جواد خیابانی: به من گفتند برو بابا با این سوتی.هایت!

واضح آرشیو وب فارسی:فان پاتوق:

منتقدان او می.گویند خیابانی با حب و بغض گزارش می.كند و با بعضی از فوتبالیست.ها سر و سری دارد. اوج این اتفاقات در یكی از اولین بازی.های كریم انصاری.فرد برای تیم ملی رخ داد. خیابانی یكسره از این بازیكن تعریف كرد و فردای آن روز روزنامه.ها گزارش او را مشكوك توصیف كردند
جواد خیابانی تقریبا از زمانی كه در فوتبال ایران مطرح شد رابطه خوبی با خبرنگاران نداشت. او گاهی با نرمی و لطافت و گاهی با تندی و خشونت رودرروی انتقادهای رسانه.ها ایستاده و حتی یك.بار در پاسخ به یكی از خبرنگارانی كه او را تهدید به نوشته.های انتقادآمیز كرده بود دسته.ای اسكناس از جیبش درآورد و به طعنه از او خواست در ازای دریافت این پول دیگر مطلبی علیه.اش ننویسد.

به نوشته تماشاگر؛ خیابانی معتقد است خبرنگاران نباید در حیطه تخصصی او دخالت كنند: «.مگر من به خبرنگاران می.گویم فلان چیز را بنویسید و بهمان مطلب را ننویسید؟ گزارشگری هم همین.طور است. من كلاسش را رفتم، دوره.هایش را گذراندم و قطعا در این مورد بیشتر می.دانم. الان دیگر موضع.گیری.های خبرنگاران از حالت انتقاد خارج شده و به تحقیر و تخطئه شبیه است. انتقاد را می.شود به صورت تلفنی هم انتقال داد.
مثلا اگر من به جای هادی عقیلی گفتم جلال حسینی مردم عقل دارند و خودشان می.فهمند. آگراندیسمان كردن این موضوع و پرداختن به آن با ادبیاتی پر از نیش و كنایه اسمش انتقاد نیست. من دوستانی دارم كه بعد از بازی.ها تماس می.گیرند و می.گویند جواد این.جا اشتباه كردی، كاش آن.جا فلان جمله را نمی.گفتی، دفعه بعد دقت كن. آن.ها می.خواهند من پیشرفت كنم بنابراین همیشه با كمال میل به حرف.های.شان گوش می.دهم. الان در میان خبرنگاران این ذهنیت جا افتاده كه وقتی جواد خیابانی گزارش می.كند باید كاغذ و قلم بردارند و آماده باشند تا اگر اشتباه كرد پدرش را در بیاورند.»

استاد جوابیه.نویسی
جواد خیابانی در جوابیه نوشتن برای رسانه.ها ید طولایی دارد و به دفعات پیش آمده كه در تذكر دادن اشتباهات آن.ها پیش.قدم شده تا از این طریق پاسخ مناسبی به انتقادات گاه و بی.گاه.شان داده باشد. حجم جوابیه.های خیابانی به مطبوعات بعضا به یك صفحه روزنامه.ای هم رسیده و البته اخیرا كاشف به عمل آمده كه تعدادی از این بیانیه.ها را دوستان مطبوعاتی او می.نویسند و به نام جواد خیابانی كه قلم چندان قدرتمندی ندارد چاپ می.كنند.
خیابانی معتقد است این جوابیه.ها تلنگری است به كسانی كه كاری جز ایراد گرفتن بلد نیستند: «.اولا كه این نوشته.ها نه جوابیه هستند و نه تكذیبیه. فقط می.خواهم تذكر بدهم كه روزنامه.نگاران هم اشتباه دارند. در یك روزنامه كه برای تصحیح و اصلاح مطالبش یك روز كامل وقت دارد، اوزه.بیو سیاهپوست با یكی از مدیران بارسلونا اشتباه گرفته شده بود و مطلب بلند بالایی در مورد او نوشته بودند. برای آن.ها نوشتم چطور چنین اشتباهی را مرتكب می.شوید و انتظار دارید من گزارشگر در برنامه زنده بدون حتی یك اشتباه كارم را تمام كنم؟
در جواب گفتند: «برو بابا، تو دیگه چی میگی با این همه سوتی!» گاهی همسرم می.گوید «تو كه همه زندگیت فوتباله، از دیوار اتاق و دفتر كارت گرفته تا فیلم.ها و كتاب.هایت همه.اش مربوط به فوتباله، پس این.ها چرا می.گویند تو سواد نداری؟ می.گویم... نمی.دانم. از خودشان بپرس.» واكنش من به انتقاد همیشه منفی نیست. مردم هم در كوچه و خیابان انتقاد می.كنند. كارگر نانوایی می.گوید چرا درباره استقلال بد گفتی. می.گویم چشم، رعایت می.كنم چون حس واقعی.اش را بیان می.كند حرفش را می.گذارم روی چشمم. در این انتقاد اثری از تخریب و تخطئه نمی.بینم. اگر من آن اوزه.بیو را با این اوزه.بیو اشتباه می.كردم روزنامه.ها سرم را می.بریدند.»

تعرف و تمجیدهای مشكوك
یكی از اتهامات جواد خیابانی در سال.های اخیر بها دادن بیش از حد به برخی از بازیكنان در گزارش.هایش و انتقاد بیش از حد از تعدادی دیگر از آن.هاست. منتقدان او می.گویند خیابانی با حب و بغض گزارش می.كند و با بعضی از فوتبالیست.ها سر و سری دارد. اوج این اتفاقات در یكی از اولین بازی.های كریم انصاری.فرد برای تیم ملی رخ داد. خیابانی یكسره از این بازیكن تعریف كرد و فردای آن روز روزنامه.ها گزارش او را مشكوك توصیف كردند.
خیابانی مطابق انتظار این انتقاد را هم وارد نمی.داند: «.در بازی پرسپولیس – سایپا و یكی از بازی.های تیم ملی چهار تا جمله از این بچه تعریف كردم، گفتند جواد خیابانی با انصاری.فرد سروسری دارد. به خدا اگر الان از نزدیك ببینمش نمیشناسمش. امیرحسین فشنگچی را در خیابان ببینم نمی.شناسم اما دوستش دارم. شیوه بازی.اش را دوست دارم. تهمت می.زنند كه خیابانی از انصاری.فرد پول گرفته. این خیلی زشته.
من عاشق فوتبال و فوتبالیست.ها هستم. در و دیوار دفتر كارم را با عكس.های بازیكنان خارجی پر كرده.ام. به خدا دوست دارم عكس تمام بچه.های تیم ملی را بچسبانم به دیوار اما می.دانم هر كس از در بیاید داخل یك حرف و حدیثی در می.آورد. می.گویند پس حتما یك ماجرایی هست كه خیابانی عكس مهدی رحمتی را زده به دیوار اتاقش. دوست دارم به جای عكس كریم بنزما عكس علی دایی را بزنم. به جای لیورپول، استقلال را و به جای میلان، پرسپولیس را.»

گزارشگر وطن.پرست
جواد خیابانی هم مثل بسیاری دیگر از گزارشگرها طعم انتقاد دسته.جمعی تماشاگران در ورزشگاه.ها را چشیده و شاید به همین دلیل است كه آن.ها را شایسته انتقاد می.داند: «.می.توانم بگویم بدترین تماشاگران دنیا را داریم. تا تیم یك گل می.خورد همه ساكت و آرام بازی را نگاه می.كنند.
یكی نیست بگوید بابا الان وقت تشویقه. دقایق پایانی هم كه معمولا حیا كن، رها كن را می.خوانند و می.روند. یادم هست در مرحله مقدماتی جام جهانی 2010 صعود كره.جنوبی به جام جهانی در بازی برگشت با ایران قطعی شده بود اما با این حال وقتی عقب افتادیم تماشاگران كره.ای حنجره.اشان را پاره كردند. آن.قدر فریاد زدند و تشویق كردند كه گل مساوی را زدند. ما در بازی ایران و ایرلند چه كردیم؟ از دقیقه 60 فحش دادیم و بطری پرتاب كردیم.
اگر آن گل دقیقه 90 را دقیقه.60 می.زدیم پشت.بندش سه تا دیگه هم می.زدیم. به خاطر تسویه حساب.های شخصی همه چیز را فدا می.كنیم. جدیدا خیلی می.بینیم كه تماشاگر یا خبرنگار ایرانی دوست دارد تیمش گل بخورد. من هر وقت ایران بازی داشته باشد از نوك پا تا زانوهایم یخ می.كند. فرقی ندارد كه حریف یمن باشد یا ایرلند. من این.طوری هستم. به خدا دروغ نمی.گویم، بعضی وقت.ها هم كه انتقاد می.كنم از حرصم است. به خاطر این.كه دوست دارم برنده باشیم. من یك پرشین و. عاشق سرزمین پارس هستم. حالا شما اگر باور نمی.كنید می.توانید بگویید دروغ است.»

دردسر ایران - استرالیا
گزارش به.یاد.ماندنی بازی حماسی ایران و استرالیا در ملبورن هرچند در مقطعی جواد خیابانی را به انگشت.نماترین گزارشگر تلویزیون تبدیل كرد اما خیلی زود به دردسر بزرگ او تبدیل شد و خودش می.گوید همه انتظار دارند یك بازی معمولی لیگ برتر ایران را هم مثل بازی ایران و استرالیا از آب دربیاورد. برخی از اطرافیان او می.گویند بسیار علاقمند بود یك.بار دیگر بازی ایران و استرالیا را در مرحله یك چهارم.نهایی جام ملت.های آسیا گزارش كند تا خاطره بازی ملبورن به طور كامل از ذهن علاقمندان فوتبال پاك شود. خیابانی می.گوید از او انتظار دارند همیشه در اوج باشد و این عملا امكان.پذیر نیست: «بازیكنی مثل علی دایی چون كیفیت بالایی داشت همیشه محكوم بود ستاره زمین باشد اما برای محمد نصرتی این حالت وجود ندارد. من هم بعد از آن گزارش دیگر حق بد یا حتی متوسط گزارش كردن نداشتم.
یك روز دوستی نوشت خیابانی هنوز نان ایران و استرالیا را می.خورد. به او گفتم اتفاقا برعكس. اگر آن بازی نبود الان تو انتظار نداشتی تمام گزارش..های من مثل ایران- استرالیا از كار در بیاید. من بازی ایران و یوگسلاوی را از نظر فنی بیشتر دوست دارم. بازی استقلال - دالیان را مستقیم برای جام.جم گزارش كردم و خیلی گزارش خوبی شد. لوركوزن - رئال مادرید، لیورپول - میلان؛ اما ایران - استرالیا ماندگار شده چون همه چیزش ناگهانی و خلق.الساعه بود.»

دست به عصا یا بی.محابا؟
روابط نه.چندان دوستانه خیابانی تنها به ارتباط با خبرنگاران محدود نمی.شود. او به خصوص در سال.های ابتدایی حضورش در صدا و سیما چندین بار از سوی بازیكنان مطرح فوتبال ایران تهدید شد كه سرآمد این اختلافات به درگیری.اش با علی دایی مربوط می.شود. كار تا جایی بیخ پیدا كرد كه در مقطعی یا علی دایی در مراسمی كه خیابانی اجرای آن.ها را بر عهده داشت شركت نمی.كرد یا این.كه خیابانی اجرای مراسمی كه دایی قرار بود روی سن آن حضور پیدا كند را نمی.پذیرفت.
گزارشگر خبرساز این روزهای تلویزیون صراحت لهجه.اش را عامل اصلی بروز چنین مشكلاتی می.داند و این در حالی است كه بسیاری از منتقدان او معتقدند آقای گزارشگر بیش از اندازه در گزارش.هایش محتاط و دست به عصا حركت می.كند: «.در بازی ایران و بلاروس بود كه گفتم رئیس.جمهور هم 4سال یك.بار عوض می.شود، پس ایرادی ندارد اگر مربی ما دایی را تعویض كند. اتفاقا در بازی بعدی ایران با اردن بازی كرد كه چهار بر یك بردیم و دایی 2گل زد. آن.جا از او تعریف كردم و همه گفتند خیابانی از دایی ترسید. ترس یعنی چه؟ وقتی بد بود انتقاد كردم، وقتی خوب بود تعریف كردم.
مگر علی دایی قاتل یا چاقوكش است كه از او بترسم؟ معمولا وقتی چنین اتفاقاتی رخ می.دهد روزنامه.ها آن را بزرگش می.كنند و اجازه نمی.دهند قضیه حل و فصل شود. تا دایی می.خواست ماجرا را فراموش كند عده.ای آتشش را تند می.كردند تا دوباره همه چیز از اول شروع شود.»

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: فان پاتوق]

[مشاهده در: www.funpatogh.com]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 331]