راه بازگشت سربازان امریکایی به خانه، از افغانستان می گذرد

واضح آرشیو وب فارسی:فان پاتوق: فرارو- کاهش نيروهاي آمريكايي در افغانستان اقدام درستي بود. اكنون زمان آن است كه بر روي تهديد واقعي در همسايگي اين كشور تمركز كرد: «تهديد از سوي پاكستان.»

به گزارش سرویس بین الملل فرارو؛ «جان كري»، رئيس كميته روابط خارجي سناي آمريكا، نماينده ويژه اين كشور در افغانستان و پاكستان و نامزد رياست جمهوري آمريكا در دو دوره قبل، در مقاله اي كه در شماره اخير دوماهنامه آمريكايي «فارن پاليسي» منتشر شده مي نويسد: «در اين هفته رئيس جمهور باراك اوباما قولي را كه در سال 2009 به مردم آمريكا داد به انجام رساند و آن اين كه مسئولانه شروع به پايان بخشيدن به جنگ در افغانستان كرد.

تصميم وي براي بيرون آوردن 33 هزار نيروي آمريكايي از اين كشور طي سال آينده از موضع قدرت صورت گرفت و اين را تا حد زيادي به مردان و زنان نظامي و همتايان غيرنظامي آنها كه به درهم شكستن قدرت مانور طالبان كمك كردند، مديون هستيم.

ما عدالت را در مورد اسامه بن لادن اجرا كرديم و القاعده را در افغانستان شكست داديم. اكنون زمان آن است كه جاي پاي آمريكا را كم رنگ كنيم و مردم افغانستان، كشور و آينده آن را به دست بگيرند و زمان آن است كه بر روي تهديد واقعي در منطقه تمركز كرد: تهديدهايي كه از پاكستان سرچشمه مي گيرند.

كارهاي زيادي بايد صورت گيرد و برگرداندن نيروها به خانه بايد به عنوان شروع راه جديدي به سوي موفقيت تلقي شود. قدم هايي كه ايالات متحده، افغان ها و جامعه بين الملل بايد در ماه هاي آينده بردارند روشن و دست يافتني هستند.

اول، بايد قبول كنيم كه هنوز در دو جنگ جداگانه ولي مرتبط با هم درگير هستيم. جنگ اول عليه طالبان وابسته به ملا عمر در جنوب افغانستان، يعني گروهي كه به القاعده پناه داد. بايد اطمينان حاصل كنيم كه آنها هرگز ديگر چنين كاري را نكنند.

سياست افزايش نيروها توسط رييس جمهور، نيروي كافي در اختيار ارتش قرار داد تا عمليات مهمي را عليه طالبان در افغانستان به راه اندازند، پايگاه آنها را ضعيف كنند و رهبران آنها را وادار سازند تا انجام مذاكره را تنها راه براي بقاي خود بدانند. مخاطب تلاش هاي آشتي جويانه ما بيشتر از همه اين گروه بود كه شايد انگيزه آنها تفسير افراطي از اسلام باشد ولي منافع آنها محدود به افغانستان است.

جنگ ديگر عليه كساني است كه احتمالا آشتي ناپذير بوده و مصمم به حمله به ما هستند كه مهم ترين آنها «شبكه حقاني» و متحدان آن در شرق افغانستان و غرب پاكستان است. در حالي كه نيروهاي ما از جنوب به شرق منتقل مي شوند، مأموريت آنها نيز بايد مطابق با آن از ضد شورش به ضد تروريسم تغيير يابد.

وظيفه نيروهاي امنيتي افغانستان است كه قلوب و افكار بومیان منطقه را به دست آورند. در طول مرز با پاكستان ، جايي كه گروه هاي شورشي تهديد بزرگي به حساب مي آيند، بايد به آموزش نیروهای افغان ادامه دهيم و با واحدهاي زبده افغان و ارتش پاكستان به منظور ريشه كن كردن هميشگي ستیزه جویان همكاري نزديك داشته باشيم. براي كساني كه در صدد آسيب رساندن به ما هستند، هيچ آرامشي وجود نخواهد داشت.

دوم، بايد به منظور برآورده كردن منافع خود و منافع اسلام آباد در افغانستان، با پاكستان همكاري كنيم. اين كار ساده اي نخواهد بود. از زمان كشته شدن بن لادن در نزديكي آكادمي نظامي پاكستان، روابط بين دو كشور به شدت رو به وخامت گذارده است.

سياستمداران و مردم آمريكا با تعجب و شک و تردید نسبت به اين امر واكنش نشان دادند كه چگونه خطرناك ترين مرد دنيا در جلو ديد و به فاصله دو ساعت راه از اسلام آباد قرار داشت، و آنگاه رهبران پاكستان از نقض حاكميت كشورشان عصباني و آشفته خاطر شدند.

بهبود روابط با این کشور کار دشواري است زيرا بعضي از شبكه هاي شورشي داراي روابط طولاني با دولت پاكستان هستند كه از آنها به عنوان دست نشانده خود در مبارزه عليه هند استفاده كرده است و این دولت به آنها پناهگاه هاي امن مي دهد كه از آن پناهگاه ها به نيروهاي آمريكا در افغانستان حمله مي كنند. در همين حال، ديگر شورشيان به نيروهاي امنيتي و مردم غيرنظامي پاكستان حمله كرده و تاکنون بيش از 35 هزار نفر را كشته اند.

با وجود اين اختلافات، زمينه مشتركي در رابطه با پاكستان وجود دارد. ما در يك معامله سياسي براي پايان دادن به مناقشات در افغانستان و امكان بخشيدن به خروج نيروهاي آمريكايي داراي منافع مشترك هستيم. ما همچنين در مهار كردن افراط گراياني كه به پاكستان حمله مي كنند و جلوگيري از بروز حادثه ديگري مشابه با حمله به بمبئي كه مي تواند روابط بين پاكستان و هند را متزلزل كند، داراي منفعت مشترك هستيم. ما بايد بر روي اين منافع مشترك حساب كنيم.

سوم، ما بايد به دنبال يك راه حل سياسي در افغانستان باشيم زيرا در نهايت هيچ راه حل نظامي براي مشكلات كشور نمي تواند وجود داشته باشد. براي همين است كه من از اين كه دولت اوباما به طور جدي گفت و گو با طالبان را دنبال مي كند خوشحال هستم. ما براي اين كه حركت آشتي جويانه موفق گردد و به اجرا در آيد بايد به شركاي افغاني و پاكستاني خود به دقت گوش فرا دهيم تا اطمينان حاصل كنيم كه هر گونه معامله اي كه صورت گيرد منعكس كننده منافع واقعي آنها بوده و از حمايت منطقه برخوردار باشد.

ما همچنين مي خواهيم اطمينان حاصل كنيم كه از حقوق تمامي مردم افغانستان از جمله حقوق زنان و اقليت ها حمايت شود. ما مي توانيم به مذاكره جهت تعيين يك چارچوب منطقه اي براي افغانستان كمك كنيم كه بازيگران كليدي مانند پاكستان، هند، روسيه، عربستان سعودي، كشورهاي همسايه در آسياي مركزي – و حتي ايران را كه ايالات متحده گفت و گوهاي مقدماتي را با آن آغاز كرده- در برگيرد. منافع و نفوذ تهران در افغانستان سزاوار آن است كه بر سر ميز مذاكره جايگاهي داشته باشد.

چهارم، ما بايد اطمينان حاصل كنيم كه رهبران و مردم افغانستان مي دانند كه سرنوشت كشورشان اكنون در دست هاي خودشان قرار دارد. رئيس جمهور حامد كرزي گفته است كه به قانون اساسي افغانستان احترام مي گذارد و در سال 2014 زماني كه انتخابات رياست جمهوري بعدي برگزار مي شود، كنار مي رود. اين فرصتي كليدي براي مردم افغانستان مي باشد تا مسير جديدي را ترسيم كنند.

انتقال موفقيت آميز، چالش برانگيز خواهد بود. ما نياز داريم كه بار ديگر بيانديشيم كه چگونه مي توانيم ارتش و پليس افغانستان را به بهترين وجه بسازيم و آن را حفظ كنيم تا بتوانيم در پشت سر خود يك نيروي امنيتي كارآمد و هدفمند– و نه 350 هزار سرباز مسلح و عصباني و بي جيره و مواجب - باقي بگذاريم .

ما بايد قدم هاي محكمي براي جلوگيري از سقوط اقتصاد دوران جنگ كه به ايجاد آن كمك كرده ايم، برداريم. به عنوان مثال مي توانيم به آهستگي كمك هاي خود را كاهش بخشيده و با ساير اعطا كنندگان كمك هاي مالي همكاري كنيم تا دستمزد استانداردي (براي مردم افغانستان) ايجاد كنيم تا استخدام آن همه نيروي غيرنظامي كارآمد افغاني توسط دولت ها و سازمان هاي خارجي را متوقف سازيم.

كرزي نيز بايد نقش خود را ايفا كند. يعني با حمايت از مذاكرات صندوق بين المللي پول براي توسعه استانداردهاي قابل قبول بانكي، كسب ثبات مالي، و حل بحران «كابل بانك»، اقتصاد افغانستان را در مسير مناسب قرار دهد؛ مشروعيت مجلس را با انحلال دادگاه ويژه انتخابات كه سعي دارد نتايج انتخابات سال گذشته مجلس را باطل كند، ابقاء نمايد و قدم هاي محكمي براي مبارزه با فساد كه مردم افغانستان را نسبت به دولت، بيگانه مي سازد بردارد.

راه بازگشت به خانه، از افغانستان آسان نخواهد بود. هيچ جنگي يك شبه به پايان نمي رسد و نمي توانيم با ترك منطقه، اشتباهات گذشته را تكرار كنيم. حتي در حالي كه نيروهاي ما به خانه باز مي گردند، طالبان و ديگران بايد بدانند كه ايالات متحده در دراز مدت متعهد باقي مي ماند و ديگر هرگز پناهگاه هاي امن افراط گرايان را كه منافع ما را مورد تهديد قرار مي دهند، تحمل نخواهد كرد.

بنابراین اگر بر روي آن چه كه ضروري، دست يافتني و با دوام است تمركز كنيم، نيروهاي ما مي توانند به خانه باز گردند و در همين حال يك افغانستان با ثبات كه بتواند آينده خود را ترسيم كند، در پشت سر باقي گذارند.

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: فان پاتوق]

[مشاهده در: www.funpatogh.com]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 139]