فرهنگ:آقالو مرگ را شرمنده خود كرد

واضح آرشیو وب فارسی:مهر: فرهنگ:آقالو مرگ را شرمنده خود كرد
كارگردان مجموعه تلويزيوني "افسانه سلطان و شبان" در پي درگذشت احمد آقالو وي را هنرمندي دانست كه مرگ را شرمنده خود كرد.

داريوش فرهنگ در پيام تسليت خود كه در اختيار خبرگزاري مهر قرار داده آورده است: حدود يكماه پيش با گلاب آدينه و مهدي هاشمي شبانه رفتيم منزل احمد و همسرش براي ديدار و احوالپرسي. در نهايت تعجب با كسي رو به رو شدم كه ذهني شاداب و سرزنده داشت. از هر دري حرف زديم جز بيماري او. آنقدر خاطرات با هم مرور كرديم و گفتيم و خنديديم كه باورم نمي‌شد به عيادت دوستي رفته‌ايم كه چندين سال مهربانانه با مريضي‌اش كنار آمده است.

در ادامه اين پيام مي‌خوانيم: همكاري ما به سال‌هاي دوري برمي‌گردد كه در دانشكده هنرهاي زيبا داشتيم، سال 1347. يعني تأسيس گروه تئاتر "پياده" و احمد آقالو جوان در اوايل كار مسئول نور و صداي تئاتر‌هاي ما بود. هوش و سرعت انتقال مثال زدني‌اش به سرعت از وي يك بازيگر مستعد ساخت.

وي نوشته است: چندين و چند كار با او در تئاتر و تلويزيون داشته‌ام كه هنوز خاطره "افسانه سلطان و شبان" و آن نقش كاتب با وقار با بازي زيباي او در ذهنم است. احمد مردي بود با روحيه‌اي مستقل و عارف‌مسلك. مردي بي‌نياز كه آن وجه طنازش ما را به ياد عبيد زاكاني مي‌انداخت. از هر چيز و هر كس يك نگاه طنزگونه و ظريف بيرون مي‌كشيد كه همه را وادار به خنده مي‌كرد بي‌آنكه خود بخندد.

فرهنگ ادامه داده است: احمد به شكلي آشكار از هر نوع سودجويي كاسبكارانه هنر در طنز پرهيز مي‌كرد. هرگز در طول فعاليت هنري‌اش نه خودش نه كارش به لودگه‌هاي رايج به اسم كمدي كشانده نشد. ما دوستي ديرينه و پرباري با او داشتيم. هميشه يك نجابت پنهان داشت كه تو را وادار به احترام مي‌كرد، بي‌آنكه قصد خريد احترام را داشته باشد.

دوست و همكار ديرين آقالو ادامه داده است: وارسته و عميق با زندگي و مرگ روبرو مي‌شد. چند سال جلوي مرگ ايستاد و به آن لبخند زد و بيماريش را پذيرفت. يكجور اعتقادات مذهبي عميق داشت كه يكسره از دروغ و تظاهر و تزوير به دور بود. هرگز نان را به نرخ روز نمي‌خورد، چون نه حرص نان داشت و نه طمع نام.

در پايان پيام مي‌خوانيم: دمدمه‌هاي صبح كه از پيش او رفتيم، توي راه و اتوبان كردستان در اين انديشه بودم كه يك آدم چطور مي‌تواند اين همه با شكيبايي مرگ را شرمنده خودش بكند. به همه همكاران و جامعه هنري، به همه علاقمندان به هنر، مرگ او را تسليت مي‌گويم و از خداوند يكتا برايش طلب آرامش مي‌كنم. براي همسر پرحوصله و فداكارش (فرخ)، آرزوي صبر بيشتر دارم. به ياد نازنين دوست از دست رفته‌ام "احمد آقالو". با احترام: داريوش فرهنگ.
دوشنبه 4 آذر 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: مهر]

[مشاهده در: www.mehrnews.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 142]