شهرباني در تعقيب مخالفان سياسي

واضح آرشیو وب فارسی:فان پاتوق: شهرباني در تعقيب مخالفان سياسي

1. مخالفان سياسي رضاشاه و شهرباني

به عقيده بسياري از پژوهشگران، تعيين آماري، هرچند تقريبي، از مخالفان سياسي رضاشاه و سلطنت بدون قيد و بند و جبارانه او غيرممكن است. شايد بشود تقريباً تمام كساني را كه هريك به نحوي از نظام سياسي حاكم بر كشور اطلاعاتي داشتند و يا به نوعي در مسير دستگاه حكومت و زير مجموعه هاي ريز و درشت آن قرار مي گرفتند و با كارگزاران و ماموران پرشمار حاكميت برخورد مي كردند، از مخالفان سياسي رضاشاه در نظر گرفت؛ چه، آنها خيلي زود از ماهيت غيرانساني حاكم بر بخشهاي مختلف حاكميت اطلاع يافته به فساد رسوخ كرده در اركان آن پي مي بردند. با اين حال، هرگاه تقريباً اكثر كاركنان، مديران، رؤسا و . . . دواير و وزارتخانه ها و ساير دستگاههاي كشوري و لشكري را در عداد مخالفان و دشمنان سياسي و يا حداقل غيرسياسي او در نظر نگيريم البته راه خطا رفته ايم.
با مطالعه اي گذرا در شيوه استبدادي حكومت رضاشاه كه آميخته با بي اعتمادي، فساد، جاسوسي، غلام سازي و صدها نوع رذايل اخلاقي و انساني ديگر بود و به تبع آن عالي ترين مديران و رجال درجه اول كشور تا نازل ترين وابستگان به مجموعه حاكميت و دولت همواره در بيم و هراس و نارضايتي بودند، به اين نتيجه منطقي خواهيم رسيد كه، در واقع، در ميان جمعيت تقريباً 15 ميليون نفري ايران رضايت دارندگان از شيوه حكومت رضاشاه بسيار اندك و غيرقابل اعتنا بوده اند. رضاشاه در روندي تدريجي ولي مداوم چنان حاكميت را بر مبناي فساد و ستمكاري و استبداد استوار ساخت كه مردم كشور، از اقشار مختلف، تقريباً هيچگاه به اصلاحات و اقداماتي كه در زمينه اقتصادي و برخي امور ديگر انجام داد، توجه چنداني نشان ندادند. اختناق شديد سياسي، اجتماعي، و ناامنيهاي بسياري كه تا عمق زواياي زندگي فردي و شخصي مردم كشور راه پيدا كرده بود، راه هرگونه مصالحه اي را با حاكميت مسدود كرده بود. در نتيجه، وقتي در سال 1320 متفقين به كشور تجاوز كرده، آن را اشغال نمودند مردم ايران، كه البته ديگر رمقي هم از آنان باقي نمانده و در زير چكمه هاي حكومت استبدادي خشن رضاشاه خوار شده بودند، تمايلي به دفاع از او پيدا نكردند و مي شود گفت مشتاق شدند، ولو به قيمت اشغال كشور از سوي قدرتهاي درگير در جنگ جهاني دوم، از شر ديكتاتور و نظام سياسي اي كه حداقل حقوق فردي، سياسي، اجتماعي و... مردم كشور را ناديده گرفته، ساحت انساني آنان را زيرپا نهاده است، رهايي پيدا كنند. به همين دليل بود كه سقوط رضاشاه را مردم كشور مطلوب تلقي كردند و به تبعات سوء احتمالي اشغال كشور از سوي خارجيان متجاوز كمتر توجه داشتند. بدين ترتيب، اسناد و مدارك و شواهد تاريخي هم گواهي مي دهند وقتي رضاشاه سقوط كرد مردم كشور، از اقشار مختلف، نتوانستند ابراز خوشحالي نكنند. رهايي از تبهكاريهاي دوران حكومت او قبح و ناپسندي بسياري از تبعات سوء اشغال كشور به توسط بيگانگان متجاوز را پوشانيده بود.

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: فان پاتوق]

[مشاهده در: www.funpatogh.com]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 110]