تمرین فرشته بودن در زیر پوست شهر + تصاویری غمناک

واضح آرشیو وب فارسی:فان پاتوق: مادر در این خانه تمرین فرشته بودن می.کند و فرزندانش در زیر تکه سقفی با ذره هوایی برای نفس کشیدن راضی اند، نگاه خیره ام را از روی چهره بیمارگونه.اشان بر روی فرش دستبافت فرزند بزرگتر می.دوزم و طنین صدای فرشته خانه را به نجوا می.شنوم . این یک بیماری پوستی است به اسم ” گزرودرماپیگمن توزا “.
فردا – اینجا دیوارها بلندتر از تنهایی نیست، اینجا چشم.ها خیره به دستان دیگری نیست، هرچند نگاهش کم نور و تار است اما لبخند کش آمده بر روی لبانشان حکایت از این دارد که “هر چه خدا خواهد”. این جمله آنهاست که شاید برای همیشه در ذهنم نقش می بندد.
آنها پر از یگانگی.اند پر از زندگی. آری درست است که در دنیایی که همه دندانهایشان را تیز کرده که تنها برای لقمه نانی آماده دریدن هم باشند این خانواده در زیر پوست شهر در حالی روزگار می.گذارند که شاید.. شاید.. شاید.
مادر در این خانه تمرین فرشته بودن می.کند و فرزندانش در زیر تکه سقفی با ذره هوایی برای نفس کشیدن راضی اند، نگاه خیره ام را از روی چهره بیمارگونه.اشان بر روی فرش دستبافت فرزند بزرگتر می.دوزم و طنین صدای فرشته خانه را به نجوا می.شنوم . این یک بیماری پوستی است به اسم ” گزرودرماپیگمن توزا “.
از هفت سالگی گریبانگیر پسر و دو دخترم را گرفته است، نگاهم را بلند می.کنم و به دستهای پرمهر خواهر کوچک نگاه می.کنم، او کک و مک.های صورت برادر را کرم می.زند و لبخند را از صورتش دور نمی.کند، حالم بد می.شود از آدمهایی که تو فکر یک سقفند، یک سقف بی روزن!
خواهر بزرگتر می.گوید: این بیماری اختلال مادرزادی است و با قرار گرفتن در برابر نور آفتاب، پوست پر از کک و مک می.شود و صورت ما می.شود همینی که می.بینی!
برادر از بیماری به شدت رنج می.برد یک چشمش را از دست داده و تنها صداهای دنیا را از یک لاله گوش می.شوند اما مثل یک کوه بلنده. او یک مرد است، یک مرد! این را از جمله.اش که به آرامی در گوشم زمزمه می.کند می.فهمم: خانم هیچ کس به من کار نمیده تا کمک خرج باشم.” اشک در یک چشمم جمع می.شود و با دستهایش اعتراض را فریاد می.کند.
غمگین و خسته می.گوید ،.می دونی راز جاودانه شدن چیه؟! اینه ما هیچ کمکی از بهزیستی نمی.گیریم، هان این جمله.ای است که بر دلم می نشیند، حال نوبت من است که تو چشمام ابرهای سنگین ببنیم.
می.خندد و ردیف دندان.هایش در صورت کمک و مکی اش نمایان می.شود، انگار رمقی برایش نمانده، دلتنگی. را می.توان از یک چشمش خواند.
آری درد است درد. اما کاش این درد به همین سقف محدود می.شد، کاش من و تو و ما مقصر نبودیم، درد آنها فقط زیر سقف آنها نیست زیر سقف تو هم هست مسئول،. ملت، مردم! چطور آسوده بخوابیم وقتی در جنوبی.ترین منطقه تهران این خانواده به نانی و گندمی و لبخندی محتاجند.
فرشته خانه می.گوید: هزینه.ها کمر شکن است خسته.ام مادر! طنین مادر آتش به جانت می.کشد انگار گرد تنهایی و بی کسی و غم پاشیده.اند در تن صدایش.
برای درد این مادر، برای رنج این پسر برای لبخند رج.های رنگارنگ خواهر و برای دست.های غرق کرم کوچکترین عضو خانه. پس دلخوش می.کنیم که روزی خورشید از غرب طلوع کند و آنها از این سر شهر تا آنور شهر فریاد زنند که خدایا، کجای آسمانی تا ببوسمت ؟
اما …. حالا نوبت شماست ، شاید این روزها چاره فقط انتظار باشد وانتظار و … اینجا بر در زیر پوست شهر، پشت بیماری پوستی مادرزادی، انسانیت نمرده؟ مرده؟