محبوبترینها
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1846515382
آتش نشانان نمی توانند دور کاری کنند
واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین: وبلاگ > انتظامی، حسین - . 1) فنی یک واحد مجزا نیست بلکه مثل تحریریه از واحدهای تابعه سردبیری است ، البته یک بخش خدماتی تحریریه و لذا حق و صلاحیت امر و نهی محتوایی ندارد . متقابلا خبرنگاران و حتی دبیران نیز نباید این توهم را داشته باشند که واحد فنی ، امربر و تابع آنان است. هر دو واحد ، تابع سردبیری اند که قاعدتا نسبت های آنان را روشن کرده است . واحد فنی از آنجا که آخرین مرحله محتوا و در واقع ، حلقه واسط بین محتوا و چاپ است بهترین نقطه برای اعمال کنترل های لازم نیز است . این کنترل ها موارد گوناگونی را شامل می شود ، از انضباط های زمانی تا اطمینان از رعایت قواعد ابلاغ شده . لذا این بخش ، خصلت گلوگاهی دارد و از این جهت اهمیت مضاعف می یابد . یکی از وظایف سردبیری ، جمع بندی و ابلاغ جدول زمانی ، تعیین امضاهای مجاز ، امضاهای ضروری ، پاراف های جایگزین و وظایف و اختیارات هر بخش است . باید در قالب آیین نامه های کاملا شفاف و همه جانبه ، فلو چارت کلی معلوم باشد و بر همان مبنا تصریح شده باشد که حداکثر معطلی در هر مرحله چقدر است و اگر در آن مرحله ، فرد یا بخش ذیربط عمل نکرد ، فرد بعدی چگونه عمل می کند ؟یک سیستم مدیریتی و سردبیری با تجربه از ایجاد تنش بین همکاران تحریریه و بخش فنی جلوگیری می کند . به عبارت بهتر از نقش ضامن و کنترلی بخش فنی فقط باید در مواردی استفاده کرد که قاعده و آیین نامه آن قبلا به بخشهای مرتبط ( از جمله : تحریریه، آگهی ها، خدمات رایانه ای ، چاپخانه و ... ) داده شده باشد و در آنجا تصریح شده باشد که در صورت بی توجهی هر بخش به چنین مواردی ، بخش فنی اجازه و حق دارد مستقیما وارد عمل شود . در آیین نامه ، مرزبندی ها و فلوچارت مورد نظر ، تکلیف مواردی از جنس مثال های زیر روشن می شود : - کارهای فنی هر یک از صفحات از چه ساعتی تا چه ساعتی انجام پذیرد ؟ - گروه باید مطالب خود را در چه فرمتی آماده کرده باشد ؟ (دست نویس یا فایل ) - اگر دست نویس ، بد خط یا نا خوانا یا محصول چسب کاری چند کاغذ پاره به یکدیگر بود تکلیف چیست ؟ - آیا گروه باید قبل از صفحه آرایی ماکت بدهد یا خیر ؟ - چنانچه ماکت پیشنهادی ، مغایر ماکت های تایید شده بود چه فرایندی باید انجام پذیرد ؟ - آیا بدون حضور نماینده تام الاختیار گروه ( دبیر یا معاون ) کار صفحه آرایی شروع شود یا خیر ؟ - گروهی که برای صفحه آرایی مراجعه می کند ، اگر فایل متن و تصویر را به طور کامل همراه نداشته باشد آیا صفحه آرایی ، کار را شروع کند یا صرفا کار گروه هایی را راه بیندازد که همه کارهایشان آماده است ؟ ضمنا آیا قرار است سردبیری ، آْن گروه غیر آماده را تشویق کند یا قرار است برخوردی با او صورت گیرد ؟ - آیا خبرنگار و دبیر و حتی خود سردبیر مجاز است از ماکت گرافیکی ( قلم ، فونت تیترها ، سوتیترها ، متن ، اندازه عکس ، عرض ستون ها ، پایه و ... ) که قبلا در قالب یک سند ابلاغ شده است به میل خود تخطی کند ؟ و واحد فنی در چه سطحی از این رده ها می تواند از انجام کار سرباز زند ؟ - وقتی صفحه ای را مقام ارشد تایید کرد ، فرد پایین تر نمی تواند جز با کسب مجوز ، تغییر دهد . واحد فنی باید نسبت به این موضوع حساسیت ویژه ای داشته باشد . دقت شود نباید کار را سرسری بگیریم . بسیاری از مشکلاتی که برای مطبوعات پیش آمده در همین مرحله اتفاق افتاده است و از آنجا که باب موضوع را مطقا نبسته بوده اند از همین نقطه گزیده شده اند . - اگر عکس با درجه وضوح کمتر از فلان میزان به صفحه آرایی داده شد از قرار دادن آن در صفحه خودداری نمایند (مگر با مجوز یک مقام بالا که البته باید در آیین نامه ابلاغی تصریح شده باشد) - اگر گروه ، زمان بندی را رعایت نکرد ، اگر چند برابر متن برای حروفچینی داد ، اگر فایل متن یا عکس هایش حاضر نبود ، اگر رسم الخط مورد قبول را اجرا نکرده بود ، اگر ..... واحد فنی چه واکنشی باید انجام دهد ؟2) وقتی می گوییم ماکت ، صرفا مدل گرافیکی را مراد نمی کنیم . ماکت شامل تعریف صفحه ، ماموریت های آن ، جهت گیری ، ستون های ثابت ، تعریف دقیق آنها و البته مولفه های گرافیکی (نوع و اندازه قلم ها برای هر جزء ، رنگ بندی ، ترام ، نگاتیو ، اندازه عکس ها ، میزان وضوح عکس ها و ...) است و به این جهت «نقشه راه» دانسته می شود . بدیهی است سردبیران با کفایت و مدیران هنری با تجربه بخوبی می دانند برای هر صفحه باید چند مدل گرافیکی داشته باشند - که قاعدتا در یک خانواده تعریف می شوند -تا به اقتضای موضوعاتی مثل تعداد و اندازه و حساسیت و میزان متن و تصویر و صفحه همسایه ، شکل آن صفحه تابع یکی از آن مدل ها می شود . 3) مهمترین بخش صنایع شیمیایی و هسته ای ، راکتور آنهاست . سایت فنی نیز به تعبیری راکتور رسانه است . از آنجا که اولا جمع بندی های نهایی در آنجا رخ می دهد و ثانیا مرکز تجمیع فرایندهای مقدماتی است اهمیت بالایی پیدا می کند و لذا حراست و حفاظت از آن نیز اولویت می یابد و آیین مند می شود . بر همین مبناست که باید ورود افرادمتفرقه یا سطوح پایین یا کم تجربه تحریریه به این بخش ممنوع باشد .4) یکی از کار ویژه های سردبیر ، تایید صفحات است . سردبیرانی هستند که کار ویژه های دیگر سردبیر (تعیین جهت گیری محتوایی و نظارت های کلی) را تنها کارویژه سردبیری می دانند و معمولا سایر وظایف و از جمله تایید صفحات را دون شأن و اسباب هدر رفتن انرژی سرشار خود می شمارند. من با چنین رویکردی موافق نیستم و معتقدم «وظایف و اختیارات » با هم اند . سردبیر اگر سردبیر است نباید مثل یک مخاطب معمولی ، صفحات را پس از چاپ ببنید و لذا موظف است کلیه صفحات را امضا کند تا ضمن اطمینان از جهت گیری محتوایی گروه ، « مسئولیت » کار خود را نیز پذیرفته باشد . البته ممکن است برای چنین کاری دستیار یا معاونی هم داشته باشد ولی استخدام آنان به معنای طفره رفتن از انجام وظیفه ( امضای صفحات ) نیست .5) هر صفحه باید امضا داشته باشد . در بعضی از رسانه ها حداقل 8-7 امضا روی هر پرینت دیده می شود ! صفحه آرا ، صفحه خوان ، دبیر فنی ، یکی از مسئولان گروه ، معاون سردبیر ، سردبیر و مدیر مسئول . این روش علاوه بر آن که افراط است ، زمان گردش کار را بالا می برد . تعداد امضا و افزایش بی رویه نقاط کنترل به جای آن که ضریب خطا را کاهش دهد در پاره ای موارد افزایش نیز می دهد زیرا همه به هوای همدیگرند و فرایند امضا به جای دقت و قبول مسئولیت به یک امر تشریفاتی ، روتین ، بدون وقت گذاری و تامل و لذا سرسری بدل می شود . البته فرق است بین امضا و پاراف . امضا ، رسمی و نشانگر رده های ضروری است . متقابلا" پاراف ، غیر رسمی و برای اطمینان بخشی مقام صاحب امضا و لذا قابل صرف نظر کردن است . دبیر ، سردبیر و مدیرمسئول ، مقامات اصلی و صاحب امضا هستند . سایر افراد یا قسمتها و یاحتی جانشینان این3 نفر نباید امضای خود را در کنار یا در جایگاه اینها بگذارند . بلکه می توانند در گوشه های خاص و تعریف شده ای از پرینت صفحات ، پاراف کنند . همین حرف به ظاهر ساده ، مسیر کار و روابط را تعریف می کند .تجربه نشان داده است وجود حداقل 2 امضا از 3 امضای اصلی برای خروجی گرفتن کفایت می کند . صفحه خوانی و تطبیق نهایی ، کنترل آیین نامه های گرافیکی و ... اگر هم لازم باشند در قالب پاراف انجام می گیرند نه امضا . به عبارت بهتر ، شرط کافی برای ارسال صفحه به چاپخانه ، وجود حداقل دو امضاء از سه امضای اصلی (دبیر ، سردبیر ، مدیرمسئول) است . بخش فنی باید تکلیف خود را بداند که اگر دبیر و یا جانشین او نبودند صفحات را تا چه زمانی معطل نگه دارد ؟ اگر سردبیر نیز در سایت حاضر نبود ، چه وقت و با چه مکانیزمی برای نفر بعدی (مدیرمسئول) ارسال کند ؟من از جمله کسانی ام که ترجیح می دهند بالاترین فرد گروه (دبیر یا دست کم معاون او) در کنار صفحه آرا بنشیند و صفحه خود را ببندد زیرا : 1 - وقتی «تعداد» مطالب کم یا زیاد است می داند که کدام ها اولویت بیشتری دارند ، کدام ها قابل صرف نظر کردن اند ، انتشار کدامها با تاخیر ممکن است و کدامها را می توان کوتاهتر کرد . 2- وقتی حجم هر مطلب ، کم یا زیاد است او می داند که کدام بخش مهمتر است و باید حفظ شود (هر خبرنگار نهایتا بخش مربوط به خود را می داند) 3- انتخاب یا تغییر تیتر ، روتیتر ، زیر تیتر ، سوتیتر ، عکس و شرح عکس در زمان صفحه آرایی اگر توسط دبیر انجام شود اولا به لحاظ محتوایی مطمئن تر است و ثانیا احتمال اصلاح در رده های بعدی را کاهش می دهد.در بعضی از نشریات ، فرد دست چندم گروه برای بستن صفحات خود در صفحه آرایی حاضر می شود ، سپس یک نفر پرینت را به طبقه یا اتاق دیگری می برد که دبیر گروه نشسته است تا به استحضار او برساند . پس از کلی معطلی ، لابد صفحه را در داخل سینی قرار می دهند و به استحضار رده های بالاترتحریریه می رسانند که هر یک در جای دیگری نشسته اند . این روش غلط است زیرا : اولا" ، زمان که در رسانه بویژه روزنامه و هفته نامه ، بسیار ضرورت دارد تلف می شود . ثانیا"، وقتی کلیه افراد ذی مدخل (دبیر و سردبیر) در زمان عملیاتی ، به طور همزمان در سایت فنی و در کنار همکاران صفحه آرایی حاضر باشند ، همانجا «همفکری» لازم ( و نه اطاعت یکطرفه و رفع تکلیفی) را انجام می دهند و به جای پی نوشت های فضل فروشانه در هامش پرینت ها ، اصلاحات لازم روی پرینت صورت می گیرد . حتی ممکن است باز هم در زمان صرفه جویی شود و در حال صفحه آرایی( و نه پس از آن) خطای محتوایی ، حرفه ای یا مغایر سیاستهای رسانه ، رفع شود .ضمنا" ضرب الاجل زمانی هر کدام از این 3 مقام باید روشن باشد . مثلا صفحه که بسته شد ، دبیر سرویس موظف است در محل سایت ، ملاحظه و تایید کند . اگر نبود ، بخش فنی نباید در به در دنبال او بگردد و او را با تلفن و پیامک و «جان من و جان تو» بیاید بلکه بلافاصله صفحه را به نفر ارشد او تسلیم می کند . سردبیر هم وقتی جای خالی امضای دبیر را می بیند متوجه است که با امضای خود مسئولیت دبیر را نیز به عهده می گیرد (قاعده تفویض به مقام ارشد)6) واحد فنی از ارسال فایل نهایی برای چاپ در شرایطی که کمتر از 2 امضا دارد باید به طور جدی خودداری کند . لازم نیست حرص بخورد . او وظیفه خودش را انجام داده است و پیدا کردن این و آن ، وظیفه او نیست . در فلوچارت مورد نظر ما ، بخش فنی در چنین حالاتی یک آلارم برای نفر عالی سیستم می فرستد تا او بداند زیر مجموعه اش وظایف خود را انجام نداده اند . او که چنین مجموعه مسئولیت نشناسی را درست کرده است لابد می تواند مشکل را حل کند! مثلا صفحه یا صفحات را با مسئولیت خود تایید کند یا هرجور شده افراد زیر دست خود را بیابد و آنها را به وظایف خود دلالت کند .7) نباید اجازه داد افراد در نبودشان ، کارهای حساس و کلیدی خود را به جانشینان بسپارند بلکه باید نفر ارشد او مسئولیت چنین کارهایی را به عهده بگیرد و صرفا وظایف ابتدایی او به فرد زیر دست تفویض شود . این روش چند حسن دارد : اولا " ، جانب مهابت و اهمیت کار حفظ می شود و روح وظیفه شناسی رواج می یابد و با ترویج نگاه آیینی ، کارها سرسری گرفته نمی شود . ثانیا"، وقتی آدم می خواهد غیبت مکرر داشته باشد از بالا دستی خود شرم می کند و کمتر غیبت می کند . در حالی که نسبت به فرد زیر دست ، گویی حق خود می داند که وظایف شخصی اش را بر سر او بریزد و او هم دم برنیاورد . ثالثا ، مسئولان بیش از حد مهربان که غیبت همکاران را زیر سبیلی در می کنند می فهمند که جور غایبان را باید خودشان بکشند لذا از این روحیه نیز دست بر می دارند .با نادیده گرفتن این قاعده (تفویض امور مهم به فرد ارشد ، نه زیر دست) ، سطح کار پایین می آید و از مسئولیت پذیری رسانه کاسته می شود و جدیت و پر مخاطره بودن مسیر تولید ، بی اهمیت جلوه می کند و به تدریج ، واقعا هم بی اهمیت می شود .اگر کسی فرصت ندارد یا به مشغله های دیگری دچار است و یا شأن خود را بالاتر از معطلی دو- سه ساعته در سایت فنی می داند بهتر است مسئولیت خود راعوض کند ، مثلا از دبیری استعفا کند و ستون نویس یا مشاور یا مسئول طرح و برنامه شود . هر شغلی (تاکید می شود ، هر شغلی) اقتضائات و وظایف ذاتی همراه خود را دارد . همچنان که اعتبار و شهرت و درآمد و نفوذ و قدرت تصمیم گیری و ..... دارد نیازمند دانش ، سابقه ، وقت گذاری ، مسئولیت و مجازات خاص خودش هم است . روزنامه نگاری هم تابع همین قاعده است . نمی شود آدم پز سردبیری یک روزنامه را بدهد ولی از تایید صفحات شانه خالی کند . نمی شود آدم پز دبیری گروه سیاسی یک روزنامه موثر سیاسی را بدهد ولی بگوید من هر روز از فاصله 5 تا 7 عصر ، کلاس زبان دارم . نمی شود آدم پز مدیرمسئولی یک روزنامه را بدهد و ساعت 4 بعدازظهر به منزل برود . اگر می خواهیم به استراحت و تفریح و زن و بچه برسیم یا عمل قلب باز کرده ایم و حفظ الصحه را سرلوحه قرار داده ایم باید شغلمان را عوض کنیم . اگر کلاس زبان ، آن هم در ساعت اوج کار برایمان از سرنوشت رسانه مان مهمتر است پس مسئولیت خود را عوض کنیم .8) وقتی کسی بر سر پست خود حاضر نیست مقصر اصلی را مسئول مستقیم او می دانیم زیرا معلوم است قواعد را کاملا به این همکار خود تفهیم نکرده است . البته معمولا عیب کار در جای دیگری است : از آنجا که خودش هم آدم مسئولیت شناسی نیست ، بر مبنای «الناس علی دین روسهم» ، زیردستان نیز به او اقتدا کرده اند و غایبند .9) استثنائات موردی البته راه حل دارد و لازم نیست خیلی سخت گیری کرد . استثناء ، کمتر از 10 و بلکه 5 درصد است و الا اگر دبیری ، نیمی از روزها در هنگام بستن صفحات خود حاضر نیست و یا سردبیری که چند نفر را به کار می گیرد تا وظیفه او را انجام دهند همان بهتر که نباشد . کار ما کار پر مخاطره ای است و چنین سهل گیری هایی تبعات جبران ناپذیری دارد .10) شاید این ضرب المثل را شنیده باشید که «بوسه به پیغام نمی شود » . فاکس یا ایمیل کردن صفحات برای کسی که موظف به حضور در سایت است روشی غیر اصولی است . مسئولان باید در محل سایت حاضر باشند تا به طور حضوری ، اشکالات کار را به همکاران ذیربط بگویند . فاکس و ایمیل و پیامک و چت ، جای رابطه «چهره به چهره» را نمی گیرد . (شاید تله کنفرانس ویدیویی تا حدی راهگشا باشد که خوشبختانه یا متاسفانه هنوز دسترسی گسترده به آن وجود ندارد) کار روزنامه نگاری حساسیت های حرفه جراحی را دارد که با امکانات ، فرضیات و شرایط موجود ، جراحی ریموتی ، امکان پذیر نیست !برای یک روزنامه که صفحات خبری خود را در فاصله 6 تا 9 شب می بندد دبیران ذیربط و سردبیری نمی توانند دور کاری کند ، همچنان که آتش نشانان نیز نمی توانند دور کاری کنند . در آن لحظات محدود و حساس باید تماس ها و اقدامات ، بلا واسطه باشد .بخش فنی فقط برای عالی ترین فرد مجاز است از سیستم فاکس یا ایمیل استفاده کند . تازه اگر او آدم اصول گرا و مسئولیت شناسی باشد فقط در شرایط اضطراری ، تن به این روش می دهد و بیشتر ترجیح می دهد در همان ساعات محدود عملیاتی و مثل سایر همکاران خود در سایت فنی حاضر شود.11) دبیر و سردبیر تا نهایی شدن صفحات نباید دفتر نشریه را ترک کنند . بسیاری از مشکلاتی که برای نشریات پیش آمده است مربوط به زمانی است که مثلا مدیرمسئول یا سردبیر دستور حذف مطلبی را داده اند ولی به دلیل غیبت دبیر ، یک مطلب زاپاس و در عین حال تایید نشده از یک فایل برداشته شده و به جای مطلب اولیه گذاشته شده است .البته متقابلا دبیر را پس از امضایش نباید خیلی معطل نگاه داریم . اگر سردبیر و مدیرمسئول در سایت فنی حاضر باشند که همانجا با دبیر همفکری های لازم را انجام می دهند و اگر استثنائا نبودند باید ضرب الاجل زمانی داشته باشند و مثلا اگر تا 15 دقیقه خبری نشد دبیر مجاز به ترک دفتر باشد . 12) واحد فنی ، مرکز پیام یا منشی ما نیست که پیغام هایمان را به این و آن ابلاغ کند و نباید چنین کاری بکند . کار روزنامه نگاری ، تماس بی واسطه می خواهد . صرفا کسانی از تماس بی واسطه گریزانند که بدون طی مقدمات ، در جایگاهی بالا نشانده شده اند و حالا خوف دارند با زیردستانی به مراتب با تجربه تر و فهیم تر از خود مواجهه داشته باشند و لذا ترجیح می دهند پاراف کنند یا به دفترشان یا مسئول صفحه آرایی بگویند که به فلانی بگویید تیترش را عوض کند . آنان می دانند اگر مستقیما به همکار تحریری بگویند که این تیتر عوض شود ، او بلافاصله علتش را سوال می کند و یا جهت گیری جدید را استعلام می کند لذا فقط فردی به پیغام متوسل نمی شود که چیزی در چنته دارد و تفوق حرفه ای خود را به همکارانش اثبات کرده است .13) بیرون دادن پرینت از صفحه آرایی کار نادرستی است . صفحات هر رسانه تا پیش از چاپ ، به اصطلاح جنبه ناموسی دارد و لذا نباید چرخ بیفتد و در طبقات و اتاق های مختلف بگردد تا نامحرمانی که به طور اتفاقی از آنجا گذر می کنند متوجه شوند جهت گیری نشریه در شماره آینده چیست . هرچه نگاه آیینی بیشتری به سایت فنی داشته باشیم رفتارمان هم آیینی تر می شود و جنبه فخامت و ابهت آن را پاس می داریم و روح تحفظ حاکم می شود .14) جستجو و انتخاب عکس وظیفه آرشیو یا واحد عکس یا بخش فنی نیست . اگرچه اداره نرم افزار ، به روز رسانی آرشیو و ثبت عکس های جدید وظیفه این بخشهاست ولی پاسخگویی به یک همکار تحریری که «عکس های فلانی را در حالت خنده» می خواهیم جزو وظایف آنها نیست . در یک سیستم مکانیزه ، همه همکاران تحریری ، حسب تعریفی که از سطح آنها شده است به آرشیو دسترسی دارند و می دانیم بهترین فرد برای انتخاب عکس مرتبط با متن و جهت گیری تیتر و محتوا ، تهیه کننده آن است . آنان همچنان که شماره بازیابی فایل متنی را در اختیار صفحه آرایی می گذارند شماره بازیابی عکسهای پیشنهادی را نیز باید بنویسند .متقابلا واحد فنی باید از ورود عکسهای اینترنتی یا اسکن شده یا مجهول به صفحات ، قبل از آن که از فیلتر آرشیو عکس عبور یابد خودداری کند . همچنین در اندازه عکس ها و وضوح آنها پاسدار ماکت ابلاغی باشد و به طور جدی مراقب رعایت قواعد باشد ، مثلا از تکرار بی مبنای یک عکس در صفحات مختلف یا شماره های نزدیک به هم جلوگیری کند . مدیر هنری یا دبیر گروه عکس ، تصاویر ضعیف یا مساله دار یا قدیمی ( درباره چهره ها) را باید از آرشیو به طور کامل پاک کند یا تذکر لازم را در کنار آن بنویسد تا کلیه همکاران، به ملاحظه خاص آن عکس نیز توجه داشته باشند .15) در یک سیستم ایده آل و کاملا مکانیزه ، همه امور فنی توسط گروه‌های تحریریه انجام می‌شود ؛ یعنی همان خبرنگاری که مطلبی را تهیه کرده آن را شخصا حروفچینی می کند، قاعدتا به سهولت تصحیح می کند و یکی از اعضای گروه ، کل صفحه را مطابق اولویت های تعیین شده توسط دبیر گروه ، می‌بندد. در این صورت، دیگر واحدی به نام فنی با وظایف سنتی آن وجود نخواهد داشت .
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[مشاهده در: www.khabaronline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 694]
-
گوناگون
پربازدیدترینها