واضح آرشیو وب فارسی:ايرنا: سياه پوستان آمريكا و رنج چندين قرن نژادپرستي
تهران-آمريكا به عنوان كشوري كه داعيه ي مبارزه براي مردم سالاري اش گوش فلك را پر كرده است،چهارم نوامبر براي تعيين رئيس جمهوري آتي خود انتخاباتي را برگزار مي كند كه براي نخستين بار در طول تاريخ اين كشور، يك سياه پوست را به جمع نامزدهاي آن راه داده است.
براساس نظرسنجي هاي جديد، "باراك اوباما" نامزد سياه پوست حزب دمكرات از "مك كين" جمهوري خواه و سفيد پوست پيش است، اما پرشماري از كارشناسان و ناظران ناكامي اوباما را در راهيابي به كاخ سفيد عمدتا به خاطر رنگ پوست او و روحيه ي نژادگرايي حاكم بر اين كشور، بعيد نمي دانند.
به گزارش خبرگزاري فرانسه، گرچه برده داري از مدت ها پيش در آمريكا منسوخ شده است، اما اين كشور قرن ها نابرابري مستمر نژادي را در كارنامه ي خود دارد.
به واقع، سفيد پوستان سال 1619ميلادي با پياده كردن نخستين گروه بردگان آفريقايي در "ويرجينيا" كه آن زمان مستعمره ي انگليس بود، برده داري را به عنوان نيروي محركه ي اصلي توسعه ي آمريكاي امروزي ، رواج دادند.
گرچه ساكنان آمريكا سال 1776ميلادي در پي يك منازعه ي مالياتي، استقلال خود را از بريتانيا اعلام كردند، اما برده داري و آلام و مشقات سياه پوستان با حمايت هاي "جرج واشنگتن" نخستين رئيس جمهوري كشور تازه تاسيس، ادامه يافت.
با وجودي كه برده داري و تجارت برده به تدريج در سال هاي ابتدايي قرن نوزدهم در عمده كشورهاي اروپايي ممنوع و منسوخ شد، اما در سال هاي 1861تا 1865 اين پديده كه در جنوب آمريكا به طور گسترده اعمال مي شد، نقشي محوري در اختلافات ميان دو بخش شمالي و جنوبي اين كشور ايفا كرد و جنگي داخلي را موجب شد كه با پيروزي شمالي ها به پايان رسيد.
تصويب سيزدهمين متمم قانون اساسي آمريكا در سال 1865 نيز كه برده داري را ممنوع اعلام كرد، پايان بخش رنج هاي سياهان نبود، چرا كه تشكيل گروهي مخفي و خشن از نژادپرستان سفيد پوست موسوم به "كوكلوكس كلان" ها را درپي داشت.
يكي از دادگاه هاي آمريكا در سال 1896ميلادي جدايي نژادي را كه به طور گسترده در ايالات جنوبي اين كشور اعمال مي شد، مجاز اعلام كرد و افزود كه نژادهاي مختلف "برابرند، اما مي توان آنها را منفك كرد."
پس از آن در سال 1909، جامعه آمريكا شاهد تاسيس "اتحاديه ملي براي پيشرفت رنگين پوستان" بود.
با آغاز جنگ جهاني دوم در سال 1941ميلادي، آمريكايي هاي آفريقايي تبار در اين جنگ كه تا سال 1945 ادامه يافت، دركنار هم ميهنان شان براي آمريكا جنگيدند ، اما در واحدهايي جدا از سفيد پوستان.
با پايان جنگ جهاني دوم و در سال 1949، جدايي نژادي در نيروهاي مسلح آمريكا به موجب يك حكم رياست جمهوري به طور رسمي پايان يافت و پنج سال بعد نيز دادگاه عالي اين كشور تفكيك نژادي در مدارس را ممنوع كرد.
نارضايتي و خشم سياهان از نابرابري هاي نژادي، سال 1955ميلادي با اقدام "روزا پاركس" يك فعال حقوق مدني سياه پوستان كه حاضر نشده بود صندلي خود را در اتوبوس به يك سفيد پوست واگذارد، نمود اجتماعي بيشتري يافت و جنبش "مارتين لوتركينگ" يكي از رهبران كاريزماتيك حقوق مدني را به دنبال داشت.
در پي آن، كنگره آمريكا سال 1957 قانون "حقوق مدني" را كه امكان شركت تمامي سياه پوستان در انتخابات را فراهم مي ساخت، تصويب كرد. اما اين قانون در بسياري از ايالات جنوبي امريكا ، اجرا نشد.
سال 1960نيز متممي به قانون حقوق مدني افزوده شد كه براساس آن، كساني كه از ثبت نام افراد براي راي دادن و يا شركت انها در انتخابات جلوگيري مي كردند، مجازات مي شدند.
با تداوم و اوج گيري جنبش حقوق مدني در آمريكا كه در بسياري از بخش هاي اين كشور با خشونت هاي جدي همراه شد، مارتين لوتركينگ سال 1963در واشنگتن دي سي در برابر 200هزار نفر سخنراني و اعلام كرد: "روياي من اين است كه چهار فرزندم بتوانند روزي در كشوري زندگي كنند كه قضاوت در باره آنها، براساس رنگ پوست شان صورت نگيرد."
سه سال بعد، فعالان راديكال "حزب پلنگ سياه" را در كاليفرنيا بنيان نهادند و سال 1968 با ترور لوتركينگ، آشوب هاي نژادي سراسر آمريكا را فراگرفت.
مبارزه ي سياه پوستان براي بهبود وضعيت خود ادامه يافت، به طوري كه "كالين پاول" سال 1989به عنوان نخستين آفريقايي- آمريكايي در صدر نيروهاي مسلح و سپس وزارت خارجه آمريكا قرار گرفت.
با اين حال ، تداوم روح نژادگرايي حاكم به ويژه در نهادهاي دولتي آمريكا و ضرب و جرح يك موتورسوار سياه پوست توسط نيروهاي پليس "لس آنجلس" در سال 1992، اين شهر را به صحنه ي شورش هاي نژادي بدل كرد كه دستكم 59 كشته به جا گذاشت.
سال 1995 ميلادي، در تجمعي كه "ملت اسلام" برگزار كرده بود، 800 هزار آمريكايي -آفريقايي ناراضي شركت كردند.
در سال 2005، "كاندوليزا رايس" به عنوان نخستين زن سياه پوست، وزير امور خارجه آمريكا شد.
و سه سال بعد، باراك اوباما سناتور سياه پوست ايالت "ايلينويز" موفق شد نام خود را به عنوان نخستين آمريكايي آفريقايي تباري كه به طور رسمي نامزد يك حزب سياسي مهم آمريكا براي انتخابات رياست جمهوري شده است، ثبت كند.
پرشماري از مردم آمريكا به ويژه سياه پوستان كه درگير مشكلات و معضلات داخلي و خارجي زيادي از جمله جنگ طلبي و سياست خارجي نادرست دولتمردان خود، بحران اقتصادي، وضعيت معيشتي، بيكاري و تحصيلات هستند، به كورسوي "اميد" به "تغيير" يي كه اوباما وعده ي آن را داده است، در نظرسنجي هاي انتخاباتي از يك سياه پوست حمايت كرده اند.
اما بي ترديد، راي مستقيم مردم آمريكا تنها عامل سرنوشت ساز در انتخابات روز سه شنبه ي اين كشور نيست و براي مشخص شدن نامزد پيروز و همچنين عملكرد رئيس جمهوري آتي اعم از سياه پوست و يا سفيد پوست، بايد صبر پيشه كرد.
مترجمام**2313**1442
دوشنبه 13 آبان 1387
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ايرنا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 38]