آیا بهائیت یك "اقلیت دینی" یا "تفكر متفاوت" است؟

واضح آرشیو وب فارسی:فان پاتوق:

آیا بهائیت یك "اقلیت دینی" یا "تفكر متفاوت" است؟

به قلم: عبدالله شهبازی ـ بهائیت‏ پژوه .

«فردا كه زیاد دور نیست... پریشان موی و پیاده پای، به هركجای كشورمان خواهیم رفت، و از بهائیان سرزمین.مان، به خاطر سال.ها آسیب و در بدری و ظلم، دلجویی خواهیم كرد، و در پرداخت خسارت مالی و جانی به هر آن كس كه از ما و پدران.مان آسیب دیده، شتاب خواهیم كرد.» (محمد نوری.زاد، «روزی درهمین نزدیكی.ها»، 2 تیر 1390 )

آیا بهائیان فرقه.ای از دگراندیشان دینی هستند كه به دلیل عقاید خود، كه مغایر با عقاید غالب دینی مردم است، در طول موجودیت خویش از سوی جامعه ایرانی و حكومت.های وقت (قاجاریه، پهلوی و جمهوری اسلامی) بناحق مورد آزارهای شدید قرار گرفته.اند و ایرانیان باید از این بابت شرمسار باشند؟ این روزها مسائلی اینگونه شنیده می.شود؛ مسائلی كه، اگر خوش.بین باشیم، بیانگر بیگانگی مطرح كنندگان آن با واقعیت.های تاریخ معاصر است و اگر به گونه دیگر بیندیشیم، بیانگر تشدید فعالیت كانون.هایی كه سال.هاست می.كوشند «مسئله بهائیت» را بعنوان «كیس حقوق بشر» علیه ایران زنده نگه دارند. این زمزمه.ها فراتر رفته و مسئله بهائیت بگونه.ای عنوان می.شود كه گویی ایرانیان باید بابت كردار نه تنها خود بلكه «پدران.شان» در قبال بهائیان نیز «خسارت» پرداخت كنند. گویی ما با پدیده.ای بنام «هولوكاست بهائیان» مواجه بوده.ایم و اینك باید بابت این «نسل.كشی» از كردارمان «توبه» و خویشتن را مجازات كنیم.

1- بهائی.گری تداوم بابی.گری است كه با دعاوی علی.محمد شیرازی (1235-1266 ق./ 1819-1850 م.)، معروف به «باب»، و در ابتدا در تداوم عقاید شیخیان، آغاز شد. علی محمد شیرازی در شب جمعه 5 جمادی.الاول 1260/ 23 مه 1844 دعوی بابیت كرد، كه این زمان بعنوان مبداء تاریخ بابیان موسوم به «تاریخ بدیع» شمرده می.شود، و در 27 شعبان 1266/ 9 ژوئیه 1850 به قتل رسید. او ابتدا خود را «باب امام زمان» (عج) خواند، سپس خود امام زمان و سرانجام مدعی نسخ اسلام و نزول دینی جدید شد. از اینرو، مسلمانان، حتی اهل تسنن، بهائیان را جزو فرق اسلامی بشمار نمی.آورند و لذا در اوّلین پژوهش جامع آماری مسلمانان ایالات متحده آمریكا، كه از سوی دانشگاه شاو (ایالت كارولینای شمالی) انجام گرفت، بهائیان را، به سان قادیانی.ها و اعضای «حزب ملّت اسلام» لوئیس فراخان، جزو مسلمانان نشمردند. (سی. ان. ان. 26 آوریل 2001)

2- درباره منشاء و خاستگاه بابی.گری نظرات یكسان نیست. برخی، مانند سید احمد كسروی و فریدون آدمیت و احسان طبری و محمدرضا فشاهی، بابی.گری را جنبشی اجتماعی علیه ستم دوران قاجاریه فرض كرده.اند بی آن كه در زمینه بابی.گری اوّلیه كاوشی جامع عرضه كنند. معهذا، همینان نیز گاه به پیوندهای خارجی بابی.گری اشاراتی كرده.اند. نگارنده در تك نگاری «خاندان باب» (1389) نقش تعیین.كننده تجارتخانه دایی.های علی.محمد شیرازی و شركای ایشان در ظهور بابی.گری و پیوندهای این خاندان با كمپانی.های جهان.وطن فعال در تجارت جهانی تریاك نیمه اوّل سده نوزدهم، بویژه كمپانی ساسون مستقر در بمبئی، را نشان داده، [+] در رساله «جستارهایی از تاریخ بهائی.گری در ایران» (1382) از نقش شبكه.ای فعال و گسترده از یهودیان مخفی مستقر در ایران، بوِیژه در شهرهایی چون مشهد و شیراز و كاشان و همدان و اصفهان، در پیدایش و گسترش بابی.گری و بهائی.گری سخن گفته، [+] در رساله «سِر اردشیر ریپورتر، سرویس اطلاعاتی بریتانیا و ایران» تلاش.های اردشیرجی و ارباب جمشید جمشیدیان برای گروش زرتشتیان ایران به بهائی.گری را بیان كرده، [+] و در كتاب «نظریه توطئه و فقر روش.شناسی در تاریخنگاری ایران» از حمایت.های گسترده «انجمن جهانی تئوسوفی» از بهائی.گری و سفر تبلیغاتی سال.های 1911-1913 عبدالبهاء به اروپا و آمریكا سخن گفته است. [+]

3- بسیاری از مورخین در این تردید ندارند كه بابی.گری با حمایت كانون.هایی در درون حكومت قاجاریه امكان نشوونما یافت و اگر این حمایت.ها نبود باب هیچگاه شهرتی نمی.یافت و مانند دعاوی مشابه در جهان اسلام به زودی فراموش می.شد. مورخین حاج میرزا آقاسی ایروانی، صدراعظم محمد شاه قاجار، را مسبب اصلی گسترش بابی.گری می.دانند. [*] هما ناطق، كه خود به ازلی.گری تعلقاتی دارد، می.نویسد:

«باب مریدان نخستین خود را نه در میان "جهال" بلكه در "طبقات بالای كشور" یافت... از میان شاهزادگان هم ملك قاسم میرزا، كامران میرزا و فرهاد میرزا معتمدالدوله روی خوش نمودند. حاج میرزا آقاسی كه جای خود داشت. باب از او به ستایش یاد می ‏كند و می ‏نویسد "بدیهی است حاجی به حقیقت آگاه است." و می‏ دانیم كه در بیان او واژه حقیقت همانا آگاهی به اسرار نهان است كه شیخیه عنوان كردند و باب در ربط با معتمدالدوله هم به كار می ‏برد.» (ایران در راهیابی فرهنگی، چاپ اوّل، لندن، 1988، ص 65)

و عبدالحسین آیتی، مبلغ پیشین و سرشناس بهائی و نویسنده كتاب مهم دو جلدی «الكواكب الدریه فی مآثر البهائیه» (قاهره: مطبعة السعادة، 1342 ق./ 1923-1924 م.)، كه هنوز از منابع معتبر بهائیان بشمار می.رود، پس از بازگشت به اسلام در خاطراتش این مسئله را چنین بیان كرده است:

«در ابتدای پیدایش باب دو تن از دولتیان سوء سیاستی بروز دادند كه هر یك از جهتی خسارت كلی به این ملت وارد كرد و قضیه باب را كاملاً به موقع اهمیت گذاشتند: اوّل، حاجی میرزا آقاسی به.صورت مخالف؛ دوّم، منوچهر خان معتمدالدوله به.صورت موافقت... شبهه[ای] نیست كه اگر از طرف حاجی میرزا آقاسی سختی و فشار و نفی بر باب و حبس وارد نشده بود و بالعكس از طرف معتمدالدوله (منوچهر خان خواجه) حاكم اصفهان پذیرایی و نگهداری به عمل نیامده بود و قضیه باب به خونسردی تلقی شده بود، تا این درجه خسارت به مال و جان و حیثیات مدنی و ملّی ایران وارد نمی.شد.»

آیتی این اقدامات را نتیجه سیاست خارجی قدرت.های بزرگ می.داند و می.نویسد:.

«خلاصه این كه برای این مسائل به عوامل خارجی معتقد شده، آن را نتیجه یك نوع سیاست.هایی شناخته.ام كه در دوره قاجاریه در ایران شایع شده بوده است.» (عبدالحسین آیتی، كشف الحیل، چاپ ششم، 1326، ج 2، صص 54-55)

4- شورش.های بابیان اوّلیه در نخستین سال سلطنت ناصرالدین شاه و صدارت میرزا تقی خان امیركبیر، خوش.نام.ترین وزیر تاریخ معاصر ایران، در كنار شورش.های بزرگ و كوچك محلی كه اندكی پیش یا پس از مرگ محمد شاه (6 شوال 1264/ 4 سپتامبر 1848) سراسر ایران را فراگرفت، و بزرگترین.شان شورش محمدحسن خان سالار در خراسان بود، بخشی از سناریوی ایجاد آشوب در ایران با هدف متزلزل كردن حكومت مركزی بود. امیركبیر با تدبیر یا سركوب قاطع این شورش.ها را مهار و خاموش كرد. فریدون آدمیت، كه در میان محققین فوق در زمینه بابی.گری صاحبنظرترین است، سركوب قاطع شورش. بابیان را از افتخارات كارنامه امیر می.داند. این فتنه با درایت و قاطعیت امیركبیر فرونشانده شد و به تبع آن در 27 شعبان 1277 علی.محمد باب نیز، به دستور امیر، در میدان ارگ تبریز تیرباران شد.
فریدون آدمیت بر قساوت شورشیان بابی تأكید می.كند و می.نویسد كه «اسیران جنگی را دست و پا می.بریدند و به آتش می.سوختند.» (امیركبیر و ایران، چاپ جدید، خوارزمی، 1378، ص 448)

«كتاب بیان را سید باب آورد، ولی رشته كار از دست خودش خارج گشت و به دست سه تن از پیروان او افتاد كه سخت متعصب و ستیزه جو بودند: ملا حسین بشرویه.ای كه نخست شیخی بود و حالا "باب الباب" لقب داشت. دیگر، ملا محمدعلی بارفروشی معروف به "قدوس" و سومی ملا محمدعلی زنجانی ملقب به "حجت" بود. آن سه نفر علم طغیان را علیه حكومت برافراشتند تا دولت موجود را براندازند و با تأسیس سلطنت بابی در ایران مقدمه فتح كره ارض را فراهم آورند و آئین جدید را جایگزین همه ادیان گذشته و همه نظام.های سیاسی جهان فرمایند، و بشریت را بر تخت سعادت سرمدی نشانند. حتی به موجب سند رسمی كه خواهیم آورد، جناب "حجت" سلطان آینده مصر و برخی شهرهای جهان را از میان اصحاب خود برگزیده بود. آن ادعاها شیادی محض بود.» (امیركبیر و ایران، صص 444-445)

آدمیت می.افزاید:

«حتی در صمیمیت بزرگان اوّلیه بابیه هم تردید است... ملا محمدعلی زنجانی، یعنی جناب "حجت" كه دعوی فتح كره زمین را داشت، و معتقد بود كه تاجداران جهان باید فرمان وی را به گردن نهند، و حتی حكومت مصر را به دست یكی از اولیای مقدس سپرده بود، چطور شد كه به اصحابش وعده داد كه امپراطور روس، كه در زمره شاهان كافر بود، به یاری آنان خواهد آمد؟ و آن بیچارگان ابله هم باور فرموده بودند.» (امیركبیر و ایران، ص 450)

آیا ایرانیان به خاطر كردار امیركبیر، كه او را كاردان.ترین و مدیرترین وزیر دو سده اخیر خود می.شناسند، باید از اعقاب بابیان شورشی پوزش بخواهند، «پریشان موی و پیاده پای» به درگاه ایشان روند، بر امیر نفرین كنند و نقش بابیان را در سلب امنیت از ایران و ایرانی و دریدن و سوزانیدن اجساد «پدران.مان» بستایند و غرامتی نیز بپردازند؟

5- پس از سركوب فتنه باب با درایت و قاطعیت امیر، بابیان به یك فرقه مخفی تروریستی بدل شدند و نام خود را بعنوان «بنیانگذاران تروریسم جدید» در تاریخ ایران ثبت كردند. نقشه ترور شاه و امیركبیر و امام جمعه از توطئه.هایی بود كه كشف شد و هفت ماه پس از شهادت امیركبیر در حمام باغ فین كاشان (17 ذبیع الاول 1268 ق.) و پس از ترور نافرجام ناصرالدین شاه توسط یك بابی بنام صادق تبریزی (28 شوال 1268 ق.) به دستگیری وسیع توطئه.گران و قتل تعدادی از ایشان انجامید. این موج تروریستی در زمان آغاز اختلافات ایران و حكومت هند بریتانیا بر سر هرات آغاز شد. هرات آن زمان جزو ایران بود و حمایت استعمار بریتانیا از جدایی هرات به تهدید انگلیس به اشغال جزیره خارك (محرم 1269 ق.)، تصرف هرات توسط قشون ایران، تهاجم نظامی بریتانیا به ایران و اشغال خارك و بوشهر و جنگ خونین محمره (خرمشهر) در سال 1273 ق./ 1857 م. انجامید.
مورخین متفق.القولند كه سفارت روسیه نهایت حمایت را از تروریست.های بابی كردند و نفر اوّل این شبكه تروریستی، میرزا حسینعلی نوری، را از زندان نجات داد. در زمان وقوع ترور، میرزا حسینعلی نوری در لواسان نزد میرزا آقاخان نوری صدراعظم، عامل سرشناس استعمار بریتانیا، میهمان بود. او پس از چهار ماه زندان با فشار سفارتخانه.های قدرت.های بزرگ غربی و كمك میرزا آقاخان نوری صدراعظم در صفر 1269 ق. آزاد و یك ماه بعد به بغداد تبعید شد. این میرزا حسینعلی، كه از اهالی روستای تاكر نور بود، پس از ورود به بغداد قریب به دو سال نیز به شكلی مرموز، ظاهراً در سلیمانیه كردستان و در میان دراویش نقشبندی و با نام «درویش محمد ایرانی»، زندگی .كرد. گویا علت این سفر دو ساله و مرموز مغضوب شدن از سوی صبح ازل بوده است. میرزا حسینعلی بعدها در ادرنه، برغم برادرش میرزا یحیی صبح ازل، رهبر وقت بابیه، فرقه بهائی را بنیان نهاد.

آیا باید خاك بر سر ریخت و «پریشان موی و پیاده پای» به درگاه بازماندگان میرزا حسینعلی نوری رفت و به دلیل چهار ماه حبس و رانده شدنش از ایران گریست، از جفایی كه بر او شده عذر خواست و بابت این «رفتار پدران.مان» غرامت پرداخت؟

6- فعالیت.های فرقه تروریستی بابی ادامه یافت. «رساله استنطاقیه» مشروح بازجویی.های تروریست.های بابی دستگیرشده در سال 1300 ق. است كه زیر نظر كامران میرزا، وزیر جنگ و حاكم تهران، استنطاق شدند. در این رساله فقراتی وجود دارد كه بر پیوند برخی دستگیرشدگان، مانند میرزا ابوالفضل گلپایگانی، با مانكجی هاتریا، افسر ارتش حكومت هند بریتانیا و مسئول شبكه.های اطلاعاتی حكومت هند بریتانیا كه در كسوت «عمدةالتجار» در تهران می.زیست، دلالت دارد و نیز بر نقش خاندان قوام شیرازی در این ماجرا. یكی از دستگیرشدگان ابراهیم خان شیرازی، پسر میرزا ابوالحسن خان ایلچی (خواهرزاده و داماد ابراهیم خان كلانتر، نیای خاندان قوام شیرازی)، است كه مانند گلپایگانی با مانكجی ارتباط داشت. فرد دیگر، ملا علی.اكبر شهمیرزادی، معروف به «حاجی آخوند»، است كه بعدها به گوبینو و نیكلای فرانسوی در تحقیقاتش درباره بابی.گری كمك كرد و سپس یكی از «ایادی اربعه» عباس افندی (عبدالبهاء) شد و نوه.اش سپهبد عبدالكریم ایادی پزشك مخصوص شاه و از متنفذترین مقامات دوران پهلوی دوّم بود. میزان اقتدار و فساد مالی و اخلاقی سپهبد ایادی را ارتشبد حسین فردوست، دوست دوران كودكی و رئیس «دفتر ویژه اطلاعات» شاه، در خاطراتش بیان كرده است. فردوست می.نویسد:

«اگر پرونده.های موجود ارتش و نیروهای انتظامی و سازمان.های دولتی بررسی شود موارد مستندی مشاهده می.گردد كه به نظر افسانه می.رسد و بر این اساس می.توان كتابی نوشت كه: آیا ایادی بهائی بر ایران سلطنت می.كرد یا محمدرضا پهلوی؟! تمام ایرانیان ردة بالا، چه در ایران باشند و چه در خارج، خواهند پذیرفت كه سلطان واقعی ایران ایادی بود؛ حقیقتی كه پیش از انقلاب جرئت بیان آن را نداشتند.» (خاطرات ارتشبد سابق حسین فردوست، ویراسته عبدالله شهبازی، ص 202)

آیا باید «پریشان موی و پیاده پای» به آمریكا سفر كرد، اعقاب ملا علی.اكبر شهمیرزادی را یافت، از فرزندان منیره خانم ایادی و شوهرش (میرزا محمدتقی ابن ابهر) و سرتیپ عبدالرحیم ایادی و سپهبد عبدالكریم ایادی و سایر بازماندگان این «خاندان جلیل» پوزش خواست به خاطر ستمی كه كامران میرزا بر نیای.شان روا داشته، و از بیت.المال به ایشان غرامت پرداخت؟

7- دوران دعوی میرزا حسینعلی نوری و ستیز او با برادرش، میرزا یحیی صبح ازل، بر سر زعامت بابیان، كه به پیدایش دو فرقه ازلی و بهائی انجامید، دورانی خونین از تصفیه.های «درون سازمانی» است كه جنایات فرقه رجوی در مقابل آن ناچیز جلوه می.كند. این كشتارهای درون فرقه.ای پس از آن نیز ادامه داشته است. در این زمینه می.توان «مثنوی هفتاد من» نوشت لیكن به شرح زیر بسنده می.كنم:

پس از دوازده سال اقامت در بغداد، به علت اعتراض دولت ایران و علمای عتبات، دولت عثمانی در سال 1280 ق. بابیان را به استانبول و سپس به ادرنه منتقل كرد. در دوران اقامت پنج ساله در ادرنه میرزا حسینعلی نوری دعوی خود را آشكار كرد و میان دو برادر جنگ درگرفت. این امر سبب شد در 5 ربیع.الثانی 1285 ق. دولت عثمانی میرزا یحیی را با 37 تن از پیروانش به شهر ماغوسا (فاماگوستا) در جزیره قبرس و میرزا حسینعلی و 73 تن از اعوانش را به عكا تبعید كند. آن زمان، قبرس و عكا در قلمرو عثمانی بود.

در این سال.ها، میرزا حسینعلی نوری از طریق تروریست.های خود به كشتار پیروان برادرش، میرزا یحیی صبح ازل، مشغول بود و نیز قتل كسانی كه از اسرار بابی.گری اوّلیه مطلع بودند همچون میرزا اسدالله دیان باجناق باب. میرزا اسدالله عبری دان بود و این امر در ایران آن روز، نیمه اوّل سده نوزدهم میلادی، قرینه.ای است جدّی بر یهودی بودن او. میرزا اسدالله كاتب «بیان»، كتاب مقدس بابیان، است و جزو «حروف حی» و آشنا با بسیاری از اسرار «ظهور باب». میرزا آقاخان كرمانی، كه خود بابی بود و داماد صبح ازل، می.نویسد: میرزا حسینعلی چون میرزا اسدالله دیان را «مخل خود یافت،. میرزا محمد مازندرانی پیشخدمت خود را فرستاده او را مقتول ساخت.» (میرزا آقاخان كرمانی، رساله هشت بهشت، صص 283، 302-303) میرزا آقاخان كرمانی شرحی مفصل از مقتولین عملیات تروریستی میرزا حسینعلی نوری بیان كرده است. در بغداد آقا رجبعلی قهیر و برادرش آقا علی.محمد و حاجی میرزا احمد كاتب و حاجی میرزا محمدرضا و میرزا بزرگ كرمانشاهی را به قتل رساندند و حتی كوشیدند از طریق غذای مسموم صبح .ازل را بكشند و سپس از طریق دلاك صبح ازل قصد قتل او را داشتند. در ادرنه، قبل از حركت به عكا، میرزا نصرالله را با سم كشتند و «در عكا نیز چند نفر از اصحاب خود را فرستاد آن سه نفر را [حاجی سید محمد و آقا جان بیگ و میرزا رضاقلی تفرشی] در خانه نزدیك قشله كه منزل داشتند شهید كردند و قاتلین اینان عبدالكریم شمر و حسین آب.كش و محمد جواد قزوینی.» در ایران نیز اصحاب حسینعلی بهاء موجی از وحشت و ترور آفریدند و به قتل متنفذین ازلی دست زدند:

«آقا عبدالاحد و آقا محمدعلی اصفهانی و حاجی آقا تبریزی و پسر حاجی فتاح، هر یك را به.طوری جداگانه در صدد قتل برآمدند و بعضی فرار كردند. از آنجمله خیاط.باشی و حاجی ابراهیم خان را در خانه گندم.فروشی كشتند و جسم آنان را با آهك در زیر خاك گذارده، روی آن.ها را با گچ سكو بستند... و همچنین حاجی جعفر را، كه مبلغ هزار و دویست لیره از میرزا [حسینعلی بهاء] طلبكار بود و به مطالبه پول خود در عكا قدری تندی نمود و دزدی.های حضرات را حس كرده، میرزا آقا جان كچل قزوینی را تشویق كردند كه آن پیرمرد را شبانه كشته، از طبقه فوقانی كاروانسرا به زیر انداختند و گفتند خودش پرت شده... همچنین هر یك از اصحاب اقدمین، كه از فضاحت و شناعت كارهای میرزا مطلع بودند و فریب او را نخوردند، فرستاد در هر نقطه شهید نمودند. مثلا، جناب آقا سید علی عرب را، كه از حروف حی نخستین بود، در تبریز، میرزا مصطفی نراقی و شیخ خراسانی شهید كردند. و میرزا بزرگ كرمانشاهی را، كه از اجله سادات بود، و جناب آقا رجبعلی قهیر را، كه او نیز از حروف و ادله بود، ناصر عرب در كربلا به درجه شهادت رسانید و برادرش آقا علی.محمد را در بغداد عبدالكریم شمر كشت. هر یك از اصحاب خودش را نیز كه از فسق و فجور و باطن كار وی خبردار شدند در عكا یا نقطه دیگر تمام كردند. مانند حاجی آقا تبریزی. حتی آقا محمدعلی اصفهانی را، كه در اسلامبول تجارت می.نمود و مدتی فریب او را خورده بود،... میرزا ابوالقاسم دزد بختیاری را مخصوص از عكا مأمور نمود كه برود در اسلامبول آن جرثوم غفلت را... فصد نماید...» (رساله هشت بهشت، صص 304-309)

ادوارد براون، ایران شناس نامدار و استاد كمبریج، به تفصیل در كتب مختلف خود به اقدامات تروریستی بهاء پرداخته است. بنوشته او، فردی به.نام نصیر بغدادی معروف به مشهدی عباس، ساكن بیروت، آدمكش حرفه.ای و مزدور میرزا حسینعلی بهاء و عباس افندی بود و به.دستور ایشان چند نفر را كشت از جمله ملا رجبعلی قهیر، از خویشان نزدیك سببی علی.محمد باب، را كه از برخی اسرار پیدایش بابی.گری مطلع بود. براون، همچنین، به فعالیت.های تبلیغی سه بابی ازلی در عكا اشاره می.كند و می.نویسد بهائیان عكا تصمیم گرفتند ایشان را از میان بردارند. آنان ابتدا خواستند این مأموریت را به نصیر بغدادی محول كنند ولی بعد منصرف شدند زیرا احضار نصیر از بیروت ممكن بود راز قتل را آشكار كند. لذا، در 12 ذیقعده 1288 ق. هفت نفر از بهائیان به خانه افراد فوق در عكا ریختند و سید محمد اصفهانی و آقا جان كج.كلاه و میرزا رضاقلی تفرشی را كشتند. حكومت عكا بهاء و پسرانش، عباس و محمدعلی افندی، و میرزا محمدقلی، برادر بهاء، و تمامی بهائیان عكا، از جمله قاتلین، را دستگیر كرد. بهاء و پسران و خویشانش شش روز زندانی بودند، سپس قاتلین شناخته شده و در دادگاه به حبس.های طولانی (7 و 15 سال) محكوم شدند.

(Edward G Browne, Materials for the Study of Babi Religion, Cambridge, 1918, pp. 52-57, 220.)
به.نوشته میرزا آقاخان كرمانی، پس از فوت میرزا حسینعلی بهاء نیز این رویه ادامه یافت. اولین قربانی میرزا محمد نبیل زرندی بود كه خیال داشت خود را جانشین بهاء بخواند. «پسران خدا [حسینعلی بهاء] خبردار شده، دو نفر را فرستاده،. آن لنگ بیچاره را خفه كرده، بردند به دریا انداختند.» (رساله هشت بهشت، ص 310)

از این داستان.ها فراوان است و حتی عزیه خانم، خواهر صبح ازل و میرزا حسینعلی بهاء، نیز در نامه معروف به برادرزاده.اش عباس افندی (عبدالبهاء) بر آن صحه گذارده. عزیه خانم می.نویسد:

«رابعاً، جمع آوردن بعضی از قلاش و اوباش.های ولایات ایران را كه در هیچ زمان به هیچ پیغمبری ایمان نیاورده و جز آدمكشی كاری نیافته و غیر از مال مردم بردن شغلی نشناخته. با آن ادعای حسینی كردن... این اشرار را به دور خود جمع نمودند كه از هر نفسی نفسی برآمد قطع كردند و از هر حلقی حرفی بیرون آمد بریدند. از اصحاب طبقه اوّل كه اسامی ایشان مذكور شد، از خوف آن خونخواران به عزم زیارت اعتاب شریفه به كربلا و نجف هزیمت نمودند. سید اسماعیل اصفهانی را سر بریدند و حاجی میرزا احمد كاشی را شكم دریدند. ابوالقاسم كاشی را كشته در شط انداختند. سید احمد را به پیشدو [پیشتو، اسلحه كمری] كارش را ساختند. میرزا رضا را به سنگ مغزش پراكندند. میرزا علی را پهلویش دریدند و بعضی را روز روشن در میان بازار حراج پاره پاره كردند. چنانكه بعضی اصحاب را این حركات ناسخ اعتقاد گردید تا سید عبادوز از دین بیان عدول نموده این بیت را انشا نمود كه: اگر حسینعلی مظهر حسین علی است/ هزار رحمت حق بر روان پاك یزید.» (حواشی عبدالحسین نوائی بر: اعتضادالسلطنه، فتنه باب، چاپ جدید، نشر علم، 1377، صص 167-168)

و نیز عزیه خانم در نامه فوق به عباس افندی فاش می.كند كه میرزا حسینعلی نوری دخترش، سلطان خانم (خواهر عباس افندی)، را آرایش كرد و برای تمتع جنسی نزد میرزا یحیی فرستاد و صبح ازل از پذیرش برادرزاده.اش استنكاف كرد و گفت: «سلطان خانم فرزند من است، با اطفال من هیچ تفاوتی ندارد، البته او را برگردانید زیرا كه الی اكنون آن حكم جاری نشده است.» (حواشی عبدالحسین نوائی بر فتنه باب، صص 169-170)

این بار باید ازلیان خاك به سر ریزان و «پریشان موی و پیاده پای» بابت مقتول شدن نیاكان خود به دست بهائیان از ایشان پوزش خواهند و غرامت نیز بپردازند.

8- اقدامات تروریستی بهائیان در دوران مشروطه تداوم یافت. از تفصیل پرهیز می.كنم و مشهورترین نمونه را مثال می.زنم؛ اعزام دو تروریست طلبه به عتبات برای قتل آخوند ملا محمدكاظم خراسانی، مرجع بزرگ تشیع و رهبر انقلاب مشروطیت. یكی از این دو، شیخ اسدالله بارفروشی (بابلی) است كه بعدها با نام «فاضل مازندرانی» شهرت یافت و كتاب مفصل هشت جلدی «تاریخ ظهورالحق» را نگاشت. دستگاه امنیتی عثمانی این دو را دستگیر كرد. بازجویی.ها و اسناد این ماجرا در آرشیوهای تركیه موجود است و یكی از محققین ایرانی از آن تصویربرداری كرده. امید كه به همت ایشان تك نگاری مستندی در این زمینه منتشر شود.

9- گفتنی.ها بسیار است. سال.ها پیش به تفصیل از شبكه تروریستی بهائیان موسوم به «كمیته مجازات» سخن گفته‎ام [+] و نیز از نقش جاسوسی و خرابكارانه شبكه مخفی بهائیان وابسته به سرویس اطلاعاتی بریتانیا در نهضت جنگل. و در این بررسی بود كه نام.های كسانی چون غلامحسین ابتهاج (برادر ابوالحسن ابتهاج)، میرزا رضا خان افشار، عبدالحسین نعیمی (پدرزن سپهبد پرویز خسروانی)، سردار محیی (برادر میرزا كریم خان رشتی)، رضا سرخوش و دیگران را بیان كردم. [+] این مباحث را تكرار نمی.كنم. علاقمندان می.توانند به مقاله فوق مراجعه كنند. اینجا فقط بار دیگر یادآوری می.كنم گزارش خواندنی مأمور اطلاعاتی اعزامی حزب بلشویك روسیه به جنگل را در توصیف شخصیت احسان.الله خان دوستدار:

«احسان.الله خان.... دارای. شخصیت. ضعیف.، خودخواه.، دارای. نظرات. اغراق آمیز و آدمی. شهرت.پرست. است.. او جزو فرقه. بابی.ها (یكی. از فرقه.های. ایران.) است. و پدر زن. او میرزا حسن. خان. یكی. از مقامات. مهم .این. فرقه. است.. از مشخصات. ویژه. او عدم. ابتكار و نداشتن. آگاهی. سیاسی. است.. احسان.الله معتاد و الكلی .است. به. طوری. كه. مصرف. ودكای. او در روز پنج. بطری. و مصرف. تریاكش. تا دو مثقال. است. و این. مقدارزیادی. است.. او در اثر نفوذ گروه. سردار محیی. سریعاً ترقی. كرده. است.... او می.خواست. كوچك. خان. را به مرام. باب. جلب كند ولی كوچك. خان .اعتراض. كرد كه. حالا وقت. پرداختن. به. مذهب. نیست.، لازم. است. برای. آزادی. وطن. از انگلیسی.ها و از ظلم.شاه. كار كرد. این. امر سبب شد كه این. بابی، كه. به. تدریج. شبكه. دسایس. خود را تنیده. بود، با دارودسته. خود از اردوی. كوچك. خان. خارج. شود... [سردار محیی] این. شخص. بی.اراده. و بی.فكر [احسان.الله خان] را مطمئن. كرده. بود كه. با برقراری. كمونیسم. در ایران بهائی.گری درایران. موفق. خواهد شد و آن. را مذهب. رسمی. اعلام. خواهند كرد. این. موضوع. برای. هر فرد بهائی اغوا كننده.است.. این. وعده. احسان.الله خان. را كاملاً اغوا كرد .كه به. منظور انتقام. از تعقیب. دیرینه. بهائی.ها توسط. مسلمانان. شعارها و اعلامیه.هایی. انتشار دهد... این. بابی. كهنه. مغز باور كرده. بود كه.كمونیسم. اجازه. خواهد داد بهائی.گری در ایران. توسعه. یابد و مذهب. رسمی. كشور شود. این. بود عللی. كه. احسان.الله خان. را از كوچك. خان. دور می.كرد و موجب. شد به. دشمنان. او بپیوندد.»

10- مردمی كه در نهضت جنگل خون دادید و ستم.ها بر شما رفت، كسانی كه قزاقان رضا خان به ناموس.تان تجاوز كردند، بازماندگان مقتولین كمیته مجازات! بیدار شوید. خاك به سر ریزان، سینه خیز و لابه كنان به سوی بازماندگان كمیته مجازات و خرابكاران در نهضت جنگل و عوامل سرویس اطلاعاتی بریتانیا روید، به درگاه آرامش دوستدار، برادرزاده احسان.الله خان، به بازماندگان عمادالكتاب قزوینی و ابوالفتح.زاده و منشی.زاده و مشكات.الممالك (گردانندگان كمیته مجازات)، به خاندان.های ابتهاج و نعیمی و خسروانی و افشار و سرخوش و دیگران تضرع كنید و غرامت بپردازید، شاید این «گناه» بر «پدران.تان» بخشوده شود كه با جنازه خود نردبان قدرت و ثروت این خاندان.ها شدند. این هولوكاستی است واژگون كه قربانی باید به كسی غرامت دهد كه او را به مذبح برده است.

ای بازماندگان شیخ زكریا دارابی، كه بازوی استوار مجتهد لاری بود و به پاس جهادش در مشروطه از آخوند خراسانی «نصیرالاسلام» لقب گرفت و در رجب 1331 ق. به دست بهائیان نی.ریز در گرمابه به شهادت رسید، ای وارثان سید ابوالحسن كلانتر سیرجانی، ای اعقاب محمد فخار، كه بهائیان یزد او را كشتند و جسدش را سوزانیدند، و قاتلان با اعمال نفوذ بهائیان در دستگاه قضایی تهران تبرئه شدند، [+] شما نیز لابه كنان، «پریشان موی و برهنه پای» به سوی قاتلان عزیزان.تان بشتابید، شاید گناه مظلومیت شما را ببخشایند.

11- اینك زمان جنگ جهانی دوّم است و قحطی وحشتناك بر ایران حاكم؛ و باز نیاكان خاندان.های سرشناس بهائی را یا در كار قاچاق و ثروت اندوزی می.یابیم و یا در كار انتقال غیرقانونی ارز به خارج از ایران. دو سند ذكر می.كنم. اولی گزارش «بكلی محرمانه» 13 مه 1943 سفارت آمریكا در تهران است به واشنگتن درباره عملیات قاچاق یوسف متحده، (ساكن تهران، سرای رشتی) و پسرش ر. متحده (ساكن آمریكا، نیویورك، خیابان پنجم، شماره 225). مكاتبات پدر و پسر نشان می.دهد كه آنان به قاچاق كالاهایی اشتغال دارند كه متضمن نقض قوانین تجاری آمریكا و ایران است.
سند دوّم، گزارش دیگری است از سفارت آمریكا در تهران كه نشان می.دهد ابوالحسن ابتهاج چهل ساله، رئیس كل بانك ملّی ایران، كه با پیشینه برادر بزرگش در نهضت جنگل، بعنوان جاسوس سرویس اطلاعاتی بریتانیا آشنا هستیم، در بحبوحه بحران مالی زمان جنگ جهانی دوّم در سال 1944 مبلغ 35 میلیون ریال به خارج منتقل كرده است. در آن زمان دلار معادل 25 الی 30 ریال بود و طبق این سند ابتهاج تنها در یك فقره بیش از یك میلیون دلار ارز به خارج از ایران انتقال داده است. آیا در اینجا نیز باید «پریشان موی و پیاده پای» از خاندان.های «محترم» متحده و ابتهاج پوزش خواست؟

12- آیت.الله بروجردی، مرجع بزرگ تشیع، در دهه پایانی حیات ارجمندش از یكه.تازی بی.حد و حصر بهائیان و حمایت حكومت پهلوی از ایشان سخت آزرده بود. به این دلیل، او دو بار حكومت پهلوی را به خروج از ایران تهدید كرد و شاه را به هراس انداخت. خروج مرجع تام جهان تشیع از ایران عواقبی سنگین برای حكومت پهلوی در پی داشت. آیت.الله بروجردی فردی سلیم بود و قطعاً متهم كردن ایشان به افراطی.گری و تعصب خشك نامقبول است. حبیب لاجوردی همین را از دكتر مهدی حائری یزدی، پسر آیت.الله شیخ عبدالكریم حائری یزدی، كه از نزدیكان آیت.الله بروجردی و خود در دوران متأخر زندگی از برجسته.ترین فلاسفه معاصر بود، می.پرسد و اینگونه پاسخ می.شنود:

«در مسئله بهائی‎ها تا آنجایی كه ایشان تشخیص می.داد، كه بهائی.ها یك گروه ناراحت‎كننده و اخلالگر در ایران هستند. مسئله صرف اختلاف مذهبی نبود. اینطوری هم كه معروف بود تا یك اندازه‎ای هم درست بود كه این گروه یك نوع سروسری با منابع خارجی دارند و بیش.تر مجری منافع خارجی هستند تا منافع ملّی. در این‎طریق مرحوم آقای بروجردی به هیچ وجه تردیدی از خودش نشان نمی.داد كه [از] آن.چه گروه بهائی.ها از دستش برمی.آید [جلوگیری كند] از اذیت‎ها و كارهای موذیانه‎ای كه بهائی.ها دارند و درباره مسلمان.ها دریغ نمی.كنند. یعنی به.طور مخفیانه افراد خودشان را وارد مقامات اداری می.كنند و مقامات را اشغال می.كنند. بعد هم مسلمان.ها را ناراحت می.كنند. می‎زنند. از بین می.برند. از این كارها خیلی زیاد می.كردند. حالا بگذرید از این كه الان صورت حق به جانبی به خودشان می.گیرند. كاری ندارم به وضع فعلی. ولی آن زمان این شكل بود. واقعاً هر كجا كه دستشان می.رسید، به هر وسیله بود، هر مقامی بود اشغال می.كردند و سعی می.كردند دیگران را از بین ببرند یا وارد مجمع خودشان بكنند و كارهایی كه آن.ها می.خواهند انجام بدهند... ولی ایشان [آیت.الله بروجردی] از این جریان و از این ماجرا آگاه بود و به هر وسیله‎ای بود جلوگیری می.كرد.» (نیمروز، چاپ خارج از كشور، شماره 670، سال 13، جمعه 28 دی 1380)

13- از مظلومیت بهائیان پس از انقلاب فراوان گفته می.شود؛ و البته اغراق.های عجیب نیز می.شود. منابع بهائی ادعا می.كنند پس از انقلاب اسلامی در ایران حدود 20 هزار نفر بهائی به قتل رسیدند. این رقم چنان «شور» است كه حتی دنیس مك.ایون در «ایرانیكا» آن را «بسیار اغراق.آمیز» می.داند و مدعی است كه از آغاز شروع انقلاب جمعاً 300 تا 400 بهائی در جریان.های مختلف به قتل رسیدند. [+] نمی.دانم رقم مك.ایون درست است یا نه، ولی می.دانم بهائیانی كه پس از پیروزی انقلاب اسلامی اعدام یا از ایران خارج شدند، عموماً به مشهورترین و ثروتمندترین خاندان.های بهائی تعلق داشتند و به دلیل تصدی مناصب عالی دولتی یا دستیابی به ثروت.های عظیم از طریق پیوند با حكومت پهلوی مورد تعقیب قرار گرفتند. افرادی مانند امیرعباس هویدا و حبیب ثابت و هژبر یزدانی و عبدالكریم ایادی و هوشنگ انصاری و غلامرضا ازهاری و غیره، به.عنوان شاخص.ترین چهره.های فرقه بهائی در ایران، تمامی بهائیان ایران نبودند و اعدام یا فرارشان از كشور به معنی پایان حیات بهائیت در ایران نبود؛ و جرم ایشان نیز تعلق به بهائیت نبود.

و در زمان انقلاب بسیار بودند بهائیان روستاها یا محلات، مانند بهائیان سروستان فارس یا بهائیان محله سعدی شیراز، كه یك شبه مسلمان شدند و با درج اطلاعیه در روزنامه.ها تشرف خود را به اسلام اعلام كردند. و بودند كسانی مانند سرگرد بلوچ قرایی، قاتل سرتیپ افشارطوس، رئیس شهربانی كل كشور در دولت دكتر مصدق، [+] كه آنان نیز با درج اطلاعیه در روزنامه.ها جدایی.شان از بهائیت و مسلمان شدن شان را اعلام نمودند.

در مباحثی كه در صفحه فیسبوكم مطرح است، دوستی با حیرت پرسید چرا در كیفرخواست علیه هویدا هیچ اتهامی به دلیل بهائی بودن او مطرح نیست؟ این پرسش و پاسخ را تكرار می.كنم:
‏«حمیدرضا علاقه بند: چرا آیت.الله خلخالی در كیفرخواست هیچ اشاره.ای به بهایی بودن هویدا نكرد؟ تنها موردی كه به ‏بهایی بودن هویدا در دادگاه اوّل و دوّم اشاره شد سئوالی بود كه آیت.الله خلخالی در اواخر دادگاه دوّم از هویدا ‏در مورد مخارج تعمیر یكی از اماكن مقدس مذهب بهائیت پرسید كه آیا در این كار چه به طور مستقیم و چه از طریق تأمین ‏مخارج نقشی داشته است یا نه؟ در حقیقت این تنها موردی بود كه در طول دادگاه اوّل و دوّم به مذهب بهاییت اشاره شد.

شهبازی: جناب علاقه بند، برای این كه هویدا به دلیل بهائی بودن اعدام نشد.‏ آن زمان، به دلیل وجود امام و افرادی مثل مطهری و بهشتی، این درایت وجود داشت كه صرف ‏بهائی بودن به عنوان جرم در كیفرخواست عنوان نشود.‏ مثل امروز نبود كه فلان بهائی ساده هفتاد ساله بیمار قلبی را می.گیرند و با دستبند و پابند در خیابان.های ‏تنكابن می.گردانند تا همه فیلم و عكس بگیرند، و برای ایران كیس حقوق بشر درست می.كنند و بعد با وثیقه ده میلیون تومانی آزادش می.كنند.‏ این كارها از سر تعلق دینی نیست. این.ها برنامه است علیه جمهوری اسلامی و هیچ كس نمی.فهمد و از این حركت.های مشكوك جلوگیری نمی.كند.» [+]

14- بارها و بارها حركت.هایی عجیب و غیرقابل توضیح علیه برخی بهائیان معمولی دیده.ام و دریافته.ام كه كانونی مرموز می.خواهد با قربانی كردن اینان به سود خود بهره برد. در اینگونه موارد ساكت نبوده.ام، از پخش شدن فهرست اسامی و آدرس برخی بهائیان در شیراز كه بلافاصله محكومش كردم [+] تا همان ماجرای زشت گردانیدن وجیه.الله میرزا گلپور، پیرمرد هفتاد ساله بیمار قلبی بهائی، در تنكابن با دستبند و پابند و رها كردن او پس از برداشتن فیلم و عكس فراوان توسط مردم. [+] اینگونه اقدامات را مشكوك و از سوی كسانی می.دانم كه می.خواهند «مسئله بهائیت» را بعنوان «كیس حقوق بشر» در مجامع بین.المللی علیه ایران زنده نگه دارند.

این موارد مرا به یاد سخن عبدالبهاء (عباس افندی) می.اندازد كه «در ضوضاء [آشوب] جهله وهمی نه، البته باید گاه گاهی جزئی صدایی بلند شود كه سبب انتباه خلق گردد.» این را در بخشی از رساله خود
درباره بهائی.گری ذیل عنوان «ماهیت بلواهای ضد بهائی» نوشته.ام. آنجا دو نمونه مشهور از "بهائی.كشی.ها" را بررسی كردم؛ ماجرای "شهدای سبعه یزد" (1308 ق.) و بلوای ضد بهائی 1321 ق. در یزد و رشت. در مقدمه این بررسی نوشتم:

«مورخین بهائی درباره شورش.های ضدبهائی فراوان سخن می.گویند و می.كوشند تا چهره.ای بسیار مظلوم از سرگذشت این فرقه در ایران ترسیم كنند. از این زاویه، تاریخنگاری بهائی شباهتی عجیب به تاریخنگاری یهودی دارد. گویا بهائیان گروهی بودند كه به.دلیل دگراندیشی دینی قربانی تعصب و كین جاهلانه مسلمانان ایران می.شدند. بررسی نگارنده نشان می.دهد كه این ادعا در موارد عمده صحت ندارد و رهبری بهائیت و عناصر مشكوكی در میان جبهه مخالف بهائیان به عمد و با اهداف معین تبلیغی و سیاسی به ایجاد مهم.ترین و جنجالی.ترین آشوب.های خونین ضد بهائی، معروف به "بهائی.كشی"، دست زده.اند. از مهم.ترین این موارد قتل هفت بهائی در سال 1308 ق. در یزد و شورش ضدبهائی 1321 ق. در یزد و رشت و برخی دیگر از نقاط ایران است.» [+]

در مقابل، در مواردی نه چندان اندك، در كمال ناباوری به كسانی می.رسم كه در خاندان.های بهائی ریشه دارند. نمی.گویم بهائی.اند زیرا رسماً خود را مسلمان می.خوانند و از نظر شرع و قانون این اقرار كفایت می.كند. ولی نمی.توانم بفهمم چرا این بهائی.زادگان، كه تا انقلاب به خانواده.های بهائی فقیر یا در بهترین حالت میانه حال روستایی یا شهری تعلق داشتند، در طول سه دهه اخیر به متمولین برجسته ایران بدل شده.اند، و گاه در مناصب حساس جای گرفته.اند و از نظر مالی و سیاسی بگونه.ای رشد كرده.اند كه گویی شبكه.ای مقتدر حامی ایشان است و برخی چنان ثروتمندند كه كارخانه.های ده.ها میلیارد تومانی مصادره شده را می.خرند و درواقع باز پس می.گیرند. در مملكتی كه گاه سوراخ گزینش چنان تنگ می.شود كه مسلمان.ترین مسلمانان از آن رد نمی.شوند، چگونه این بهائی.زادگان در مناصب حساس جای گرفته.اند یا پیمان.های بسیار كلان دولتی نصیب ایشان شده و می.شود؟ پیشینه فلان فرمانده نظامی پیشین در فلان استان را می.كاوی، به تبار و خاندان بهائی.اش می.رسی و البته درج اعلام برائت از خانواده خود در پرونده گزینش وی، به معاون مالی.اش می.رسی همین است، به معاون اطلاعاتی.اش می.رسی همین است، پیشینه فلان ناظر ذینفوذ در سیمای جمهوری اسلامی را می.كاوی، كه در دهه اخیر نقش بزرگی در ترویج جن و جن.بازی در سریال.های تلویزیون داشت، به تبار بهائی.اش می.رسی. شركت.های بزرگ ساختمانی و پیمانكاران بزرگ بخش خصوصی را می.كاوی، نتیجه همین است.

حیران مانده‎ام و نمی.دانم كدام را باور كنم؟ آن خراب كردن قبرستان بهائیان در فلان روستای بهائی.نشین شرق مازندران، و جنجالی كه برمی.انگیزد، یا فیلم گردانیدن آن پیرمرد هفتاد ساله بیمار قلبی بهائی با دستبند و پابند در خیابان.های تنكابن را، با آن چهره مهربان كه گویی عامدانه برای این كار برگزیده شده، یا این حضور «بهائی.زادگان مسلمان» را در همه جا؛ بویژه در میان كسانی كه یا مسبب تاراج.ها و مفاسد مالی عظیم پس از انقلابند یا عامل پدیده.های شوم و جنجالی همچون «قتل.های زنجیره.ای»؟

حیرانم كه چگونه باید «پریشان موی و پیاده پای» از «گناهان» خود و «پدرانم» پوزش بخواهم؟ من كه پدر و دو عمو و برخی بستگانم را در دو سركوب خونین عشایری (1311 و 1343) از دست داده‎ام، و از كودكی دربدری و بی.كسی خواهران و برادران خردسالم و غارت اموال خاندانم را ناظر بوده و با پیامدهای سهمگین این فاجعه بزرگ شد.ه.ام، و عاملین هر دو سركوب را «نظامیان بهائی» یافته.ام، آیا هنوز نیز گنهكارم و بابت به مسلخ رفتن پدرانم باید «خسارت» بپردازم؟
.....……………..
پایان پیام/ 104

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: فان پاتوق]

[مشاهده در: www.funpatogh.com]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 363]