معرفی فیلم های روز سینمای دنیا : فیلم Beastly (دیو گونه)

واضح آرشیو وب فارسی:فان پاتوق: Beastly (دیو گونه)

ژانر : درام، فانتزی، عاشقانه
کارگردان :Daniel Barnz
نویسنده : Daniel Barnz

فروش افتتاحیه : 10 میلیون دلار

تاریخ اکران : 4 مارس 2011

زمان فیلم : 95 دقیقه
زبان : English
درجه سنی : PG-13

میانگین امتیاز منتقدین : +D

خلاصه داستان:
داستان درباره نوجوانی است که برای پیدا کردن عشق واقعی به اهریمنی زشت تبدیل می.شود.

نقد و بررسی کامل فیلم Beastly (دیو گونه)
منتقد : جیمز براندینلی مترجم : مهدی افشارها دیو گونه مثل یک "دیو و دلبر" مدرن است که خود را تا آنجا که توانسته شبیه "افسانه گرگ و میش کرده است . بازیگران این فیلم هم درست همانند "افسانه گرگ و میش" از عالم تلوزیون و فیلم های تلوزیونی به سینما روی آورده اند، فیلم نامه هم به شکلی است که انگار استفانی میر در نگارش آن با عوامل "دیو گونه" همکاری داشته. اگر دیزنی این فیلم را ساخته بود احتمالا راه به سینماها نمی یافت و در همان شبکه خانوادگی ای بی سی پخش می شد. اگر چه کمپانی سازنده "دیو گونه" (سی بی اس) مانند دیزنی نیست و برای فیلم به شدت معمولی اش آرزوهای بسیار بزرگی دارد! هر چند که به تعویق انداختن زمان اکران عمومی آن از ماه جولای سال 2010 به مارس سال 2011 می تواند نشان دهد که حتی کمپانی سی بی اس هم انتظاراتش را از فیلم پایین آورده.

انیمیشن بسیار زیبای "دیو و دلبر" داستانی خیالی و زیبا را روایت می کرد که در لحظاتی که بر روی وجه فانتزی خود گام بر می داشت در اوج خود قرار می گرفت. اما فیلم "دیو گونه" نه تنها تصمیم گرفته که داستان فیلم "دیو و دلبر" را به شکلی مدرن ارائه کند، بلکه آن را از حالت فانتزی و خیالی خارج، و به دنیای واقعی آورده است. نتیجه چیزی نبوده جز درهم ریختگی و آشفتگی. کاراکترها به شیوه ای بسیار عجیب بازی می کنند که دلیل اش هم داستان فیلم می باشد که به فیلم های شرکت دیزنی شبیه تر است تا داستان اصلی این فیلم. همچنین در برخی صحنه ها بازیگرانی جایگزین بازیگران اصلی فیلم شده اند که با تاسف باید بگویم آنها هم جز اینکه با تبر فیلم را هر چه بیشتر خرد و نابود کنند هیچ کاری انجام نداده اند!

کایل (با بازی الکس پتیفر) محبوب ترین پسر دبیرستان نزد دختران می باشد. او انسانی مغرور، بی رحم و خود شیفته است که اعتقاد دارد می تواند به عنوان خوش قیافه ترین مرد سال جهان هم انتخاب شود. دختران در نظر او اشیایی کوچک و بی ارزش و تنها خوش ظاهر هستند که می توان برای هر چه جذاب تر نشان دادن خود، از این اشیاء هم استفاده کرد، اگر چه در این میان لیندی (با بازی ونسا هادگنز) کتابدار مدرسه، یک استثنا است که می توان گفت به نوعی تمام توجه کایل را به سمت خود جذب کرده است. قبل از اینکه اتفاقی بین این دو بیافتد، کایل اشتباهی بزرگ مرتکب می شود و آن توهینی است که به کندارا که یک جادوگر است می کند. کندرا هم او را نفرین می کند و در نتیجه ظاهر جذاب و زیبای کایل از وی گرفته می شود و تبدیل به هیولایی زشت می شود. طبق این نفرین، کایل تنها یک سال فرصت دارد که یک دختر را اینبار به صورت واقعی شیفته و عاشق حقیقی خود سازد در غیر این صورت و در صورت عدم موفقیت کایل در این یک سال، او باید بقیه عمرش را با همان ظاهر وحشت آور زندگی کند. پدر کارل برای او خانه ای فراهم می کند تا او بتواند از چشم بقیه مردم مخفی بماند. در این خانه تنها یک مستخدم (با بازی لیزا گای همیلتون) و یک نویسنده نابینا به همراه کایل زندگی می کنند. در نهایت در بعد از اتفاقاتی (که مجال گفتن همه آن در اینجا نیست) لیندی برای زندگی به خانه کایل می آید (البته به دلیل ظاهر متفاوت کایل، او را نمی شناسد) و کایل شروع به استفاده از فرصت پیش آمده برای شروع عشقی حقیقی میان خود و لیندی می کند.

باید اعتراف کنم که آقای الکس پتیفر، با آن نگاه نافذ و ظاهر کلاسیک مردانه اش حقیقتا بازیگر جذاب و خوش سیمایی است (اگر چه که وی نمی تواند آن عملکردی را که از خوددر فیلم "من شماره چهار هستم" را به نمایش گذاشت، اینجا هم ارائه دهد). فرآیند تبدیل وی به یک هیولای زشت باید از دستندرکاران فیلم زمان زیادی گرفته باشد. نتیجه نهایی این فرآیند انسانی است با صورت و سر کاملا طاس و بی مو و به همراه چند خط و خالکوبی عجیب بر روی سر و صورتش (و البته یک آکنه قرمز بزرگ بر روی پوست خود). من فکر می کنم زشت کردن بیشتر این بازیگر موجب بهتر شدن این کاراکتر و البته ناراحتی بینندگان مونث فیلم می شد که سازندگان فیلم به دلیل همین مورد آخر، از هر چه بدقیافه تر کردن این هیولا جلو گیری کرده اند. در مورد لیندی (کاراکتر اصلی مونث فیلم) هم باید گفت اگر بگوییم او به نوعی کور (و شاید احمق) است کم بیراه هم نگفته ایم. خیلی عجیب است که او نمی تواند کایل کچل شده را از کایل مو دار سابق تشخیص دهد!
درست همانند پتیفر(بازیگر نقش کایل)، ونسا هادگنز هم بازیگری بسیار جذاب و خوش سیما و با توانایی های بازیگری محدود است. ونسا در فیلم تنها دو حالت دارد، او یا خیلی خوشحال، سرحال و شلوغ است، و یا خیلی ناراحت و غمگین، برای ونسا حالتی در میان این دو وجود ندارد و باید اضافه کرد اجرای او در همین دو حالت هم ضعیف و آزار دهنده است. بعضی ممکن است این فکر را بکنند که آقای نیل پاتریک هریس شاید توانسته باشد به بشتر زنده و جذاب تر شدن فیلم کمک کرده باشد اما باید به این نکته را خاطر نشان کنم که نیل پاتریک هم همانند لیزا گای و مری کیت اولسن در چهارچوب های سخت تعیین شده توسط کارگردان و نویسنده فیلم گرفتار شده و هیچ یک پا را از نقش یک بازیگر مکمل فراتر نمی گذارند. تمام آنچه که فیلم دیو گونه روی آن تمرگز داشته، هادگنز و پتیفر بوده اند که آن دو هم نتوانسته اند ترکیب خوبی به وجود آورند.

"دیو گونه" فیلمی است برای تصاحب ذهن دختران نوجوان. اگر شما بازی بد بازیگران، فیلمنامه ضعیف و فیلم برداری نزدیک به متوسط را نادیده بگیرید، "دیو گونه" می تواند یک داستان عاشقانه نسبتا خوب باشد. برای این دسته از بینندگان فیلم می تواند نمایشی لذت بخش باشد و اما برای بینندگانی که به نکات بالا اهمیت می دهند باید بگویم تنها در حالتی من دیدن این فیلم را به شما توصیه می کنم که هیچ کاری در زندگی برای انجام دادن ندارید،. در پایان و با ناراحتی باید بگویم که یک کاراکتر در کارتون های دیزنی به مراتب باور پذیر تر و قابل تحمل تر است تمام چیزهایی است که می توان در این فیلم بازسازی شده از یک افسانه قدیمی و زیبا ولی به شکلی بی رمق و ضعیف پیدا کرد.

منتقد : جیمز براندینلی مترجم : مهدی افشارها
تهیه و ترجمه: سایت نقد فارسی

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: فان پاتوق]

[مشاهده در: www.funpatogh.com]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 311]