اسكن چشم; محدوديت جديد اماراتي ها براي مسافران ايراني تحقير غرور ايراني در فرودگاه دبي

واضح آرشیو وب فارسی:ابتکار: اسكن چشم; محدوديت جديد اماراتي ها براي مسافران ايراني تحقير غرور ايراني در فرودگاه دبي
وقتي يك ساعت روي خليج هميشه فارس پرواز داشته و از اين يك ساعت فقط پنج دقيقه روي آسمان شهري مثل دبي باشي آنوقت عظمت و بزرگي خليج هميشه فارس را بيش از پيش مي تواني لمس كني. از بالاي ابرها مي توان قايق هاي تندرو و مرداني كه براي ارامش مردمان اين سرزمين با جان خود بازي كند را، ببيني. امكان ندارد روي خليج فارس در پرواز باشي و خاطره هواپيماي ايرباس و مسافرانش در دلت زنده نشود و آنوقت است كه بغضي در گلويت خفه مي شود. ياد ترسي كه آن لحظه در وجود مسافران بود، ياد داغي كه هنوز بر دل خليج فارس مانده است، ياد... بعد از تجربه اين احساس ها قرار است پايت را در شهري بگذاري كه آوازه اش گوش برخي ايرانيان را كر كرده است; در اين زمينه خبرگزاري برنا گزارش را تهيه كرده كه در پي مي آيد: و اما روياي بسياري از مسافران دبي روزها قبل از آمدنشان شروع مي شود وقتي پايت به اين شهر رسيد مرگ تدريجي رويا شروع مي شود... هواي دبي بسيار ملال اور است اما اين ملال آوري اش وقتي رنگ كابوس مي گيرد كه مجبور شوي در فرودگاه شماره 2 دبي درون هواپيما منتظر بماني تا مسافران پياده شوند در همان لحظه اول ميتوان فهميد كه آنچنان هم شرايط خوبي در انتظار نيست و بايد خود را براي هر شرايطي اماده كرد تنها چيزي كه به ذهنم ميرسد اين است كه مانند افراد عصرحجري دنبال سر پناه باشم تا از اين گرما و بدتر از آن رطوبت جان سالم بدر ببرم. دبي شهري است كه با وسعت كم و آب و هواي نامطلوب در جذب توريست براي خود در دنيا جايگاه مناسبي باز كرده است. هواي شرجي و ملال آور دبي كه گاه درجه دما را در اين شهر به 50 درجه سانتيگراد (122 درجه فارنهايت) مي رساند آنهايي راكه در پي گذاندن چند روز رويايي در اين شهر هستند مجبور مي كند كارهايشان را طوري برنامه ريزي كنند كه از اواسط پاييز تا اواسط بهار (نوامبر تا آوريل) راهي اين شهر شوند. اولين سرپناه اتوبوس هاي خود فرودگاه با كولر هاي گازي قوي است كه واقعا نجات دهنده است اما اين خوشحالي براي مسافران ديري نخواهد پاييد چون بايد براي تحويل دادن مدارك وارد سالن ترانزيت شوند. همه فكر مي كنند به دروازه بهشت پا ميگذاريد اما... باز انتظار براي ديدن بهشت. بعد از پياده شدن از اتوبوس در سالني كه مدارك را بررسي مي كنند بايد صف ايستاد صفي طولاني كه بي شباهت به صف روغن و شكر نيست. در انتظار رسيدن به جايي كه بايد مدارك خود را بدهيد چيزي كه توجه ايرانيان را به خود جلب ميكند تابلو نوشته اي است به دو زبان انگليسي و عربي با اين مضمونscan eye ; يا همان اسكن چشم. ياد خبري كه چندي پيش در يكي از خبرگزاري ها خوانده بودم، افتادم " هنگامي كه پرواز ساعت 30:17 هواپيمايي ماهان وارد ترمينال شماره 2 دبي شد، ماموران امنيتي به بهانه حمل مواد مخدر، پانزده نفر از مسافران ايراني را جدا كرده و پس از آن كه آنها را كاملا برهنه كردند، به بازجويي از آنان پرداختند آنها همچنين الفاظ ركيكي را نثار اين مسافران كردند و به رغم آن كه هيچ نشانه غيرامنيتي نيافتند، از عذرخواهي نيز خودداري كردند." شايد اين "اسكن هاي چشمي " هم چيزي جز بي احترامي به بهانه امنيت بنظر نرسد. مسافران ايراني كه از صف هاي طولاني به اندازه كافي كلافه شده اند هر كدام به نوعي اعتراض خود را نشان مي دهند بيشتر افراد كه حسابي شاكي اند با غرغر نارضايتي خود را نشان مي دهند و آنهايي كه كمي پر حوصله تر اند با اين جملات كه "بهرحال بايد تحمل كرد "در انتظار بسر مي برند. در اين ميان همچنين چندي پيش قبل از سفر به تمام مسافران گفته شده بود كه "حتي اجازه آوردن قرص استامينوفن را ندارند وبا در صورت همراه داشتن قرص با آنان مانند قاچاقچيان مواد مخدر برخورد خواهد شد" اما اسكن چشمي ديگر براي ايرانيان قابل درك نيست. يكي از مسافران كه بشدت ناراضي است به يكي از ماموران مي گويد: "چرا از ما اسكن چشم مي گيريد ما ويزايمان را از سفارت خودتان گرفته ايم و اگر مشكلي داشتيم سفارت ما را تاييد نمي كرد." اعتراض ها فايده اي ندارد اگر مي خواهي از اين فرودگاه خارج شوي و پاي در بهشت! بگذاري بايد در مقابل تمام مقررات! سر تعظيم فرود آوري. تنها پاسخي كه مرد عرب در جواب اعتراض ها با لهجه شديد عربي مي دهد اين است كه "شيوه مدرن ما براي برقراري امنيت بيشتر به اينصورت است".سفر به دبي از آن سفرهايي است كه نصحيت هاي دوست و آشنا و تجريبات گذشته حسابي به درد مي خورد چرا كه هر چه نباشد مملكتي غريب است با صدها هزار توريست كه با يدك كشيدن هزاران فرهنگ و آداب و رسوم خاص از سراسر دنيا به سمت اين شهر رهسپار شده اند. توصيه هاي دوست و آشنا در گوشمان زنگ مي خورد "دبي كه مي روي هر چقدر پول بيشتر با خودت ببري بهتر است... با تور بروي ارزان تر تمام مي شود... بيشتر كارها را خودشان انجام ميدهند... آنجا هم براي همه كارها راهنمايي مي كنند اما به درد نمي خورد... زياد خوش نمي گذرد". نويسنده اي در قسمتي از گزارشي درباره دبي نوشته بود: " آمار جرم وجنايت در دبي بسيار پايين است. چرا كه پليس هاي عربي براي حفاظت از جان گردشگران تمام تلاش خود را مي كنند و نسبت به همه چيز كنترل دارند." در ضمن در آن مطلب آمده بود كه اداره پليس دبي بخشي تحت عنوان پليس توريست دائر نموده است كه كمك شاياني به رفع مشكلات مسافران مي نمايد. ولي نمي دانم چرا نويسنده خوش ذوق مطلب با اين همه تعريف از امنيت دبي در ادامه توصيه كرده بود كه "اشيا» با ارزش و قيمتي خود را در جاي امني در اتاق هتل محل استقرار خود بگذاريد. در جاهاي شلوغ و پر رفت و آمد بيشتر مواظب پول و كيف خود باشيد. از حمل مبلغ زيادي پول و چك بپرهيزيد. به اشخاص غريبه اطمينان نكنيد. در هنگام عبور از عرض خيابان مراقب باشيد از پاسپورت و مدارك خود كپي بگيريدو..." چاره اي نبود بايد اسكن چشم مي شديم... ياد فرودگاه امام خميني(ره) خودمان افتادم كه چه احترامي به خارجي ها ميگذارند و هيچ احساس بي احترامي به كسي دست نمي دهد. شايد يكي از بارزترين نكته در تفاوت ميان ايران و دبي همين نحوه برخورد با مسافرين باشد. موضوعي كه در خصوص كنترل ها و بازرسي ها در فرودگاه دبي بيش از هر چيز جلب توجه مي كرد اين مسئله بود كه اصلا لباس نظامي در بين ماموران امنيتي نبود و مردها با همان لباس هاي محلي عربي كارهاي به قول خودشان امنيتي را انجام مي دادند. شايد فكر كردند براي امنيت بيشتر! چيري مثل ماوران مخفي و شناسايي همچنين پست هايي را به اين افراد بدهند. براي خارج شدن از اين فرودگاه هفت خوان رستمي را بايد طي كرد... بعد از مدت ها بالاخره نوبت اسكن چشم من مي شود مرد با لهجه عربي در حالي پشت دستگاه اسكن مي روم ميگويد "وايسا"...عكسم در دفترچه خاطرات اين شهر افسانه اي! ثبت شد. حال بايد اجازه ورود را بگيريم اين مرحله حداقل مثل كشور خودمان است مدارك را ميگيرند و اجازه ورود را صادر مي كنند. تنها كاري كه قبل از رفتن مي توان كرد خواندن بيوگرافي اين شهر است. دبي به عنوان يكي از اميرنشين هاي هفت گانه امارات متحده عربي بيشترين جمعيت را در ميان هفت امارت اين كشور دارد. اين شهر به اين دليل كه درآمد نفت تنها %6 از توليد ناخالص داخلي اش را تشكيل مي دهد و اكثر درآمد اين امارت از منطقه آزاد جبل علي يا (JAFZ)، فروش ملك به اتباع خارجي در مناطق آزاد، اعطاي اقامت، صدور مجدد كالا (Export-Re)، ترانزيت مسافر و كالا و همچنين قسمت بزرگي نيز از گردشگري و ديگر خدمات مالي و تجاري تشكيل ميگردد، حائز اهميت است..." در حال حاضر ماهواره هاي فارسي زبان، سايت هاي اينترنتي، آژانس هاي مختلف در تهران و ديگر شهرها و... با هزار آگهي رنگارنگ و متنوع، صداهايي تاثيرگذار، واژه هايي ضرب دار و تصاويري كه دل آدم را مي ربايد دست بدست هم داده تا افراد را راضي كنند كه اسكناس هايشان را براي گرفتن ويزا و بليت و هزار وسيله اي كه فكر مي كنند بايد همراهشان داشته باشند خرج كنند تا شايد ديدن قسمت از بهشت نصيب چشمانشان شود... بالاخره تمام شد... از درهاي فرودگاه كه خارج مي شوم مردي عربي با لهجه اي كه بوي تحقيرش تمام وجودم را بر مي دارد مي پرسد كجا مي روي؟ ناگهان تمام خاطرات، نصحيت ها، تجريبات، گوشزدها و... درباره اين شهر و مردمش روي سرم خراب مي شود. شرجي و غريب بودن فضا و نخل هاي ناآشنا از يك طرف و عطش ديدن اين شهر از طرف ديگر باعث مي شود حس دوگانه اي در وجودم ريشه بدواند. چمدان بدست راه مي افتم به دنبال مرد عرب تا به سرپناهي برسم... يكي از ابزارهاي رشد و توسعه دبي، ايجاد و گسترش مناطق آزاد و نيز مناطق تخصصي متعدد در اين منطقه بوده است كه به ويژه طي سال هاي اخير به تدريج شكل گرفته اند. منطقه آزاد جبل علي، منطقه آزاد فرودگاه دبي، شهرهاي اينترنتي و رسانه اي دبي، دهكده دانش، مركز مالي و بورس بين المللي دبي، منطقه خودرو و قطعات، پارك الماس و طلا و همچنين منطقه شركت هاي برون مرزي جبل علي از جمله اين مناطق و مراكز هستند كه در رشد و توسعه دبي و معرفي آن در سطح بين المللي نقش بسزايي داشته اند. گفتني است، هم اكنون شهروندان 38 كشور جهان مي توانند بدون ويزاي قبلي به دبي سفر كرده و ويزاي خود را در فرودگاه دبي اخذ كنند.هماهنگي و سيا ست گذاري هاي يكپارچه و مناسب تمامي سازمان ها و ارگان هاي دولتي دبي به ويژه اتاق بازرگاني و صنعتي، وزارت توسعه اقتصادي، وزارت اقتصاد و بازرگاني، وزارت ماليه و صنعت و بانك مركزي دبي در توسعه و رشد اقتصادي اين منطقه به خصوص در زمينه جذب توريست و تسهيل تجارت و توليد، موثر بوده اند.
اما دبي چرا؟
با وجود اينكه كيش يكي از زيباترين جزاير دنياست. اما آنطور كه بايد و شايد سرمايه گذاري لازم در آن صورت نمي گيرد. البته كيش در سال هاي اخير از رونق خوبي برخوردار بوده و توليد كالاها و خدمات در اين منطقه حدود 2 برابر رشد اقتصادي كل كشور جهش كرده است. طبق برآوردهاي واحد تحقيقات «اقتصاد ايران»، توليد سرانه مردم اين جزيره با رشد متوسط سالانه 20 درصد، به 23 ميليون ريال در سال 84 مي رسد كه 15 درصد از درآمد سرانه كل كشور بالاتر است. نرخ بيكاري در كيش كمتر از 2 درصد است كه قابل مقايسه با نرخ بيكاري دو رقمي سرزمين اصلي نيست. ميزان سواد در اين منطقه بيش از 92 درصد بوده و شاخص هاي IT در اين منطقه رشد قابل توجهي داشته اند. تنها در 4 سال گذشته، 3/8 ميليارد دلار در اين جزيره تعهد سرمايه گذاري خارجي داده شده است. با آنكه توسعه كيش قابل توجه است، ولي در رقابت منطقه اي و جهاني، عقب مانده ايم. نگاه كنيد به شاخص هايمان در مقابل دبي كه خود، غول كوچكي در جهان و غول بزرگي در منطقه شده است. در سال گذشته دريافتي امارات فقط از صدور مجدد كالا به ايران از 2/1 ميليارد دلار فراتر رفته است. ساختمان ها و هتل ها، توسعه گردشگري، فعاليت هاي صنعتي (در بنادر آزادي مانند جبل علي)، فعاليت بازارهاي پولي و مالي شامل حضور بسياري از بانك ها و موسسات سرمايه اي بين المللي، و اخيرا ايجاد يك بورس بين المللي با پذيرش شركت هاي چند مليتي و بدون محدوديت مالكيت خارجي و استخدام پرسنل مجرب، خلاق و توانمند از سراسر دنيا، مي رود تا اين شيخ نشين را به يكي از قدرت هاي تجاري -صنعتي -خدماتي نوين دنيا مبدل كند.
چه بايد كرد؟
بايد جنبيد! براي بهره برداري از قابليت هاي كيش، راهكارهاي متعددي وجود دارد:بازنگري و ارزيابي استراتژي ها، سياست ها و روش هاي اجرايي دولت هاي گذشته در قبال كيش (متاسفانه هميشه از ارزيابي در كشورمان هراس داريم.) اصلاح مقررات متناسب با شرايط منطقه و حفظ آنها براي ايجاد ثبات و امنيت سرمايه گذاري. ترويج توريزم منطقه اي و بين المللي و اطلاع رساني جهاني درباره جذابيت هاي گردشگري جزيره و تبديل كيش به يك جزيره شادIslanb Fun Life براساس موازين اسلامي و ايراني و...متاسفانه دبي به سرعت از كيش فاصله گرفته است. با وجود اين، تعلل بيشتر، كيش را تبديل به خوابگاه كارگران پاكستاني و هندي خواهد كرد كه در انتظار تمديد ويزايشان در دبي، مجبور به اقامتي يك روزه در كيش هستند. به علاوه، اين مناطق و اقتصاد آزادند كه قادر خواهند بود ما را از بندهاي وابستگي به نفت رهايي ببخشند. نگاه كنيد به جدول همراه: در سال 1975 نسبت محصول داخلي بدون نفت دبي به كل توليد آن معادل 53/57 درصد بود. امروز اين نسبت غيرنفتي از 92 درصد تجاوز كرده است. درآمد سرانه دبي هم به متجاوز از 20 هزار دلار افزايش يافته است، در حالي كه درآمد سرانه هر ايراني زير 2 هزار دلار باقي مانده است. نكته آخر آنكه در آرزونويسي در حال پيشرفتيم، و اين آرزوها در برنامه چهارم و طرح جامع كيش (كه فعلا محرمانه است)! هم تكرار شده است. ولي اجرا و بهينه سازي را فراموش كرده ايم. ضروري است كيش را به عنوان پروژه ملي تلقي كرده و ضمن بازنگري در قوانين و استراتژي ها، روش ها و مديريت هايمان را نيز مورد تجديدنظر قرار دهيم.
شنبه 23 آذر 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: ابتکار]

[مشاهده در: www.ebtekarnews.com]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 329]