به مناسبت ولادت امام علي‌بن موسي الرضا المرتضي(ع)سيدمهدي تقوي:خورشيد غدير در دوران امام رضا(ع) طلوع كرد

واضح آرشیو وب فارسی:خبرگزاري قرآني ايران: به مناسبت ولادت امام علي‌بن موسي الرضا المرتضي(ع)سيدمهدي تقوي:خورشيد غدير در دوران امام رضا(ع) طلوع كرد
گروه انديشه: حقيقت غدير در دوران امامت امام رضا(ع) بعد از 200 سال از پس ابرهاي استكبار و جهالت طلوع كرد.
سرويس انديشه خبرگزاري قرآني ايران (ايكنا)، به مناسبت ولادت هشتمين اختر تابناك آسمان امامت و ولايت، حضرت ثامن‌الحجج(ع) گفت‌وگويي را با حجت‌الاسلام و المسلمين «سيدمهدي تقوي»، كارشناس پژوهشي سازمان فعاليت‌هاي قرآني دانشجويان كشور انجام داد كه حاصل اين گفت‌وگو در متن ذيل تقديم حضورتان مي‌شود.

حجت‌الاسلام تقوي دوران امامت امام رضا(رع) را نقطه عطفي در تاريخ تكاملي اسلام ارزيابي كرد و گفت: در اين دوران تغييرات و تحولات فراگير و دامنه‌داري رخ داده است و جامعه اسلامي به‌ويژه شيعيان با فضاي كاملا جديدي روبه‌رو شده بودند؛ چرا كه حاكمان غاصب، به زبان خود به جايگاه و اولويت ائمه(ع) اعتراف مي‌كردند و به ظاهر سعي در تفويض حكومت و يا ولايت عهدي را به ايشان داشتند.

نويسنده مقاله «تمدن مهدوي» با بيان اين مطلب كه گرچه اين مسئله يك تزوير بسيار بزرگ بود، تصريح كرد: طبق فرمايش قرآن كريم «وَمَكَرُواْ وَمَكَرَ اللّهُ وَاللّهُ خَيْرُ الْمَاكِرِينَ» (سوره مباركه آل عمران، آيه شريفه 54) ائمه(ع) با بهترين تدبير حداكثر بهره‌برداري را در جهت تبيين حقايق كردند كه يكي از اين حقايق كه هم‌چون خورشيدي سال‌ها در پس پرده‌هاي استبداد و جهالت امكان نورافشاني آن به خوبي فراهم نشده بود و در دوران امام رضا(ع) درخشندگي آن تمام افكار و دل‌هاي جامعه اسلامي را گرما بخشيد و آثارش براي هميشه باقي ماند، حقيقت غدير بود. حقيقت غدير در دوران امامت امام رضا(ع) بعد از حدود 200 سال از پس ابرهاي استكبار و جهالت طلوع كرد.

وي در ادامه سخنانش افزود: يكي از وقايع بسيار مبارك هجرت پيامبرگونه امام هشتم(ع) به ايران، تبيين ابعاد مختلف امام و امامت و به ويژه ولايت و جانشيني بلافصل اميرالمؤمنين(ع) در سطح افكار عمومي و در محافل علمي و تخصصي و نامه‌هاي رسمي بود كه در اين جلسات با موشكافي‌هاي دقيق علمي و قرآني و با استناد به شواهد قطعي تاريخي به ابعاد مختلف اين حقيقت پرداخته و به تمام شبهات آن پاسخ دادند كه در منابع روايي و تاريخي شواهد فراواني را مي‌توان يافت.

تقوي به يكي از اين شواهد كه در كتاب شريف «تحف‌العقول» باب امام رضا(ع) آمده است، اشاره كرد و گفت: آن‌جا كه ايشان در پاسخ به درخواست مأمون كه خواسته بود كليات شريعت را حضرت(ع) براي ايشان بنويسد، در بخشي از اين نامه آمده است:

«... و گواهي مي‌دهم كه دليل و حجت پس از وي علي اميرالمؤمنين است كه سرپرست امور مسلمانان و سخنران قرآن و دانا به احكامش بود، و برادر و جانشين و وصيش بود، آن‌كه مقامش نسبت به او چون مقام هارون بود نسبت به موسي، علي‌بن ابي‌طالب اميرالمؤمنين امام المتقين، و قائد الغر المحجلين، پادشاه مؤمنين و افضل اوصيا پس از پيامبران بود، و پس از وي حسن(ع) و حسين(ع) بودند يكي دنبال ديگري تا امرزو، خاندان رسول و اعلم به كتاب و سنت و اعدل در قضاوت و اولي به امامت در هر عصر و زمان، و گواهيم كه آنان عروةالوثقي و ائمه هدي و حجت بر اهل دنيايند تا پايان روزگار كه خدا وارث همه است و بهترين وارثانست، و گواهيم كه هر كه مخالف آن‌ها است گمراه و گمراه كننده و تارك حق و هدايت است، و به اين‌كه آنان مفسر قرآن و ناطق از طرف رسولند با بيان، هر كه بميرد و آن‌ها را نشناسد و به نام خودشان و پدرانشان از آن‌ها پيروي نكند بمردن جاهليت مرده است، و گواهيم كه دين آن‌ها ورع و عفت و راستي و صلاح و كوشش و اداي امانت به بر و فاجر و طول سجود و شب زنده‌داري و و دوري از محارم و انتظار فرج است با صبر، و خوش هم‌صحبتي و خوش همسايگي و احسان كردن و بي‌آزاري و گشاده‌رويي و نصيحت و مهرباني به مؤمنان.»

كارشناس قرآني مجله تخصصي «پژوهش‌هاي ميان‌رشته‌اي قرآن» اذعان كرد: از جمله فرمايش ايشان در همين كتاب (تحف‌العقول) در شرح «اصطفاء» است كه حضرت(ع) در جمع دانشمندان مناطق مختلف در تفسير مصداق آن به 12 آيه اشاره كرد و هر كدام را شرح داده است. هم‌چنين در كتاب شريف اصول كافي، باب الحجة و هم‌چنين در كتاب تحف‌العقول، صفحه 460 كه حكايت از بالا گرفتن بحث امامت و امام در افكار عمومي مطرح شده بود و حضرت(ع) بيانات بسيار عميق و زيبايي را در توصيف امام مي‌فرمايند. و حديث معروف سلسلةالذهب با توجه به تتمه آن، اين حقيقت را روشن مي‌كند.

وي اشاره‌اي به دوران امام صادق(ع) كرد و در مقايسه بين دوران اين دو امام همام(ع) اظهار كرد: نكته قابل توجه آن‌كه اگرچه دوره امام صادق(ع) دوران شكوفايي علمي ائمه(ع) بود و اقبال فراواني به ايشان شده بود، اما بيشتر مباحث حول محور احكام شريعت، اصول، توحيد و عقايد مطرح بود و مجال براي طرح مباحث ولايت و خلافت نبود و اين امر حقيقتي است كه توجه به آن و تعمق و تفكر در آن مي‌تواند بسيار آموزنده و عبرت‌انگيز باشد و ما را پيش از پيش نسبت به نعمت‌هايي كه خداوند به وفور و راحتي در اختيار ما گذاشته است قدران و شكرگزار قرار دهد.

وي علت اين مسئله را اين‌گونه عنوان كرد: چرا كه بعد از حادثه غدير كينه‌ها و توطئه‌ها از هر طرف خاندان علوي و تفكر غديري را نشانه گرفت و تا آن‌جا حلقه محاصره ظاهري و معنوي را تنگ كرد در برخي از دوران هر كس كه متهم به حب علي(ع) شد كشته مي‌شد و مسلمانان براي كسب موقعيت در دربار لب به مذمت خاندان علي(ع) باز مي‌كردند و از آن زمان غدير تا زمان امام رضا(ع) كه زمينه طرح اين حقيقت فراهم شد حدود 200 سال فاصله بود و چه خون‌ها ريخته شد تا اين شرايط فراهم شد؛ لذا شايسته است در چنين روزي با اعماق وجود و عزم راسخ به محضر امام هشتم(ع) عرض كنيم: «الحمد لله الذي جعلنا من المتمسكين بولاية اميرالمؤمنين و الائمة المعصومين(ع)».
دوشنبه 20 آبان 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: خبرگزاري قرآني ايران]

[مشاهده در: www.iqna.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 127]