تور لحظه آخری
امروز : چهارشنبه ، 12 اردیبهشت 1403    احادیث و روایات:  امام علی (ع):حقّ فرزند بر پدر ، آن است كه نام خوب بر او بگذارد و او را خوب تربيت كند و قرآن به...
سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون شرکت ها

تبلیغات

بلومبارد

تبلیغات متنی

تریدینگ ویو

خرید اکانت اسپاتیفای

کاشت ابرو

لمینت دندان

ونداد کولر

لیست قیمت گوشی شیائومی

صرافی ارکی چنج

صرافی rkchange

دانلود سریال سووشون

دانلود فیلم

ناب مووی

تعمیر گیربکس اتوماتیک

دیزل ژنراتور موتور سازان

سرور اختصاصی ایران

سایت ایمالز

تور دبی

سایبان ماشین

جملات زیبا

دزدگیر منزل

ماربل شیت

تشریفات روناک

آموزش آرایشگری رایگان

طراحی سایت تهران سایت

آموزشگاه زبان

اجاره سند در شیراز

ترازوی آزمایشگاهی

رنگ استخری

فروش اقساطی کوییک

راهبند تبریز

ترازوی آزمایشگاهی

قطعات لیفتراک

وکیل تبریز

خرید اجاق گاز رومیزی

آموزش ارز دیجیتال در تهران

شاپیفای چیست

فروش اقساطی ایران خودرو

واردات از چین

قیمت نردبان تاشو

وکیل کرج

قیمت فنس

armanekasbokar

armanetejarat

صندوق تضمین

پراپ تریدینگ معتبر ایرانی

نهال گردو

صنعت نواز

پیچ و مهره

خرید اکانت اسپاتیفای

صنعت نواز

لوله پلی اتیلن

کرم ضد آفتاب لاکچری کوین SPF50

دانلود آهنگ

طراحی کاتالوگ فوری

واردات از چین

اجاره کولر

دفتر شکرگزاری

تسکین فوری درد بواسیر

دانلود کتاب صوتی

تعمیرات مک بوک

قیمت فرش

خرید سی پی ارزان

خرید تجهیزات دندانپزشکی اقساطی

 






آمار وبسایت

 تعداد کل بازدیدها : 1799114504




هواشناسی

نرخ طلا سکه و  ارز

قیمت خودرو

فال حافظ

تعبیر خواب

فال انبیاء

متن قرآن



اضافه به علاقمنديها ارسال اين مطلب به دوستان آرشيو تمام مطالب
archive  refresh

نابغه موسیقی ایران


واضح آرشیو وب فارسی:فان پاتوق:
غلامحسین درویش معروف به درویشخان از نوابغ موسیقی ایران است. وی با ابداعاتی چون موسیقی ضربی یا پیش درآمد و اضافه کردن سیم ششم به تار از چهره های شاخص موسیقی سنتی در ایران است.





غلامحسین درویش، در سال 1251 هجری خورشیدی در تهران زاده شد. پـدرش حاجی بشیر از اهالی طالقان و مادرش از ترکمانان بود. علت شهرت وی به نام درویش خان، این بود که پدرش هنگام صدا زدن وی، از لفظ «درویش» استفاده می.کرد و همین نام بعدها به عنوان نام خانوادگی غلامحسین برگزیده شد و او به درویش خان یا غلامحسین خان درویش معروف شد.
پدر درویش.خان، که کمی با موسیقی آشنا بود و سه.تار می.نواخت، او را در ده سالگی به شعبه موسیقی مدرسه نظام، وابسته به دارالفنون، سپرد که به سرپرستی موسیو لومر فرانسوی ایجاد شده بود او در دارالفنون به فراگیری خط موسیقی و نواختن شیپور و طبل کوچک مشغول شد.
غلامحسین به دربار شاهی رفت و آمد داشت و ساز نوازندگان را می.شنید. سپس پیش آقا حسینقلی به تکمیل فن خود پرداخت و بعد از سال.ها تمرین در نواختن تار و به ویژه سه.تار مهارت یافت و بهترین شاگرد استاد خود شد. در این دوران، آشنایی با برادر بزرگتر آقا میرزا حسینقلی، میرزا عبدالله که نوازندهء تار و سه.تار بود، به کار او غنای بـیشتری بخشید.
با ظهور جنبش مشروطه در نخستین کنسرتهایی که در انجمن اخوت تشکیل شد وی سمت ریاست و رهبری ارکستر را داشت. کـنسرت برای جمع.آوری کمک برای قحطی زدگان روسیه، کنسرت برای ایجاد مدرسهء فرهنگ، کنسرت برای حریق زدگان آمل، کنسرت برای بازسازی خرابی.های آتش.سوزی بازار و نیز کنسرت برای غارت شدگان ارومیه از جمله تلاش.های او در این دوران بود.
سعدی حسنی در کتاب تاریخ موسیقی دربارهً پیدایش موسیقی نوین ایران می.نویسد: «نخستین تحول واقعی موسیقی را غلامحسین درویش (1251 - 1305 هجری شمسی) آغاز کرد.»
درویش در نواختن تار دست داشت. تا آن زمان تار دارای پنج سیم (دو سیم سفید، دوسیم زرد، و یک سیم بم) بود و درویش از روی سه.تار به فکر افتاد سیم دیگری به تار بیفزاید و از آن هنگام تار دارای شش سیم شد.
درویش در زمان تحصیل در مدرسهً موزیک نظام که تحت نظر لومر اداره می.شد متوجه یکنواخت بودن موسیقی ایرانی شد، به این جهت آواز را که تا آن زمان بدون ضرب و طولانی بود، خلاصه کرد و به صورت ضربی در آورد و علاوه بر «درآمد» که پیش از آواز نواخته می.شد قطعهً ضربی دیگری به نام پیش درآمد به آن افزود.
درویش در نواختن تار دست داشت. تا آن زمان تار دارای پنج سیم (دو سیم سفید، دوسیم زرد، و یک سیم بم) بود و درویش از روی سه.تار به فکر افتاد سیم دیگری به تار بیفزاید و از آن هنگام تار دارای شش سیم شد.

در پایان شب دوم آذر ماه سال 1305 هجری خورشیدی برای بازگشت درویش خان از محفل موسیقی به خانه درشکه.ای دو اسبه کرایه می.کنند و استاد سوار بر درشکه به طرف خانه حرکت می.نماید. درآن زمان خودرو به تازگی وارد خیابان.های شهر شده بود و شمار آنها به سختی به 50 دستگاه می.رسید. زمانیکه درشکه درویش خان از خیابان امیریه به سمت شمال می.پیچد، خودرو فوردی از جهت مخالف بادرشکه و اسب.های آن برخورد می.کند، اسب.های درشکه درجا تلف می.شوند و استاد از درشکه به بیرون پرتاب شده و از ناحیه سر به زمین برخورد می.کنند، بی درنگ مردم رسیده و زخمی را به بیمارستان نظمیه تهران که بهترین بیمارستان آن زمان تهران بود می.رسانند. ولی ضربه سنگین بوده و استاد گرانقدر موسیقی ایران پس از 5 روز، به انگیزه ضربه مغزی فوت می.نماید.
درویش.خان را نخستین قربانی سوانح رانندگی در ایران می.دانند.
درویش خان در زمان مرگ 54 ساله بود، پیکر استاد را در گورستان ظهیر الدوله جنب مزار مراد خود ظهیرالدوله داماد درویش مسلک ناصرالدین شاه دفن نمودند.
مزار درویش خان در خیابان دربند گورستان ظهیر الدوله پایین آرامگاه ظهیرالدوله است .




خیابان سپه که از نخستین خیابان های سنگفرش شده تهران قدیم بود، به خون درویش خان آغشته شد و نوای دلکش تار او تا ملکوت اوج گرفت. مردی که ضرب را وارد موسیقی یکنواخت سنتی کرد که به واقع، یکی از مهم ترین تحولات در تاریخ موسیقی ایرانی به شمار می رود. آهنگ ضربی با نام پیش درآمد، توسط وی وارد موسیقی ایران شد و سال های سال است که سرمشق و راهبر نوازنده های تار است. از دیگر مسائل مهم در زندگی این نابغه ایرانی آنکه وی همراه با گروه موسیقی اخوت به منظور پرکردن صفحه موسیقی به انگلستان سفر کرد. استادی او در نواختن تار و تسلط اش به موسیقی ایرانی، این توانایی را در او ایجاد کرد که با ابداعات و ابتکاراتش، به این موسیقی، توانمندی بیشتری ببخشد.
درویش خان، شاگردانی را تربیت کرد که سرآمد روزگار خود شدند که از آن جمله می توان به ابوالحسن صبا، مرتضی نی داوود، موسی معروفی، ارسلان درگاهی و عبدالله دادور (قوام السلطان) اشاره کرد. و حتی اولین کلاس های موسیقی برای خانم ها را دایر کرد که خواهرش در آن جا تار می آموخت.
اسماعیل مهرتاش که یکی از شاگردان درویش خان بود، می گفت: «هنگام جوانی، من و علی اکبر شهنازی برای مشق تار و کسب فیض، خدمت درویش خان می رفتیم. روزی از قسمت روابط فرهنگی ایران و فرانسه، پاکتی برای درویش خان آوردند که معلوم شد محتوی یک صد تومان پول است. در آن زمان، یک صد تومان، فوق العاده ارزش داشت و اگر کسی در کوچه ای صد تومان پول داشت، آن کوچه به کوچه صدتومانی ها معروف می شد. درویش خان گفت: این صد تومان برای چیست؟ پاسخ شنید: برای نوازندگی شما در محل روابط فرهنگی ایران و فرانسه. درویش خان گفت: گمان نمی کنم که هنر و کار فرهنگی، پاداش داشته باشد. او از قبول پول امتناع ورزید و صد تومان را به آورنده اش پس داد. پس از ساعتی، در همان جلسه رو کرد به حاجی علی اکبرخان که از خاندان نسبتاً ثروتمندی بود و ماهانه بابت حق التدریس، سه تومان به درویش خان می پرداخت، و گفت: «پول داری حق التدریس ماه آینده را بپردازی؟ حاجی گفت: آری. پس از این که سه تومان را که مبلغ نسبتاً قابل توجهی بود، گرفت، نوکرش را صدا زد و گفت: این سه تومان را بده به این همسایه ارمنی که امروز زنش مرده و پول کفن و دفنش را ندارد!»
منبع:

هفته نامه همشهری جوان شماره 45
ویکی پدیا






این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: فان پاتوق]
[مشاهده در: www.funpatogh.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 354]

bt

اضافه شدن مطلب/حذف مطلب




-


گوناگون

پربازدیدترینها
طراحی وب>


صفحه اول | تمام مطالب | RSS | ارتباط با ما
1390© تمامی حقوق این سایت متعلق به سایت واضح می باشد.
این سایت در ستاد ساماندهی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی ثبت شده است و پیرو قوانین جمهوری اسلامی ایران می باشد. لطفا در صورت برخورد با مطالب و صفحات خلاف قوانین در سایت آن را به ما اطلاع دهید
پایگاه خبری واضح کاری از شرکت طراحی سایت اینتن