سینا توکل تلاقی آفتاب و باران

واضح آرشیو وب فارسی:فان پاتوق: در این تلاقی ِ آفتاب و باران ، تاریخ را که نگاه می کنی می بینی که یکسال گذشت...
دقیقا همین سال ِ قبل، این موقع بود که این مُرد و آن یکی به دنیا آمد! نمیدانم درگذشت این را به عزا بنشینم یا اینکه همین امشب به بهانه ی تولد یک سالگی ِ آن یکی، شمعی روشن کنم؟
دقیقا زمانی که این داشت میمُرد صدای گریه های آن یکی بلند شده بود. گر چه می گویند وقتی به دنیا می آیی باید گریه کنی، اما من هنوز شک دارم که گریه های آن یکی به خاطر ِ به دنیا آمدنش بود یا به خاطر ِ مرگ ِ این!
آخر این یکی از وقتی به دنیا آمد اینقدر بالا و پایین انداخته شد، آنقدر به این سو و آن سو پرتابش کردند، آنقدر مچاله اش کردند، که فکر می کنم گریه های لحظات ِ نخستین ِ تولدش به خاطر ِ وقوفش از حوادث ِ پیش ِ رویش بود. گاهی هم فکر می کنم دیدن ِ جسد ِ این، آن یکی را در همان لحظات ِ نخستین ِ حضورش در این دنیا شوکه کرده بود و اشک هایش را جاری ساخته بود.
وقتی این را به خاک می سپردم کاغذی در دستش بود:
ای کاش اینقدر تند تند پیدا و نهان نمی شدی تو آدم را دیوانه و گیج می کنی!
این بار او خیلی نهان شد و به پهنای صورت خندید
و تاثیر خنده اش سالها بعد از اینکه رفت باقی ماند.
او احساس می کرد آلباتراس آن پرنده ی خیالی را دیده است که دور لامپ
می چرخید دوباره نگاه کرد و دید که واقعا همین طور است.
پرنده ای به اندازه ی یک تمبر پستی یک پنی
و گفت: «بهتره برگردی خونه ات
شب خیلی تاریکه و هوا خیلی مرطوب...»
شبی که در پیش بود هوایی مملو از نم و رطوبت بود. میدانست که هوای نمناک ِ شب برای استخوان هایش چقدر دردناک خواهد بود. و چون این به اهمیت تاریکی و رطوبت هوا پی برده بود، مرد و به خانه اش بازگشت! اما بیچاره آن یکی، مجبور شد که بیاید و جای این بنشیند. و در کوران حوادث ِِ این شب ِ تاریک و نمناک زندگی اش را بگذراند. و حالا او یک ساله است و پُر از تجربه. شاید او از این به بعد بداند که تا آخر ِ عمرش چگونه بگذراند و شب را تحویل دیگری بدهد. اما مطمئنم که با اینکه سختی های زیادی را تحمل کرده باز هم باید منتظر ِ سختیهای دیگری باشد.
پ.ن:
و این دوگانگی زندگی است:
نیازی نیست برای کسی که می داند شرح بدهید. ولی لازم است برای آنکه نمی داند توضیح بدهید.
در حالیکه ممکن نیست بتوانید برای او توضیح بدهید. چون تنها یک گنگ، زبان ِ گنگ دیگر را می فهمد. چون آنها یک زبان ِ مشترک دارند، در یک سطح هستند، تجربه ی یکسانی دارند.
یکی از آنها می تواند به دیگری بگوید: « خیلی شیرین است.»
سدرتا – هرمان هسه

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: فان پاتوق]

[مشاهده در: www.funpatogh.com]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 112]