گنجينه‌هاي زيست محيطي استان قزوين‌

واضح آرشیو وب فارسی:اطلاعات: گنجينه‌هاي زيست محيطي استان قزوين‌

خطر نابودي زيستگاهها و حيات وحش، آينده انسان را دچار ابهام كرده است و به جرات مي‌توان گفت كمتر موضوع حياتي در تاريخ جامعه انساني چنين مورد بي‌اعتنايي قرار گرفته است.

پژوهشگران و كارشناسان تنها عامل نابودي حيات وحش را تخريب و انهدام زيستگاههاي جانوران، بهره‌برداري بي‌رويه از منابع گياهي و آلودگي‌هاي زيست محيطي مي‌دانند.

بشر امروزه از فرآورده‌هايي استفاده مي‌كند كه منشأ اوليه آنها حيات وحش است و در واقع تمامي منابع غذايي انسان اعم از گياهي و جانوري از طبيعت مشتق مي‌شود.

دو نوع فعاليت معيشتي عمده بشر يعني دامداري و كشاورزي بر روي گونه‌هايي بنيان نهاده شده‌اند كه كانون اوليه آنها گياهان و جانوران وحشي است.‌

حيات وحش شالوده مادي زندگي انسان را از ديرباز تاكنون تشكيل مي‌دهد و با روند رشد جمعيت، اين اتكا در آينده بيشتر نيز خواهد شد.

ارتقاي سطح حفاظت از حيات وحش كه عمدتاً گونه‌هاي بارز و مشخص را شامل مي شود به سطح تنوع زيستي كه همه زيستمندان و زيستگاهها را در بر مي‌گيرد، تحولي اساسي در بينش زيست‌محيطي جامعه جهاني به شمار مي‌رود كه بشر را گامي ديگر به درك صحيح و علمي از ساختار و كاركرد طبيعت و اجزاي آن در مفهوم اكوسيستمي نزديك مي‌كند.

در اين گزارش براي نزديكتر شدن به طبيعت فراموش شده و حفظ آنچه باقي مانده است نگاهي داريم به طبيعت و زيستگاههاي حيات وحش استان قزوين.

استان قزوين با توجه به اينكه 96/0 درصد از مساحت كشور را به خود اختصاص مي‌دهد ولي با قرار گرفتن در دامنه‌هاي جنوبي رشته كوه البرز كه داراي كوهستانهاي مرتفع در شمال و كوههاي كم ارتفاع در غرب و جنوب است، گونه‌هاي گياهي و جانوري بي‌مانندي دارد.‌

تنوع اقليمي و آب و هوايي استان قزوين، خاك حاصلخيز و طبيعت زيباي آن موجب شده است تا اين منطقه زيستگاه امني براي جانوران و رويش گياهان كمياب باشد.

اكوسيستم‌هاي كلان‌

زيستگاههاي موجود استان قزوين از اكوسيستم خشكي و آبي تشكيل شده است كه رفتار گونه‌هاي جانوري و گياهي آنها تفاوتهاي قابل توجهي با يكديگر دارند.اكوسيستم‌هاي آبي در حوزه آبريز شمالي منحصر به رودخانه شاهرود و سرشاخه‌هاي آن و درياچه اوان است و در حوزه آبريز جنوبي منحصر به رودخانه‌هاي خررود، ابهر رود و سرشاخه‌هاي آنها و شوره‌زار الله‌آباد مي‌شود.

اكوسيستم خشكي استان نيز بر حسب حالت فيزيوگرافي يا توپوگرافي به انواع متمايز كوهستاني، تپه ماهوري و دشتي قابل تقسيم است.‌

زيستگاههاي آبي‌

زيستگاههاي آبي استان قزوين از سه بخش آبهاي جاري، تالابها و سد تشكيل شده‌اند.

آبهاي جاري حوزه آبريز جنوبي دربرگيرنده رودخانه‌هاي حاجي عرب، خر رود، ابهررود، و سرشاخه‌هاي آنها است. پوشش گياهي حاشيه بستر آنها را غالباًً گياهان نم دوست و درختان دست كاشت باغي و توده‌هاي گز تشكيل مي‌دهد كه در برخي از نقاط ريشه اين رويشها مكان مناسبي را براي تخم‌ريزي و اختفاي آبزيان به وجود آورده‌اند. اين زيستگاههاي آبي علاوه بر پذيرا بودن آبزيان، بستر مناسبي را براي تغذيه پرندگان كنار آبزي فراهم كرده‌اند.

زيستگاههاي خشكي‌

اكوسيستم‌هاي خشكي استان قزوين همانگونه كه اشاره شد به كوهستاني، تپه ماهوري و دشتي تقسيم مي‌شوند.

اكوسيستمهاي دشتي بين رشته‌ كوههاي البرز و رشته كوههاي مركزي ايران شمالي واقع است. مساحت اين دشت 5609 كيلومتر مربع است و قسمت بزرگ زمين‌هاي آن از رسوبات حاصل از شست و شوي كوهها انباشته است، به عبارت ديگر اين دشت از يك فرورفتگي تكتونيكي بين رشته كوههاي البرز جنوبي و رشته كوههاي ايران مركزي شكل گرفته است.

از حيات‌وحش منطقه دشتي مي‌توان به جانوراني مانند آهو، گرگ، خوك، روباه، شغال، خرگوش، موش صحرايي، جرد ايراني و دو پاي كوچك، پرندگاني مانند انواع گنجشك‌سانان، هدهد، كلاغ ابلق، بلدرچين، كوكر، فاخته، كبوترچاهي، انواع پرندگان شكاري و مهاجر آبزي و كنارآبزي و انواع خزندگان اشاره كرد.‌

اكوسيستم كوهستاني داراي كوههاي بسيار مرتفع تا نسبتاً مرتفع و ناهموار با قلل كشيده تا شديداً فرسايش يافته مدور و بريده بريده است كه از سنگهاي بسيار سخت آهكي، آذرين خروجي و دگرگوني با دره‌هاي متعدد تشكيل شده‌اند. اين زمين‌ها بدون پوشش خاكي، سنگلاخي و سنگريزه‌دار هستند. از محدوديتهاي اين تيپ زمين‌ها، شيبهاي بسيار تند، فرسايش شديد، نداشتن پوشش خاكي در بعضي قسمتها و محدوديت در عمق خاك، رخنمونهاي سنگي و در بعضي نقاط پوشش گياهي ضعيف است و در برخي عرصه‌ها درختان و درختچه‌هاي پراكنده مستقر است، البته به صورت محدود در نقاطي تراكم درختان زياد است و به صورت جنگلهايي محدود درمي‌آيند.

از گونه‌هاي جانوري منطقه كوهستاني مي‌توان كل و بز، پلنگ، خرس قهوه‌اي،‌گرگ، روباه، كفتار، شغال، خرگوش و سياه‌گوش، پرندگاني مانند كبك، كبك دري، كبك چيل، تيهو و پرندگان شكاري، انواع خزندگان و... را نام برد.

اكوسيستم تپه ماهور شامل تپه‌هاي نسبتاً مرتفع با قلل تيز و يا قلل مدور تا شديداً فرسايش يافته و بريده بريده است كه از سنگهاي سخت آهكي، دگرگوني، آذرين، خاكسترهاي آتشفشاني، مارنهاي نرم گچي و نمكي تشكيل شده‌اند. در اين منطقه دره‌هاي متعدد به چشم مي‌خورد و در بستر آن زمين‌هاي لخت و بدون پوشش خاكي تا كم عمق سنگلاخي تا سنگريزه‌دار مشاهده مي‌شود. پوشش نباتي در اين تيپ استپي ضعيف تا متوسط است.

محدوديت‌هاي اين تيپ زمين‌ها عبارتنداز: شيب تند، فرسايش متوسط تا زياد، محدوديت در عمق خاك، و سست بودن مواد مادري و رخنمونهاي سنگي. از گونه‌هاي شاخص جانوري اين اكوسيستم مي‌توان به قوچ و ميش، گرگ، روباه، شغال، كفتار، انواع پرندگان و خزندگان اشاره كرد.

سرعت نابودي گونه‌ها در روند توسعه فعاليت‌هاي انساني به قدري است كه هيچ‌گونه فرصتي براي بررسي باقي نمي‌گذارد. از طرف ديگر امكان تعيين تعداد گونه‌ها زماني كه زيستگاهي در معرض تخريب قرار دارد و يا نابود مي‌شود واقعاً وجود ندارد. اگر چه در حال حاضر روشهايي براي تعيين وضع حيات‌وحش در سطح جهان به كار گرفته مي‌شود ولي بايد گفت اين روش‌ها عاري از خطا نيست زيرا درباره وضع حيات‌وحش و زيستگاههاي تمامي سطح جهان اصولاً اطلاعات پايه اوليه‌اي وجود ندارد تا برمبناي آن بتوان ميزان نابودي گونه‌ها را دقيقاً محاسبه كرد.

فرسايش تنوع حيات‌وحش در بيشتر مناطق روند مستمر دارد و جمعيت بسياري از گونه‌ها كاهش يافته است كه مي‌توان عامل اصلي تخريب و نابودي اين زيستگاهها را از بين رفتن تدريجي اين گونه‌ها دانست. وقتي اراضي بكر و وحشي براي اهدافي مانند كشاورزي، صنعت و دامداري مورد استفاده قرار مي‌گيرد، شرايط زيستي آنها براثر تبديل و تخريب كاهش مي‌يابد و در واقع پيچيدگي آن كه ادامه حيات گياهي و جانوري متنوعي را تضمين مي‌كند تعديل مي‌شود به طوري كه فقط قادر است زمينه بقاي اشكال كمتري از حيات‌وحش را فراهم كند.‌اثرات رشد نيازهاي زيستي و افزايش جمعيت نيز فشار زيادي به زيستگاهها وارد مي‌آود و خسارات جبران‌ناپذيري برحيات‌وحش وارد مي‌كند. امروزه نرخ انقراض‌گونه‌ها، رشدي بي‌سابقه دارد كه به هيچ‌وجه قابل قياس با توسعه نيست.

البته در حال حاضر مي‌توان اذعان كرد بسياري از گونه‌هاي حيات‌وحش در معرض خطر انقراض قرار ندارند لذا از عمده‌ترين خطراتي كه در اين برهه از زمان استمرار، حيات و رشد تنوع زيستي را تهديد مي‌كند نابودي و تخريب تدريجي ارگانيسم‌ها و زيستگاههاي طبيعي است. يكي از تأكيدات مهم در راستاي اهداف استراتژي سازمان جهاني حفاظت محيط زيست تحت حفظ قرار دادن حداقل 10 درصد از مساحت كشورهاي جهان، توسط دولتها است و بنابرتعهدات بين‌المللي ايران، سازمان حفاظت محيط زيست متولي حفظ و صيانت از محيط زيست و ارزشهاي آن است و شناسايي و ايجاد مناطق تحت حفاظت طبيعي را به عنوان بخشي از وظايف ملي و بين‌المللي خويش انجام مي‌دهد.

در مناطق صنعتي امروزه به دليل كاربرد نادرست دستاوردهاي علمي و فني جديد در صنايع و استفاده بيش از حد از منابع طبيعي، دگرگوني‌هايي مانند تغيير اوضاع اقليمي، آبهاي داخلي، تركيب آتمسفر، پوشش نباتي، خاك و حيات‌وحش يك واقعيت غيرقابل انكار تلقي مي‌شود و در چنين شرايطي است كه ايران و به‌تبع آن استان قزوين (به عنوان يكي از استانهاي صنعتي كشور) در زمينه زيستگاههاي حيات‌وحش با مسائل ويژه‌اي روبروست كه برنامه‌ريزي براي حل‌وفصل آنها در گرو شناخت اين مسايل و مشكلات است.

منطقه حفاظت‌شده باشگل‌

منطقه حفاظت شده باشگل به عنوان تنها منطقه داراي عنوان حفاظتي رسمي در 8 كيلومتري شمال غرب شهرستان تاكستان و در دامنه‌هاي جنوب رشته كوه البرز مركزي واقع است و از نظر تقسيمات كشوري نيز در محدوده دهستان قاقازان از بخش ضياآباد شهرستان تاكستان قرار دارد.

به منظور نظارت و حفاظت و حراست از مناطق گدار حيات‌وحش يا كريدورهاي بين منطقه حفاظت شده باشگل از طرف اداره كل محيط زيست استان زنجان منطقه‌اي با مساحت حدود 68000 هكتار از سال 1375 با عنوان منطقه شكار و تيراندازي ممنوع خراسانلو تحت مديريت قرار دارد كه اين منطقه در فصل تابستان توسط واحد ابهر تحت كنترل و نظارت قرار مي‌گيرد. به طور كلي دو مسير مهاجرت براي حيات‌وحش منطقه مشخص شده است كه اولي از طريق رشت به كوههاي آبگرم و آوج منتهي مي‌‌شود و دومي به موازات رشته كوههاي البرز تا حوزه ابهر و خرمدره امتداد مي‌يابد. مسير اولي به علت ناامني و ترافيك ودگرگوني به عمل آمده ناشي از توسعه ساخت و سازهاي صنعتي و شهري امنيت ندارد و مسير دوم از ارزش و اهميت ويژه‌اي برخوردار است.‌

در منطقه باشگل 17 روستا دارد كه در اين ميان روستاهاي باشگل، اربط‌دره، قره كرسلو و ينگجه متروكه يا مخروبه و خالي از سكنه هستند.‌

براي دسترسي به اين ناحيه، شبكه‌اي از راههاي ارتباطي شني و خاكي درجنوب و شرق، شمال و غرب منطقه وجود دارد كه همه به يكديگر متصل هستند و با تمامي روستاهاي موجود در ناحيه ارتباط دارند.

به عبارت ديگر دسترسي به منطقه حفاظت شده باشگل از چهار جهت جغرافيايي به سهولت امكان‌پذير است و روستاها در بخش مركزي منطقه حفاظت شده و ارتفاعات موجود توسط راههاي جيپ رو به يكديگر متصل هستند.

براساس توافق به عمل آمده بين سازمان حفاظت محيط زيست و سازمان جنگل‌ها و مراتع كشور يك پنجم از سطح مناطق حفاظت شده و پناهگاههاي حيات وحش كشور به عنوان محدوده امن انتخاب مي‌شوند. محدوده امن در مناطق حفاظت شده تنها محدوده‌اي است كه حيات وحش مي‌تواند در امنيت نسبي به زندگي خود ادامه دهد و فعاليت‌هاي زيستي تا حدودي آزادانه و بدون تعارض انجام گيرد و اين محدوده‌ها به عنوان كانوني براي جذب و ترميم جمعيت حيات وحش به شمار مي‌روند.

مساحت محدوده امن باشگل 3 هزار و 652 هكتار است كه كمتر از يك هفتم كل مساحت اين منطقه را شامل مي‌شود.

محدوه امن تعريف شده براي منطقه حفاظت شده باشگل از نظر تأمين منابع و نيازهاي زيستي حيات وحش حائز شرايط است. اين محدوده بلندترين ارتفاعات منطقه حفاظت شده را در خود جاي مي‌دهد كه در قسمتهاي شمالي آن ارتفاع به بيش از 1900 متر مي‌رسد، اين محدوده دامنه‌هاي شيبدار، واريزي و بي‌ٍثبات، ارتفاعات صخره‌اي زيستگاههاي آسيب‌پذير و منابع زيستي حيات وحش را دربر مي‌گيرد.

منطقه حفاظت شده باشگل با داشتن زيستگاههاي متنوع از تنوع جانوري قابل توجهي برخوردار است و از نظر تراكم حيات وحش نيز داراي سابقه درخشاني است. به همين دليل انتخاب و حفاظت اين منطقه ابتدا بر پايه اهميت حيات وحش عمده به ويژه جانوران و پرندگان آن قرار دارد. تاكنون 13 گونه جانور وابسته به 6 راسته و 6 خانواده و 12 جنس در منطقه حفاظت شده باشگل شناسايي شده‌اند.

از راسته لاگومورفا يا خرگوش‌ها يك گونه خرگوش وجود دارد. خرگوش زيستگاه تپه ماهوري و دشتها را ترجيح مي‌دهد. اين جانور علفخوار و كم‌جثه، طعمه بسيار با ارزشي براي پرندگان شكاري منطقه از جمله عقاب طلايي و گوشتخواراني نظير گرگ و روباه به‌شمار مي‌آيد. اين جانور تندپا و چابك در بيشتر نقاط منطقه ديده مي‌شود.‌از راسته جوندگان 15 گونه تاكنون شناسايي شده‌اند. جوندگان در اغلب زيستگاهها پراكنده‌اند اما تراكم آنها در مناطق استپي و تپه ماهورها بيشتر است. فراواني اين‌گونه‌ها، بقاي طعمه‌خواراني مانند سارگپه‌ها و جغدها را تضمين مي‌كند.

تشي بزرگترين جونده اين منطقه است كه عمدتاً در مناطق جنگلي بسر مي‌برد. اين گونه در منطقه از تعادل اكولوژيكي برخوردار است و گونه آسيب‌رسان به شمار نمي‌آيد.

از راسته گوشتخواران 6 گونه. گرگ، سمور سنگي، شغال و روباه تاكنون در منطقه گزارش شده است كه ازجمله گوشتخواراني هستند كه در منطقه يافت مي‌شوند.

از راسته زوج سمان 6 گونه در منطقه ديده مي‌شود كه همگي از حيوانات قابل شكار مهم و بارز ايران به‌شمار مي‌روند.

قوچ و ميش ارمني يا گوسفند وحشي شمال غرب كشور از جمله حيوانات با ارزش تپه ماهورهاي منطقه‌اند. همچنين قوچ و ميش‌‌هاي البرز كه به نام قزل قوچ معروفند بيشترين جمعيت قوچ و ميش‌ها را در منطقه تشكيل مي‌دهند.

از طرف ديگر قوچهايي كه در زمستان لكه سفيد در ناحيه پهلوها دارند و در محل به نام قوچ‌هاي آلاكمر معروفند 25 درصد از قوچها را شامل مي‌شوند. قوچ و ميش فوق‌الذكر مهاجرت منطقه‌اي دارند و در فصول گرم از منطقه خارج مي‌شوند و به ارتفاعات فيله ورين، مغول‌آباد كه در قسمت غرب منطقه باشگل قرار دارد مهاجرت مي‌كنند و زمستانها به محدوده منطقه باشگل برمي‌گردند.خوك و گراز از ديگر سمداران منطقه به شمار مي‌آيند.دشتهاي جنوب غربي منطقه باشگل كه بيشتر قسمت‌هاي آن را زمين‌هاي كشاورزي تشكيل مي‌دهد، ميزبان آهوي زيباي دشتهاي مركزي و مناطق استپي پيرامون آنهاست.

از راسته حشره‌خواران نيز 3 گونه خارپشت در منطقه شناسايي شده است. حشره‌خواران از نظر اكولوژيكي نقش مهمي در زنجيره‌هاي غذايي بر عهده دارند. حشره‌خواران در بخش‌هاي تپه ماهوري استپي منطقه پراكندگي دارند. از راسته خفاشها هم تاكنون 2 گونه شناسايي شده‌اند. خفاشها در شكار حشرات مهارتي چشمگير دارند و آشيانه آنها بيشتر در مناطق كوهستاني است.

‌منطقه شكار ممنوع طارم سفلي‌

منطقه كوهستاني طارم سفلي با وسعت تقريبي 194 هزار و 548 هكتار در شمال غرب استان قزوين و هم مرز با استان‌هاي زنجان و گيلان واقع است. مهمترين مسير دستيابي به اين منطقه جاده لوشان - سيردان در مجاورت خط ترانزيت قزوين - رشت است.

حداقل ارتفاع آن در منطقه 300 متر (حاشيه سد منجيل و رودخانه قزل اوزن) و حداكثر ارتفاع از سطح دريا (كوه سندان‌ داغ) بيش از 2 هزار متر است. ازكوههاي معروف منطقه مي‌توان به سندان داغ، شامادشت، سفيد كوه و قاجار اشاره كرد. دره‌هاي زيبا و عميق منطقه طارم سفلي از جنبه‌هاي زيبايي شناختي، تنوع مناظر و شرايط مطلوب آب و هوايي، زمينه‌هاي بسيار مساعدي براي جذب اكوتوريسم دارد. دره‌هاي كلج، سنگان و قوشچي از جمله دره‌هاي معروف اين منطقه است.‌

رودخانه‌هاي شاهرود و قزل اوزن از جمله مهمترين منابع آبي اين منطقه است و همچنين رودخانه‌هاي كلج، آلتين كش و ارگن چاي در تأمين آب منطقه نقش بسزايي دارند.

منطقه طارم سفلي با داشتن بيش از 27 گونه جانور چهارپا، 60 گونه پرنده و 27 گونه خزنده و دوزيست زيستگاه مناسبي براي جانوران به شمار مي‌رود. از گونه‌هاي مهم جانوري اين منطقه مي‌توان به كل و بز، خرس قهوه‌اي، قوچ ارمني، گراز، گرگ، شغال، روباه، پلنگ، كبك معمولي، تيهو، عقاب طلايي، ليل، انواع مارها (مار آتشي، يله مار و افعي زنجاني)، دوزيستان و گونه‌هاي ماهي (كولي، سياه‌ماهي، سر ماهي و عروس ماهي) اشاره كرد.

‌منطقه شكار ممنوع الموت‌

منطقه تيراندازي و شكار ممنوع الموت در بخش كوهستاني بين استانهاي مازندران، تهران و بخش مركزي قزوين و رودبار شهرستان (از توابع استان قزوين) محصور است.

منطقه تيراندازي و شكار ممنوع الموت در شمال شرق قزوين وسعتي حدود 111 هزار و 118 هكتار است كه از سمت شمال در امتداد خط الراس آبريزهاي غربي كوه حصار چال و آبريزهاي جنوبي سلج انبار، اواتر نرگش، سيالان، هودگان، اوجر و خشچال سراش، از سمت غرب، در امتداد خط‌الراس آبريزهاي شرقي ارتفاعات سراط، لارك، ازگنين، روشند و حسين‌آباد، از سمت جنوب، در امتداد خط‌الراس آبريزهاي شمالي ارتفاعات حسين‌آباد، زنده چال، مارگين، نوده، سائل دره و امرودك و از سمت شرق، در امتداد خط‌الراس آبريزهاي ارتفاعات شماتلي امرودك، آكودكان و آوه منتهي به آبريزهاي ارتفاعات غربي و شمال غربي كوه حصار چال قرار دارد.

منطقه الموت به دليل برخورداري از وسعت و تنوع اكوسيستمي و آثار تاريخي و نيز وجود 23 گونه پستاندار، 47 گونه پرنده و بيش از 20 گونه خزنده و دوزيست داراي پتانسيل گردشگري و ارزش‌هاي حفاظتي و پژوهشي است و حتي مي‌توان گفت ميان مناطق هم مانند خود در سطح استان كاملاً ويژه است.

از ميان گونه‌هاي جانوري منطقه مي‌توان گرگ، روباه، شغال، پلنگ، سياه‌گوش، گربه وحشي و پازن را نام برد.

كل پتانسيل بالقوه اين منطقه به ويژه در گذشته آنچنان بود كه توانست يكي از بهترين زيستگاه‌هاي حيات وحش و محيط طبيعي را در استان به خود اختصاص دهد و نظر بيشتر علاقه‌مندان به طبيعت به ويژه بهره‌وري از وحوش منطقه را به سوي خود جلب كند.‌

منطقه الموت به دليل قدمت از نظر فرهنگي هم منطقه‌اي بسيار با ارزش در كشور است و مي‌تواند جايگاه مناسبي براي بسياري از مطالعات تاريخي و فرهنگي باشد. از سوي ديگر اين منطقه به دليل اين كه در حوزه آبريز سد سفيدرود قرار دارد از نظر مطالعات آبي و منابع آبي نيز از اهميت بالايي برخوردار است.

سيماي طبيعي منطقه نيز چشم‌اندازهاي بسيار متنوعي دارد و از اين نظر مي‌تواند جايگاه مناسبي در صنعت توريسم داشته باشد. وجود مناظر زيباي درياچه با چشم‌اندازهاي زيبا و ديدني قلعه حسن صباح توانسته است سالانه شمار بسيار زيادي از علاقه‌مندان به طبيعت را به سوي اين منطقه جلب كند. در حال حاضر از سوي اداره كل محيط زيست استان قزوين فعاليت‌هايي براي ارتقاي سطح حفاظتي اين منطقه و تبديل آن به منطقه حفاظت شده در دو بخش به نامهاي منطقه حفاظت شده سيالان و منطقه حفاظت شده البرز در حال انجام است.

پتانسيل بالقوه اين منطقه به ويژه در گذشته چنان بود كه توانست عنوان يكي از بهترين زيستگاه‌هاي حيات وحش و محيط طبيعي را در استان به خود اختصاص دهد.

مناطق شكار و تيراندازي ممنوع دانسفهان در غرب شهرستان بوئين‌زهرا، منطقه پيشنهادي شكار و تيراندازي ممنوع آوج در جنوب غربي شهرستان بوئين‌زهرا و منطقه پيشنهادي شكار و تيراندازي ممنوع‌ الله‌آباد واقع در جنوب شرق شهرستان بوئين‌زهرا كه محل زيست آهو، كوكر شكم سياه، (باقرقره)، قوچ، ميش، كبك، هوبره، پرندگان آبزي و... هستند از ديگر مناطق تحت مديريت اداره كل حفاظت محيط زيست استان قزوين به شمار مي‌آيد.

گزارش: دادگر خانباني با همكاري مليحه شريف‌خواه‌

يکشنبه 3 آذر 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: اطلاعات]

[مشاهده در: www.ettelaat.com]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 2080]