و آیا نباید تامل کرد؟

واضح آرشیو وب فارسی:فان پاتوق: و آیا نباید تامل کرد؟
روزی مرد کوری روی پله.های ساختمانی نشسته و کلاه و تابلویی را در کنار پایش قرار داده بود. روی تابلو خوانده می شد: «من کور هستم لطفا کمک کنید.»
روزنامه نگار خلاقی از کنار او می گذشت؛ نگاهی به او انداخت. فقط چند سکه در داخل کلاه بود.. او چند سکه داخل کلاه انداخت و بدون اینکه از مرد کور اجازه بگیرد، تابلوی او را برداشت، آن را برگرداند و اعلان دیگری روی آن نوشت و تابلو را کنار پای او گذاشت و آنجا را ترک کرد. عصر آن روز، روز نامه نگار به آن محل برگشت و متوجه شد که کلاه مرد کور پر از سکه و اسکناس شده است. مرد کور از صدای قدمهای او خبرنگار را شناخت و خواست اگر او همان کسی است که آن تابلو را نوشته بگوید ،که بر روی آن چه نوشته است؟ روزنامه نگار جواب داد: چیز خاص و مهمی نبود، من فقط نوشته شما را به شکل دیگری نوشتم؛ لبخندی زد و به راه خود ادامه داد. مرد کور هیچ وقت ندانست که او چه نوشته است ولی روی تابلوی او خوانده می شد:
« امروز بهار است، ولی من نمیتوانم آنرا ببینم !!!!! »

وقتی کارتان را نمی توانید پیش ببرید، استراتژی خود را تغییر بدهید؛ خواهید دید بهترین ها ممکن خواهد شد؛ باور داشته باشید هر تغییر بهترین چیز برای زندگی است.
حتی برای کوچکترین اعمالتان از دل، فکر، هوش، و روحتان مایه بگذارید؛ این رمز موفقیت است.... لبخند بزنید!

******* ******* ******* ******* ******* ******* *******
******* ******* ******* ******* ******* ******* *******

یکی از بستگان خدا

شب کریسمس بود و هوا، سرد و برفی..
پسرک، در حالی.که پاهای برهنه.اش را روی برف جابه.جا می.کرد تا شاید سرمای برف.های کف پیاده.رو کم.تر آزارش بدهد، صورتش را چسبانده بود به شیشه سرد فروشگاه و به داخل نگاه می.کرد.
در نگاهش چیزی موج می.زد، انگاری که با نگاهش، نداشته.هاش رو از خدا طلب می.کرد، انگاری با چشم.هاش آرزو می.کرد.
خانمی که قصد ورود به فروشگاه را داشت، کمی مکث کرد و نگاهی به پسرک که محو تماشا بود انداخت و بعد رفت داخل فروشگاه. چند دقیقه بعد، در حالی.که یک جفت کفش در دستانش بود بیرون آمد...
-آهای، آقا پسر!

پسرک برگشت و به سمت خانم رفت. چشمانش برق می.زد وقتی آن خانم، کفش.ها را به .او داد.پسرک با چشم.های خوشحالش و با صدای لرزان پرسید: شما خدا هستید؟

-نه پسرم، من تنها یکی از بندگان خدا هستم!
-آهان، می.دانستم که با خدا نسبتی دارید!

******* ******* ******* ******* ******* ******* *******
******* ******* ******* ******* ******* ******* *******

اشتباه فرشتگان

درويشي به اشتباه فرشتگان به جهنم فرستاده مي شود. پس از اندك زماني دادِ شيطان در مي آيد و رو به فرشتگان مي كند و مي گويد: جاسوس مي فرستيد به جهنم؟!

-از روزي كه اين آدم به جهنم آمده، مدام در جهنم در گفتگو و بحث است و جهنميان را هدايت مي كند و عرصه را به من تنگ کرده است.

سخن درويش اين چنين بود:
با چنان عشقي زندگي كن كه حتي اگر بنا به تصادف به جهنم افتادي، شيطان تو را به بهشت باز گرداند.

******* ******* ******* ******* ******* ******* *******
******* ******* ******* ******* ******* ******* *******

نخستين درس مهم - زن نظافتچى

من دانشجوى سال دوم بودم. يک روز سر جلسه امتحان وقتى چشمم به سوال آخر افتاد، خنده.ام گرفت. فکر کردم استاد حتماً قصد شوخى کردن داشته است. سؤال اين بود: «نام کوچک زنى که محوطه دانشکده را نظافت می.کند چيست؟»
من آن زن نظافتچى را بارها ديده بودم. زنى بلند قد، با موهاى جو گندمى و حدوداً شصت ساله بود. امّا نام کوچکش را از کجا بايد می.دانستم؟
من برگه امتحانى را تحويل دادم و سؤال آخر را بی.جواب گذاشتم. درست قبل از آن که از کلاس خارج شوم دانشجويى از استاد سؤال کرد آيا سوال آخر هم در بارم.بندى نمرات محسوب می.شود؟
استاد گفت: حتماً و ادامه داد: شما در حرفه خود با آدم.هاى بسيارى ملاقات خواهيد کرد. همه آن.ها مهم هستند و شايسته توجه و ملاحظه شما می.باشند، حتى اگر تنها کارى که می.کنيد لبخند زدن و سلام کردن به آن.ها باشد.
من اين درس را هيچگاه فراموش نکرده.ام.

******* ******* ******* ******* ******* ******* *******
******* ******* ******* ******* ******* ******* *******
دومين درس مهم - کمک در زير باران

يک شب، حدود ساعت ٥/١١ بعدازظهر، يک زن مسن سياه پوست آمريکايى در کنار يک بزرگراه و در زير باران شديدى که می.باريد ايستاده بود. ماشينش خراب شده بود و نيازمند استفاده از وسيله نقليه ديگرى بود. او که کاملاً خيس شده بود دستش را جلوى ماشينى که از روبرو می.آمد بلند کرد. راننده آن ماشين که يک جوان سفيدپوست بود براى کمک به او توقف کرد. البته بايد توجه داشت که اين ماجرا در دهه ١٩٦٠ و اوج تنش.هاى ميان سفيدپوستان و سياه.پوستان در آمريکا بود. مرد جوان آن زن سياه.پوست را به داخل ماشينش برد تا از زير باران نجات يابد؛ بعد مسيرش را عوض کرد و به ايستگاه قطار رفت و از آنجا يک تاکسى براى زن گرفت و او را کمک کرد تا سوار تاکسى شود.

زن که ظاهراً خيلى عجله داشت از مرد جوان تشکر کرد و آدرس منزلش را پرسيد. چند روز بعد، مرد جوان در خانه بود که صداى زنگ در برخاست. با کمال تعجب ديد که يک تلويزيون رنگى بزرگ برايش آورده.اند. يادداشتى هم همراهش بود با اين مضمون:
«از شما به خاطر کمکى که آن شب به من در بزرگراه کرديد بسيار متشکرم. باران نه تنها لباس.هايم، که روح و جانم را هم خيس کرده بود. تا آنکه شما مثل فرشته نجات سر رسيديد. به دليل محبت شما، من توانستم در آخرين لحظه.هاى زندگى همسرم و درست قبل از اين که چشم از اين جهان فرو بندد در کنارش باشم. به درگاه خداوند براى شما به خاطر کمک بی.شائبه به ديگران دعا می.کنم.»
ارادتمند؛ خانم ....

******* ******* ******* ******* ******* ******* *******
******* ******* ******* ******* ******* ******* *******

سومين درس مهم - هميشه کسانى که خدمت می.کنند را به ياد داشته باشيد

در روزگارى که بستنى با شکلات به گرانى امروز نبود، پسر ١٠ ساله.اى وارد قهوه فروشى هتلى شد و پشت ميزى نشست. خدمتکار براى سفارش گرفتن سراغش رفت.

پسر پرسيد: بستنى با شکلات چند است؟
خدمتکار گفت: ٥٠ سنت
پسر کوچک دستش را در جيبش کرد، تمام پول خردهايش را در آورد و شمرد. بعد پرسيد: بستنى خالى چند است؟
خدمتکار با توجه به اينکه تمام ميزها پر شده بود و عده.اى بيرون قهوه فروشى منتظر خالى شدن ميز ايستاده بودند، با بی.حوصلگى گفت: ٣٥ سنت
پسر دوباره سکه.هايش را شمرد و گفت: براى من يک بستنى بياوريد.

خدمتکار يک بستنى آورد و صورتحساب را نيز روى ميز گذاشت و رفت...

پسر بستنى را تمام کرد، صورتحساب را برداشت و پولش را به صندوق.دار پرداخت کرد و رفت.

هنگامى که خدمتکار براى تميز کردن ميز رفت، گريه.اش گرفت. پسر بچه روى ميز در کنار بشقاب خالى، ١٥ سنت براى او انعام گذاشته بود!

يعنى او با پول.هايش می.توانست بستنى با شکلات بخورد، امّا چون پولى براى انعام دادن برايش باقى نمی.ماند، اين کار را نکرده بود و بستنى خالى خورده بود!

******* ******* ******* ******* ******* ******* *******
******* ******* ******* ******* ******* ******* *******

چهارمين درس مهم - مانعى در مسير

در روزگار قديم، پادشاهى سنگ بزرگى را در يک جاده اصلى قرار داد.. سپس در گوشه.اى قايم شد تا ببيند چه کسى آن را از جلوى مسير بر می.دارد. برخى از بازرگانان ثروتمند با کالسکه.هاى خود به کنار سنگ رسيدند، آن را دور زدند و به راه خود ادامه دادند.بسيارى از آن.ها نيز به شاه بد و بيراه گفتند که چرا دستور نداده جاده را باز کنند؛ امّا هيچيک از آنان کارى به سنگ نداشتند!

سپس يک مرد روستايى با بار سبزيجات به نزديک سنگ رسيد. بارش را زمين گذاشت و شانه.اش را زير سنگ قرار داد و سعى کرد که سنگ را به کنار جاده هل دهد. او بعد از زور زدن.ها و عرق ريختن.هاى زياد بالاخره موفق شد. هنگامى که سراغ بار سبزيجاتش رفت تا آن.ها را بر دوش بگيرد و به راهش ادامه دهد متوجه شد کيسه.اى زير آن سنگ در زمين فرو رفته است. کيسه را باز کرد پر از سکه.هاى طلا بود و يادداشتى از جانب شاه که اين سکه.ها مال کسى است که سنگ را از جاده کنار بزند.

آن مرد روستايى چيزى را می.دانست که بسيارى از ما نمی.دانيم!

هر مانعى = فرصتی

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: فان پاتوق]

[مشاهده در: www.funpatogh.com]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 147]