بازخواني عملكرد نهضت آزادي پدر معنوي منافقين

واضح آرشیو وب فارسی:شبكه خبر دانشجو: بازخواني عملكرد نهضت آزادي پدر معنوي منافقين
وبلاگ «بيا تا برويم» - محمدرضا باقري

وبلاگ «بيا تا برويم» - محمدرضا باقري

جالب اين جاست، همين «بازرگان» كه خود را سرباز كوچك ملت خطاب مي كرد، در بحبوحه اي كه آحاد ملت عليه منافقين كوردل شعار مي دادند و خواستار برچيده شدن بساط آنها از صحنه سياسي ايران بودند، در گفتاري كاملاً متناقض و براي فباحت زدايي از كار زشت و غير انساني منافقين، در تاريخ دوازدهم شهريور سال 1360 چنين برزبان آورد كه: «وقتي هر كدام برادر ديگري را منافق، مرتجع، مزدور امپرياليسم يا توطئه گر مي خوانيد، اشتباه مي كنيد و نسبت بيجا مي دهيد.»

اما حال كه از دو تشكل «نهضت آزادي» و «سازمان منافقين» سخن به ميان آمد، خوب است تاريخچه اي هرچند مختصر از نحوه شكل گيري و فعاليت آنها ارائه شود تا به روشن شدن ابعاد اين مباحث به ويژه براي نسل جوان كمك كند.

نهضت آزادي

نهضت آزادي ايران در اوايل دهه 40 با تكيه بر انديشه هاي كساني چون «آيت الله طالقاني »، « مهندس بازرگان » و » «دكتر يدالله سحابي » تأسيس شد.

وجود خاطرات مثبت از مصدق – كه نهضت در اولين موضع گيري ها خود را پيرو وي اعلام كرد – در انديشه گروهي از روشنفكران، حضور آيت الله طالقاني به عنوان يك روحاني موجه و دكتر سحابي و مهندس بازرگان به عنوان دو متخصص مذهبي، جذابيت ويژه و مشروعيتي انحصاري نزد گروه هاي بعضاً مخالف براي اين حزب به وجود آورد. خود بازرگان در مورخ 9/12/1359 مي گويد: « ما در بيانيه تأسيس نهضت اعلام كرده بوديم اولاً مسلمانيم و دين را از سياست جدا نمي دانيم... ثانياً ايراني هستيم...ثالثاً تابع قانون اساسي هستيم.... رابعاً مصدقي هستيم (4)، اما بعدها ورق هاي تاريخ ايران نشان داد آن طور كه او مي گويد، فاقد برخي از اين شروط اساسنامه است.

ليبرال ها قدرت را قبضه مي كنند

پس از پيروزي انقلاب اسلامي نهضت آزادي به عنوان تنها تشكيلات سياسي نسبتاً اسلامي در جريان انقلاب، به لحاظ برخورداري از نيروهاي تحصيل كرده، براي احراز سمت هاي اجرايي و ارتباط با جامعه دانشگاهي در داخل و خارج از كشور و با داشتن وجهه ي ملي –مذهبي توانست به قدرت اجرايي و تصدي نخست وزيري دولت موقت دست يابد.

حضرت امام (ره) هرچند شخصاً با نخست وزيري بازرگان مخالف بود و اين مخالفت را به صراحت در نامه مورخ 6 فروردين ماه سال 68 خود به آيت الله منتظري ياد آور شده بودند (5)، اما به پيشنهاد شوراي انقلاب با شرايطي، بازرگان را به عنوان نخست وزير دولت موقت به شرط دوري وي از روابط حزبي و گروهي منصوب كردند، اما بازرگان پس ازمدتي، از پذيرش شروط سر باز زد و در كابينه برخلاف نظر امام، بيش از 70 درصد اعضا را از نهضت آزادي و جبهه ملي قرار داد و بدين ترتيب امور حياتي مملكت در اختيار گروهي ليبرال و ملي گرا همچون حسن نزيه، احمد مدني، كاظم سامي، حبيب الله پيمان، ابراهيم يزدي، قطب زاده و... قرار گرفت(6) و از اين به بعد بود كه به تدريج فاصله دولت موقت با آرمان هاي انقلاب بيشتر و بيشتر شد.

نفي رهبري امام و مبارزه با ايشان و روحانيت تحت بهانه انحصار طلبي، مبارزه با دادگاه هاي انقلاب تحت عنوان مبارزه با شهيد مظلوم دكتر بهشتي و حزب جمهوري اسلامي، مبارزه علني با اسلام تحت عنوان طرفداري از آزادي قلم و بيان نزديكي و برقراري ارتباط با آمريكا و ترجيح دادن ليبراليسم و ملي گرايي برخط اصيل اسلام، از ويژگي هاي بازرگان در دوران نخست وزيري وي و پس از آن تا زمان مرگش به شمار مي رود.

مخالفت با امام (ره)، نزديكي به آمريكا

رويكرد بازرگان و دوستان نهضت آزادي وي، در جريان نفي رهبري امام راحل بيش از پيش آشكار شد، تا جايي كه جدال با رهبري مشروع و مردمي امام امت (ره) كه تمام ملت به اتفاق آن را پذيرفته بودند، در كانون اهداف دولت موقت قرار گرفت. بازرگان پس از رسيدن به قدرتي كه امام آن را به او تفويض كرده بود، در نطق هاي تلويزيوني خود تلويحاً يا تصريحاً از امام (ره) مي خواست به قم رفته و در اداره كشور دخالتي نكنند.(7) تلاش بازرگان براي حذف ولايت فقيه و از بين بردن اصالت و استقلال انقلاب اسلامي و تسهيل گرايش و وابستگي به آمريكا موجب شد كه دولت موقت به مرور در ورطه ي خطرناكي قرار گيرد. اتخاذ سياست هاي غير منطبق بر ويژگي هاي اسلامي و انقلابي مردم، وجود افرادي كه هنوز انقلاب را در حال انجام مي ديدند و به پيروزي قطعي آن اعتقادي نداشتند و در نهايت كشف اسناد لانه جاسوسي و معرفي چند تن از اعضاي كابينه به عنوان دوستان طبيعي غرب و افشاي چهره ي تعدادي ديگر به عنوان جاسوسان آمريكا، زنگ پاياني بر عمر كابينه خيانت كار بازرگان بود.

اما نقطه اوج مخالفت عميق نهضت آزادي با امام (ره)، در قضيه جبهه ملي به وقوع پيوست. بازرگان كه خود گفته بود نهضت آزادي از درون جبهه ملي به وجود آمد، بارها و بارها از جبهه ملي و مصدق حمايت مي كردو حتي خود را مديون آنها مي دانست.

حمايت از ارتداد از سوي مقدس نماها

جبهه ملي كه از همان آغاز، وظيفه حمل علم مخالفت با روحانيت و اسلام اصيل را بر دوش خود گرفته بود، سالها بعد و چندي پس از پيروزي انقلاب چهره خود را آشكارتر كرد و در ادامه توطئه هاي خود براي ضربه به اسلام عزيز، لايحه قصاص را زير سوال برد. حضرت امام خميني (ره) در برابر اين فتنه با صلابتي الهي فرمودند: « جبهه ملي» از امروز محكوم به ارتداد است.(8)

در مقابل، نهضت آزادي همچنان بر حمايت از جبهه مرتد ملي تأكيد مي كرد و در برابر سخنان امام موضع شديدي مي گرفت و اين كشمكش ادامه داشت تا اينكه بالاخره امام امت (ره) در سخنراني تاريخي خود در 25/3/1360 خطاب به نهضت آزادي فرمودند: « اينهايي كه پيوند كرده اند با جبهه (ملي) پيوند كرده اند بااين منافقين... پيوند كرده اند با منحرفين، من با اين ها كار دارم كه شمايي كه متدين هستيد و مدعي تدين، چه توجيهي از اين معنا داريد...

واي به حال ملتي كه ملي هايشان اين باشد و متدينين كه اظهار تدين مي كنند آن باشد... با اين ها ( نهضت آزادي) ما چه بكنيم؟ با اين مقدس هايي كه از اين ها پشتيباني مي كنند و با هم ائتلاف كردند و نيز با منافقين از اول هم ائتلاف كردند و نيز با منافقين از اول هم ائتلاف كردند چه بكنيم؟... حرفي كه جبهه ملي مي گويد... آنها حكم قصاص در قرآن را غير انساني اعلام كردند. شما (نهضت آزادي ها) بياييد حسابتان را از كساني كه عليه اسلام بيانيه مي دهند جدا كنيد.(9) »چه زيبا قرآن دربار? چهر منافقان گفته كه آنان آيات قرآن را مسخره مي كنند و به راستي كه جبهه ملي كه قصاص را انكارمي كرد، منافق بود و نهضت آزادي نيز كه از آنها حمايت مي كرد دچار نفاق بود و لذا بعيد نبود كه از دامان اين دو جريان ضد اسلامي، امثال منافقين خون آشام به وجود آيند.

خداوند در آيه 10 سوره بقر مي فرمايد: « منافقان خود را مصلح مي دانند حال آنكه مفسدند... منافقان مؤمنان را مسخره مي كنند.(10)» و اگر اندكي تأمل كنيم مي فهميم مصداق اين آيات همين نهضت آزادي هايي هستند كه چه در اوايل انقلاب و چه اكنون نهادهاي اصيل انقلابي و انقلابيون پاكدل را مسخره مي كردند و مي كنند و صد البته كه بنابر منطوق آيه 202 همين سوره، منافق نصيحت پذير نيست. در جريان انقلاب هم، امام (ره) هر چقدر نهضت آزادي ها را ارشاد مي كرد، اثري نداشت و آنان در عوض منافقانه اسرار نظام را افشا مي كردند كه جريان امير عباس انتظام و لانه جاسوسي از آن جمله است.

هر چند نهضت آزادي و امثال بازرگان خود منافق پرور بودند، اما حقيقاً و براساس آيات قرآن كريم، خود منافق محسوب مي شدند و لذا بي جهت نبود كه امام خطر آنها را بزرگ تر از خطر منافقين مي دانست.

سازمان مجاهدين خلق ايران ( منافقين)

تقريباً اواسط دهه 40 بود كه تني چند از شاگردان جوان مهندس بازرگان همجون؛ حنيف نژاد،سعيد محسن و بديع زادگان، عمدتاً از طيف دانشجويان عدالت طلب مخالف رژيم طاغوتي كه در دهه 30 و در قالب جبهه مقاومت ملي و سپس در نهضت آزادي فعاليت كرده و تجربه سياسي اندوخته بودند، سازمان مجاهدين خلق را پايه گذاري كردند. اين سازمان مي كوشيد اسلام را نه براساس حقايق ناب آن، بلكه مطابق با تفكر حاكم بر محيط روشنفكري و دانشگاه ها آموخته و تبليغ كند. از اين رو يكي از متون ايدئولوژيك آنها كه تحت تأثير تفكرات دكتر شريعتي به رشته تحرير در آمد، كتابي تحت عنوان «راه حسين (ع) » به قلم فردي به نام «احمد رضايي» بود كه در آن هدف اسلام تقريباً به طور كامل در قالب مبارزه با سرمايه داري و امپرياليسم ارايه شده بود.(11)

تأثير فكري و عقيدتي بازرگان بر منافقين

آشنايي نيروهاي اين سازمان با مذهب، از طريق آثار مهدي بازرگان و در بخش سياسي از انديشه چپ و ماركسيسم بود. از آنجا كه اعضاي آن معارف اسلامي را از سرچشمه ي زلال و متقن فرا نگرفته بودند، كوشيدند با تمسك به نوشته هاي ماركسيستي و تلفيق آن ها با چند آيه و حديث، متون ايدئولوژيك خود را تهيه و تدوين كنند.مجاهدين خلق از آنجا كه پس از قيام 15 خرداد، روش انقلاب عمومي را شكست خورده مي پنداشتند، دست به اسلحه برده و گروهك هاي چريكي براي نبرد شهري را سامان دهي كردند. آنها در فاصله سالهاي 1350 تا 1354 اكثراً يا به زندان افتاده، يا كشته شده و يا به خارج گريختند و پس از پيروزي انقلاب به كشور بازگشته و از زندان آزاد شدند. مجاهدين كه از سال 1350 به تدريج به سمت ارتداد گام بر مي داشتند، در آستانه پيروزي انقلاب رنگ عوض كرده و در آذر سال 1357، با فرصت طلبي خود را به عنوان « قوي ترين و خشن ترين سازمان معارض با نظام با استراتزي براندازي خشن و انقلابي» نشان دادند. در اوايل دهه 60 و در كوران دفاع مقدس، كم كم خانه هاي تيمي منافقين به سركردگي مسعود رجوي –رهبر متواري شده سازمان– كشف و منهدم شد. اعضاي سازمان پس از خروج از كشور و مدتي توقف در كشورهاي اروپايي همچون فرانسه و طرح ريزي توطئه هايي عليه نظام، به دنبال بهبود روابط ايران وفرانسه در سال 1364،به عراق رفته و به عنوان واحدهاي همراه ارتش عراق و ستون پنجم در خدمت رژيم بعث عراق قرار گرفتند.(12) سازمان مجاهدين خلق كه به حق سازمان منافقين لقب يافته است، به دليل سوابق تاريك خود و عمليات هاي گسترده تروريستي عليه ملت ايران، امروز يكي از مطرودترين گروه ها، چه در داخل كشور و چه در سطح بين الملي است.

حقيقت تاريخ، انكار ناشدني نيست

امروزه ديگر از قدرت منافقين خبري نيست. اما در شرايط كنوني مي توان دريافت كه چه كساني باعث تشكيل اين افراد كوردل و به تبع آن وارد آمدن خسارت هاي هنگفت به سرمايه هاي ملت شدند.

امروز بر همگان اين حقيقت آشكار شده است كه بازرگان به عنوان پدر معنوي منافقين و نهضت به اصطلاح آزادي او، چه خيانت هايي به ملت – آن هم از كيسه ملت – كردند. حال اگر افراد معلوم الحال در حال حاضر و در نشريات وابسته مي كوشند اعضاي جبهه ملي و نهضت آزادي را مدافعان ملت و قهرمانان ايران جا بزنند، سابقه آنها بزرگ ترين ضربه را به كيان آنها مي زند و اين حقيقت در دل تاريخ همچنان باقي خواهد ماند.

پي نوشت ها:

1. صحيفه نور، ج 22،ص384.

2. دشمن شناسي، علي شيرازي، ص53.

3. همان.

4. گونه شناسي بحران ها و راهبردهاي مقابله با آنها،،ص 39.

5. صحيفه نور،جلد 21،ج 21،صص330 تا332.

6. گونه شناسي بحران ها و راهبردهاي مقابله با آنهاص34.

7. همان،ص35.

8. صحيفه نور،ج 15،ص 19.

9. خط سازش،جلد اول،مجتبي سلطاني، صص54 تا57.

10. سيماي منافقين در قرآن و نهج البلاغه، محمد باقر حسيني زفره اي.

11. گونه شناسي بحران ها و راهبردهاي مقابله با آنها،ص44.

12. همان،ص46.

/انتهاي پيام/
يکشنبه 3 آذر 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: شبكه خبر دانشجو]

[مشاهده در: www.snn.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 242]