مصطفی زمانی؛ از یوزارسیف تا جوان عاصی

واضح آرشیو وب فارسی:فان پاتوق:

مصطفی زمانی بازیگری که با بازی در نقش حضرت یوسف (ع) به شهرت رسید تلاش کرده در سینما قالبی یکسان برای نقش آفرینی نداشته باشد.

مصطفی زمانی بازیگری که با بازی در نقش حضرت یوسف (ع) به شهرت رسید تلاش کرده در سینما قالبی یکسان برای نقش آفرینی نداشته باشد.

اولین تصاویر از بازیگری که نقش حضرت یوسف (ع) را در مجموعه ای به کارگردانی فرج الله سلحشور بازی کرد، خیلی دیر منتشر شد، سلحشور می خواست این تصویر برای مخاطب تازه و جذاب باشد، بازی در نقشی تاریخی و در مجموعه ای پربیننده برای این بازیگر تازه وارد و جوان شروعی خوب بود، او خیلی زودتر از چیزی که فکر می کرد به شهرت رسید و شناخته شد.

طبیعی بود که زمانی در تلویزیون محدود نشود و وارد سینما شود، اولین فیلم او "بدرود بغداد" تجربه ای متفاوت از سینمای مستقل ایران بود که با گروهی از جوان های بااستعداد سینما ساخته شد، زمانی در این فیلم نقش یک عراقی تحصیل کرده را بازی می کرد که جنگ و حضور نیروهایی آمریکایی زندگی اش را تغییر داده، او دیالوگ هایش را به عربی و انگلیسی می گفت و تصویری از جوانی عاصی و زخم خورده نشانمان می داد.

تصویری که با آنچه در "حضرت یوسف" از او دیده بودیم تفاوت داشت، بازی درونی اش در "یوسف پیامبر" جایش را به یک بازی درونی داده بود، زمانی با وجود ضعف هایی که داشت و می توان آن را به پای کم تجربگی اش نوشت در "بدرود بغداد" نمره قبولی می گرفت.

سال ۸۸ سال پرکاری این بازیگر جوان بود که خیلی ها گمان می کردند می تواند جای خالی ستاره ای با چهره ای تلخ را پر کند، در روزگاری که محمدرضا فروتن پا به میانسالی می گذاشت و بازیگری جوان برای نقش های عاصی و تلخ در سینمای ایران نداشتیم، اغلب نقش هایی با این ویژگی به مصطفی زمانی پیشنهاد می شد.

انتخاب های او نشان می اد که می خواهد در سینمایی متفاوت کار کند و قرار نیست دلبسته پیشنهادهای میلیونی شود که از او سیمای جوانی عاشق پیشه در فیلم های جوان پسند می سازند، مجموعه نقش آفرینی های زمانی تاکنون قابل قبول است، ممکن است در بعضی فیلم ها مثل "آل" به کارگردانی بهرام بهرامیان کمتر موفق باشد و در "کیفر" ساخته حسن فتحی بیشتر.

او با کارگردان های خوبی همکاری کرده اما نقاط ضعف بازی اش همچنان در صحنه هایی است که باید فریاد بزند و رفتارهای بیرونی، تند و عصبی داشته باشد، صدا، لحن و بازی زمانی در این صحنه ها افت می کند. او صدای خوب و فیزیک مناسب دارد و می تواند سیمای نسلی باشد که این روزگار پر تب و تاب را می گذراند.

در "کیفر" و "آل" این گونه است، به دلیل همین ویژگی های ظاهری او همیشه نقش جوانی معصوم را بازی کرده که به دلیل فضای ملتهب اطرافش در شرایطی سخت قرار می گیرد و گاه قربانی می شود. چهره او شکنندگی، مظلومیت و تلخی را توامان دارد و این کمک می کند در نقش هایی بازی کند که برای بازیگر دیگری در سینمای ایران مناسب نیست، در "قصه پریا" به کارگردانی فریدون جیرانی که این روزها روی پرده است زمانی چنین نقشی را بازی می کند.

سیاوش جوانی است با عقاید و اصول که دلبسته دختری معتاد می شود، تلاش او برای نجات دختر به اعتیاد و قربانی شدن او می انجامد، قصه و موقعیت جذاب و در سینمای پس از انقلاب تازه است، فارغ از کیفیت فیلم تلاش مصطفی زمانی برای خوب بازی کردن این نقش ستودنی است هر چند که بازی اش یکسان نیست، صحنه های بیماری و اعتیاد خوب از کار درنیامده و این ها به فیلم لطمه زده است.

سال ۸۹ هم سالی پرکار برای این بازیگر جوان بود، هر چند فیلمهایش در گیشه آن طور که باید نفروختند و مشخص شد مردم همچنان ترجیح می دهند او ستاره تلویزیون باشد تا پرده نقره ای سینما! با این حال تهیه کننده ها و کارگردان ها به او اعتماد داشتند، مصطفی زمانی سال ۸۹ در فیلم "چرخ و فلک" با بهرام بهرامیان همکاری کرد، این طور که شنیده می شود در این همکاری مجدد او نقشی دشوار و خاص را بازی کرده است.

در فیلم سینمایی "ملکه" به کارگردانی محمدعلی باشه آهنگر که درامی درباره جنگ است، زمانی در نقشی کوتاه بازی کرده و ویترین تجربه هایش نقشی تازه را اضافه کرده است، پارسال زمانی در کنار همکاری با جیرانی در "قصه پریا" که فیلمی خانوادگی و اجتماعی است و او در کنار باران کوثری و مهناز افشار دو بازیگر جوان سینما نقش آفرینی کرده در فیلم سینمایی "اینجا تاریک نیست" هم بازی کرد، فیلمی که به نظر می رسد متعلق به جریان سینمای بدنه است.

مصطفی زمانی بازیگری است که مثل بسیاری از ستاره های سینمای ایران از تلویزیون آمده و طعم شهرت را در جعبه جادو چشیده اما خوشبختانه به این قانع نیست که ستاره تلویزیون بماند، چهره، صدا و فیزیکش تداعی کننده ستاره دیگری نیست و هویت دارد، تلاشش برای همکاری در پروژه های دشوار و خاص سینمای ایران و پل زدن میان فروش و وجه هنری سینما هم مهم و قابل احترام است.

اما او در هیچ کدام از نقش هایش یک ستاره تمام عیار نبوده و هیچ کدام از بازی هایش بی نقص و ایراد نبوده است، برای این ستاره جوان که در آغاز راه است، دهه ۹۰ می تواند دورانی پربار باشد، اگر در کنار انتخاب های هوشمندانه به ارتقای دانش بازیگری و توانش بیشتر توجه کند، مصطفی زمانی می تواند ستاره سینمای ایران در دهه ۹۰ باشد.

فیلم سینمایی "قصه پریا" به کارگردانی فریدون جیرانی با بازی مصطفی زمانی، مهناز افشار، بیژن امکانیان، باران کوثری، ستاره اسکندری و... داستان آشنایی جوانی با دختری معتاد و ازدواج آنها است.