فراموشي،‌ سرانجام بازيكني كه عليه هيتلر فرياد كرد سنگيني سايه شوم نازيسم بر اتريش

واضح آرشیو وب فارسی:فارس: فراموشي،‌ سرانجام بازيكني كه عليه هيتلر فرياد كرد سنگيني سايه شوم نازيسم بر اتريش
خبرگزاري فارس: وقتي در سال‌هاي اخير سختي درباره پله اروپا در جنگ جهاني به گوش نمي‌رسد، مي‌توان پرسيد كه سايه نازيسم همچنان بر اتريش سنگيني مي‌كند؟

به گزارش خبرگزاري فارس و به نقل از نيوز استيتمن، خيلي ها تصور مي‌كنند كه ترس اتريش از آلمان از بين رفته و اروپاي بدون مرز و دچار شده به آلزايمر، اين روزها ديگر نمي‌تواند خاطرات تلخ كشتار نژادپرستان هيتلر را به ياد آورد.
اين سوال امروز در اذهان عمومي نقش بسته؛ اتريش، كشوري كه از كوچكترين سند افتخار خود تنديسي باشكوه در خيابان ها ساخته، هرگز از اسطوره فوتبالش كه روزي به هيتلر توهين كرد، مجسمه اي نساخته است؟
اين كشور ميزبان يورو 2008 بود و اين مي‌توانست بهترين فرصت براي معرفي پله اتريش به نظر برسد؛ اما جالب اين جا است كه در برگزاري اين مسابقات، كوچكترين اشاره اي به نام اين بازيكن نشد. آيا سايه آلمان نازي هنوز هم بر سر اتريش سنگيني مي‌كند؟
رابين استامر، نويسنده گاردين، در گزارشي از اين راز، پرده بر مي‌دارد. وي در آغاز نوشته خود چنين مي آورد: ماتياس سيندلار افتخار فوتبال اتريش است؛ اما گويا در يورو 2008 مايه سرافكندگي اين كشور بود.
سيندلار كه از او به عنوان پله فوتبال در زمان جنگ جهاني ياد مي كنند، روحيه اي سراسر ضد نازيسم داشت. او در تمام مصاحبه هايش، كلام را با توهين به هيتلر و اداي احترام به قربانيان انديشه وي آغاز مي كرد.
در يورو 2008 نيز كاملا مشهود بود كه مردم آلمان، اتريش را به منزله حياط خلوت خود دانسته و يك بيننده غريبه، گاه تصور مي كرد ميزبان واقعي آلمان است؛ نه اتريش. چرا در اتريش خبري از سيندلار نيست؛ كسي كه برابر ظلم ايستاد و به وظيفه انساني خود عمل كرد؟ نه خياباني به نام او است، نه تنديسي و نه حتي سنگ قبري نيمه با شكوه كه يك گردشگر بي خبر از تاريخ، با ديدنش كمي به فكر فرو رود.
او يكي از بهترين بازيكنان فوتبال جهان بود كه هم از هيتلر ضربه خورد و هم از كشورش. بي ترديد اين روزها، ضربه اي كه از خودي بر پيكره پوسيده او وارد مي‌شود، كاري تر است. به راستي، چرا اتريش در يورو 2008 نامي از اين اسطوره نبرد؛ در حالي كه مي كوشيد بين اسكي نيمه معروف خود و فوتبال، به زور تبليغات، ارتباط برقرار كند؟
مردم اتريش كه خرابي وين، سالزبورگ و ترس از هيتلر هنوز در جانشان زمزمه‌گر است، همچنان در قلب قاره بي مرز اروپا، خفقان رفاه آور را بر آزادي دردسرساز ترجيح مي دهند؟ دوستي با كشور ثروتمند آلمان تا اين حد سودآور است كه خون سيندلار اينگونه فراموش شود؟
هيچ پوستري، هيچ ورزشگاهي و هيچ برنامه تلويزيوني از وي منتشر نشد. امروز قطعه پازل گم شده فوتبال اتريش، ترميم چمن ارنست هاپل نيست؛ بلكه يادآوري نام بلند سيندلار به نسل جواني است كه در خيابان هاي زيباي كشورشان، به تقليد از جوانان آلماني، به هر فساد اخلاقي تن داده و هويت خود را فراموش مي كنند.
امروز مردم از خود مي پرسند كه چرا بايد روي جعبه شكلات نام موزارت نيمه آلماني نيمه اتريشي حك شود؛ در حالي كه هيچ يادي از قربانيان كشورگشايي هيتلر بر زبان نيايد. امروز فقط قديمي هاي وين مي‌توانند در قبرستان سنترال فريد هوف اين شهر قبر خاك آلوده سيندلار را تماشا كنند.
جالب اينجا است كه طرح اتوبان از ميان قبرستان، درست از روي همين قبر مي‌گذرد؛ تا ديگر نامي از اين فوتباليست به ميان نيايد. سيندلار به مرد كاغذي فوتبال اتريش شهرت داشت؛ مردي از روستاي موراويا كه امروز در خاك جمهوري چك قرار دارد.
سيندلار را وقتي با بدن سرد و بيجان پيدا كردند كه در بستر مرگ با دست نوشته اي افتاده بود. هيچكس نفهميد كه روي كاغذ او چه نوشته شده بود؛ اما نسل جديد مي تواند دوباره و در فوتبالي آزاد و مستقل، صدها سيندلار را پرورش دهد.
امروز اين حقيقت آشكار است كه راز سيندلار در نوع مذهب يا اعتقادش نبوده؛ او تنها مي خواسته به عنوان يك انسان از فوتبال لذت ببرد.
انتهاي پيام/
شنبه 9 آذر 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: فارس]

[مشاهده در: www.farsnews.com]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 84]