امیرحسین رستمی: می.خواستند سیگاری ام کنند؛ من ترک.شان دادم!

واضح آرشیو وب فارسی:فان پاتوق:

خیلی.ها به من می.گویند كه اصلا بهم نمیاد كه حتی ازدواج كرده باشم اما من یك پسر دارم به نام آرشیا كه تصمیم دارم به شكل خیلی حرفه.ای به او آموزش تنیس بدهم، آرشیا تمام زندگی من است، هر چند قبل از تولدش....
گپی با امیرحسین رستمی .که عاشق تنیس و مسافرت است و بیزار از موبایل و فیس.بوک
از اول تنیس را دوست داشتم، چون اكثر پسر و دخترهای فامیل ما تنیس.بازی می.كردند. كلاس دوم یا سوم دبستان بودم كه با تشویق پدرم كه عاشق تنیس بود این ورزش را شروع كردم، همه در خانواده. ما تنیس دوست داشتند و دارند، مانند خیلی از خانواده.ها كه وقتی یك نفر در یك رشته فعالیت می.كند بقیه هم به. دنبال آن می.روند...
این رسم در خانواده ما برای تنیس اجرا شد. قرار نیست گفتگویی با یک قهرمان تنیس را بخوانید. شما پای حرف.های امیرحسین رستمی.نشسته.اید که به غیر از بازیگری یك تنیسور حرفه.ای است، روحیه خوب او شاید به علت ورزشكار بودنش باشد به این بهانه به سراغش رفتیم تا با او یك گپ ورزشی.، سینمایی و خانوادگی بزنیم!
این شما و این هم تنیسور چپ دست ما

چطور شد كه به سراغ تنیس رفتی؟
ابتدا از همان بچه.های فامیل كه همگی از من بزرگ.تر بودند بازی را یاد گرفتم، عاشق توپ تنیس بودم و شاید این علاقه باعث شد خوب پیشرفت كنم. از كلاس پنجم دبستان بود كه پدرم برایم مربی گرفت و به .صورت حرفه.ای و آكادمیك تنیس را ادامه دادم. یكی از بهترین دوستانم را از همان كلاس.ها دارم؛ دوستی كه سال.هاست در زندگی من هست به نام رضا دهقان، هر2 چپ.دست بودیم به همین علت مربی به ما جداگانه آموزش می.داد و ما همبازی هم شدیم..

تنیس در زندگی شخصی خودت هم تاثیری داشته؟
خیلی تاثیر داشته و دارد به غیر از پیدا كردن دوستان خوب، آرامشی به من می.دهد كه كمتر جایی می.توانم آن. را به.دست بیاورم، به همین.خاطر وقتی سركار نباشم قطعا در زمین تنیس هستم.

مسابقه دادن را دوست داری یا دوستانه بازی كردن؟
بازی دوستانه و 2 نفره تنیس را خیلی بیشتر از مسابقه دوست دارم و آن را .ترجیح می.دهم. در مسابقه حرفه.ای به. دنبال گرفتن امتیاز و شناختن نقاط قوت حریف هستیم و هر موقع آدم دنبال چیزی باشد از لذت اولیه كم می.شود. در تنیس هم همین.طور است. البته این نظر شاید شخصی باشد، به.نظر من وقتی 2 نفر رالی می.كنند یعنی توپ را ردوبدل می.كنند به. دنبال این هستند كه بازی قطع نشود و مراعات حال همدیگر را می.كنند و بازی قشنگ.تر می.شود، شاید چون خیلی آدم جنگجویی نیستم و اهل صلح و آرامش هستم این نوع بازی را بیشتر می.پسندم.

شنیدیم كه تكواندو هم كار می.كردی! چرا این رشته را انتخاب كردی؟!
در كنار تنیس كه یك ورزش آرامش.بخش است مجبور شدم تكواندو را هم یاد بگیرم. می.گویم مجبور، چون خودم اصلا علاقه.ای به این ورزش نداشتم. شروع این ورزش به. این علت بود كه در دوران دبستان خیلی كتك می.خوردم و پسربچه مظلومی .بودم، همین باعث شد مسوولان مدرسه با پدرومادرم صحبت كنند و تصمیم بگیرند یك ورزش رزمی. یاد بگیرم كه بتوانم از خودم دفاع كنم و آنقدر كتك نخورم و همزمان كه تنیس .بازی می.كردم، تكواندو را هم ادامه دادم و وقتی می.خواستم دیپلم بگیرم، كمربند مشكی دان یك را هم گرفتم اما هیچ.وقت از آن لذت نبردم. فقط وقتی در زمین تنیس یا استخر آب هستم از بودنم و فعالیتم لذت می.برم.

پس تكواندو مانند تنیس در روحیه شما تاثیر نگذاشته؟
بی.تاثیر هم نبوده. تكواندو یك اعتماد به.نفس خاصی به من داد و باعث شد از جنگ و دعوا نترسم به هرحال در زمان ما، بچه.های ابتدایی یك حال.و.هوای خاصی داشتند و دعوا كردن جزئی از وجود تمام پسرها در این سن.و.سال بود و دعواكردن، تبدیل به یك مساله عادی شده بود البته همین الان هم وقتی مدرسه پسرها تعطیل می.شود این صحنه.ها دیده می.شود! شاید خانواده من یك.مقدار با ترس با این قضیه برخورد كردند، به هرحال بعد از گذراندن دوران ابتدایی همه عاقل.تر شدیم و دعواها كمتر شد. با اینكه تكواندو را یاد گرفتم، اما هیچ وقت از آن استفاده نكردم! كلا آدم ماجراجویی نبودم، تازه اگر هم موقعیتی پیش می.آمد چون می.دانستم می.توانم فضا را به نفع خودم تغییر دهم، تمام تلاشم را می.كردم كه خودم را درگیر نكنم، حتی به طرف می.گفتم خیلی خب، حق با توست، خداحافظ! این همان اعتماد به.نفسی بود كه تكواندو به من داده بود. سال.ها بعد وقتی دانشجو شدم، چندبار اتفاق افتاد از دفاع شخصی و مبارزه استفاده كردم؛ یك شب در مسیر دانشگاه (ورامین به تهران) در یكی از فرعی.ها 2 تا ماشین راه را روی ماشین من و دوستانم بستند، چندنفر پیاده شدند كه سر و وضع عجیب و غریبی داشتند! آنجا دیگر مجبور شدم از چیزهایی كه بلد بودم استفاده كنم و این كار را كردم تا فرصتی به دوستانم بدهم آنها هم برای مبارزه و پیدا كردن وسیله دفاعی آماده شوند و از كاری كه كردم خیلی راضی بودم و هستم (خیلی حال كردم!)

یک پسر دارید در حالی که اصلا به شما نمی.آید كه پدر باشید؟
خیلی.ها به من می.گویند كه اصلا بهم نمیاد كه حتی ازدواج كرده باشم اما من یك پسر دارم به نام آرشیا كه تصمیم دارم به شكل خیلی حرفه.ای به او آموزش تنیس بدهم، آرشیا تمام زندگی من است، هر چند قبل از تولدش اصلا علاقه.ای به بچه نداشتم اما كم.كم خودش را در دلم جا كرد.

چند سالگی ازدواج كردی؟
سال 77 ازدواج كردم، آن.موقع 24 سالم بود، یعنی الان 36 سال دارم، در مقایسه با دوستانم خیلی زود ازدواج كردم. البته به نظر خودم كه دیر هم بود، چون می.خواستم زودتر ازدواج كنم؛ وقتی 20 سالم بود تصمیم گرفتم ازدواج كنم چون زیاد اهل جوانی.كردن نبودم مخصوصا به این شكل كه جوان.های امروز جوانی می.كنند، مانند میهمانی رفتن.ها، شب.نشینی.های طولانی و...، به قول بچه.ها من از اول بابا بودم! دوست داشتم وقتی كارم تمام می.شود بروم خانه، نه اینكه مانند بیشتر همسن.و.سال.های آن .موقع.ام بروم دنبال تفریح كردن، زندگی و ازدواجم مانند دانشگاه رفتنم بود كه در 6.ترم تمام كردم؛ كاری كه قبل از من كسی انجام نداده بود!

ازدواج چیزهایی را كه می.خواستی بهت داد؟
همیشه دوست داشتم و دارم برنامه.هایم روی غلتك و سریع پیش برود چون فكر می.كنم برای هر چیزی فردا دیر است. ازدواجم هم باعث استقلالم شد خیلی دوست داشتم بگویم خانه.ام، ماشینم و.. دوست نداشتم بگویم خانه مامانم اینا، ماشین بابام و... ازدواج خیلی از این چیزها را به من داد و باعث شد خیلی برای به دست آوردن این چیزها تلاش كنم. از زندگی.ام خیلی راضی هستم مخصوصا باتوجه به شناختی كه از خودم دارم، چون آدمی .هستم كه تا مجبور نشوم كاری را انجام نمی.دهم. همیشه باید احساس ترس كنم و مجبور شوم حتی سرقراردادهای كاری كه می.بندم هم همین رفتار را دارم، كسانی كه اخلاق من را می.دانند همیشه من را در كار انجام شده قرار می.دهند، می.دانند اگر وقت زیادی برای انتخاب به من بدهند، پشتم باد می.خورد و بی.خیال می.شوم! اگر یك.ذره احساس ترس كنم و در كار انجام.شده قرار بگیرم، تصمیم.های درستی می.گیرم و فكر می.كنم باید یك اتفاق ایجاد كنم، می.نشینم فكر می.كنم و بهترین اتفاق را انتخاب می.كنم. مثلا الان كه به دوست.های دوروبرم نگاه می.كنم از اینكه زود ازدواج كردم خوشحال هستم شاید حتی اگر زودتر ازدواج می.كردم راضی.تر هم بودم.

رژیم غذایی خاصی را رعایت می.كنی؟
رژیم غذایی را واقعا رعایت می.كنم، بدن من خوشبختانه استعداد چاقی ندارد، یعنی هرچقدر بخورم تلورانس بدنم 3 كیلو.گرم است؛ ولی سر سریال.های طولانی.مدت كه هستم مجبور به ناپرهیزی می.شوم به.خاطر اینكه رژیم غذایی را نمی.توانیم خودمان تعریف و تعیین كنیم، البته غذاهای رژیمی .هم می.دهند ولی باز هم پركالری هستند.

سیگار و ورزش رابطه.شان با هم چطور است؟
با هم جور نمی.شوند، برایم عجیب است بعضی.ها روزانه یك پاكت سیگار می.كشند! این یك.جور خودكشی است. كسی كه در هفته یك دانه سیگار بكشد باز هم سیگاری است چون به..هرحال دود وارد بدنش می.كند. خیلی از دوستان من سیگاری بودند و كم مانده بود من را هم سیگاری كنند! ولی آنها را به تنیس آلوده كردم و .ترك.شان دادم. تنیس، این تاثیر را داشت كه بعضی از دوست.های من سیگار را كنار گذاشتند، چون وقتی تنیس.بازی می.كنند.، می.فهمند نفس كم می.آورند، تنیس یك ورزش هوازی است كه مستقیما با ریه در تماس است، وقتی دنبال توپ بدوی و اكسیژن كم بیاوری، مجبور به ایستادن می.شوی و اینجاست كه باید تصمیم بگیری یكی را حذف كنی؛ یا سیگار یا تنیس كه اگر عاشق تنیس باشی سیگار را كنار می.گذاری، درست مانند شنا كه شناگرها بین خودشان می.گویند سیگار برای شنا خوب نیست!

تنیس، .بازی پر هزینه.ای است و به نظر بعضی.ها بازی لوسی است، نظر شما چیست؟
اینكه چرا به این ورزش بد نگاه می.كنند یا ارزشی برای آن قائل نیستند بر.می.گردد به دیدگاهی كه به این ورزش در جامعه ما به وجود آمده یعنی بیشتر مردم فكر می.كنند تنیس یك ورزش اشرافی و تجملی است در صورتی .كه اصلا این.گونه نیست!

منظورت این است که تنیس بازی گرانی نیست؟
نه؟! حتی هزینه این بازی نسبت به بسیاری از ورزش.های دیگر كمتر است، مگر اینكه كسی بخواهد به صورت حرفه.ای تنیس.بازی كند كه بله آن موقع. وسایل گرانی را لازم دارد وگرنه برای كسی كه بخواهد شروع كند خرجی ندارد. یكی دیگر از دلایل كم.توجهی جوانان به این ورزش، كم.بودن زمین تنیس و نوع پراكندگی این زمین.ها در تهران است. اكثر زمین.ها یا در شمال تهران هستند یا در غرب تهران! آن جوانی كه در جنوب تهران زندگی می.كند برای اینكه خود را به یك زمین تنیس برساند حداقل یك ساعت در راه است، تازه بعد از رسیدن به باشگاه، باید برود در نوبت زمین، این.طوری می.شود كه بی.خیال تنیس می.شود و درآخر این بازی را از دغدغه.های خود حذف می.كند. یك گله دیگر اینكه خیلی.ها فكر می.كنند تنیس یك بازی لوس است در صورتی. كه میزان كالری كه در این ورزش سوخته می.شود به میزان كالری است كه در رینگ بوكس یك بوكسور می.سوزاند. این ورزش جزو سنگین.ترین ورزش.های دنیاست.، پس یك ورزش لوس نیست. این نگاه.هاست كه باید عوض شود، حتی در دنیای هنر مخصوصا در دنیای تصویر هم وقتی می.خواهیم یك آدم لوس، یك آدم پولدار یا یك آدم بد را نشان دهیم، ورزش تنیس را برای او انتخاب می.كنیم و این شده یك المان برای فیلمسازها كه همین باعث نگاهی می.شود كه مردم و مسوولان نسبت به تنیس پیدا كرده.اند.

دنیای بازیگری را دوست داری؟
عاشق شغل.ام هستم، هر چند شغل سختی است و باعث.شده وقت كمتری برای بودن در كنار خانواده و دوستانم داشته باشم ولی هروقت از كار فارغ می.شوم، سریع به دنیای خانواده و دوستان غیرشغلی.ام برمی.گردم و همواره فكر .می.كنم زمانی را عقب افتاده.ام و سعی می.كنم آن زمان را با گذاشتن وقت بیشتر برای با آنها بودن جبران كنم؛ ولی بعضی از این نبودن.ها را خیلی سخت می.توان جبران كرد؛ اینكه وقتی سركار هستم نمی.توانم دركنار آرشیا باشم خیلی من را اذیت می.كند و همیشه به دنبال یك فرصت هستم كه از بودن دركنارش لذت ببرم، وقتی كارم تمام می.شود دست زن و پسرم را می.گیرم و به یك سفر طولانی می.روم. این.طوری با آنها زندگی می.كنم، با آنها از خواب بیدار می.شوم از روز لذت می.برم و با آنها به خواب می.روم. شاید به این شكل، آن كاستی.ها جبران شود. این.كار در ورزش من هم تاثیر گذاشته، اگر سركار نباشم حداقل هفته.ای یكی دوبار در زمین هستم؛ ولی الان نمی.توانم. در كل تصویر طوری است كه نمی.توانی خود را با زندگی روزمره مردم تنظیم كنی.

پس اهل سفر كردن هستی چه چیز سفر را دوست داری؟
من واقعا عاشق سفرم، عید امسال به خاطر اینكه درگیر كار بودم نشد كه مسافرتی داشته باشم اما پارسال از همان آغازش مدام در سفر بودم، سفر به من آرامشی می.دهد كه از تمام لذت.هایی كه در مورد مسافرت می.گویند برای من مهم.تر است، شما فكر كنید یك امیرحسین است و یك خط موبایل و حدود 800 تا900 نفر دوست و آشنا، اگر از بین این تعداد، روزانه فقط 100 نفر دلشان بخواهد به من زنگ بزنند من چه اوضاعی دارم، كافی است آن لحظه نتوانی جواب بدهی بعد از چند دقیقه یك اس.ام.اس می.آید كه نشان می.دهد آن دوست ناراحت شده، متاسفانه این دوستان متوجه حال وروز من نیستند و دلشان می.شكند. اما وقتی در سفر هستم گوشی.ام را خاموش می.كنم و از بودن در كنار خانواده.ام لذت می.برم، انگار یك فرش قرمز برایم پهن كرده.اند.

کلا رابطه.ات با موبایل چطور است؟
این روزها از موبایل بیزارم، یك مساله دیگر كه آزارم می.دهد فیس بوک است، من در این سایت عضو نیستم ولی افرادی به نام من پیج باز می.كنند، یكی را پیگیری كردم به بازار آهن شادآباد رسیدم! این اصلا كار درستی نیست این چیزها اعصاب من را به هم می.ریزد و من را كه خیلی خونسرد هستم به نقطه جوش می.رساند. البته مصاحبه.های الكی هم كه از من چاپ می.شود جا نماند چون این مجلات واقعا كارشان زشت است.

یک دقیقه وقت داری درباره هر چیز ضدسلامت یا سلامتی که می?خواهید حرف یزنید.
درباره استرس بگویم؟

بگو!
استرس بازیگری خیلی زیاد است. هنوز هم وقتی جلوی دوربین می.روم در دلم صلوات می.فرستم، وقتی هم پلان تمام می.شود به چهره كارگردان نگاه می.كنم تا ببینم راضی است یا نه؟! با كارگردان.های خوبی كار كرده.ام و از این موضوع خوشحال هستم، شاید بازیگرتر شده باشم؛ ولی از نظر حالات روحی و درونی با آن امیرحسینی كه اولین.بار جلوی دوربین رامبد رفت فرقی نمی.كنم و خوشحالم این روحیه را دارم، چون برای هیچ كارگردانی بیات نیستم، انعطاف دارم و كارگردان می.تواند هربازی كه می.خواهد از من بگیرد، اصلا خاص و فوق.العاده نیستم.

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: فان پاتوق]

[مشاهده در: www.funpatogh.com]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 163]