مپ بنزین های فضایی

واضح آرشیو وب فارسی:فان پاتوق: زنگ خطر یک لحظه هم قطع نمی شد. فرمانده ناو فضایی در حالی که تلاش داشت فرامین لازم و صحیح برای سایر فضانوردان و خدمه پروازی را در ذهن خود مرور کند، متوجه چراغ سبز ارتباط با ایستگاه زمینی شد، فرصت را غنیمت شمرد و فوراً پیام فرستاد:"ایستگاه زمینی،ما یک مشکل داریم".
مأموریت آنها به دلایلی طولانی شده بود و به همین دلیل بود که آب اشامیدنی، اکسیژن و سوخت مورد نیاز برای انجام مانورهای فضایی کشتی کیهانی اشان تمام شده بود. زنگ خطر نیز به آنها گوشزد می کرد که باید به سرعت هوای تازه به سفینه تزریق شود. چند دقیقه ای طول کشید تا مرکز کنترل زمینی پاسخ دهد. آنها می بایست مسیر خود را به سمت یک پمپ سوخت فضایی کج می کردند. نزدیکترین پمپ سوخت فضایی که تقریباً در مسیر آنها قرار داشت، روی خرده سیارکی بنا شده بود که کارهای ساختمانی و تأسیساتی آن به تازگی به اتمام رسیده بود و بنابراین آنها نخستین مشتریان این ایستگاه سوخت گیری فضایی بودند.
خرده سیارک ایتوکاوا که توسط کاوشگر فضایی هایابوسا ملاقات شده است فاقد منابع یخ آب است.
این داستان خیالی با واقعیت سفرهای فضایی بسیار فاصله دارد اما امروزه و پس از تأیید وجود آب در برخی از خرده سیارک ها، دانشمندان فضایی واقعاً مشغول کار بر روی ایده خارق العاده ای هستند که بر مبنای آن فضانوردان آینده که راهی هدف های دوردست در منظومه شمسی می شوند، قادر خواهند بود مخازن سوخت، اکسیژن و آب مورد نیاز خود را از منابع آبی این اجرام کم جرم فضایی (خرده سیارک ها) پر نمایند.
آب علاوه بر اینکه خیلی ساده می تواند به منظور نوشیدن و شستشو به کار برده شود، به علت اتمهای تشکیل دهنده خود که عبارتند از هیدروژن و اکسیژن، می تواند به عنوان منبعی برای تولید اکسیژن مورد نیاز فضانوردان جهت تنفس و سوخت مصرفی فضاپیماها نیز مورد استفاده قرار گیرد.
با توجه به در دسترس بودن انرژی تابشی خورشید حتی در دوردستهای منظومه شمسی، می توان به وجود برق دائمی در یک فضاپیمای آینده اطمینان داشت. از دروس فیزیک و شیمی دوران مدرسه نیز می دانیم که با داشتن آب و برق و با استفاده از ابزار بسیار ساده، می توان آب را به اتمهای تشکیل دهنده آن یعنی هیدروژن و اکسیژن الکترولیز نمود. اکسیژن علاوه بر اینکه می تواند به عنوان هوای تنفسی فضانوردان مورد استفاده قرار گیرد، این قابلیت را نیز دارد که در ترکیب مجدد با هیدروژن انرژی فراوانی آزاد نماید. این انرژی را می توان برای انجام مانورهای فضایی و یا تصحیحات مداری در موتورهای فضایی مورد استفاده قرار داد.
حال تصور کنید که خرده سیارکی در میانه راه زمین تا مقصدی دوردست در فضا قرار داشته باشد. جایی که بتوان هر بار در آنجا توقفی داشت. با این حساب می توان به سادگی تأسیسات لازم برای یک پمپ سوخت فضایی را روی این خرده سیارک بنا نمود. تأسیساتی تمام اتوماتیک که انرژی خورشیدی را دریافت و به الکتریسیته تبدیل خواهد کرد (تأمین برق در فضا). سپس با استفاده از این انرژی الکتریکی، یخ آب موجود در خرده سیارک را با یک اجاق میکروویو، درست مشابه همانی که شما در منزل دارید، ذوب کرده و در ادامه آب حاصله را با یک دستگاه ساده الکترولیز به هیدروژن و اکسیژن خواهد شکاند و در انتها هیدروژن و اکسیژن به دست آمده را در مخازن جدا از هم ذخیره خواهد کرد.
خوب همه چیز محیا است، شما به عنوان فضانوردی که راهی مقصدی طولانی برای مثال به اقمار سیاره مشتری هستید، می توانید با توقفی کوتاه در این پمپ سوخت فضایی، مخازن سفینه خود را از هیدروژن و اکسیژن پر نموده و به سفر خود ادامه دهید.
در این بین نباید فراموش کنید که عملیات سوخت گیری سفینه، تحت شرایط جاذبه بسیار اندک خرده سیارک صورت پذیرفته است و این به معنی صرفه جویی بسیار در مصرف سوخت جهت فرار از گرانش ناچیز این جرم کوچک سماوی است.
خرده سیارکی که منابع غنی یخ آب داشته باشد از دو نظر حائز توجه ویژه است. اول اینکه خرده سیارک برخلاف دنباله دارها دارای مداری مشخص و جایگاهی معلوم در بین اجرام منظومه شمسی هستند و می توان روی بودن آنها مثلاً در مداری بین زمین تا مریخ و یا مریخ تا مشتری برای همیشه حساب باز کرد. امتیازی که دنباله دارها فاقد آن هستند. امتیاز دوم که قبلاً نیز ذکر آن رفت به جرم ناچیز و طبیعتاً گرانش بسیار اندک خرده سیارکها مربوط است که باعث می شود عملیات پهلو گرفتن، سوخت گیری و پرواز مجدد ناو فضایی با صرف مقدار ناچیزی انرژی قابل انجام باشد. با این شرایط در سفر طولانی انسان و یا رباتهای کاوشگر فضایی به مقاصدی دوردست همچون سیاره کیوان (زحل) و یا لبه های منظومه شمسی، می توان روی توقفی کوتاه در یک پمپ سوخت فضایی حساب ویژه باز کرد، نفسی گرفت و به بقیه این راه طولانی اندیشید.
اما موضوعی که باعث شده تا ایده ایستگاه های سوخت گیری فضایی امروزه تا این درجه اهمیت یابند، کشف بزرگی است که اوایل پاییز گذشته توسط اطلاعات به دست آمده از تلسکوپ فروسرخ ناسا واقع در جزایر هاوایی، انجام گرفته است. در هفتم اکتبر سال ۲۰۰۹ میلادی هنگامی که اطلاعات رصد خرده سیارک تمیس-۲۴ (بیست و چهارمین خرده سیارک کشف شده جهان که برای اولین بار توسط ستاره شناسی ایتالیایی به نام آنیبال دی گاسپاریس در سال ۱۸۵۳ رصد شده است) توسط دانشمندان رصدخانه فروسرخ ناسا بررسی می شد، در کمال تعجب آثار و شواهدی به دست آمد که نشان می داد این خرده سیارک با لایه ای از یخ آب پوشیده شده است. دانشمندان عقیده دارند که منشاء اصلی این یخ لایه های زیرین خرده سیارک تمیس-۲۴ (Themis-۲۴) است. یخ سطحی قسمتی از خرده سیارک که رو به خورشید قرار می گیرد، تصعید شده اما بلافاصله توسط آب لایه های زیرین جایگزین می گردد.
تصویر شبیه.سازی شده از موقعیت خرده.سیارک.های منظومه شمسیتمیس-۲۴ (Themis-۲۴) بزرگترین عضو خانواده خرده سیارکهای تمیس است که در لبه بیرونی کمربند اصلی خرده سیارک ها، جایی در میانه راه بین سیاره بهرام (مریخ) و سیاره غول پیکر برجیس (مشتری) قرار گرفته است. گمان می رود که با توجه به یافتن یخ آب در سطح این خرده سیارک، بتوان منابع آبی دیگری، مخصوصاً در خانواده خرده سیارک های تمیس پیدا کرد. در این صورت می توان به زودی شاهد قدم های اولیه طرح بزرگ نخستین پمپ بنزین فضایی در ماورای مدار مریخ بود.

دانش فضایی (

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: فان پاتوق]

[مشاهده در: www.funpatogh.com]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 79]