استيون كينگ: می.خواهم كابوس هايم را با شما تقسيم كنم!

واضح آرشیو وب فارسی:فان پاتوق:

یك مزاحم سوم هم در كالیفرنیا ادعا می.كرد كه استیون كینگ با همدستی رونالد ریگان توطئه.ای چیده و «جان لنون» را به قتل رسانده است!....

استیون كینگ 12 سال بعد از اینكه با یك اتوموبیل تصادف كرد و در پی آن دچار در.رفتگی استخوان كمر و شكستگی 25 استخوان شد هنوز هم درد را در وجود خود حس می.كند.

با قدم.هایی خشك و ناشیانه راه می.رود. قد بلندش كمی قوز برداشته. ولی انگار این ظاهر با حالات روحی او همخوانی دارد؛ آمیزه عجیبی از دلمردگی و یأس.

او سال آینده 65 ساله خواهد شد و این تحول بزرگ موجب شده كه او نگران میراث ادبی خود و جایگاهش در میان آثار ادبی معتبر و ماندگار باشد.

او به احتمال قوی محبوب.ترین رمان نویس جهان است - پنجاه جلد كتابی كه تا كنون نوشته بیش از 300 میلیون نسخه در سرتاسر جهان فروخته است - او از طرفی شاید پولدار.ترین نویسنده جهان هم باشد؛ طبق گزارش مجله «فوربس» درآمد سالانه او حدود 50 میلیون دلار است.

گویی كه این همه كافی نبوده به همین دلیل بعضی از داستان.های او به فیلم.هایی كلاسیك تبدیل شدند؛ فیلم.هایی مثل «درخشش»، «رستگاری شائوشنگ» و «فلاكت» از این دسته هستند.

مشكل این است كه ژانر خاص او – یعنی ژانر تریلر گوتیك– به ضرر شهرت او تمام شده است. با خستگی و ملال به من می.گوید وقتی بمیرد به احتمال زیاد در خط اول متن آگهی درگذشتش از او به عنوان نویسنده آثار ترسناك یاد خواهند كرد. او دوست دارد جدی.تر گرفته شود، آیا همین.طور است؟

می.گوید: «این قضیه من را نارحت نمی.كند. هیچ وقت احساس نكردم كه به احترام دیگران نیاز دارم. زندگی خودم و خانواده.ام به لحاظ مادی تامین است. وقتی از این دنیا رفتی، آثارت جایگاه خود را پیدا می.كنند. منتقد.ها در این زمینه حرف زیادی نمی.زنند. بعضی از كتاب.هایی كه به عنوان كتاب.های یك بار مصرف مورد تمسخر قرار می.گرفتند – مثل كتاب.های آگاتا كریستی – اكنون سال.های سال است كه در قفسه.های كتاب قرار دارند. چیزی كه من را دیوانه می.كند این است كه با من مثل یك مصنوع جامعه شناختی برخورد كنند. هیچ كسی دوست ندارد از مقام خود افول كند و به یك نقاب مخصوص شب هالوین تبدیل شود.»

در واقع باید گفت كه صورت كینگ چیزی در مایه.های نقاب «گرینچ» است؛ رنگ پریده، تلی از پوست در فاصله بین دهان بزرگ و بینی پهنش ولی هیچ كدام اینها به نكته.ای كه در مورد شهرت می.گوید ربطی ندارد؛ او می.گوید وقتی نویسنده معروفی باشی «همه می.خواهند تكه.ای از تو را داشته باشند»، حتی وقتی كه مرده ای!

همین نكته در واقع بخشی از موضوع یكی از رمان.هایش به نام «داستان لیزی» است. لیزی بیوه یك نویسنده برنده جایزه است. دو سال بعد از مرگ شوهرش او دارد نوشته.های شخصی او را می.گردد. محققان مانند لاشخور بر فراز نوشته.های او می.چرخند تا ببینند آیا در اتاق كار این نویسنده دستنوشته منتشر نشده.ای وجود دارد یا نه.

در كتاب اشاره تحقیر آمیزی به محققان دانشگاهی شده. كینگ با لبخندی تلخ می.گوید: «من یكی از پیش نویس.های اولیه این رمان را برای یك محقق دانشگاهی كه كتاب.های زیادی درباره كار.های من نوشته فرستادم ولی او دیگر با من تماس نگرفت.»

«به نظرم او متن داستان را به خودش گرفت. فكر كرد من دارم غیر مستقیم می.گویم كه او هم یكی از آن دانشگاهیان دیوانه توی رمان است...»

رابطه كینگ با دانشگاهیان رابطه پرتنشی بوده. وقتی در سال 2003 او برنده جایزه «مدال بنیاد ملی كتاب برای نقش تأثیر.گذار در ادبیات آمریكا» شد – بردن این جایزه یكی از بزرگ.ترین افتخاراتی است كه می.تواند نصیب یك نویسنده آمریكایی بشود – در سخنرانی پذیرش جایزه، ضمن استفاده از الفاظ ناپسند، جامعه ادبی آمریكا را به «تبعیض زدایی متظاهرانه» محكوم كرد.

«نمی توانی بنشینی و با خیال راحت تكیه بدهی و نفس راحتی از ته دل بكشی و بگویی «آخیش! حالا دیگر مشكل ادبیات عامه پسند حل شد.» بیست یا شاید سی سال بعد این جایزه را می.دهند به یك نویسنده دیگر كه كتاب.هایش آنقدر فروش كند كه بتواند به فهرست پرفروش ترین.ها راه بیابد.

«این اصلاً خوب نیست. من اصلاً حال و حوصله كسانی را كه با افتخار می.گویند هرگز اثری از جان گریشام و تام كلانسی و مری هیگینز كلارك یا هر نویسنده عامه پسند دیگر نخوانده.اند، ندارم.»

«واقعاً اینها چه فكری كرده اند؟ فكر كرده.اند اگر با فرهنگ خود ارتباط نداشته باشند به لحاظ اجتماعی و دانشگاهی در مدارج بالا قرار می.گیرند؟!»

ولی جامعه ادبی به هیچ وجه تسلیم نشد. پروفسور «هارولد بلوم» كه یكی از برجسته.ترین محققان ادبی آمریكاست گفت اهدای جایزه بنیاد ملی كتاب یك اقدام فرومایه دیگر در روند شوك آور بلاهت آمیز كردن زندگی فرهنگی ما است. من قبلاً گفته بودم كینگ نویسنده.ای است كه به خاطر پول رمان.های افتضاح می.نویسد. ولی شاید همین را هم خیلی لطف كردم به او گفتم.»

این قضیه مثل نوعی فخر فروشی روشنفكرانه بود. به طور برابر، تعبیر كینگ از بی.عدالتی یادآور عقده خود كم بینی است به.رغم اینكه كتاب.هایش فروش بسیار بالایی دارند.

می گوید: «آن جایزه نزدیك بود من را بكشد. مصمم بودم بروم جایزه را تحویل بگیرم و سخنرانی.ام را انجام بدهم. یعنی باید حرف هایم را می.زدم. دو روز بعد من در بیمارستان بستری شدم.» او به دلیل ابتلا به بیماری ذات الریه دو ماه در بیمارستان بستری شد. «همه اینها به خاطر همان تصادف با ماشین بود.»

«ریه.ام رو هم افتاده بود و قسمت پایینی آن از هم باز نشده بود، ولی هیچ كس متوجه این قضیه نشده بود. ریه.ام همانطور روی هم افتاد و عفونی شد و بقیه قسمت.های ریه هم چركی شد. بعد یك لوله كردند توی سینه ام. فكر می.كردم می.میرم. ولی من هنوز اینجا هستم؛ مگر اینكه تمام اینها رویا باشد. ولی شما واقعی هستید و این كیك تمشك كه دارم می.خورم برایم واقعی است.»

«همسرم «تابی» به بیمارستان آمد و به من گفت می.خواهم از فرصت استفاده كنم و نظمی به اتاق كارت بدهم. من آنقدر دارو خورده بودم و آنقدر لوله وارد بدنم كرده بودند كه زیاد به این حرف همسرم فكر نكردم. ولی وقتی از بیمارستان مرخص شدم و به خانه برگشتم همسرم به من گفت كه نباید به اتاق كارم بروم چون برایت ناخوشایند خواهند بود.»

«ولی من وارد اتاق شدم. انگار آینده را داشتم پیش روی خودم می.دیدم. همان طور آنجا ایستاده بودم و با خودم فكر می.كردم آینده من اینگونه خواهد بود، البته منظور من آینده نزدیك نیست، پانزده، بیست سال بعد را می.گویم. آن موقع من توی یك تابوت خواهم بود و همسرم «تابیتا» هم فرش.ها را جمع كرده و تمام وسایلم و تمام كاغذ.ها و داستان.های ناتمامم را می.گردد. این پرده آخر است. تمیز كردن بعد از اتمام زندگی یك آدم. یادم هست وقتی مادرم به خاطر ابتلا به سرطان مرد، من و برادرم همین كار را انجام دادیم.»

استیون كینگ در سال 1971 با «تابیتا اسپروس» ازدواج كرد. او در كتابخانه دانشگاه «مِین» با همسر خود آشنا شده بود. هر دو آنها در این دانشگاه دانشجو بودند. آنها تا به امروز هم در شهر مین زندگی می.كنند و سه فرزند بالغ دارند. همسر كینگ هم رمان نویس است. هرچند خود كینگ اصرار می.كند كه شخصیت «لیزی» در رمان جدیدش همسرش نیست، ولی در عین حال اعتراف می.كند كه كتابش ادای احترامی است به همسران «نامرئی» نویسندگان معروف. آیا حادثه تصادف بر رابطه او با همسرش تأثیر گذاشت؟ می.گوید: «آن حادثه باعث شد من بفهمم كه همه ما.ها چقدر آسیب پذیر هستیم. من تا مدتی خیلی از اعضای خانواده.ام مراقبت می.كردم، مخصوصاً وقتی كه در خیابان راه می.رفتند.»

«اولین باری را كه من را از بیمارستان مرخص كردند خیلی واضح و شفاف به خاطر دارم؛ نمی.توانستم از در جلویی خارج بشوم چون طرفدار.ها و خبرنگار.ها آنجا را قرق كرده بودند. به همین دلیل من را با ویلچر از در عقبی بیرون بردند.»

«همسر من یك آپارتمان نزدیك بیمارستان گرفت – این، یكی از خوبی.های پول است – و من وقتی او را از پنجره بیمارستان می.دیدم كه دارد به طرف بیمارستان قدم بر می.دارد فریاد می.زدم: «از پیاده رو بیا، تابی! قبل از اینكه از خیابان رد شوی هر دو طرفت را خوب نگاه كن.» در این مواقع قلب من از شدت اضطراب محكم می.زد.»

می پرسم آیا به خاطر درك و تفاهم متقابل بین آن دو بوده كه تابیتا نقش همسر «نامرئی» را بازی می.كرده و در حاشیه، حرفه او را حمایت می.كرده؟ می.گوید: «نه، فكر نمی.كنم هیچ زنی چنین معامله.ای با همسر خود بكند. هیچ زنی در محاسبات خود برای ازدواج نمی.گوید كه بروم با یك آدم معروف ازدواج كنم و فقط نقش پله ترقی را بازی كنم!»

«ولی چیزی كه بر رابطه من با همسرم تأثیر مثبت داشت این بود كه من وقتی سه سالم بود پدرم ما را ترك كرد و من بعد از آن به چشم خودم دیدم كه زندگی مادرم چه شكلی شد و اینكه وقتی مرد خانه، خانواده خود را دست تنها رها می.كند چه عواقبی در پی دارد.»

كینگ در مدرسه خجالت می.كشید بگوید پدری بالای سرشان نیست و مادرش هم خجالت می.كشید از اینكه پدرش از او متاركه كرده.

ولی كینگ می.گوید كه در زندگی زناشویی خود سعی نكرده جبران مافات پدرش را بكند. «منظور تان این است كه به جای تمام مردان دنیا كه با همسر خود بدرفتاری كرده بودند جبران مافات می.كردم؟ نه، این وظیفه خیلی سنگینی است، حتی برای من!ً

استیون كینگ در سال 1973 اولین رمان خود را با نفرت توی زباله دانی پرتاب كرده بود ولی همسرش تابیتا آن را از توی زباله دانی نجات داد. این كتاب بعد.ها به رمان پر فروش «كری» تبدیل شد.

تابیتا همچنین تا چندین سال مجبور بود مزاحمان كینگ را تحمل كند. او یك بار صدای شكسته شدن پنجره.ای را شنید و وقتی به آن اتاق رفت دید مردی آنجا ایستاده و چیزی در دست دارد كه ادعا می.كند بمب است. او یك فراری از دیوانه خانه بود و ادعا می.كرد كه كینگ ایده رمان «فلاكت» را از او دزدیده است. مزاحم دیگر ادعا می.كرد كه كینگ با یك هواپیما بر فراز خانه.اش به پرواز در آمده و ایده رمان «درخشش» را از او دزدیده! یك مزاحم سوم هم در كالیفرنیا ادعا می.كرد كه استیون كینگ با همدستی رونالد ریگان توطئه.ای چیده و «جان لنون» را به قتل رسانده است!

استیون كینگ به كار خود خیلی علاقه دارد. می.گوید: «وقتی در سال 2003 دچار بیماری ذات الریه شدم تا مدت.ها نمی.توانستم غذا را در معده.ام نگه دارم و بالا می.آوردم. بیش از شانزده كیلو وزن كم كرده بودم. با این حال حتی در بد.ترین روز.های بیماری ام، حتی آن موقع كه مدام بالا می.آوردم، هنوز هم قادر به نوشتن بودم. همان موقع هم بود كه نوشتن «داستان لیزی» را كه بهترین كتابم است شروع كردم. حتی موقعی كه احساس ضعف و گیجی می.كردم هم كلمات همیشه در اختیارم بودند. نوشتن برای من بهترین بخش روزم بود.»

می گوید «وقتی كارت نویسندگی باشد باید همسری داشته باشی كه شرایطت را درك كند چون روند نویسندگی می.تواند خودخواهانه باشد. نویسنده مجبور است در دنیایی كه فقط از آن او است و كس دیگری در آن حضور ندارد، پنهان شود. به نظرم وقتی مشغول نوشتن نباشم دلم می.خواهد سر به سرِ «تابی» بگذارم. صبح.ها وقتی مشغول نوشتن هستم او به باغ می.رود یا رمان خود را می.نویسد، یا نگران می.شود كه نكند جمهوریخواهان دوباره زمام امور را در دست بگیرند. »صبح.ها سه ساعت كار می.كنم و بعد هم بعد از ظهر.ها می.روم مدت طولانی پیاده روی می.كنم؛ من حین پیاده روی فكر می.كنم. وقتی پیاده روی می.كنم سعی می.كنم ذهنم را روی داستانی كه دارم می.نویسم متمركز كنم و به دنبال اتفاق جذابی می.گردم.

«وقتی كار نمی.كنم دچار سر درد شدید می.شوم و كابوس می.بینم. كابوس.های خیلی واضح و شفاف. انگار با این سر.درد.ها و كابوس.ها، ذهن و بدنم می.خواهند من را بترسانند تا دوباره كارم را شروع كنم.»

كینگ با تأنی لبخندی می.زند و می.گوید: «وقتی هم كارم را شروع می.كنم می.توانم كابوس هایم را با دیگران تقسیم كنم.»

گردآوری: گروه فرهنگ و هنر سیمرغ
منبع: tehrooz.com

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: فان پاتوق]

[مشاهده در: www.funpatogh.com]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 137]