نقبی به سرای اجابت

واضح آرشیو وب فارسی:فان پاتوق: دریافتی از مناجات خمس عشره

(مناجات المریدین)

سُبحانکَ ما اَضیَقَ الطُرقَ علی مَن لََم تکُن دَلیلُه و ما اَوضحَ الحقَّ عِندَ مَن هَدیتَه سبیلَه...
خدایا!چه تنگ و تیره و تاریک است راهی که دلالت تو در آن نیست و چه روشن و حقیقت.نما و منیر، راهی که هدایت تو در آن است.
خدایا!
در آن دلی که لطافت حضور تو نیست، از هر چه عشق و خوبی و لطف خالیست.
خدایا!
در جاده.ای که نسیم عنایت تو نمی.وزد و ماهتاب رحمت تو نمی.تابد کدام دل راه به حقیقت تو می.برد؟
اِلهی فَاسلُک بنا سُبُل الوصولِ الیکَ وَ سَیِّرنا فی اَقربِ الطُرقِ للوفودِ علیکَ قَرِّب عَلینا البعید و سَهِّل عَلَینا العسیر الشَّدید و الحِقنا بعبادکَ الَذینَ هُم باِلبدارِ الیکَ یُسارِعونَ و بابک علی الدّوامِ یَطرُقُون و ایّاکَ فی اللّیلِ و النّهارِ یَعبُدونَ و هُم من هَیبَیتِکَ مُشفِقونَ...
خدایا!
ما را از ظلمات راه.های ضلالت نجات بخش و به روشنای طریق هدایت خویش راهنمایی کن.
خدایا!
راه.های منتهی به تو به تعداد نفوس آدمیست، بینهایت است.
اَلطُّرقُ اِلیکَ بعددِ اَنفاسِ اَلخَلائقِ، ما را از نزدیکترین راه به خویش برسان.
ای آنکه به عاشقانت دل مجالست می.بخشی و به غافلانت پای مراقبت و به گریزندگانت روی مراجعت.

خدایا!
راه.های صعب العبور و پرپیچ و خمت را به ما منمایان.
دشواری فراز و نشیب.های راهت را آسان بگردان و ما را در واحه.های وحشت. و یأس سر مگردان.
خدایا!
راه میانبر قرب به خویش را بر ما هویدا ساز و به آن دسته از بندگانت ملحقمان کن که در راه نیل به تو از یکدیگر پیشی می.گیرند و دست از سحوری در خانه تو بر نمی.دارند و شب و روز به تو مشغولند و دل.هاشان هر لحظه بیمناک هیبت توست.
ما را به بندگانی ملحق کن که در آسمان خاطرشان جز پرنده یاد تو پرواز نمی.کند و در گلستان دلشان جز گل هوای تو پر باز نمی.کند، به آنان که سر بندگی جز به پیشگاه تو نمی.سایند و دست محبت جز به تو نمی.سپارند.
اَلذینَ صَفَّیتَ لَهم المشاربَ و بلَّغتَهم الرَّعائبَ و اَنجَحتَ لهمُ المطالبَ و قَضَیتَ لهم من فضلِکَ المارِبَ و مَلَاتَ لهم ضَمائرَهم من حبّکَ و رَوَّ یتَهم مِن صافِی شِر بِکَ فَبِکَ اِلی لَذید مُناجاتِکَ و صَلُوا و منکَ اقصی مَقاصِدِهم حَصَّلوا ...
به آنان که از زلال چشمه.ات نوشاندی و لباس اشتیاق خود بر تنشان پوشاندی و بر گیاه آرزوهاشان باران اجابت افشاندی و در مزرعه دل.هاشان جز خرمن مهر خودت سوزاندی و در جنگل تفکرشان جز غزال یاد خودت رماندی و بلندترین درختان مقاصدشان را در وسعت خودت رویاندی و به اوج لذتشان از مناجاتت رساندی.فَیامَن هُوَ عَلَی المُقبِلینَ علیه مُقبِلٌ و بِالعطفِ عَلیهم عائدٌ مُفضِلٌ و بِالغافلینَ عن ذِکِره رحیمٌ رؤفٌ و بِجَذبِهم الی بابه ودودٌ عطوفٌ...
ای آنکه هر که رو به سوی تو کند چشم به او می.دوزی و به هر که دلش هوای تو کند دل می.بندی و به سری که سودای تو داشته باشد سر می.کشی.ای که بیدارانت را انیس می.شوی و به خواب رفتگانت را جلیس.
ای که بر سر زندگانت دست محبت می.کشی و بر چشم مردگانت سرمه حیات و ملاطفت.
ای که به عاشقانت دل مجالست می.بخشی و به غافلانت پای مراقبت و به گریزندگانت روی مراجعت.
خدایا!
ما را به بندگانی ملحق کن که در آسمان خاطرشان جز پرنده یاد تو پرواز نمی.کند و در گلستان دلشان جز گل هوای تو پر باز نمی.کند.

اَسألُکَ اَن تَجعَلنی مِن اَوفَرِهِم منکَ حظاً و اعلاهُم عندکَ مَنزِلاً و اَجزِلهم مِن وُدِّکَ قِسماً وَ اَفضَلِهم فی مَعرفتک نصیباً.
خدایا!دست و دامن مرا گنجایش بیشتری از میوه.های درخت معرفتت عنایت کن.
خدایا!
تو که مرا فرا خوانده.ای، تو که زاری مرا نقبی به خانه اجابتت زده.ای، تو که مرا به درون پذیرفته.ای، به خودت سوگند که تشنه محبتم، مرا در کنار خویش بنشان و از رحمت خویش جرعه.ایم بنوشان.
تو که مرا به خانه راه داده.ای، به صندوق خانه ببر و از حقایق ناگفته و درهای ناسفته گوهری به من بنمایان.
فَقَد اِنقَطَعَت الیکَ هِمَّتی و انصَرَفَت نَحوَک رَغبَتی، فانتَ لا غیرُک مرادِی و لک لا لسواکَ سَهری و سَهاری وَ لِقاوُکَ قُرَّةُ عینی و وَصلُکَ مِنِّی نفسی و الیکَ شَوقِی و فی مَحَبََّتکَ وَلَهی و الی هَواکَ صَبابتی و رضاکَ بُغیَتی وَ رؤیَتِکَ حاجتی و جِوارِکَ طَلبی و قُربِکَ غایةُ سُؤلِی و فی مناجاتِکَ رَوحی و راحَتی و عِندَکَ دَواء عِلّتی و شِفاءُ غُلّتی و بَردُ لَوعَتی و کَشفُ کُربَتی.
خدایا!مرا جز به تو امیدی نیست و جز به سوی تو رغبتی نه.
خدایا!
جز تو مرا معشوق و مرشد و مرادی نیست و بیداری لحظه.هایم و زنده.داری شب.هایم مگر برای کیست؟!
خدایا!
این چشمان خسته و به خاکستر نشسته من، تنها به دیدار توست که روشنی می.یابد و غنچه آرزوی دلم تنها به آفتاب وصل توست که می.خندد و قلبم تنها به عشق تو می.طپد و خونم به اشتیاق تو در رگها می.دود و نیلوفر وجودم با تکیه بر درخت تو رشد می.کند و بالا می.رود که میوه.های رضایت تو را بو کند.
بی.راز و نیاز با چشمه مناجات تو چگونه به برگ بنشیند و بی.تمنای روی تو چگونه سبزی بگیرد و بی.باغبانی تو چگونه زنده بماند؟!
خدایا!
چشم نیلوفر من به آسمان قرب تو دوخته است و شبنم گلبرگ.های من به عشق تو تبخیر می.شود.
ای آنکه هر که رو به سوی تو کند چشم به او می.دوزی و به هر که دلش هوای تو کند دل می.بندی و به سری که سودای تو داشته باشد سر می.کشی.

خدایا!
تو مر پویندگان را فرقانی و مر گمراهان را برهانی و مر افتادگان را توانی و مر عاشقان را نشانی. تو عین وصل و هجرانی، تو آتش و گلستانی، تو باغ و باغبانی، تو جبّار و رحمانی، تو درد و درمانی، تو شادی و حرمانی، تو آشکار و نهانی، تو روحی، توجانی.
چه گویم؟ تو اینی، تو آنی، چنینی، چنانی؟
هر آن را که در وصف ناید تو برتر از آنی...
فَکُن اَنیسی فی وَحشَتی و مقیلَ عترَتی و غافِرَ زَلّتی و قابلَ نوبتی و مُجیبَ دَعوَتی وَ وَلّی عِصمَتی و مُغنِیَ فاقَتی و لا تَقطَعنِی عنکَ و لا تُبعِدنی منکَ یا نَعیمی و جَنَّتی و یا دنیایَ و آخِرَتی یا اَرحَمَ الرّحمینَ.
خدایا!وحشتم را جز تو مونسی نیست، همدمم باش، و لغزش و عثرتم را جز تو دستگیرنده.ای نه، همراهم باش.
گناه و زلتم را جز تو بخشنده.ای نیست، در گذر، و بازگشت و رجعتم را جز تو پذیرنده.ای نه، در نگر.
خدایا!
فریاد و دعوتم را جز تو پاسخگویی نیست راهم ده، و عصمتم را جز تو سرپرستی نه، پناهم ده.
فقر و فاقتم را جز تو دارنده.ای نیست دست گیر، و کوله .بار خالیم را جز تو داننده.ای نیست، هر آنچه هست گیر.
خدایا!
دستم را از دامن مهرت کوتاه مگردان و مرا از خویش مران که امید من جز به تو نیست و مرا جز تو نیست، ای بهشت و نعمت من، ای دنیا و آخرت من، ای مهربانی محض.

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: فان پاتوق]

[مشاهده در: www.funpatogh.com]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 83]