توصیه گونترگراس 80 ساله به جوان.ها

واضح آرشیو وب فارسی:فان پاتوق: از نكات مهمی كه درباره گونتر گراس 83 ساله باید بدانید این است كه او اصلا رانندگی نمی.كند، چون گواهینامه رانندگی ندارد و وقت نوشتن عاشق نوشیدن چای است. مثل همه نویسندگان دیار خودمان امورات نویسندگی او بدون ...

شاد باشید نه زیاده.خواه
گونتر گراس، مشهورترین نویسنده معاصر كشور آلمان همین یكی دو روز پیش جدیدترین كتابش را منتشر كرد. او می.گوید این كتاب، آخرین اثری است كه از او منتشر می.شود؛ اما مگر می.شود این حرف را پذیرفت؟ گراس استاد ایستادگی و یك جورهایی خوره زندگی است. او در حالی كه چند سالی است 80 سالگی را پشت سر گذاشته هنوز سالی چند بار برای معرفی كتاب هایش راهی سفر به شهرهای مختلف آلمان و حداقل كشورهای نزدیك می.شود و امكان ندارد در مبارزات سیاسی، مخصوصا وقتی پای حزب سوسیال دموكرات در میان است، بتوان او را آرام دید.
گراس كه در كتاب جدیدش سراغ «برادران گریم» غول.های ادبیات عامه آلمانی رفته و زندگی دو برادری كه قدیمی.ترین داستان.های اروپا مثل هنسل و گرتل را گفته.اند، بررسی كرده، در یكی از آخرین سخنرانی.هایش از نسل جوان آلمانی انتقاد كرد. او گفت نسل جوان تنبل شده و قدر چیزهایی را كه دارد نمی.داند و برای به دست آوردن چیزهای بیشتر تلاش نمی.كند.

از پیرشدن ناراحت هستید؟
نه. با وجود این كه پیری همه وجودم را گرفته، ولی از آن شكایتی ندارم. به هر حال افزایش سن هم مزایای خودش را دارد كه دقت نگاه انسان نسبت به گذشته از جمله آنهاست. با بالا رفتن سن آدم حتی نسبت به فصل.ها هم حساس می.شود و هر بار چیز جدیدی در آنها كشف می.كند.
تصور رفتن، وحشتناك نیست؟
خیر بعكس فكر می.كنم تصور زندگی ابدی و حرص انسان برای دست یافتن به جاودانگی وحشتناك باشد. همه ما مهمانان كره زمین هستیم و سرانجام یك روز این كره باید از دست مزاحمت.های این مهمانان نجات پیدا كند.
آیا این یك نگاه بدبینانه نسبت به زندگی نیست؟
این استدلال اصلا بدبینانه نیست. پیش بینی پایان بشریت كاملا واقعی است. ما با كارهای غیرمنطقی خودمان این پایان را نزدیك.تر می.كنیم و با زباله.های تولیدیی.مان، زمین را فرسوده.تر می.كنیم.
راه نجات چیست ؟
نمی.دانم.
آیا واقعیت دارد كه شما موضوعات خود را از دل فاجعه.ها و بحران.ها پیدا می.كنید؟
وقتی از بحران نام می.برید، فكر من به سمت بحران اقتصادی حال حاضر جهان معطوف می.شود، اما برای من بحران در هنر و تفكر اهمیت دارد.
وقتی می.گویید برای جهانی بهتر مبارزه می.كنید، فكر می.كنید این كار امكان.پذیر باشد؟
ما در دنیای آشفته.ای زندگی می.كنیم، ولی من خیلی خوب زندگی می.كنم و آن را دوست دارم. من مدت زیادی در قاره آسیا زندگی كردم. مدت.ها با همسرم در كلكته زندگی كردم و دیدم كه چگونه فقر و بدبختی، انسان.ها را به تحركی عظیم وادار می.كند. من از این سال.ها خیلی چیزها یاد گرفتم.
چه درس.هایی؟
این كه شادی باید به خودی خود معنا داشته باشد. انسان نباید زیاده خواه باشد و یك سیاستمدار باید واقعیات را ببیند.
اما یك هنرمند چطور؟
یك هنرمند یك شهروند هم هست. من در 14سالگی می.دانستم یك هنرمند خواهم شد؛ ولی من به نسلی دیگر تعلق دارم. زمانی كه من شعر می.نویسم، به سازش كردن و توافق كردن نیازی ندارم؛ ولی زمانی كه در جامعه فعالیت می.كنم بر اساس توافق و سازشی پذیرفته شده زندگی می.كنم. من این یك درس را درك كرده.ام.
بزرگ.ترین موفقیت سیاسی شما چه بود؟
با سربلندی می.گویم كه به ویلی برانت برای اتحاد دو آلمان كمك كرده.ام. یك توصیه من به گرهارد شرودر كه او به آن عمل كرد هم دوری از جنگ عراق بود. من واقعا از این توصیه سرافرازم.
بعد از ویلی برانت، هلموت كهل صدراعظم وقت آلمان ناسزاهای زیادی در راه وحدت دو آلمان شنید. كلماتی مثل كودن، احمق، گلابی. نظرتان درباره این برداشت.ها چیست؟
از این ناسزاها ناراحت می.شوم، چون آدم.ها را كه نمی.شود با سیب و گلابی مقایسه كرد. با این حال وحدت آلمان به شكلی كه كهل آن را تعریف می.كرد، یك اشتباه بزرگ بود.
نظرتان درباره كسی كه در لحظه.های تاریك زندگی آرزو می.كند كه. ای.كاش متولد نشده بود، چیست؟ به او چه می.گویید؟
می.دانید با این سوال.ها حس ناامیدی را در من به وجود می.آورید. من این سوال.ها را دوست ندارم، اما به شما می.گویم همین كه متولد شده.ایم خیلی جالب است.
ناگوارترین واقعه زندگی شما چه بود؟
مرگ مادرم. او 57 سال داشت و بر اثر سرطان درگذشت.
شما در مراسم تدفین گریه نكردید؟
من هنوز هم گریه می.كنم. او به هنرمند شدن من خیلی فكر می.كرد. نقشه.های زیادی هم داشت، ولی هرگز نتوانست شاهد موفقیت من باشد. تنها چیزی كه او از موفقیت من دید، مجسمه.ای بود كه در جریان گزارش سالانه آكادمی هنر شهر دوسلدورف، یعنی درمحل تحصیل من به نمایش گذاشته شد. او انسان رمانتیكی بود.
مادرتان را خیلی دوست داشتید؟
بله. احتمالا روی سنگ قبر من حك می.شود: اینجا جایگاه گونتر گراس است كه شیفته مادرش بود.
درباره رمان جنجالی.تان «پوست كندن پیاز» كه چند سال پیش منتشر شد و شما اعتراف كردید كه در زمان جوانی عضو ارتش اس. اس بودید، چه می.گویید؟ آیا باید 60 سال صبر می.كردید تا اعتراف كنید؟
نه.
اگر زودتر اعتراف می.كردید احتمال داشت كه جایزه نوبل را به شما ندهند؟
اولین بار است كه چنین چیزی را می.شنوم. آكادمی جایزه نوبل در استكهلم سوئد پس از این مساله یك توضیح رسمی برای من ارسال كرد كه در آن نوشته بود، اهدای این جایزه به چنین چیزهایی ربطی ندارد. انكار نمی.كنم كه از عضویت در اس. اس شرمنده.ام و احساس گناه می.كنم، ولی من هیچ كس را تیرباران نكردم. من در موقعیتی قرار گرفته بودم كه فرصت و امكانی برای خروج از آن نداشتم. اما در هر حال بار این شرمساری را باید در سال.های باقیمانده عمرم تحمل كنم.
اگر تجربیات جوانی شما از جنگ وجود نداشت، این احتمال بود كه اصلا به سوی نوشتن نروید؟
وقتی من كار نوشتن را شروع كردم، نازی.ها به زبان و ادبیات آلمان صدمات بسیاری زده بودند. اما انگیزه.های مختلفی موجب نوشتن می.شود؛ جاه.طلبی.ها، بلندپرواز.ی.ها و... .
زمانی از شما سوال شده بود كه چه وقت احساس خوشبختی كرده.اید و شما در پاسخ گفته بودید «هیچ وقت.»
فكر می.كنید كه من نمی.توانم خوشبخت باشم؟ پس مرا دست كم گرفته.اید. خوشحالی و خوشبختی همه انسان.ها لحظه.ای است. این احساس می.تواند در زمان كشیدن یك طرح یا ساختن یك مجسمه ایجاد شود. اما امكان ندارد انسان همیشه احساس خوشبختی كند. حتی لحظه.هایی هست كه آدم احساس می.كند بدبخت.ترین آدم كره زمین است. در جبهه وقتی معنی ترس را یاد می.گرفتم، وقتی در 17 سالگی می.دیدم كه چطور انسان.ها در یك لحظه متلاشی می.شوند، بدترین لحظه.ها را تجربه كردم... .
او كم نمی.گذارد
گراس كه متولد سال 1927 در شهر دانسیگ لهستان است و بعدها آلمان را انتخاب كرد، یكی از نویسندگان آلمانی است كه نام كشورش را برای داشتن جایزه ادبی نوبل در تاریخ ثبت كرده است. او از ابراز نظر درباره عقایدش آن هم در مواردی چون مرگ، زندگی، سیاست و ... ترسی ندارد.
گراس یكی از آن نویسندگانی است كه عاشق حرف زدن است. برای همین او وقت مصاحبه هم چیزی كم نمی.گذارد و با او می.شود از هر دری سخن گفت.
او از آن. آدم.های پرحرارتی است كه فضای اطرافشان را همیشه گرم و بخشی از انرژی وجودشان را با دست و دلبازی نثار دیگران می.كنند. از نكات مهمی كه درباره گونتر گراس 83 ساله باید بدانید این است كه او اصلا رانندگی نمی.كند، چون گواهینامه رانندگی ندارد و وقت نوشتن عاشق نوشیدن چای است. مثل همه نویسندگان دیار خودمان امورات نویسندگی او بدون خوردن چای نمی.گذرد.

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: فان پاتوق]

[مشاهده در: www.funpatogh.com]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 83]