مرکبات

واضح آرشیو وب فارسی:فان پاتوق: مرکبات

یکی از محصولات عمده درختی این استان کشت انواع مرکبات می باشد. مهمترین انواع آن عبارت از لیموترش، پرتقال ، نارنگی ، گریپ فروت، لیموشیرین و ... می باشد. لیموترش از قدیم در منطقه میناب و رودان و ... وجود داشته و در حال حاضر اکثر اراضی در این مناطق به کشت آن اختصاص داده شده اند. محصول لیمو به صورت لیموی تازه و آبلیمو در بازارهای داخلی و خارجی استفاده می شود. درخت لیموترش دارای دو محصول بهاره و تابستانه است . در محصول بهاره گلها در آبان و آذر ظاهر می شوند و محصول آن در اسفندماه و فروردین ماه به بازار عرضه میگردد. در اصطلاح محلی به این لیمو، لیموی چله ای می گویند.
در محصول تابستانه لیموترش، گلها در فروردین و اردیبهشت ماه ظاهر می شوند و محصول آن از اوایل مرداد تا اواخر شهریور ماه به بازار عرضه می شود محصول بهاره (چله ای) در حدود یک پنجم محصول تابستانه است. درخت لیمو از نظرگیاه شناسی دارای برگهای ریزتری نسبت به پرتقال و سایر مرکبات بوده و خارهای زیادتری دارد لذا چندن آن با دست مشکل است . به همین لحاظ ابتدا با چوبهای بلندی که بر شاخه ها می زندد لیمو را به زمین ریهته و سپس جمع آوری می کنند.

نارنگی :

یکی از محصولات مرغوب استان است که بهترین نارنگی ایران در سیاهو بعمل آمده و در بازارهای داخلی و خارجی طرفداربسیار دارد.

درخت نخل:

سابقه کشت این درخت در دنیا به بیش از 5000 سال پیش رسیده و کاشت آن در ایران از بدو تاریخ و تشکیل سلسله هخامنشی معمول بوده است. تکثیر این درخت بوسیله هسته خرما یا بوسیله جابجا کردن پاجوشها (جوانه های خرما) صورت می گیرد. بهترین وسیله تکثیر خرما همان جابجا کردن درخت کوچکی است که اطراف درخت نخل مادر تولید می شود. بهترین فصل تکثیر، تابستان و ماههای تیر و مرداد است. طریقه باروری این درخت بدینصورت است که به ازاء هر 95 اصله درخت ماده ، 15 اصله پایه نر در نظر گرفته می شود و خوشه ها را از درخت نر درمی آورند و درختان ماده را باور میکنند که در اصطلاح محلی به این عمل ایوار می گویند. درخت خرما دارای انواع مختلف می باشد و بعضی معتقدند به 400 نوع می رسد.
معمولاً اولین درختی که به ثمر می نشیند و رطب و خرما می دهد آل مهتری و آخرین هلیلی می باشد. از انواع دیگر نخل میتوان به خنیزی، مرداسنگ، هلو(halow)، سلانی، کریته(karita)، شاهانی، شکری و ... اشاره کرد. مراحل مختلف رشد میوه نخل بدین صورت است که ابتدا به صورت سفید و مانند پنیر است که به آن کور(Kuvr) می گویند و بعد به ترتیب پنگرک(Pengerak)، کنگ(kong)، رطب(retab) و بالاخره خرما درمی آید. خرمایی که به حد رشد نرسیده منگ(meng) و خرمای خشک را سلنگ (saleng)، هسته آن را استک(estak) و سرپوش آنرا پیزگ(pizg) می گویند.
نخل درختی است که یکسال تمام می تواند هزینه زندگی یک کشاورز را تامین کند.در تابستان از میوه تازه آن ، رطب و در زمستان از خرمای آن استفاده می کنند. در سایه اش می خوابند و از الیاف و برگهای و ساقه های آن خانه و منزل به صورت لهر(Lahar) و سرگ (Serg) ساخته و از فرآوردهای آن قند خرما ، شیره خرما ، سرکه و الکل به دست می آورند. هسته خرما مصرف غذایی برای دامها دارد و از برگ آن برای یافتن زیراندازی به نام تکTak و سبد و دیگر محصولات حصیری مانند کنتله (Kantela) بادبزن ، سرجهله ، جارو ، طناب حصیری استفاده می شود. از خوشه خرما که به پنگ (Pang) معروف است سبد درست می کنند، از سیس خرما (Sis) (الیاف وسط شاخه ها) جهت شستن ظرف و بافتن طناب محکمی به نام پوران (Powran ) که برای بالا رفتن از درخت ساخته میشود، استفاده می شود.
آفت نخل : تشنگی، طوفانهای شدید، تند سیل، رعدو برق، ملخ و کپره زدن( به زبان محلی کپرت Kaport)است. مرگ نخل تدریجی است، اول از ثمر می افتد، ضعیف می شود، در تنه و ساقه آن چین و چروکهای دیده می شود و سرانجام لاغر و نحیف شده و گودالهایی در تنه آن ظاهر میگردد که منجربه مرگ نخل می گردد.

آووکادو(زیتون):
این میوه در اصطلاح محلی به زیتون معروف است، میوه آن به شکل گلابی و کروی ولی از ان کوچکتر است. متوسط بازدهی آن 500 عدد میوه می باشد.

گارامزنگی:
در کل منطقه بصورت پراکنده دیده می شود. میوه آن مصرف خوراکی دارد و سایه آن در جهت فضای سبز مورد توجه می باشد.

جم:

درختی است قدیمی و بزرگ و انبوه شبیه به درخت انبه با برگهای روشنتر، میوه آن بنفش رنگ و سیاه است، ریز به اندازه لوبیا می باشد بجز مصرف خوراکی، سایه آن نیز مورد توجه است.

انبه(anba):

یکی از درختان قدیمی که با آب و هوای گرم منطقه سازگاری پیدا کرده درخت انبه است. این درخت دارای عمر طولانی است(حدود 150 الی 200 سال)، تنومند و بزرگ است. ارتفاع آن متجاوز از 25 متر و عرض آن تا 10 متر می رسد، سایه بسیار خوبی دارد و عموماً در کنار جوی آب و نقاطی که دسترسی بیشتری به آب دارند کاشته می شود. دارای میوه های درشت و بیضوی با طعمی خوب می باشد. میوه نارس آن ترش مزه است و برای ساختن ترشی و سس غذا از آن استفاده می شود، یا اینکه پوست آن را تراشیده و مغز آن را قطعه قطعه می کنند و به آن نمک به اندازه کافی می زنند و معرض آفتاب قرار می دهند تا خشک شود که به آن چغاله می گویند و ترشی که از آن به دست میاید ترشی چغاله است. بهره دهی یک درخت از 700 عدد تا 2000 عدد است. یعنی هر درخت حدود 120 کیلوگرم محصول می دهد.

كُنار:

از درختان خاص منطقه خليج فارس و از تيره عناب است. شاخه های پوشيده از خاك آن برگ های ريز و انبوه دارند. ميوه سرخ كنار شيرين و خوشمزه است. در طب قديم ايرانيان برای ميوه كنار خاصيت های درمانی زيادی را بر می شمردند. علاوه بر اين درخت كنار را سدر نيز ميگويند و از برگ خشك شده و سائيده آن برای شستوشوی موی سر استفاده می كنند و معتقدند برای تقويت ريشه مو جلوگيری از ريزش آن موثر است. در باورهای ايرانيان كُنار از درختان بهشتی است .

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: فان پاتوق]

[مشاهده در: www.funpatogh.com]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 450]