فروپاشی امپراتوري امريكا در خاورميانه

واضح آرشیو وب فارسی:فان پاتوق: فروپاشی امپراتوري امريكا در خاورميانه

براي اولين بار در تاريخ، جنبشي كه اعراب به راه انداخته.اند، در حال الهام بخشيدن به امريكاييان در ويسكانسين و احتمالاً هر...

به نقل از نشريه سياحت غرب تام انگلهاردت 1 يكي از مؤسسان "پروژه امپراتوري امريكا " و نويسنده كتاب جنگ به سبك امريكا در مقاله اي اذعان كرد، به روشني پيداست كه واشينگتن بي.توجه و غافل از اين رويدادها، قصد دارد به جنگ.هاي دايمي. و ساخت پايگاه.هاي دايمي خود ادامه دهد و باز هم بازخورد.هاي بيشتري را توليد كند و سرزمين.هاي باز هم بيشتري را بي.ثبات كند، تا وقتي كه خودش را زنده زنده بخورد. اين است تعريف افول كاملاً امريكايي، در جهاني كه به صورت نامنتظره.اي، جديد است. بله، دندان.ها شايد هنوز در شريان گردن فرو رفته باشند، ولي فارغ از هر فكري كه پترائوس در سر دارد، درباره اينكه دندان.هاي چه كسي بر شريان گردن چه كسي فرو رفته است، بايد بيشتر انديشيد.

رويدادهاي غافل.گيركننده.اي كه ظرف چند هفته بسياري از كشورهاي عربي و چند كشور ديگر را درنورديدند، چشم.انداز تازه.اي را پيش.روي صاحب¬نظران منتقد امريكايي قرار داده است. آنان با استفاده از اين حوادث به عنوان نمونه.هايي از تحولاتي كه تأييدكننده مدعاي آنهاست، با دست بازتري انتقادهاي بنيادين خود را متوجه سيستم حكومتي امريكا ساخته و مردم اين كشور را به بازانديشي جايگاه خود در يك جهان شتابان در حال تغيير تشويق كرده.اند. اين منتقدان حتي پيش از وقوع اين رخدادها زنگ.هاي خطر را براي افول امپراتوري امريكا به صدا در آورده بودند. به نظر آنان، متحول شدن مردم كشورهاي عربي كه چندين دهه است زير فشار و سركوب حاكماني ديكتاتور و برخوردار از حمايت امريكا زندگي كرده.اند، نشانه.اي قطعي از چشم برگرفتن آنها از مدل.هاي امريكايي دموكراسي و آزادي و روي.گرداني آنها از مفهوم امريكايي زندگي است. اين همه در شرايطي صورت مي.گيرد كه نخبگان، دولت.مردان و سياست.سازان امريكايي همچنان به گونه.اي رفتار مي.كنند كه گويي در پهنه جهان هيچ اتفاقي نيفتاده است.
اين لحظه بر خلاف تمام لحظه.هاي ديگري كه به ياد داريم يا شايد در تاريخ وجود داشته، لحظه.اي جهاني است. درست است، بين اين لحظه و لحظه به پا خاستن موج قدرت مردمي كه اروپاي شرقي را همزمان با فروپاشي اتحاد جماهير شوروي در سال.هاي 1981 و 1982 درنورديد، مي.توان مقايسه.هايي انجام داد. براي كساني كه خاطرات دورتري دارند، شايد سال 1968 به ذهن آيد؛ يعني همان لحظه نافرجامي كه توده.هاي مردم در ايالات متحده، فرانسه، آلمان، ژاپن، مكزيك، برزيل و هر جاي ديگر از جمله اروپاي شرقي، به طرز اسرارآميزي از يكديگر الهام گرفتند و براي اعلام اينكه تغييري در راه است، خيابان.هاي شهرهاي جهان را در دست گرفتند.

براي كساني كه كتاب.هاي تاريخ را مي.كاوند، شايد بتوان بر سال 1848 تمركز كرد؛ يعني زماني كه در فضاي سايه روشن اقتصادي و آميخته با روش.هاي بديع انتشار اخبار، به نظر مي.رسيد بادهاي آزادي موقتاً سراسر اروپا را در هم مي.نوردند. البته اگر رژيم.هاي فعلي سقوط كنند و دامنه ناآرامي.ها گسترده.تر شود، به سال 1776 ، يعني سال وقوع انقلاب امريكا يا سال 1789 يعني سال وقوع انقلاب فرانسه مي.توان اشاره كرد. هر دوي اين انقلاب.ها چندين دهه بعد دنيا را تكان دادند.
حقيقت ماجرا اين است: براي منطبق كردن اين لحظه خاورميانه با هر پارادايم قبلي ديگر، شايد با مشكل روبه.رو شويد؛ اگر چه تا همين اكنون نيز ـ از ويسكانسين تا چين ـ اين تهديد وجود دارد كه پارادايمي كه جهان عرب را در برگرفته است، همچون تبي در سطح جهان منتشر شود. حاكمان ظالم يا منفور، تا آنجا كه حافظه ياري مي.كند، هيچ.گاه در برابر حضور انسان.هاي غير مسلح، چنين احساس نگراني و عصبيت ـ يا ( با وجود تا بن دندان مسلح بودن) احتمالاً احساس چنين بيچارگي ـ نكرده.اند. از اين رو، از همين يك نكته هم كه شده است، بايد شادمان شد و اميدوار بود. حتي همين حالا، بدون آگاهي از آنچه پيش رو داريم، مشاهده سرازير شدن تعداد انبوه و فزاينده.اي از مردم كه بيشتر آنان، جوانان ناراضي هستند، به خيابان.هاي مراكش، موريتاني، جيبوتي، عمان، الجزاير، اردن، يمن، ليبي، بحرين، تونس و مصر، الهام.برانگيز است. مشاهده آنها كه با نيروهاي امنيتي خشني رودررو مي.شوند كه باتون، گاز اشك.آور، گلوله.هاي لاستيكي و در بسياري موارد، گلوله.هاي واقعي در دست دارند (و در ليبي حتي از بالگرد و هواپيما استفاده مي.كنند) و به شكلي قوي.تر نيز مي.شوند، باور كردني نيست. مشاهده اينكه عرب.ها خواستار چيزي شده.اند كه از نظر ما هميشه حق طبيعي، مسلّم و جزو مستملكات غرب و به ويژه امريكا بوده است، بايد پشت هر كسي را به لرزه بيندازد.
ماهيت اين پديده كه به طور بالقوه مي.تواند جهان را به لرزه اندازد، ناشناخته و شايد در اين نقطه، فهم.ناپذير باقي. بماند. آيا آزادي و دموكراسي، محرك اين خيزش.هاست؟ اگر اين.طور است، معناي اين آزادي و دموكراسي چيست؟ اگر اين.طور نيست، ما دقيقاً شاهد چه هستيم؟ لامپي كه چنين نامنتظره در مغزهاي توييتري و فيس بوكي ميليون.ها نفر روشن شده است، چيست و چرا حالا اين اتفاق بايد روي دهد؟ من شك دارم كساني كه در حال اعتراض و در برخي موارد، در حال فدا كردن جانشان هستند، خودشان هم اين را بدانند و اين خبر خوبي است. اينكه آينده ـ هميشه ـ در قلمرو ناشناخته.ها باقي مي.ماند، مي.تواند به ما اميد بدهد، نه صرفاً به اين دليل كه اين آينده، مايه هلاكت نخبگان حاكمي است كه مي.خواهند ـ ولي هيچ.گاه نمي.توانند ـ آن را به تملك خود در آورند.
با اين حال، مي.توان انتظار داشت كه گروه نخبه حاكمي كه شاهد چنين تحولات تكان.دهنده.اي است، ممكن است دوباره به موقعيت خود بينديشد، همان.گونه كه بقيه ما بايد چنين كنيم. اگر مردم كشورهاي جهان يكي بعد از ديگري به ناگهان در مقابل قدرت مسلح اين كشورها راه خود را برگزينند، در اين صورت، روي سياره ما به راستي ديگر وقوع چه چيزي محتمل است؟
كيست كه با ديدن مكرر چنين صحنه.هايي، در اين اصول بازانديشي نكند؟. كيست كه كشش تصور كردن مجدد جهان را در خود احساس نكند؟
بگذاريد برايتان روشن كنم كه نامزد انتخابي.ام، نه رژيم.هاي درمانده يا رو به مرگ خاورميانه.اي، بلكه واشينگتن است.

زندگي در اتاق پژواك

ثابت شده است بخش زيادي از آنچه واشينگتن در اين سال.هاي آخر، حتي قبل از فرا رسيدن اين لحظه توفنده تصور كرده است، خنده.دار بوده است. فقط كافي است اين عبارت قديمي دوران بوش را در نظر بگيريد. نظرتان درباره جمله "شما يا با ما هستيد يا بر ما " چيست؟ امروزه اين جمله چقدر بي.معنا شده است. با نگاه به گذشته و فرض.هاي به شدت خطاي واشينگتن درباره چگونگي كاركرد جهان، اين لحظه مي.تواند همچون لحظه.اي بي.عيب و نقص براي نشان دادن نوعي تحقير در برخورد با رويدادي كه هيچ كس نتوانست آن را پيش.بيني كند، به نظر آيد.
به نظر مي.آيد اين لحظه خوبي براي واشنيگتن است كه از دوازدهم سپتامبر 2001 به هيچ روي هيچ سرنخي درباره تحولات جاري جهان نداشته است و بارها در محاسبه ماهيت قدرت جهاني ـ براي گامي به پس گذاشتن و اصلاح خطاها ـ دچار اشتباه شده است
همان¬گونه كه شاهديم، واشينگتن هيچ گونه شواهدي دال بر به وجود آمدن چنين شرايطي در دست نداشته است. در واقع، گذشته از چند و چون ميلياردها دلاري كه اين كشور روانه بخش "اطلاعات " مي.كند، شايد پيش.بيني اين وضعيت، فراتر از قابليت.هاي فعلي واشينگتن باشد. منظور من از "واشينگتن "، فقط دولت اوباما يا پنتاگون يا فرماندهان نظامي ما يا بوروكراسي اطلاعاتي وسيع ما نيست، بلكه منظورم تمام اين راهزنان و اعضاي اتاق.هاي فكري است كه در پايتخت كشور گرد آمده.اند و نيز رسانه.هايي كه درباره تمامي آنها گزارش مي.دهند. گويي بازيگراني كه به هر يك نقشي محول شده است و "واشنگتن " را شكل مي.دهند، اكنون در نوعي اتاق پژواك زندگي مي.كنند كه در آن فقط مي.توان صداي حرف زدن خود را بشنوند.
در نتيجه، به نظر مي.رسد كه واشنگتن همچنان مصرانه عزم آن دارد كه بر اساس قواعد عصري بازي كند كه به سرعت در حال پيوستن به كتاب.هاي تاريخ است. اگر چه بسياري از افراد متوجه تقلاي نوميدانه دولت اوباما براي هم.گام كردن خود با رويدادهاي خاورميانه شده.اند ـ با اينكه سعي دارد براي اين كار به محفل آشنايي از خودكامگان مخوف و شيوخ نفتي متوسل شود ـ . بگذاريد واقعيتي را كه به آن اشاره كردم، در يك منطقه به كلي مجزا به تصوير كشم؛ يعني در بستر جنگ اساساً فراموش شده در افغانستان. هر چند اين جنگ زير سنگيني خبرهاي 24 ساعته و هفت روز هفته.اي مربوط به مصر، بحرين، ليبي و ديگر مناطق خاورميانه، مدفون شده است و به سختي مي.توان متوجه وجود آن شد، با هر مژه.اي كه مي.زنيد، اين جنگ با همان روال ويرانگر و پر هزينه خود ادامه دارد.

پنج روش نشنيدن حقايق در واشنگتن

شايد فكر كنيد، با توجه به آنكه خرمن.هاي "خاورميانه بزرگ.تر " به آتش كشيده شده.اند، كسي در واشنگتن بتواند نگاه جديدي به جنگ افغانستان ـ پاكستان بيندازد و با خود بينديشد كه آيا اين جنگ به نقطه مورد نظر رسيده است يا نه. متأسفانه چنين شانسي وجود ندارد. همان واقعيتي كه پنج نمونه كوچك، ولي گوياي زير كه توجه من را به خود جلب كرده.اند، از آن حكايت دارند. اين نكات را مدركي از كارآمدي اتاق پژواك امريكا و شاهدي دال بر اين قلمداد كنيد كه واشنگتن در حال اثبات اين واقعيت است كه درباره اين جنگ طولاني كه به بي.ثمرترين و غريب.ترين جنگ امريكا تبديل شده است، بازانديشي نمي.كند.

1. بياييد با مقاله اخير "نيويورك تايمز " با عنوان "جنگ طولاني، شايد كوتاه.تر شود " شروع كنيم. اين مقاله كه سه.شنبه گذشته و زماني انتشار يافت كه ليبي در حال عبور از "دروازه.هاي دوزخ " بود، بازتاب روايت خوش¬بينانه فرمانده جنگ افغانستان، ژنرال ديويد پترائوس، از عمليات.هاي ضد شورشيان در جنوب افغانستان است. نويسندگان مقاله، ناتالي فيك و جان ناگل، اعضاي يك جمعيت روشن.فكري تحصيل.كردگان در واشينگتن هستند كه روز به روز بيشتر نظامي مي.شود و به طور مشترك رياست "مركز امنيت امريكاي جديد " در واشنگتن را بر عهده دارند. ناگل يكي از اعضاي گروهي است كه "جزوه بازنگري شده سال 2006 عمليات. ضد شورشيان نيروي زميني " را نوشتند كه اعتبارش را از پترائوس مي.گرفت. ناگل، يكي از مشاوران ژنرال در عراق نيز بود. فيك، افسر سابق نيروي دريايي بود كه هدايت نيروهاي امريكايي در عراق و افغانستان را بر عهده داشت. وي مربي غيرنظامي در "آكادمي ضد شورشيان افغانستان " در كابل شد و به تازگي از اين كشور ديدار كرده است.

در اينجا شاه.بيت اين مقاله را مشاهده مي.كنيد: "به دشواري مي.توان گفت كه واشينگتن در كارزار ضد شورشيان چه وقت چرخشي به عمل مي.آورد، ولي شواهد فزاينده.اي وجود دارد كه افغانستان در حال حركت به سمت جهتي مثبت.تر از آن است كه بسياري از تحليلگران فكر مي.كنند. به نظر مي.آيد در حال حاضر، اين كشور نمي.تواند به سطح متوسط ثبات و اتكاي به خود دست يابد؛ اقدامي كه براي كاهش نيروهاي امريكا از حد يك.صد هزار نفر به 25 هزار نفر در ظرف چهار سال آينده ضرورت دارد ".

اين نمونه كلاسيك واشينگتن در حركت به طرف تير دروازه است. در واقع، آنچه اين دو كارشناس اعلام مي.كنند، اين است كه حتي اگر همه چيز در جنگ افغانستان به خوبي پيش رود، سال 2014، سال خاتمه اين جنگ نخواهد بود. در دورنما كه چنين چيزي مشاهده نمي.شود.
البته اين موضعي است كه پترائوس از آن حمايت كرده است. به نوشته ناگل و فيك، از حالا تا چهار سال ديگر، بر اساس طرح.هاي "عقب.نشيني " ما، 25 هزار تن از نيروها در اين كشور باقي خواهند ماند. اگر حقيقت.گويي يا صدق و صحت، هدف كار آنها بود، بايد عنوان مقاله خود را "جنگ طولاني، طولاني.تر مي.شود " مي.گذاشتند.
حتي در اوضاع و احوالي كه خاورميانه در حال انفجار است و امريكا در "بحث.هاي " مربوط به بودجه فرو رفته است ـ و با توجه به اينكه جنگ.هاي ما كه به طرز حيرت.انگيزي، پرهزينه هستند، اين بحث.ها داغ.تر نيز شده.اند ـ اين دو كارشناس آشكارا پيشنهاد مي.كنند كه ژنرال پترائوس و اسلافش با هزينه.اي بيشتر از يك.صد ميليارد دلار در سال، تا آينده.اي دور و نامعلوم در افغانستان بجنگند؛ گويا هيچ چيز در اين جهان تغيير نكرده است. اين وضعيت تا همين جا نيز ظاهراً مصداق تعريف غفلت و بي.توجهي است و بي.شك، روزي توهم.آفرين نيز به نظر خواهد رسيد، ولي مثل هميشه، واشنگتن با عقلانيت كسب و كار جهان جديد روبه.رو مي.شود.

2. به دو اظهارنظر تكان.دهنده خود ژنرال پترائوس توجه كنيد كه لحظه تاريخي جديد را كه با آن روبه.رو هستيم در يك پرانتز قرار مي.دهد. به نوشته گزارشگر نيويورك تايمز، راد نورلند در يك گزارش صبحگاهي در نوزدهم ژانويه، ژنرال نسبت به جنگ خود، حس و حالي شادي.بخش و حتي پيروزمندانه داشت. آن روز، درست چند روز قبل از اولين تظاهرات مصري.ها در خيابان.ها و فقط چند روز بعد از بركناري بن علي، رئيس جمهوري خودكامه تونس، زير فشار توده.هاي تظاهرات.كننندگان غير خشونت.طلب در خيابان.هاي كشورش مي.گذشت. اين هم حرفي كه پترائوس چنان شادمانه بر زبان آورده است: "اكنون ما دندان.هايمان را در گردن دشمن فرو كرده.ايم و خيال هم نداريم آن را رها كنيم ".
حقيقت اين است كه آقاي ژنرال ماه.ها نه تنها نيروهاي جديد امريكايي را به جنوب گسيل داشته بود، بلكه استفاده از نيروي هوايي را تشديد كرده و يورش.هاي شبانه نيروي.هاي مخصوص را افزايش داده و به طور كلي، جنگ را در قلمرو خانگي طالبان تشديد كرده بود. با اين حال، در بهترين شرايط، تصوير او تصويري شادمانه، ولي غريب بود. آشكارا است كه اين گفته او برخاسته از تصوير حيواني يك شكارچي است كه دندان.هايش را در گلوي طعمه.اش فرو كرده است، ولي شكي نيست كه جايي در ناخودآگاه نيروهاي نظامي، تصوير كلاسيك.تري كه در فرهنگ عامه امريكايي ريشه دارد، مي.لولد؛ تصوير يك گرگ.نما يا خفاش. پيداست در تصويري كلي كه از آينده امريكا وجود دارد، يك ضيافت خون گسترده.تر به شكل نسخه افغاني ترانسيلاوانيا نيز وجود دارد؛ چون به روشني پيداست كه او هم مثل ناگل و فيك نقشه مي.كشد دندان.هايش را براي مدتي بسيار بسيار طولاني.تر در شريان گردن مورد نظر نگه دارد.
يك ماه بعد در نوزدهم فوريه، درست در زماني كه دوزخي واقعي در بحرين و ليبي زبانه مي.كشيد، آقاي ژنرال از كاخ رياست جمهوري در كابل ديدن كرد و با رد ادعاهاي افغان.ها مبني بر اينكه بر اثر يورش.هاي هوايي اخير امريكا در شمال شرق اين كشور، تعداد زيادي از غير نظاميان، از جمله كودكان به قتل رسيده.اند، اظهار نظري كرد كه دستياران پرزيدنت حامد كرزي را تكان داد. ما مو به موي اظهار نظر او را در دست نداريم، ولي "واشينگتن پست " گزارش كرده است كه به گفته حاضران در اين جلسه، پترائوس گفته است: "افغان.هايي كه در حملات نيروهاي ائتلاف بين.المللي در شمال شرق افغانستان گرفتار شده.اند، احتمال دارد به دست خودشان، فرزندانشان را به آتش كشيده باشند تا در تعداد تلفات غير نظاميان مبالغه كنند ".
يكي از افغان.هاي حاضر در آن جلسه در جواب مي.گويد: "اين كار ديوانگي است. سرم به دَوَران افتاده است. اين حرف تكان.دهنده است. مگر ممكن است پدري اين كار را با فرزندش انجام بدهد؟ اين كار هيچ فايده.اي ندارد ".
در اتاق پژواك امريكايي، اظهارات آقاي ژنرال اگر نگوييم معقولانه، شايد به صورت قابل دركي، پرحرارت و قاطع به نظر مي.آيد: ما گلوي دشمن را گرفته.ايم! ما در افزايش تلفات افغان.ها نقشي نداريم، بلكه خودشان اين كار را مي.كنند! شكي نيست كه در هر جاي ديگري، اين حرف.ها به طرز ابلهانه.اي، چشم بستن بر واقعيت.ها است يا صرفاً خون.آشامانه به نظر مي.آيند. اين حرف، شاهدي است بر اينكه كساني كه درون اتاق پژواك حضور دارند، هيچ دركي از اين ندارند كه در جهاني كه شكل و شمايل آن در حال تغيير است، چگونه به نظر خواهند آمد.

3. اكنون بياييد پا را از مرز نه چندان مستحكم افغانستان ـ پاكستان به آن سو بگذاريم و وارد دنياي ديگري از بلاهت امريكايي شويم. در پانزدهم فوريه، فقط چهار روز بعد از كناره.گيري حسني مبارك از سمت رياست جمهوري مصر، باراك اوباما تصميم گرفت مشكلي را كه در پاكستان در حال بالا گرفتن بود، حل كند. ريموند ديوس، يكي از سربازان پيشين نيروهاي مخصوص امريكا و مسلح به يك تفنگ نيمه خودكار گلاك، در حالي كه تنها سرنشين وسيله.اي بود كه بر آن سوار بود، در يكي از محلات فقير دومين شهر بزرگ پاكستان، لاهور، بعد از يك تصادف، دو پاكستاني را به قتل رساند و ادعا كرد كه آنها اسلحه را به طرفش گرفته و او را تهديد كرده.اند. (كاملاً پيدا بود كه به يكي از آن دو از عقب گلوله شليك شده است.)
گفته مي.شود ديويس از اتومبيل خارج شده و شليك كرده است و سپس از اجساد كشته.شدگان عكس گرفته است و با برقراري تماس، خواستار اعزام نيروهاي پشتيباني شده بود. وسيله نقليه ارسالي كه با حركت در جهت مخالف جاده براي رساندن خود به سر صحنه تيراندازي عجله داشته است، با يك موتور سيكلت.سوار تصادف مي.كند و او را مي.كشد و سپس مي.گريزد. (پس از وقوع اين اتفاق، همسر يكي از پاكستاني.هايي كه ديويس آنها را به قتل رسانده بود، با خوردن مرگ موش خودكشي كرد.)پليس پاكستان، ديويس را كه تجهيزات عجيبي به همراه داشت، بازداشت كرد. اصلاً نبايد تعجب كرد كه اين مجموعه، شرايطي نبوده است كه موجب بيگانه شدن مردم اين كشور با متحدان امريكايي خود شده است. در واقع، اين اتفاق موجب به هيجان آمدن مردم شد، چون پاكستاني.ها نسبت به اتفاقي كه به تعريف كاپيتولاسيون امپرياليستي شباهت داشت، واكنش نشان دادند؛ به ويژه وقتي دولت امريكا ادعا كرد ديويس "افسر اداري و فني " وابسته به كنسولگري لاهور بوده است و با پافشاري بر مصونيت ديپلماتيك وي، خواستار آزادي.اش شد. در پي آن، شروع به فشار آوردن بر دولتي كرد كه تا همين جا نيز به اندازه كافي ضعيف است و محبوبيت ندارد و از كمك و پشتيباني مردم بي.بهره است.
سناتور جان كري، سرآسيمه از پاكستان ديداري كرد، تماس.هايي گرفته شد و تهديدهايي مبني بر قطع كمك.هاي امريكا به پاكستان در تالارهاي كنگره مطرح شد. با وجود رخدادهايي كه در هر جاي ديگر و در پاكستان آشوب.زده اتفاق مي.افتد، مقام.هايي امريكايي به دشواري مي.توانستند تصور كنند پاكستاني.هايي كه زير بار منّت.شان رفته¬.اند، در اين باره كاري نخواهند كرد.
در پانزدهم فوريه هم.زمان با زبانه كشيدن شعله.ها در خاورميانه، پرزيدنت اوباما وارد صحنه شد و شكي نيست كه با اين كارش، اوضاع را خراب.تر كرد. او گفت: "با احترام به آقاي ديويس، ديپلمات ما در پاكستان، ما در اينجا با يك اصل بسيار ساده روبه.روييم كه تمام كشورهاي جهان كه عضو كنوانسيون ژنو در مورد روابط ديپلماتيك هستند، در گذشته بر آن صحه گذاشته.اند و در آينده هم بايد بگذارند و اگر ديپلمات.هاي ما در كشور ديگري حضور دارند، آنها مشمول قوانين قضايي آن كشور نمي.شوند ".
پاكستاني.ها از تن دادن به اين "اصل بسيار ساده " خودداري كردند و مدتي نه چندان بعد، اين "ديپلمات ما در پاكستان " از سوي "گاردين " انگليس به عنوان يك كارمند پيشين "بلك واتر " و كارمند فعلي سيا معرفي شد. اين نشريه در گزارشي نوشت كه او در جنگ مخفي اين سازمان در پاكستان مشاركت داشته است. اين جنگ و به ويژه حملات "مخفي پنهاني " بسيار پر جنجال و پر هزينه با هواپيماهاي بدون سرنشين در مناطق قبايلي مرزي پاكستان كه پي.آمدهاي سنگيني براي واشنگتن داشته.اند، همچنان بازخوردهايي را برمي.انگيزند كه امريكايي.ها ترجيح مي.دهند در مورد آن چيزي نگويند.
البته آقاي رئيس جمهوري حتي وقتي او را "ديپلمات ما " خطاب مي.كرد، مي.دانست ديويس، عامل سيا است. همان.طور كه معلوم شد، نيويورك تايمز و ديگر نشريات امريكا به درخواست دولت اوباما، از نوشتن حقيقت درباره سمت واقعي او خودداري كردند، هر چند آنها به انتشار گزارش.هاي (اگر نگوييم غير صادقانه، طفره.جويانه) خود در اين باره ادامه دادند.

4. سرانجام اينكه دكستر فيلكينز روزنامه.نگار، اخيراً در نشريه نيويوركر، مقاله تكان.دهنده.اي با عنوان "سرقت از بانك افغان " درباره زدوبندهاي كثيفي كه كابل بانك را ـ كه يكي از بزرگ.ترين نهادهاي مالي افغانستان است ـ به لبه فروپاشي كشانده، نوشته است. مقام.هاي اين بانك هر چند براي تأمين مالي حامد كرزي و ياران غارش، مبالغ هنگفتي را به آنها داده بودند، ولي در نهايت، با برداشتن سپرده.هاي مشتريانشان گريختند. (كابل بانك را در مقام "برني مدف " اصلي افغانستان تجسم كنيد.) فيلكينز در مقاله.اش از يك مقام امريكايي ناشناس كه ناظر اين اتفاقات دغل.بازانه بوده است، نقل مي.كند: "اگر اين اتفاق در امريكا رخ مي.داد، تا الآن پنجاه نفر دستگير شده بودند ".
اين خط از كمدي يك نفره بر اساس نسخه اتاق پژواك را بررسي كنيد؛ نكته.اي كه يادآور اين موضوع نيز هست كه فقط سگ.هاي .هار و امريكاييان، زير آفتاب افغانستان تاب مي.آورند. آن ديپلمات بخت برگشته را همچون تعداد زيادي از امريكايياني كه هم اكنون در افغانستان حضور دارند، بايد به خانه بازگرداند و فوري هم بايد اين كار را انجام داد. او رابطه خود را با ماهيت در حال تغيير كشور خودش از دست داده است. اگر چه ما مدعي هستيم كه بردن "ملت.سازي " و "بِه زمام.داري " براي افغان.هاي ناآگاه، وظيفه ماست، در كشور خود ما، همه چيز در حال ويران شدن است. دموكراسي اساساً بر باد رفته است. روز بره.كشان اليگارشي.هاست. ديوان عالي، سرازير شدن سيل.هاي كلان پول به سمت هر يك از انتخابات.هاي آينده را تضمين كرده است و بزرگ.ترين شيادان هر وقت اراده كنند، كارت.هايي را بازي مي.كنند، بي.آنكه در ازاي آن حبسي در انتظارشان باشد. در واقع، كلاه¬برداري كابل بانك ـ كه مبلغي به راستي كلان در يك جامعه به كلي محروم به شمار مي.رود ـ در مقايسه با آنچه بانك.هاي امريكايي، شركت.هاي كارگزاري، وثيقه، وام و ديگر مؤسسات مالي در سال 2008 انجام دادند و بر اثر آن، اقتصاد امريكا و اقتصادهاي جهان را به سوي فروپاشي راندند، اثر جانبي كوچك محسوب مي.شود.
هيچ. كدام از افراد مسئول در اين اتفاق نيز به زندان نيفتادند و هيچ كدام از آنها حتي به دادگاه هم كشانده نشدند.

آدم خوب.ها ما نيستيم

اين واقعيت را تصور كنيد: براي اولين بار در تاريخ، جنبشي كه اعراب به راه انداخته.اند، در حال الهام بخشيدن به امريكاييان در ويسكانسين و احتمالاً هر جاي ديگر است. به عبارت ديگر، درست همين الآن چيز جديدي به وجود آمده است كه ما آن را ابداع نكرده.ايم. اين چيز مال ما نيست. ما حتي ـ براي لحظه.اي نفس.هايتان را حبس كنيد ـ آدم خوب.ها هم نيستيم. آدم خوب.ها كساني هستند كه در خيابان.هاي شهرهاي خاورميانه، خواستار آزادي و دموكراسي شده.اند، در حالي كه امريكا در حال انجام دادن يكي ديگر از آن عدم توازن.هاي زمخت به نفع تبه.كاراني است كه ما مدت.هاست در خاورميانه از آنها حمايت كرده.ايم.

اكنون تاريخ دوباره در حال شكل.گيري است، به گونه.اي كه رويدادهاي بزرگ سال.هاي اخير قرن امريكايي ـ رويدادهايي همچون جنگ ويتنام، پايان جنگ سرد و حتي يازدهم سپتامبر ـ ديگر شايد همگي در مقابل اين لحظه جديد، كوتوله.اي بيش نباشند. با اين حال، در درون اتاق پژواك واشنگتن، افكار جديد درباره اين تحولات، به كندي نمودار مي.شوند. در همين احوال، كشور در تنگنا، سردرگم و گرفتار دردسر ما، با زيرساخت.هاي چندپارچه و در آستانه فرتوت شدن خود، كمتر از هر زمان ديگر مي.تواند الگويي براي هر كسي در هر جاي جهان باشد.

به روشني پيداست كه واشينگتن بي.توجه و غافل از اين رويدادها، قصد دارد به جنگ.هاي دايمي. و ساخت پايگاه.هاي دايمي خود ادامه دهد و باز هم بازخورد.هاي بيشتري را توليد كند و سرزمين.هاي باز هم بيشتري را بي.ثبات كند، تا وقتي كه خودش را زنده زنده بخورد. اين است تعريف افول كاملاً امريكايي، در جهاني كه به صورت نامنتظره.اي، جديد است. بله، دندان.ها شايد هنوز در شريان گردن فرو رفته باشند، ولي فارغ از هر فكري كه پترائوس در سر دارد، درباره اينكه دندان.هاي چه كسي بر شريان گردن چه كسي فرو رفته است، بايد بيشتر انديشيد.

با برآمدن خورشيد از افق.هاي جهان عرب، هواي گرگ و ميش در امريكا حاكم مي.شود. در اين هواي سايه.روشن، واشينگتن كارت.هايي را بازي مي.كند كه زماني با خودش سر و كار داشتند. بعضي از اين كارت.ها از زير ميز بالا مي.آيند، حتي در حالي كه ديگر بازيكنان دارند از سر ميز بلند مي.شوند. در همين زمان، جايي در روي زمين، فقط مي.توانيد صداي زوزه.هاي ضعيفي را بشنويد. زمان غذا خوردن است و بوي خون در هوا پيچيده است. مراقب باشيد!

منبع: کد:
www.alternet.org/story/150108/
Tom Engelhardt -1 ، سردبير Tomdispatch.com و يكي از مؤسسان "پروژه امپراتوري امريكا " و نويسنده كتاب جنگ به سبك امريكا: چگونه جنگ.هاي بوش به جنگ.هاي اوباما تبديل شده است.

منبع : نشريه سياحت غرب شماره 91

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: فان پاتوق]

[مشاهده در: www.funpatogh.com]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 335]