رشد حرکت اسلام خواهی در الجزایر

واضح آرشیو وب فارسی:فان پاتوق: جمهوری دموکراتیک خلق الجزایر، در شمال آفریقا و ساحل دریای مدیترانه واقع شده است. این کشور پس از سودان، دومین کشور بزرگ قاره آفریقاست. استقلال الجزایر فصلی جدید در حیات سیاسی این کشور به وجود آورد.
به گزارش حیات ، این استقلال حاصل مبارزات گروه.ها و اقشار مختلف جامعه الجزایر بود و طیفی وسیع از افکار و اندیشه.ها، اعم از مارکسیستی، ناسیونالیستی، اسلامی و ... در به ثمر رساندن انقلاب نقش داشتند. اما در تدوین قانون اساسی جناح چپ با روشنفکران سوسیالیست بیشترین تاثیر را بر جای گذاشتند و تلاش دیگر احزاب و گروههای سیاسی همچون اتحادیه دموکراتیک مانیفست الجزایر و جامعه علما که از مهمترین گروههای سیاسی روز بودند در جهت گنجاندن اصول و قواعد اسلامی در این قانون، خصوصا در امور خارجی، بی.ثمر ماند.
الجزایر یکی از مهمترین اصول سیاست خارجی خود را حمایت از جنبش های ضد امپریالیستی و آزادی بخش جهان قرار داد، لذا این کشور پس از استقلال، مرکز فعالیت.های گروه.های مبارز مختلفی از جنبش.های ضد نژادپرستی و آزادی بخش جهان گردید. به طوری که در اواخر سال 1964 حداقل حدود 21 سازمان آزادی بخش در الجزایر نمایندگی داشتند. ‏
انقلاب اسلامی در ایران مهمترین عامل الهام دهنده جنبش اسلامی مردم الجزایر بود. پیروزی انقلاب اسلامی در ایران و تاسیس جمهوری اسلامی ایران، با پیامها و رسالت ویژه خود، محرومین و مستضعفین سایر کشورها را به از بین بردن فاصله.های طبقاتی و ایجاد جامعه.ای عادلانه نوید داد. جوانان طرفدار گرایش اسلامی با تاثیر گرفتن از الگوی انقلاب ایران، روش قهرآمیزی در برابر رژیم.های حاکم در پیش گرفتند که مهمترین مورد آن را می.توان رویارویی گروههای دانشجویی مسلمان و حرکت علما و روشنفکران مذهبی در الجزایر دانست.
تاثیر مستقیم انقلاب اسلامی ایران بر حرکت اسلامی الجزایر در مواضع جبهه نجات اسلامی این کشور به خوبی مشاهده می.شود. این جبهه سرانجام هدف حرکتش را برقراری یک حکومت اسلامی اعلام کرد. بدین ترتیب که مبارزان اسلامی به چیزی کمتر از برقراری جمهوری اسلامی در الجزایر رضایت ندارند و این نشان دهنده آن است که تجربه انقلابی جمهوری اسلامی ایران الگوی موفقی بوده است. ‏
موضع ضد صهیونیستی نیز از شاخص.های سیاست خارجی الجزایر در زمان بن بلا و پس از آن بوده است. اندیشه مخالفت با اسرائیل به عنوان یک دولت یهود در منطقه ناشی از این اعتقاد بود که وجود اسرائیل مانعی بر سر راه اتحاد اعراب یا عربیسم است. مخالفت با اسرائیل در راستای اندیشه.های ناسیونالیستی بود اما نتوانست به بحران فلسطین و جامعه عرب خاتمه دهد. لذا ضعف نظامی عربی در مقابل اسرائیل سلاح نیرومندی در اختیار جنبش.های اسلام.گرایانه برای حمله به تمامی رهبران عرب قرار داد. ارتباط آمریکا با اسرائیل و کشورهای مهم عربی، باعث تضعیف مشروعیت رهبران سیاسی الجزایر نیز شد. روابط نظامی الجزایر با فرانسه و آمریکا به تحمیل حقارت نظامی دائمی اعراب در برابر اسرائیل و نفوذ اقتصادی و فرهنگی غرب و آمریکا انجامید. توافق پنهان و آشکار رهبران عرب با اسرائیل و غرب نیز به این امر دامن می.زد. در واقع تراژدی اعراب به طور کلی در عدم وجود ایدئولوژی با دوام از دوران زوال ناسیونالیسم بوده است. این بار تنها چارچوب موجود یعنی اسلام به تعبیر واقعی.اش مطرح بود. بنابراین تاثیر انقلاب اسلامی و لا ینحل ماندن مسئله فلسطین از عوامل حرکت اسلام خواهی در الجزایر است. جمهوری اسلامی ایران نیز با توجه به اصول سیاست خارجی خود، حمایت از نهضت.های آزادی بخش ملی خصوصا حرکتهای اسلامی، به تائید حرکت اسلامی مردم الجزایر پرداخت که با عکس العمل سران آن کشور و قطع رابطه منجر شد.‏
طی سالهای پیش از انقلاب اسلامی در ایران روابط دو کشور در سطحی معمولی و همراه با موضع.گیری.های عموماً محتاطانه دو کشور نسبت به یکدیگر ادامه داشت. دلیل وجود چنین حالتی از روابط را می.توان مشخصا در شناسایی دو فاکتوری رژیم صهیونیستی توسط شاه در اول مرداد 1330 و چندی بعد تصرف جزایر سه گانه در خلیج فارس توسط نیروهای ایرانی دانست که در هر دو مورد یاد شده موضع الجزایر مخالف دولت ایران بود.
در سال 1975 میانجی.گری بومدین در اختلافات مرزی ایران و عراق، منجر به صدور
پیمان نامه.ای مشترک شد که نقطه عطفی در روابط دو کشور پدید آورد. لیکن علی رغم وجود روابط رسمی میان دو کشور، هیچگاه حرارت و تحرک چشمگیری در روابط دو کشور وجود نداشت. علاوه بر دیدگاههای کاملا متفاوت طرفین در مورد مسائل بین المللی، اقامت گروهی از مخالفین رژیم شاه در الجزایر و حمایت آن کشور از جنبش.ها و حرکت.های آزادی بخش نیز مشخصاً در رکود روابط دو کشور مهم بود.‏پس از پیروزی انقلاب اسلامی، ایران که به جرگه کشورهای ضد امپریالیست و پیشرو جهان پیوست امکانات گسترش روابط دو کشور در زمینه.های مختلف فراهم شد. دولت الجزایر از جمله اولین کشورهای اسلامی بود که روابط دوستانه.ای با جمهوری اسلامی ایران پی.ریزی کرد.

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: فان پاتوق]

[مشاهده در: www.funpatogh.com]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 139]