فراموشي وجدان؛ آيا حاضر هستيد ديگران به حريم شخصي شما وارد شوند؟!

واضح آرشیو وب فارسی:قدس: فراموشي وجدان؛ آيا حاضر هستيد ديگران به حريم شخصي شما وارد شوند؟!
همانگونه كه همگان مي دانيم در جوامع بشري اگر قوانيني براي نظم بخشي وجود نداشته باشد هرج و مرج حاكم شده و هر كسي

بسته به نوع افكار و عقايد خود اقدام به انجام كارهايي مي كند كه در جهت منافع شخصي بوده و توجهي به ديگران نخواهد كرد.
با كمي دقت در قوانين مختلف مي ببينيم كه به تناسب مقتضيات زماني و مكاني، قوانيني در جوامع مختلف وضع شده كه به نوعي از ناهنجاريهاي احتمالي جلوگيري شود، بر همين اساس يكي از قوانيني كه با توجه به شرايط كنوني جامعه ما مي بايست تصويب و به مرحله اجرا گذاشته شود قانون حفظ حريم خصوصي افراد است كه مطالب مختلفي در اين خصوص بيان شد. اما به اعتقاد نگارنده نكته مهمي كه مي بايست توجه ويژه اي به آن داشت و چه بسا با پايبندي به آن ديگر نيازي به قانون نخواهد بود و كمي مورد غفلت قرار گرفته، اخلاق و وجدان فردي است كه در ادامه به چند نكته اشاره مي شود.
* در آموزه هاي ديني و ملي ما نكات اخلاقي فراواني وجود دارد كه عمل به هر كدام از آنها مي تواند نتيجه اي برابر با اجراي چندين و چند قانون را داشته باشد. در خصوص حريم خصوصي نيز اگر بخواهيم به سراغ اين آموزه ها برويم يكي از بارزترين آنها نكته اي است با اين مضمون كه آنچه براي خود نمي پسندي براي ديگري هم مپسند.
بر همين اساس و فارغ از پرداختن به مباحث كلاني چون وجود يا نبود قانوني خاصي براي پرهيز از اقدامهاي غيراخلاقي و تجاوز به حريم خصوصي افراد، اگر همين يك نكته مدنظر قرار گرفته و به آن عمل شود، قطعاً هيچكس به خود اجازه نخواهد داد حريم خصوصي ديگري را مورد تعرض قرار دهد.
از سوي ديگر اخلاق و بايد و نبايدهاي اخلاقي پايه تمام قوانين مدني جوامع بشري بوده و هست، پس چرا در جامعه اسلامي و ايراني ما كه پايبندترين ملت به اخلاقيات محسوب مي شويم اخلاق به فراموشي سپرده شود و براي ترسيم خطوط حريم خصوصي منتظر تصويب قانون خاص بمانيم در حالي كه تنها با اندكي تفكر و مراجعه به آموزه هاي اخلاقي درمي يابيم كه ممنوعيت انجام برخي از اعمال نيازي به تصويب قانون ندارد و حرمت آنها در محكمه وجدان به اثبات رسيده است.
احترام به حريم خصوصي ديگران به لحاظ اخلاقي امر پسنديده اي است كه حتي همان كساني كه خود مرتكب اعمال خلاف مي شوند دوست ندارند كسي به حريم خصوصي آنها وارد شود. به بيان ديگر اگر هر شخصي قبل از آنكه بخواهد به حريم خصوصي فرد ديگري تجاوز كند تنها به اين سؤال ذهني پاسخ دهد كه اگر طرف مقابل نيز چنين عملي را انجام دهد كار اخلاقي انجام داده و يا غير اخلاقي بوده و مذموم است، از انجام چنين كاري منصرف مي شود.
پس اي كاش به جاي آنكه به دنبال قوانين مختلف براي بيان ممنوعيت و زشتيهاي نقض حريم خصوصي افراد باشيم، به يك قانون اخلاقي پايبند باشيم و هر آنچه را براي خود نمي پسنديم براي ديگران هم نپسنديم.
با اين تفاصيل مي توان نتيجه گرفت كه رعايت اصول اخلاقي نيازي به قانون ندارد و تنها لازمه آن پاسخ به وجدان فردي است كه اگر هر مرتكبي قبل از عمل غيراخلاقي تصور كند كه اگر قرار باشد ديگري بخشي از اسرار خصوصي او را برملا كند، آيا از نظر او مورد قبول است يا نه، پس بايد تلاش كرد تا اخلاق در جامعه به فراموشي سپرده نشود تا بخواهيم با قوانين موضوعه خلاء نبود اخلاق را پر كنيم.
* علي محمد زاده
شنبه 9 آذر 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: قدس]

[مشاهده در: www.qudsdaily.com]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 74]