عنوان يك مقوله جدي در رسانه‌هاي ورزشي در حال بررسي است و تمامي متوليان ورزش نيز بر اين مسئله صحه مي گذارند. در اين خصوص نشست‌هايي نيز در رسانه رسانه ملي برگزار شد كه برخي از آنها بيش از حد انتظار حالت انتقادي به خود گرفته است.

به گزارش خبرنگار ورزشي تابناك، در آخرين برنامه از اين دست برنامه‌ها، مصطفي آجورلو و امير عابديني به مناسبت برگزاري نشست يك روزه بررسي خصوصي‌سازي فوتبال كه توسط اتحاديه فوتبال برگزار شد، شب گذشته به شبكه تهران رفتند و انتقادات تندي را مطرح كردند كه به دليل عدم وجود نماينده‌اي از دولت حكم بر زمين زدن ورزش دولتي را پيدا كرد.

در اين برنامه ابتداً مصطفوي آجورلو در خصوص همايش خصوصي‌سازي فوتبال، ضمن اشاره به اينكه اتحاديه فوتبال به جاي آنكه سراغ سهم‌خواهي برود و بخواهد بخشي از جام حذفي را برگزار كند، يك هدف را ترسيم كره و آن دانايي در فوتبال است كه نيازمند آشنايي چند گروه با فوتبال حرفه‌اي است و در مسير اجرا از اين دانايي استفاده بهينه بكنند.

وي در خصوص پيگيري هشت ساله فوتبال حرفه ‌اي در كشور گفت: به نظر مي رسد ما با همان تفكرات سنتي فوتبال آماتورمان در حال فعاليت در اين بخش هستيم و تنها اسمش را تغيير داده ايم.
آجورلو در خصوص پيش‌نيازهاي فوتبال توسعه‌يافته اظهار داشت: ما در اين بخش نياز به چند ساختار داريم كه نخستين آنها باشگاه حرفه اي به مفهوم باشگاه‌هايي است كه بتوانند از درآمد فوتبال منفعتي را كسب كنند و در پايان سال به جاي آنكه امروز در حسابداري‌مان شاهد ميزان منفي هستيم، بايد به آورده درآمد رويكرد داشته باشيم.

رئيس سازمان ورزش شهرداري تهران در ادامه ضمن بيان اين مطلب كه درآمدزايي چيزي نيست كه شب بخوابيم و فردا صبح بلند شويم و حاصل شود، در خصوص رويه‌اي كه براي تامين درآمد باشگاه‌ها بايد پيگيري شود، گفت: اين مسئله نيازمند چند آگاهي براي چند گروه است؛ نخست آنكه دولت بايد بداند وقتي سندي را امضاء مي كند به عنوان اينكه فدراسيون فوتبال و باشگاه فوتبال حرفه ‌اي يعني چه؟! يعني دولت دست خودش رو از تصدي‌گيري باشگاه‌ها خارج كند و در واقع حمايتگر و نظارت گر باشد. اتفاقي كه بيست سال پيش در تركيه به عنوان نزديك ترين كشور فوتبال به ايران اتفاق افتاد. دولت بايد با دادن وام‌هاي كم‌بهره، بدون بهره و حتي بلاعوض به باشگاه ها بدهد تا بتوانند با تكيه بر آن فونداسيون فوتبال حرفه اي را در باشگاه‌ها ايجاد كند. پس براي اجرا بايد اين دانايي را از پايين تر بالاترين سطح تا جايي كه قرار است اجرا شود، داشته باشيم.

در ادامه مجري برنامه اين موضوع كه بيش از 80 درصد اقتصاد ايران، اقتصاد دولتي است و طبيعتاً اقتصاد باشگاه‌ها فوتبال نيز دولتي است را مطرح كرد كه آجورلو نيز بر آن صحه گذاشت و ضمن اشاره به بيانات بزرگان در خصوص مالكيت شخصي گفت: طبيعتاً فوتبال حرفه‌اي جزئي از اقتصاد حرفه‌اي است اما ما نمي توانيم بگوييم بخوابيم تا بيايند اقتصاد را حرفه اي كنند و سپس سراغ فوتبال حرفه‌اي را بگيريم. در گام نخست اين دولت است كه بايد دستش را از فوتبال بردارد و يك دست حمايتگرانه داشته باشد. مثل يك پدري كه فرزندش را بزگ مي كند تا آخر عمر از او نگهداري نمي‌كند و او را به جامعه مي‌فرستد تا او زندگي طبيعي‌اش را داشته باشد.

پس از اين امير عابديني نيز به استوديو آمد و ادامه بحث را پيگير كرد. مديرعامل فعلي داماش در ابتداي صحبت هاي خود در خصوص محدوديت‌هايي كه در ساير بخش هاي اقتصادي همچون صنايع، معادن و بانك داري وجود داشته گفت: در صنايع سنگين تعريف داريم كه چه بخشي را دولت بايد اداره كند، چه بخشي در اختيار بخش خصوصي قرار مي گيرد و چه بخشي توسط تعاوني ها اداره مي شود اما امروز عملاً اين مرزها برداشته شده است. در سيستم بانكي، صنايع و انرژي اين كار انجام شده و در حال حاضر پالايشگاه توسط بخش خصوصي ساخته مي‌شود و قائل به اين بوده‌ايم كه نبض اقتصاد را با مشاركت بخش خصوصي حفظ كنيم و تپش مثبت آن را ببنيم. حيف است در بخش ورزش اينقدر با دغدغه اين قضيه را دنبال مي كنيم و مسئولين مثبت حرف زدند اما مثبت حركت نكردند! اين دوره گذار را چه بخواهيم و چه نخواهيم، بايد پشت سر بگذاريم. قائده‌ هم اين است كه بررسي شود و با تكيه بر آنچه مي‌تواند ما را سريع تر از اين دوره گذار بگذارند، راه را طي كنيم.

در اين ميان مجري برنامه از عابديني پرسيد كه ما يك سال به پايان برنامه چهارم توسعه فرصت داريم و اين محدويت ها زماني باقي نمي گذارد كه ظرف يك سال رفع كنيم و به آن نقطه از خصوصي‌سازي برسيم كه در اقتصاد رسيده‌ايم؟ كه عابديني در پاسخ گفت: در اين مدت حرف‌هاي خوبي زده شده و عمل كردها هم نشان مي دهد، همه مي خواهند به اين سمت برويم اما بايد مسير درست طي شود، چرا كه در صروتي كه رويه اشتباه شود، حفره اي ايجاد خواهد شد كه قابل پر كردن نيست. با واگذاري تيم ها به شهرستان ها نمي توانيم بگوييم خصوصي‌سازي انجام دهيم. اگر در واگذاري گوشت و استخواني را تعريف كنيم، آنجايي كه لخم است براي دولت بماند و آنجايي كه استخوان است بدهيم به بخش خصوصي!

مجري نيز اين گفته عابديني را به حركت آمارانه‌ مرتبط كرد كه آجرلو به آن اشاره كرده بود.
عابديني ادامه داد: بايد باور كنيم بخش خصوصي‌ هوشمند است و نبايد براي بخش خصوصي تله بگذاريم و بايد بستر را آنقدر زيبا كنيم كه اين بخش باور كند دولت تسهيلات داده و حمايت مي‌كند؛ نه اينكه فشار مي‌دهد، هل مي‌دهد، تشويق و ترغيب‌هاي كاذب پشت آن هست كه او را در معركه اي بگذارد كه فردا بياستد به ريشش بخندد! بخش خصوصي بايد باور كند چيزي را مي‌خواهيم واگذار كنيم كه براي او مزيت دارد و امكاناتي به اين بخش تعلق مي‌گيرد كه موفق شود.

مديرعامل اسبق پرسپوليس به تفسيرهاي به رايي كه از تعاريف قانوني براي اجراي خصوصي‌سازي در ورزش مي‌شود، اشاره كرد و عنوان نمود: قانون به گونه اي تفسير مي‌شود كه كارشناس، نخبه، وزير يا معاون رئيس‌جمهور مي‌خواهم يا مي‌خواهيم قانون را پياده كنم. متاسفانه ورزش ما هنوز به درآمدزايي نرسيده و ورزش كشور درآمدهايش چند آيتمي است كه متاسفانه كفاف هزينه‌ها را نمي دهد. بنابر اين بستر خوبي براي سرمايه گذاري نيست و بخش صنعت در صورتي كه سرمايه‌گذاري مي كند، بايد ديد براي تايمن ورزش است يا نياز تبليغاتي اش؟ مثلاً فولاد يا خودرو كه براي خريد آن مردم در نوبت هستند چه نيازي به تبليغات دارد؟

وي در خصوص رويه حاميان مالي در دنيا گفت: امروز اسپانسرها براي تبليغاتشان، روي پيراهن را مي‌خرند و ما كه نياز به تبليغات در آن سطح نداريم و بايد اشخاصي وارد شوند كه نيازمند تبليغات در اين سطح هستند.

در ادامه مجري اين مسئله را از عابديني پرسيد كه با اين تفاسير با توجه به آنكه صنايع ايران عمدتاً جهاني نيستند، باز هم مشكلات ديگري پيش مي‌آيد و چه بايد كرد؟ كه اين مسئله باعث شد، روند اين نشست كاملاً انتقادي به سمت اقتصاد و سياست‌هاي اقتصادي كشور براي دقايقي تغيير مسير دهد و مديرعامل داماش در اين مورد تاكيد كند: اين يك واقعيت است كه تا زماني كه صنايع كشور به جلو حركت نكنند، در هيچ بخشي نمي‌توانيم پيش برويم. وقتي قرار است محصول داخلي را به هر قيمت و كميت و كيفيتي فروخته شود و به عنوان بنگاه هاي دولتي بيايند و هزينه اي را به اسم حمايت گردن مصرف كننده بگذارند كه ماشين دو برابر قيمت وارد ايران شود، مشخص است كه طرفدار ماشين داخلي را با قيمت ارزان هستم اما كيفت مطلوبش را كسي پاسخگو نيست. بايد بپذيريم، ورزش به اقتصاد گره خورده است. بليط‌ فروشي، تبليغات روي پيراهن، تبليغات دور زمين، انتقال بازيكن، آيتم‌هاي استوار درآمدزايي است و پس از آن حق پخش تلويزيوني مطرح مي‌شود كه اينها به هم گره مي خورد. اگر يك جاي اين زنجيره، حلقه اش درست نيافتد، يك گسيختگي بوجود مي‌آيد كه نتواين به ان هدفي كه مدنظر داريم دست پيدا كنيم.

وي در ادامه خطاب به مجري كه سوالات پياپي را مطرح كرده بود گفت: باور كنيد ما مسئول نيستيم. شما به گونه‌اي سوال مي كنيد كه بينندگان تصور مي كنند من و ايشان (آجورلو) بدهكار اين قضيه هستيم! ما دقيقاً طرف شما(مجري) و اين طرف ميزيم! اي كاش يكي از مسئولين عاليرتبه و تصميم‌گير تشريف مي‌آوردند و يك مناظره‌اي را ترتيب مي‌داديد، كه ما در آن مناظره مي‌گفتيم، چرا آقايان دست دست مي كنند يا آقايان مي‌گفتند، ما اشتباه مي‌كنيم.

در ادامه آجورلو ضمن خسته نباشيد به امير عابديني، وي را مديري خواند كه استاندار كشور بوده و پرسپوليس با آن پنج تا شش سال متوالي قهرماني ليگ را بدست آورده (!) و الان هم در سه ليگ سه تيم دارد كه خصوصي اداره مي كند كه البته مجري برنامه نيز ضمن تاييد اين مسئله گفت: امسال هم قرار بود، ايشان مديرعامل بشود و من نمي دانم چرا نشد؟!

رئيس ورزش شهرداري تهران خواستار ادامه بحث خود پيرامون خصوصي‌سازي شد و در اين زمينه گفت: يكي از مباحث اصلي تعريف باشگاه حرفه‌اي منابع مالي است؛ دوستاني كه از ايتاليا براي همايش يك روزه آمده بودند، اشاره كردند كه ما در يك سال، 600 ميليون يورو، درآمد تبليغات تلويزيوني مان است كه در واقع 60 درصد اين پول به چهار باشگاه بزرگ مي‌رسد و مابقي به تيم هاي ديگر كه با توجه اعتراض به تيم‌هاي ديگر، در حال پيگيري هستند تا عدد را بالا ببرند و به طور قابل‌قبول و منطقي يمان تمام تيم‌ها تقسيم كنند.

مصطفي آجورلو خاطرنشان كرد: من عرض مي‌كنم اگر مشكل چهار تيم ما مطرح نمي شد و در صورت عدم رفع اين مشكل ما محروم نمي‌شديم و اگر در واقع زور و چوب و شمشير آنها به ما نشان داده نمي‌شد، مشكل حق پخش تلويزيوني برطرف نمي‌شد؛ بعد از هشت سال، مقام محترم رياست جمهوري، رئيس صدا و سيما و رئيس سازمان تربيت‌بدني زحمت كشيدند و تشريف آوردند و اين سه بزرگوار در مورد، حق پخش فوتبال تصميم گرفتند. با توجه به آنكه موضوع فوتبال است، رئيس فدراسيون فوتبال در ان جلسه حضور ندارد و عددي تصويب شده چهار ميليارد است كه دولت فرمودند، ما به آقاي ضرغامي مي‌دهيم كه ايشان كمك كند با آن شش ميلياردي كه از طريق سازمان تربيت‌بدني به واسطه تبليغات دور زمين بدست مي‌آيد، رقم ده ميليارد براي يك سال 18 تيم حاصل شود كه با رقم 600 ميليون يورو مقايسه كنيد كه چه ميزان فاصله داريم. منظورمان اين است كه قوتي دولت تصدي‌گيري اش را بردارد، اصلاً نياز نيست رئيس محترم جمهوري اسلامي ايران كه هم برادر زحمتكش و بزرگوار ما كه شبانه‌روز براي كشور تلاش مي كنند، وقتشان را بگذارند. مگر كشور آدم ندارد كه براي فوتبال، صحبت كند و فوتبال حرفه‌اي را دنبال كرده و تصميم بگيرد؟!

رئيس ورزش شهرداري تهران مجدداً پاي مدل خصوصي‌سازي ورزش تركيه و شهرداري‌ها را به ميان كشيد و گفت: اگر دولت تصدي‌گيري‌اش را بر دارد، بايد نگاه حمايتي اش را حفظ كند، همانگونه كه در تركيه اين اتفاق افتاد.

در تركيه به عنوان نخستين گام، وام هاي ده ساله و بلاعوض دادند و در گام بعد به تيم‌ها توسط شهرداري‌ها زمين دادند. در حال حاضر شهرداري هايي كه تيم هاي ليگ برتري در آنها هستند، بيايند مسئوليت بگيرند و يك تيم درست كنند و باشگاه بداند، هم از دولت حمايت مي‌شود و هم خودش بايد فرآيند اقتصادي را دنبال كند. آن موقع است كه سرمايه‌گذار حاسب و كتاب مي كند كه من صباباتري كه از وزارت دفاع به قم رفته و به استانداري داده شده و با توجه به اينكه اسمال هم پولش را وزارت دفاع مي‌دهد و استانداري فعال نيست يا پاس همدان كه نيروي انتظامي هنوز به آن كمك مي‌كند. اين فوتبال حرفه اي نيست. تصور مي كنم اگر اين دانايي را كارگزاران فوتبال كشور، مسئولين ورزش و دولت باشد، و برادر عزيزم جناب آقاي علي‌آبادي در كنار خودش آجورلو تاكيد كرد: جناب آقاي كفاشيان را مي‌آورد كه در بحث اقتصادي فوتبال شما هم حضور داشته باشيد و اين چهار ميليارد، مي دانيم حداقلي است اما استارت ما، اين فرآيند را ايجاد مي كند كه برويد براي فوتبال صد ميليارد درآمد داشته باشيد و خودتان بين تيم هاي توزيع كنيد. تصور مي كنم، امروز آورده هشت سال فوتبال حرفه اي ما، فاجعه‌آميز است كه تيم پيام خراسان را كه تيمي خصوصي است و دو برادر جانباز را آورده‌ايم كه هر دو انها را جمع كنيم، به اندازه يك آدم سدردص سالمي ندارند، گذاشتيم انجا و گفتيم برويد خودتان اداره بكنيد و بعد از هشت ما در استاديوم به آن دو جانباز فحش مي دهند و سپس اين هفته اعلام كردند، تيم خصوصي را به اداره كل تربيت بدني خراسان واگذار كردند.

در ادامه غلامحسين زمان‌آبادي پيشكسوت عرصه رسانه ورزشي در اين نشست به صورت تلفني شركت كرد و در همان ابتداي گفته‌هاي خود، خصوصي‌سازي فوتبال را از بخشي از خصوصي‌‌ سازي دولت خواند و در اين زمينه گفت: ما بايد ابتداً ببينيم، در پي چه هستيم؟ مي خوايهم فوتبالمان را خصوي كنيم و در صورت مثبت بودن اين پرسش انگيزه‌مان از رفتن به اين سمت و سو چيست؟ يعني ما يك نگاه نرم‌افزاري در اين زمينه مدنظر داريم يا يك نگاه سخت‌افزاري را دنبال مي‌كنيم؟ درتريكه كه قصد خصوصي‌سازي داشت، نه نفر در اين بخش قرار داد كه 5 نفر از بخش خصوصي بودند و چهار نفر نيز از كارشناساني هستند كه دولت انتخاب كرده و از دل چنين طرحي باشگاه‌هاي معتبري شكل گرفتند.

وي ادامه داد: بايد ببينم هر بخشي چه كاري براي ورزش مي كند و مثلاً آقاي آجورلو كه در شهرداري هستند، سال آينده براي ورزش به عنوان متولي ورزش شهر، چه مي كنند؟ بر اين اساس چند پرسش مطرح مي شود كه چه چيزي را مي خواهيم، خصوصي‌سازي كنيم و مي خواهيم بگوييم نام باشگاه خصوصي شده يا امكاناتي در اختيار دارد، خصوصي مي‌شود؟ در اين صورت ما مي‌توانيم، آنچه كه بيت‌المال است را به بخش خصوصي بدهيم و همان بلايي كه در طي سال‌هاي گذشته براي تاسيسات ما پيش آمد كه همه را بخشيدند رفت و در حال حاضر نيز هيچ خاصيت خصوصي ندارد و بعضاً سواستفاده از آن نيز مي‌شود؛ در فوتبال كشور در حدود 200 ميليارد تومان گردش مالي وجود دارد كه اين مسئله ايجاب مي كند به همان ميزان كه در پي سرمايه گذار هستيمف به دنبال مدير باشيم، چرا كه مدير خوب نداريم و در سطح داشنگاه هاي ايران نيز رشته اي به نام مديريت فوتبال وجود ندارد و مديريت ورزشي نيز مشكل داريم.

زمان‌آبادي عدم وجود برنامه اي مدون براي واگذاري ورزش دولتي به بخش خصوصي را نيز يكي از چالش‌هاي موجود خواند و در اين باره گفت: متاسفانه قانوني ننوشته‌ايم براي پيگيري دقيق اين رويه و بنده مشخص تر بيان كنم كه اصلاً گروهي كه در ورزش ما نشسته‌اند، اصلاً گروهي كه در بخش ورزش دولت نهم فعاليت مي كنند اعتقادي ندارند كه چنين اتفاقي بياتد و نه مي‌خواهند و نه مي توانند اين كار بكنند و به همين خاطر اين وضعيت استقلال و پرسپوليس است كه همواره مديران سياسي، حضور دارند و اين به دليل آن است كه اعتقايد ندارند، اين دو عنوان را واگذار كنند، چه برسد به تجهيزات و امكانات. سازمان ورزش پرونده طرح جامع را بست و به كناري گذاشت و خودش هم كه هيچ برنامه‌‌اي ندارند و حال با اين شرايط مي خواهد با ورزش چه كند؟! براي فعلا كردن اين بخش نيز نه اتاق فكر مناسب دارد و نه منابع كافي در اختيار دارد، نه بسترسازي مناسبي شده و نه قانوني وجود دارد، لذا اعتقاد دارم، اين بحث‌ها بدي خيلي جدي‌تر پيگيري شود.

پس از پايان گفته‌هاي زمان آبادي امير عابديني در خصوص نگاه مطلق به خصوصي‌سازي فوتبال گفت: متاسفانه يا خوشبختانه مردم ما به سمت فوتبال گرايش پيدا كرده و به همين دليل اگر باشگاهي بتواند، تيم فوتبالش را به جلو ببرد، در رشته هاي ديگر نيز مي تواند، فعاليت كند اما يك باشگاه كشتي نمي تواند، فوتبال را نيز حمايت كند. ما يك زماني بحث واگذاري امكانات است و يك زماني بحث واگذاري امتياز است و بايد دولت بگويد تا كجا مي خواهد واگذار كند و به بخش خصوصي براي حمايت پول تزريق كند. رويه ديگر نيز اين است كه همين بخش دولتي را براي پنج سال با همين مديريت به خصوصي مبدل كنيم و به هر حال بايد از يك نقطه‌اي شروع كنيم و در غير اين صورت به جايي نمي رسيم.

آجرلو نيز در خاتمه اين نشست گفت: بايد اين باور را ايجاد كنيم و هدف‌مان هم از اين همايش دانايي‌محوري بود و مسئوليني كه ارزشان را به دوبي مي‌برند و تبديل به ساختمان مي كنند، بيايند و در فوتبال بگذارند. اين مسئله نياز به قانون دارد كه باشگاه‌ها بتوانند در اين زمينه با سرعت و سهولت حرك كنند. ما بايد در اين زمينه دو موضوع را فراهم كنيم، ما بايد ابتداً توان مديريتي بوجود بيايد و در درجه دوم شرايطي را فراهم شود تا براي سرمايه‌گذار آورده داشته باشد و نهايتاً بخش خصوصي‌ را به ورود به اين بخش ترغيب كند.

در اين ميان بايد اشاره داشت، اگر چه برگزاري چنين نشست هاي انتقادي و نقادي در خصوص بحث خصوصي‌سازي ارزشمند است، اما نقطعاً مي‌بايست نمايندگاني از دولت نيز در چنين برنامه هايي حضور داشته باشند تا احياناً تلاش هاي بخش ورزش دولت، هرچند محدود باشد، لگدمال نشده و برنامه‌هاي اينچنيني حكم زمين زدن، سازمان ورزش را پيدا نكند و برنامه‌هاي اينچيني به گونه‌اي پيش نرود، كه در نهايت تنها نقاط ضعف بررسي شده و تنها به ارائه راهكارهاي كلي در عوض ارائه رويه‌اي كليدي اكتفا شود. اتفاقي كه كارآمدي چنين نشست‌هايي را كمرنگ كرده و مي تواند، حواشي بيافريند كه اصل مبحث خصوصي‌سازي را تحت تاثير خود قرار داده و اين دغدغه را در اولويت دوم قرار دهد و به همين جهت مي‌بايست در اين زمينه برخوردي جدي تر كرد.
شنبه 23 آذر 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: تابناک]

[مشاهده در: www.tabnak.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 128]