نگاهي به ديدگاه‌هاي اقتصادي مك كين و اوباماكمك را از هر طرف بخوانيد،كمك است

واضح آرشیو وب فارسی:دنياي اقتصاد: نگاهي به ديدگاه‌هاي اقتصادي مك كين و اوباماكمك را از هر طرف بخوانيد،كمك است
نسترن احمديانتخابات آمريكا به پايان رسيد. نتيجه بزرگترين و تاريخ‌‌سازترين انتخابات ايالات متحده آمريكا اعلام شد. باراك حسين اوباما، به عنوان اولين آمريكايي آفريقايي تبار، به عنوان اولين سياهپوست و به عنوان يك دموكرات به كاخ سفيد راه پيدا كرد.

اين اولين باري خواهد بود كه دو دختر كوچك سياهپوست در محوطه كاخ سفيد بازي و در راهروهاي اين ساختمان اسكيت بازي‌ مي‌كنند. اين اولين باري خواهد بود كه يك بانوي سياهپوست براي پرده‌ها و دكوراسيون داخلي كاخ سفيد نقشه مي‌كشد. نقشه‌اي كه تا سال‌ها و به حتم تا قرن‌ها به ياد همه مي‌ماند.
در دنياي امروزي رييس‌جمهورها نماينده مردم كشور خود هستند. اين حس نماينده بودن تا آن جا حسي ناسيوناليستي است كه حتي اگر رييس‌جمهور زبان دومي هم بلد باشند باز هم به زبان كشور خود صحبت مي‌كند. حال در اين اوضاع آمريكاييان يك سياهپوست را به عنوان نماينده خود برگزيدند، شرايط بي‌سابقه‌اي است. او كه در برابر مك‌كين جواني بي‌تجربه به شمار مي‌رفت، به راحتي توانست چيزي حدود دو برابر مك‌كين به آراي كالج الكترال دست يابد. به عقيده بسياري باراك اوباما لياقت چنين انتخابي را داشت. او كه متن تقريبا تمام سخنراني‌هايش را خودش تنظيم مي‌كرد همانند يك استاد فكر مي‌كند و همانند يك خطيب سخنانش الهام بخش و اميدواركننده است. اين باور و ادعاي جرايد آمريكايي است.
مشاوران سياسي و اقتصادي با تجربه و چشماني باز كه شرايط جهاني را زير نظر داشتند به كسب چنين آراي قابل توجهي كمك بسيار كردند. ديدگاه اقتصادي در كنار ايده‌هاي سياسي رويكردي بود كه بسياري از راي دهندگان را به خود جلب كرد.
البته كسب چنين موفقيتي را نبايد تنها به حساب زيركي اوباما گذاشت. رويكرد انتقادي مك‌كين، كه همواره سياست‌هاي اوباما و حتي شخص وي را زير سوال مي‌برد، نيز كسري از رأي دهندگان را از خود راند. سارا پيلين نيز مهره ديگري بود كه شانس اوباما را بالا برد. چهره جذاب و شور و هيجاني كه به ستاد انتخاباتي مك‌كين داد و دوربين‌هاي رسانه‌ها را به آن سمت كشاند. اما همين دوربين‌هاي خبر ساز از محبوبيت او كاستند. يكي دو مصاحبه تلويزيوني و چند جمله از روي سبك سري به راحتي او و حزبش را به پايين كشيد.
جورج بوش‌ و كابينه‌اش هم در اين راه كمك شاياني به اوباما كردند. سياست‌هاي غلط و اقتصاد رو به افول حاصل هشت سال اعتماد ملت آمريكا بود. اين رويكرد جمهوري‌خواهان به جلو رفتن دموكرات‌ها و پيشي گرفتن اوباما از مك‌كين كمك كرد. وقتي اوباما ادعا كرد بوش بي‌مسووليت‌ترين كابينه مالي را در طول تاريخ ايالات متحده داشت، چندان هم بي‌ربط نمي‌گفت. وقتي اظهار داشت مك‌كين يك كابينه بي‌مسووليت ديگر را به ارمغان خواهد آورد كاملا درست مي‌گفت. ظاهر شدن اوباما به عنوان يك دموكرات به خودي خود فاصله انداز بود و مبارزات در مورد موضوعات ثقيلي از جمله اقتصاد اين فاصله را بيشتر كرد.
در طول دو سال گذشته نگراني‌هاي ملت آمريكا از اقتصاد رو به سرازيري بيشتر شده است. نگراني‌هاي راي دهندگان تا آنجايي بالا گرفته بود كه نه تنها سياست‌هاي اقتصادي دموكرات‌ها و جمهوري خواهان را با هم مقايسه مي‌كردند؛ بلكه سياست‌هاي اقتصادي هيلاري كلينتون و باراك اوباما را نيز موشكافانه زير نظر داشتند.
اما موضوع ميان مك‌كين و اوباما چيزي بيش از اين حرف‌ها است. اين دو سناتور نگراني‌هاي عمده مردم را مي‌شناختند. ماليات، خدمات درماني، سودهاي بانكي و ديگر موضوعات كليدي اقتصاد اين مملكت از هدف‌هاي مشتركي بودند كه هر دو نامزد به آن مي‌پرداختند.سقف اين تفاوت‌ها در سياست‌هايي بود كه در قبال ماليات اعمال مي‌شد و نقش دولت در اهداف اقتصادي اجتماعي بود. اين نقش‌ها تا آن جايي تأثير گذار بود كه حتي مك‌كين رقيب خود را به سوسياليست بودن متهم كرد.
تغييرات مالياتي
به نام رشد اقتصادي، مك‌كين ادعا مي‌كرد كه ماليات را تا سطح ماليات سال 2001 و 2003 پايين مي‌آورد. كاهش ماليات شركت‌ها و مراكز توليدي هم در برنامه وي جاي داشت.
او مي‌گفت گزينه پايين‌ترين ماليات را از برنامه خود حذف مي‌كند. وي ماليات دو نرخي را معرفي كرد و آن را ساده‌تر از سيستم مالياتي فعلي خواند. وي ادعا مي‌كند ماليات پردازندگان مي‌توانند انتخاب كنند كه كدام سيستم را دنبال كند.
مايكل گريتز كارشناس مالياتي و استاد دانشگاه «ييل» خيلي هم به اين سيستم مالياتي اعتماد نداشت. به نظر وي مردم به راحتي نمي‌توانند سيستم پرداخت مالياتي را كه به نفعشان است انتخاب كنند و حتي ممكن بود به انتخاب اشتباه منجر شود.
اما گريتز كه اين پيشنهاد را براي ستاد انتخاباتي مك‌كين مفيد خواند مدعي شده بود، اگر مك‌كين به خوبي به آن مي‌پرداخت، همين پيشنهاد مي‌توانست به پيروزي وي كمك كند و آراي ناراضيان سيستم مالياتي قديم را به نفع مك‌كين جذب كند.
اوباما قول داده است كه ماليات را براي همه مردم كاهش دهد و سيستم مالياتي را به نحوي تغيير دهد كه تنها افرادي كه 250‌هزار دلار و بالاتر از آن در مي‌آورند ماليات بپردازند. او قول داده است كه كاهش ماليات را به طبقه متوسط جامعه هم بكشاند.
او اظهار مي‌كند: سيستم مالي فعلي آمريكا متناسب با قشر مرفه تنظيم شده و اينك وقت آن رسيده كه آن را متناسب با وضعيت فعلي قشر متوسط و كم درآمد تنظيم كرد.
گريتز مي‌گويد اوباما بيشتر به توزيع مجدد ماليات فكر مي‌كند. او متمركز شده تا ميزان ماليات پرداختي جامعه را به دولت كم نكند، اما به نحو ديگري همان ميزان ماليات را از همان جامعه دريافت كند. البته در جايي هم اوباما متذكر شده كه شايد اين ميزان درآمد مالياتي دولت را 20 تا 28‌درصد افزايش دهد. اما به عقيده گريتز او قادر نخواهد بود به بالاتر از سقف 20‌درصد برسد. گريتز بر اين باور است در صورتي كه ماليات هر خريد و فروش 25‌درصد بالاتر رود، مردم ديگر به سمت و سوي هيچ گردش مالي و خريد و فروش نمي‌روند.
تامين امنيت اجتماعي
وقتي به موضوع امنيت اجتماعي در آمريكا مي‌رسيم موضوع كمي از ماليات متفاوت‌تر مي‌شود.مك‌كين مي‌گفت بيشتر از آن كه كاهش ماليات را در دستور كار داشته باشد، مي‌خواهد نرخ بهره‌هاي بانكي را كاهش دهد. اما با اين كار فكر حساب‌هاي بانكي مردم را نكرده بود. اما آن چه در برنامه داشت آن بود كه تمام درآمد دولت را از محل ماليات به نفع مردم خرج كند.
اوباما مي‌گويد كه با حساب‌هاي شخصي مردم ميانه خوبي ندارد و با افزايش سن بازنشستگي يا كاهش نرخ بهره مخالف است. اما او خواستار افزايش ماليات براي كارگران با درآمد بسيار بالا شد. آن چه او بايد شفاف سازي كند آن است كه اين راهكارها چگونه امنيت اجتماعي را بالاتر مي‌برد و چگونه اين سيستم را ارتقا مي‌بخشد.
خدمات درماني
وقتي به اصلاحات در سيستم خدمات درماني مي‌رسيم، مك‌كين به تلاش‌هاي فردي و بازوي بازار تكيه مي‌كند تا هزينه خدمات درماني را پايين بياورد. اين در حالي است كه اوباما به دولت و شركت‌هاي بيمه نگاه مي‌كند و مي خواهد از جيب دولت براي خدمات درماني مردم خرج كند.
برنامه مك‌كين آن است كه سيستم بيمه را حذف كند، اما مي‌خواست از سوي ديگر با كمك درآمد مالياتي تعادل فعلي را برقرار كند. در حال حاضر بيشتر مردم از سوي كارفرمايان بيمه مي‌شوند. شركت‌ها 70 تا 85‌درصد مبلغ بيمه را مي‌پردازند و كارگر نبايد روي اين مبلغ مالياتي بپردازد. تحت برنامه‌هاي مك‌كين، كارگر بايد روي اين سوبسيد كه از سوي كارفرما پرداخت مي‌شود، ماليات بپردازد. بدين ترتيب براي هر فرد 2‌هزار و پانصد و براي هر خانوار 5‌هزار دلار اعتبار مالياتي قائل مي‌شوند.
تبديل درآمدهايي كه به آن ماليات تعلق نمي‌گيرد به اعتبار مالياتي مردمي كه تحت بيمه خويش فرما هستند كمك مي‌كند تا كمي از بار مالياتي‌شان كم شود. مك‌كين براي كساني هم كه بيمه نشده‌اند، برنامه‌هايي ارائه كرده بود. او خيال داشت آنان را از محل بودجه فدرالي بيمه كند و به قشر كم درآمد سوبسيد دهد.
سياست اوباما كمي متفاوت تر از اين حر‌ف‌ها است. او مي‌خواهد بيمه را براي تمام كودكان اجباري كند. براي اين كه همه بتوانند از هزينه بيمه برخوردار شوند، او برنامه بيمه ملي را ريخته است كه با برنامه‌هاي خصوصي و دولتي قابل اعمال است. بدين ترتيب كساني كه بيمه نيستند يا شرايط بيمه شدن را از سوي كارفرما ندارند مي‌توانند از خدمات برخوردار شوند.
اوباما براي كساني كه از سوي كارفرما بيمه مي شوند سوبسيدي در نظر گرفته كه به آن ماليات تعلق نمي‌گيرد .اما از سوي ديگر سوبسيد فدرالي را بر اساس درآمد افراد در نظر گرفته تا بدين ترتيب هر كس بنا به توانايي مالي خويش بتواند از پشتيباني دولت بهره ببرد و در عين حال مبلغي هم به بودجه دولتي بپردازد.
اوباما در نظر دارد تمام كارفرمايان را وادار كند تا مبلغي را براي بيمه درماني كارگران خود در نظر بگيرند. شركت‌هايي كه از اين برنامه تبعيت نكنند بايد ماليات بيشتري بپردازند و اين مابه التفاوت را به صندوق بهداشتي درماني پرداخت كنند.
كمك به صاحبان خانه
رييس‌جمهور آينده هنوز برنامه مشخصي در مورد نقش دولت و مسووليت‌هاي آن در قبال صاحبان خانه ارائه نكرده است. با بحران مالي كنوني كه بازار مسكن و ساخت‌و‌ساز را تحت‌الشعاع خود قرار داده است ارائه برنامه مشخص و شفاف كار چندان ساده‌اي هم نيست .به ويژه آنكه با ارائه طرح نجات مالي 700‌ميليارد دلاري و اعمال نظر كنگره در آن ارائه يك برنامه يك سويه كار سخت تري خواهد بود.با ايجاد چنين شرايطي مك‌كين به اوباما پيوست و از برنامه اعطاي وام كم بهره صاحبان مسكن و كساني كه در حال پرداخت اقساط وام‌هاي مسكن خود هستند، پشتيباني كرد.
منبع:آركانزاس دموكرات گزت
پنجشنبه 23 آبان 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: دنياي اقتصاد]

[مشاهده در: www.donya-e-eqtesad.com]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 139]