برای ۶۸ سالگی "رابرت دنیرو"

واضح آرشیو وب فارسی:فان پاتوق:

فردا (چهارشنبه)، شصت وهشتمین سالروز تولد «رابرت دنیرو»، بازیگر صاحب نام سینمای جهان و برنده دو جایزه اسكار است.

«رابرت دنیرو» متولد ۱۷ اوت ۱۹۴۳ در نیویورك، از پدر و مادری هنرمند با نژاد ایتالیایی است.

وی یكی از تأثیرگذارترین بازیگران تاریخ سینمای جهان است معمولا در نقش های دشوار و سخت ظاهر می شود و روش بازیگری خاص خود را دارد.

«رابرت دنیرو» سابقه ی طولانی در بازی در فیلم های «مارتین اسكورسیزی» دارد و در سال ۲۰۰۸ جایزه ی «دوربین طلایی» برلین را به پاس یك عمر حضور جاودانه در سینمای جهان از دستان «اسكورسیزی» دریافت كرد.

«دنیرو» برای اولین بار در سال ۱۹۶۳ در سن ۲۰ سالگی با فیلم «جشن عروسی» به كارگردانی «برایان دی پالما» وارد دنیای سینما شد.

وی كه بیشتر سال های دهه ۶۰ را در كارگاه های تئاتر گذراند، در سال ۱۹۶۵ در فیلم فرانسوی «سه اتاق در منهتن» بازی كرد و در دومین همكاری اش با «دی پالما» در سال ۱۹۶۸ در فیلم «تبریكات» حضور یافت و در سال ۱۹۷۰ در فیلم «سلام مادر» را بازی كرد.

«دنیرو» در سال ۱۹۷۳ با بازی در نقش یك بازیكن بیسبال درحال مرگ در فیلم «طبل را آهسته بزن»، توجه اهالی سینما را به خود جلب كرد و در همان سال اولین همكاری او با «اسكورسیزی» با فیلم «خیابان های پایین شهر» رقم خورد كه بسیار خوش درخشید.

وی یك سال بعد نقش ماندگار «ویتو کورلئونه» را در فیلم «پدرخوانده ۲» به كارگردانی «فرانسیس فورد كوپولا» بازی كرد و اولین جایزه اسكار نقش مكمل را به دست آورد، هرچند در مراسم دریافت جوایز حضور نیافت و «كوپولا» از طرف او این جایزه را گرفت.

«دنیرو» اولین بازیگر سینما نام گرفت كه با فیلمی كه اكثرا دیالوگ های غیرانگلیسی داشت، موفق به كسب اسكار می شد. او به همراه «مارلون براندو» كه نقش «دون ویتو پیر» را در «پدرخوانده» بازی كرد، تنها بازیگران سینما هستند كه برای بازی در نقش یك شخصیت، جایزه اسكار گرفته اند.

پس از فیلم «خیابان های پایین شهر»، «دنیرو» همكاری اش را با «اسكورسیزی» در فیلم های موفقی چون «راننده تاكسی» (۱۹۷۶)، «نیویورك،نیویورك»(۱۹۷۷)، «گاو خشمگین»(۱۹۸۰)، «سلطان كمدی»(۱۹۸۳)، «رفقای خوب»(۱۹۹۰)، «تنگه وحشت» (۱۹۹۱) و «كازینو» (۱۹۹۵) ادامه داد.

«دنیرو» بزرگ ترین افتخارات سینمایی اش را مرهون بازی در فیلم های «اسكورسیزی» است. وی برای فیلم «راننده تاكسی» نامزد اسكار شد و دومین جایزه اسكار خود را با فیلم «گاو خشمگین» به دست آورد و در سال ۱۹۹۲ با فیلم «تنگه وحشت» برای ششمین بار نامزدی اسكار را تجربه كرد.

وی به خاطر تعهدی كه به نقش هایش داشت، در فیلم ها تن به هر مشقتی می داد. برای فیلم «گاو خشمگین» ۲۷ كیلو به وزن خود اضافه كرد، برای «تنگه وحشت» با ارتودنسی دندان هایش را به هم ریخت، در «پدرخوانده ۲» سه ماه در منطقه جنایت آمیز سیسیل ایتالیا زندگی كرد و برای «نیویورك، نیویورك» نواختن ساكسوفون را به سختی آموخت.

در اواسط دهه ۸۰ بود كه «دنیرو» برای تكراری نشدن نقش های منفی به عنوان اراذل و اوباش، به فیلم های كمدی رو آورد كه از سرشناس ترین آن ها می توان به «برزیل» (۱۹۸۵)، «گریز نیمه شب»(۱۹۸۸)، «این را تحلیل كن»(۱۹۹۹)، «ملاقات با والدین» (۲۰۰۰) و «ملاقات با فاكرها»(۲۰۰۴) اشاره كرد.

«دنیرو» در بسیاری از ژانرهای سینمایی نقش آفرینی داشته است؛ برای مثال در سینمای وحشت آثاری چون «فرانكشتاین» (۱۹۹۴) و «موهبت الهی»(۲۰۰۴) را دارد، در سینمای كمدی شاهكاری چون «سلطان كمدی» را دارد كه نقش مقابل «جری لوئیس»، كمدین بزرگ تاریخ سینما را بازی كرد، در ژانر ورزشی در فیلم ماندگار «گاو خشمگین» بازی كرد كه به عقیده برخی منتقدین بهترین فیلم ورزشی تاریخ سینما است و در ژانر گنگستری هم فیلم «رفقای خوب» و «تسخیرناپذیران» را بازی كرده است.

«رابرت دنیرو» ۶۷ ساله تاكنون در ۸۰ فیلم سینمایی بازی كرده و افتخارات فراوانی به دست آورده است. وی در سال ۱۹۸۱ برای فیلم «گاو خشمگین» بهترین بازیگر مرد جوایز گلدن گلوب شد، در سال ۱۹۹۳ شیر طلای افتخاری جشنواره ونیز را گرفت، در سال ۲۰۰۰ جایزه یك عمر دستاورد سینمایی سن سباستین را گرفت و در سال ۲۰۰۸ جایزه مشاركت چشم گیر در صنعت سینما را از كارلووی واری دریافت كرد.

«دنیرو» در سال ۱۹۹۳ وارد دنیای كارگردانی شد و اولین تجربه فیلمسازی اش را با «یك داستان برانكسی» به دست آورد. دومین فیلم او در سال ۲۰۰۶ با نام «چوپان خوب» بود كه «آنجلینا جولی» و «مت دیمون» در آن ایفای نقش داشتند.

آخرین نقش آفرینی «دنیرو» در سینما بازی در فیلم «قتل عادلانه» در سال ۲۰۰۸ بود كه نقش مقابل «آل پاچینو» را بازی كرد.