اشتباهی گرفتن رضا کیانیان با افغانی.ها!

واضح آرشیو وب فارسی:فان پاتوق: در همه جای دنیا باب شده که هنرپیشه.ها و یا آدم.های معروف، خاطرات خود را از دورانی که مشهور بوده و نبوده.اند، در قالب.های مختلف به صورت کتاب به چاپ می.رسانند.
به گزارش برنا، این موضوع در ایران هم چند سالی است به راه افتاده و مردم هم از این کتاب.ها استقبال می.کنند؛ هم منبع درآمدی برای شخص می.شود و هم مردم او را بهتر می.شناسند. هوشنگ مرادی کرمانی از این دسته افراد است که کتاب «شما که غریبه نیستید» را در قالب رمان به بازار عرضه کرد. “رضا کیانیان” بازیگر نقش.های به یاد ماندنی فیلم.های سینمایی و سریال.های تلویزیونی، هم کتابی را با موضوع خاطرات و روایت.های زندگی.اش که مردم در آن.ها نقشی اساسی ایفا می.کنند، به چاپ رسانده است.
کیانیان در کتاب “این مردم نازنین” با قلمی روان، قصه.ها و خاطراتی که با مردم برایش رخ داده را ذکر کرده است. او این خاطرات را پس از پخش سریال آپارتمان که باعث شهرتش شد، روایت می.کند. خودش می.گوید: مدتی است که تصمیم گرفتم این گونه خاطراتم را بنویسم و چاپ کنم. خیلی از این ماجراها را فراموش کردم، خیلی.هاشان را هم نمی.شود چاپ کرد که در این کتاب نیست. ماجراهایی را که می.خوانید، به لحاظ تاریخ و وقوع مرتب نشده.اند، پس و پیش هستند. مهم نیست. مهم.تر نکته.هایی است که دارند.
یکی از این قصه.ها:
برای فیلم روبان قرمز، مهرداد کیانی موهایم را از ته زده بود و ریشم را خالی و کم پشت کرده بود. شبیه افغانی.ها شده بودم. باید نقش جمعه را بازی می.کردم. برای مراسم چهلم پدرم خدابیامرز به مشهد رفته بودم. سر قبر پدرم، کنار مادر خدابیامرزم خیلی نزدیک و تقریبا به او چسبیده ایستاده بودم. مادرم با آرنج سقلمه.ای به من زد و آهسته گفت: برو اون.ورتر، مردم فکر می.کنن این کیه چسبیده به این زنه.
بعد از مراسم خاکسپاری، در چلوکبابی یاس مشهد از مهمانان پذیرایی می.کردیم. من و برادرم وحید، دمِ در ایستاده بودیم و خوش.آمد می.گفتیم. یک پسر جوان بدو بدو آمد، نفس نفس می.زد، دنبال کسی می.گشت. مرا که تحویل نگرفت، رفت سراغ وحید.
پرسید: رضا کیانیان اینجاست؟ شنیدم آمده مشهد، گفتند اینجاست.
وحید پرسید: چی کارش داری؟
گفت: می.خوام بازیگر سینما بشم. عکس.هام رو آوردم.
وحید گفت: باشه، بده به من، میدم بهش.
او با درماندگی عکس.ها را به وحید داد و سفارش کرد: حتما بهش بدین.
وحید گفت: چشم و جلوی چشم.های او عکس.ها را به من داد و گفت: اینا رو نگه.دار.
گفتم: چشم.
پسر نگاهی به من کرد و کمی این پا و آن پا کرد و به وحید گفت: نمی.شه عکس.ها رو خودتون نگه دارین؟ این شاید گم کنه.
راست می.گفت من عکس.ها رو گم کردم.

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: فان پاتوق]

[مشاهده در: www.funpatogh.com]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 163]