آفرین به من!

واضح آرشیو وب فارسی:فان پاتوق: آفرین به من!

با صدای زنگ ساعت بیدار می.شم. همین. طوری که چشمایم بسته.ست، بی.اختیار می.گم:
«خدایا شکر، من زنده.ام! خدایا شکرت که به من، یه روز دیگه فرصت دادی که زندگی کنم، که بتونم آفریده.های قشنگ تو رو تماشا کنم.»

چشمام رو که باز می.کنم، تصمیم.هایی می.گیرم، پیش خودم می.گم:
«حالا که زنده.ام، حالا که این فرصت به من داده شده، این فرصت طلایی! ازش استفاده می.کنم. نمی.خوام امروزم مانند دیروز باشه. امروز یه روز دیگه.ست و به.طور حتم یه روز بهتر!

شاید مجبور باشم برخی کارها رو از روی اجبار انجام بدم؛ ولی باشه؛ همونا رو هم طوری انجام می.دم که اگه مردم، یعنی فرصت زنده بودن ازم گرفته شد، بگم:
«آفرین به من! چه خوب زندگی کردم؛ چه.قدر معنای زنده بودن را فهمیدم؛ چه.قدر آدم خوبی بودم! تا تونستم از محبت.هایی که خدا تو دلم گذاشته بود، بخشیدم، خسیس نبودم؛ خست عاطفی نداشتم. از همه.ی چیزهای خوب تعریف کردم، حالا هر جا که بود و مال هر کی که بود. چون همه.ی چیزای خوب، خدایی هستن. چه زیبایی و جمال یه آدم، چه خط خوب یه نفر، چه عادت خوب یه بنده.ی خدا، چه یه منظره.ی زیبا!»

باز با خودم فکر می.کنم چه خوب می.شه بعد از مردنم، وقتی که همه.ی فرصت.های زندگی از من گرفته شده، بتونم به خودم بگم: «آفرین به من! که خسیس نبودم، می.دونستم که خزانه.های خدا پر از گنجه! و جاهایی رو که من خالی می.کنم، پر می.کنه. من از مالم بخشیدم. به اونایی که لازم داشتن، به یه گرسنه؛ به یه پیر، به یه تنها، به یه ناتوان، برای اسبا.ب.بازی یه بچه، برای خرج تحصیل یه آدم، برای هدیه به یه عروس و برای کمک به یه مسافر.»

به نظرم بخشیدن، یه جور شکر کردنه و شکر کردن فقط به زبون نیست، بلکه به عمله، برای شکر کردن، باید یه کاری انجام بدیم.

تصمیم. می.گیرم که از لباسام هم ببخشم. مگه یه آدم، چند تا لباس می.خواد؟ این.جوری کمدم رو خلوت می.کنم؛ سبک می.شم. در گذشته هم هر وقت این کار رو کردم، یا سوغاتی. از جایی که هرگز انتظارشو نداشتم، بهم رسیده یا لباس.های نو با قیمت.های بسیار کم و باور نکردنی گیرم اومده، می.دونم که اون بخشنده.ی بی.منت، جاهای خالی رو پر می.کنه!

آخر سر هم، تصمیم می.گیرم تو دلم یه خونه تکونی راه بیندازم! می.خوام همه.رو ببخشم! اونایی رو که ازشون گله دارم، اونایی که به من بی.محبتی کردن، اونایی که جواب خوبی.های منو ندادن و اونایی که با نیش حرف.شون یا تیر نگاه.شون، منو رنجوندن؛ همه.رو می.بخشم، آره، این.جوری بهتره! چه.قدر سبک می.شم، دلم خالی می.شه. خونه.تکونی همیشه خوبه؛ هر لحظه! چرا باید منتظر نوروز سال بعد باشیم؟

منبع : شادکامی – با تلخیص

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: فان پاتوق]

[مشاهده در: www.funpatogh.com]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 108]