شمارش معکوس برای آغاز بزرگترین ماموریت فضایی در مریخ

واضح آرشیو وب فارسی:فان پاتوق:

یکی از اولین تصاویری که ناسا از مریخ در اختیار دارد

پروژه ناسا برای انتقال "آزمایشگاه علمی مریخ" بر سطح این سیاره سرخ.رنگ، چشم‎انداز وسوسه.انگیزی دارد.
این آزمایشگاه که به اسم "کیوریاسیتی" شناخته می.شود، رباتی به ارزش ۲ میلیارد و ۵۰۰ میلیون دلار است که به نسبت سایر ربات.ها در نوع خود، برای نشستن بر سطح یک سیاره دیگر، توانایی بیشتری دارد.

آژانس فضایی آمریکا (ناسا) در سال ۱۹۹۷ میلادی کاوشگر سوجنر را که به اندازه یک اسباب.بازی بود، به مریخ فرستاد. این کاوشگر فقط کمی بیش از ۱۰ کیلوگرم وزن داشت.
این حرکت، هفت سال بعد تکرار شد و این بار دو کاوشگر مشابه با ۱۷۰ کیلو وزن به مریخ فرستاده شدند. این دو کاوشگر آپورچونیتی و اسپریت نام داشتند و مجموع تجهیزات آنها به تنهایی ۱۰ کیلو وزن داشت که هم.وزن کل کاوشگر سوجنر بود.
هم.اکنون منتظر کیوریاسیتی هستیم. ربات عظیم.الجثه.ای که ۹۰۰ کیلو وزن دارد و طبق برنامه.ریزی.ها، روز شنبه ۲۶ نوامبر راهی مریخ می.شود.
بزرگ.ترین ابزار این کاوشگر، به تنهایی نزدیک به چهار برابر کاوشگر کوچکی که در سال ۱۹۹۷ میلادی به مریخ فرستاده شد، حجم دارد.
جان گروتزینگر، از پژوهشگران فعال در این پروژه، در توصیف کیوریاسیتی می.گوید: "چهارچرخه.ای به اندازه یک مینی کوپر است که روی چرخ.های یک نفربر نصب شده است."
با این توصیف، انتظارات زیادی از کیوریاسیتی می.رود. یک ماشین بزرگ که به پرسش.های بزرگی پاسخ خواهد داد.
مایک میر، از پژوهشگران ارشد ناسا در پروژه اکتشاف مریخ است. او می.گوید: "آزمایشگاه علمی مریخ نقشی کلیدی در یک رشته ماموریت.های مربوط به بررسی و مطالعه مریخ دارد. از جمله بررسی این که آیا امکان زندگی در این سیاره وجود دارد یا نه. این ماشین می.تواند به یک منطقه برود و بعد از جستجو به ما بگوید که آیا آنجا قابل سکونت بوده یا نه و حتی این که آیا آنجا امروز هم می.تواند به عنوان یک محل زندگی مورد استفاده قرار بگیرد یا نه."
مهندسان ناسا سیستم سه مرحله.ای جدیدی را برای ورود این آزمایشگاه به جو مریخ و فرود آن در سطح این سیاره طراحی کرده.اند. آنها می.گویند که با این سیستم، آزمایشگاه علمی مریخ در منطقه.ای مشخص قرار می.گیرد.
این منطقه مشخص، ۲۰ کیلومتر وسعت دارد و آزمایشگاه علمی مریخ ممکن است در هر نقطه.ای از آن فرود بیاید.
این سیستم جدید، دقتی به مراتب بهتر از فناوری.های پیشین دارد.

پژوهشگران برای فرود، یکی از گودال.های مریخ در نزدیکی خط استوای این سیاره را در نظر گرفته.اند که "دهانه برخوردی گیل" (Gale Crater) نام دارد. گیل یکی از عمیق.ترین گودال.های مریخ به شمار می.رود.
آقای گروتزینگر می گوید که کوهی با ارتفاع حدود سه مایل در مرکز این دهانه قرار دارد.
او اضافه می.کند: "مهم این است که این منطقه مرتفع مرکزی، متشکل از یک رشته لایه.هایی است که در طول میلیاردها سال، سطح مریخ را پوشانده.اند. در نتیجه ما نه فقط تصاویری با وضوح بالا داریم که لایه.های این کوه را نشان می.دهد، بلکه همچنین به دلیل طیف.سنج.هایی که در مدار مریخ داریم، می.توانیم مواد معدنی را که با آب فعل و انفعال نشان می.دهند، ببینیم."
هدف این است که آزمایشگاه کیوریاسیتی در منطقه.ای صاف در عمق دهانه برخوردی گیل فرود بیاید. بعد از فرود، این ماشین به سمت نوک قله به راه می.افتد.
در طول مسیر، این ماشین باید مقادیر قابل توجهی ترکیبات معدنی رسی (فیلوسیلیکات) پیدا کند که فهم جدیدی از وضعیت این سیاره سرخ در سال.های نخست تشکیلش، به دنبال خواهد داشت.
خاک رس و ترکیبات آن، فقط زمانی تشکیل می.شود که سنگ برای مدتی بسیار طولانی در تماس با آب باشد.
بالاتر از محدوده.ای که ترکیبات خاک رس قرار دارد، کاوشگر باید نمک.های سولفات پیدا کند که مربوط به دوره.ای است که سطح مریخ هنوز خیس و مرطوب بود، ولی روند خشک شدنش آغاز شده بود.
این ربات بالاتر که برود، بیشتر با سنگ.هایی ریز روبه.رو خواهد شد که از تجمع گردوخاک تشکیل شده.اند و مربوط به دوره زمین.شناختی کنونی مریخ هستند که سطحی سرد و خشک دارد.
اما حتی قبل از تمام اینها، این لابراتوار در منطقه.ای فرود خواهد آمد که از مدار مریخ، چیزی شبیه مخروطی آبرفتی به نظر می.رسد. گستره.ای از رسوب.هایی که با جاری شدن جریان آب از دهانه این حفره به سمت پایین شکل گرفته است.
با استفاده از باتری پلوتونیومی در این ماشین، این امکان فراهم شده است که آزمایشگاه علمی مریخ برای بیش از ده سال در سطح مریخ در گشت.وگذار باشد. این زمان، کافی است تا کف دهانه برخوردی گیل مورد اکتشاف قرار بگیرد و کیوریاسیتی تا قله کوهی که داخل آن است، بالا برود.
گروتزینگر تاکید می کند: "این ماموریت برای یافتن حیات در مریخ نیست."
او اضافه می.کند: "می‎دانم که خیلی.ها می.خواهند بدانند که ما چه زمانی چنین کاری را انجام می.دهیم. ولی اولین و مهم.ترین قدم به سمت چنین ماموریتی، این است که سعی کنیم بفهمیم مواد مناسب ممکن است در چه منطقه.ای وجود داشته باشد. در این مورد خاص، لازم است محیطی قابل زیست، شناسایی و تشخیص داده شود."
او می.گوید: "چنین محیطی، جایی است که منابع آب داشته باشد؛ چیزی که برای زندگی از نوعی که ما در زمین می.شناسیم، لازم است. نیاز داریم که منبع انرژی داشته باشیم؛ این منبع برای موجودات زنده لازم است تا بتوانند به سوخت و ساز بپردازند. ما همچنین به منبع کربن نیازمندیم؛ یعنی چیزی که برای ایجاد ساختارهای مولکولی تشکیل.‎دهنده ساختارهای یک موجود زنده، ضروری است."
این پژوهشگر ناسا می.گوید: "شاید عجیب باشد که چرا در چنین ماموریت.هایی به طور مستقیم، علائم حیات بررسی نمی.شود. دلیلش روشن است. انجام چنین بررسی.هایی بسیار دشوار است و واقعیت این است که ما واقعا انتظار نداریم که اجتماعات وسیعی از حیات ذره.بینی و میکروبی را در سطح مریخ پیدا کنیم، چون سطح این سیاره در شرایط کنونی خیلی سخت و ناملایم است."
به گفته او، "پیشینه خیلی دور را که نظر بگیریم، وضعیت ممکن است کمی متفاوت باشد. الان تقریبا به نظر واضح می.رسد که وقتی در بیش از سه میلیارد سال پیش، حیات روی زمین در حال شکل.گیری بود، مریخ هم شرایطی گرم و مرطوب داشت."
او می.گوید: "یافتن نشانه.هایی از نوع حیات در دوره.های باستانی زمین، الان بسیار سخت شده است و اغلب نیازمند تجهیزات قابل توجهی هستیم. در حالی که این کار، با یک ماشین در ابعاد کیوریاسیتی در سطح مریخ، شدنی است."

این ماشین تجهیزات و ابزاری دارد که با آنها می.تواند محیط اطرافش را بررسی و نمونه.های احتمالی را ارزیابی کند.
چند دوربین و یک سیستم لیزری مادون قرمز از جمله این ابزارها است که با آنها می.توان سطح یک سنگ را تحریک کرد و ساختار شیمیایی تشکیل.دهنده.اش را مشخص کرد.
این ماشین همچنین بازویی با حدود ۲.۱ متر طول دارد که روی آن ابزارهایی برای بررسی وضعیت از نزدیک، نصب شده است. از جمله مته.ای روی این بازو نصب شده است که می.تواند از حدود ۵ سانتیمتری عمق یک سنگ، نمونه.برداری کند.
آزمایشگاه علمی مریخ دو کیت آزمایشگاهی هم در داخل یکی از بدنه.هایش دارد که با آنها می.توان نمونه.هایی را از سنگ، خاک و حتی اتمسفر مریخ آزمایش کرد.
یکی از لحظه.های مهم برای این ماموریت، زمانی خواهد بود که کیوریاسیتی بتواند مجموعه.ای از مولکول.های کربنی مربوط به ترکیب.های آلی پیچیده مثل آمینواسیدها را پیدا کند.
ماموریت.های قبلی روی مریخ، به ویژه وایکینگ.ها در دهه ۱۹۷۰ میلادی، نشانه.هایی از وجود مواد آلی در سطح این سیاره را مخابره کرده.اند و خیلی خوب خواهد بود اگر کیوریاسیتی بتواند تمام تردیدها را در این باره از بین ببرد. هرچند، این کارخیلی سخت خواهد بود.
به همین دلیل، رسیدن به نتیجه.ای مثبت، یک پیروزی برای تیمی خواهد بود که آزمایشگاه علمی مریخ را به راه انداخته.اند.
هرچند باید توجه داشت که یافتن ترکیب.های پیچیده آلی به معنای وجود حیات در مریخ نیست، چون می.دانیم که این مولکول.های کربنی می.توانند منشاء غیرزیستی داشته باشند.
در عین حال، چنین کشفی، می.تواند کمک کند که بدانیم دست.کم پیش.شرط های مورد نیاز برای حیات در سیاره سرخ وجود دارد.
بعد از این مرحله، می.توان در فکر این بود که چطور حیات در مریخ مورد بررسی قرار بگیرد. هرچند تنها راه.حل واقعی این خواهد بود که نمونه سنگ.های مریخ برای تحلیل و آزمایش، به زمین فرستاده شود.

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: فان پاتوق]

[مشاهده در: www.funpatogh.com]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 137]