سياه پوستان آمريكا و رنج چندين قرن نژادپرستي

واضح آرشیو وب فارسی:ايرنا: سياه پوستان آمريكا و رنج چندين قرن نژادپرستي
سياسي. آمريكا . انتخابات . سياه پوستان
تهران-آمريكا به عنوان كشوري كه داعيه ي مبارزه براي مردم سالاري‌اش گوش فلك را پر كرده است،چهارم نوامبر براي تعيين رئيس جمهوري آتي خود انتخاباتي را برگزار مي‌كند كه براي نخستين بار در طول تاريخ اين كشور، يك سياه پوست را به جمع نامزدهاي آن راه داده است.

براساس نظرسنجي‌هاي جديد، باراك اوباما نامزد سياه پوست حزب دمكرات از مك كين جمهوري خواه و سفيد پوست پيش است، اما پرشماري از كارشناسان و ناظران ناكامي اوباما را در راهيابي به كاخ سفيد عمدتا به خاطر رنگ پوست او و روحيه ي نژادگرايي حاكم بر اين كشور، بعيد نمي‌دانند.

به گزارش خبرگزاري فرانسه، گرچه برده داري از مدت‌ها پيش در آمريكا منسوخ شده است، اما اين كشور قرن‌ها نابرابري مستمر نژادي را در كارنامه ي خود دارد.

به واقع، سفيد پوستان سال ‪۱۶۱۹‬ميلادي با پياده كردن نخستين گروه بردگان آفريقايي در ويرجينيا كه آن زمان مستعمره ي انگليس بود، برده داري را به عنوان نيروي محركه ي اصلي توسعه ي آمريكاي امروزي ، رواج دادند.

گرچه ساكنان آمريكا سال ‪۱۷۷۶‬ميلادي در پي يك منازعه ي مالياتي، استقلال خود را از بريتانيا اعلام كردند، اما برده داري و آلام و مشقات سياه پوستان با حمايت‌هاي جرج واشنگتن نخستين رئيس جمهوري كشور تازه تاسيس، ادامه يافت.

با وجودي كه برده داري و تجارت برده به تدريج در سال‌هاي ابتدايي قرن نوزدهم در عمده كشورهاي اروپايي ممنوع و منسوخ شد، اما در سال‌هاي ‪۱۸۶۱‬ تا ‪ ۱۸۶۵‬اين پديده كه در جنوب آمريكا به طور گسترده اعمال مي‌شد، نقشي محوري در اختلافات ميان دو بخش شمالي و جنوبي اين كشور ايفا كرد و جنگي داخلي را موجب شد كه با پيروزي شمالي‌ها به پايان رسيد.

تصويب سيزدهمين متمم قانون اساسي آمريكا در سال ‪ ۱۸۶۵‬نيز كه برده داري را ممنوع اعلام كرد، پايان بخش رنج‌هاي سياهان نبود، چرا كه تشكيل گروهي مخفي و خشن از نژادپرستان سفيد پوست موسوم به كوكلوكس كلان‌ها را درپي داشت.

يكي از دادگاه‌هاي آمريكا در سال ‪۱۸۹۶‬ميلادي جدايي نژادي را كه به طور گسترده در ايالات جنوبي اين كشور اعمال مي‌شد، مجاز اعلام كرد و افزود كه نژادهاي مختلف برابرند، اما مي‌توان آنها را منفك كرد.

پس از آن در سال ‪ ،۱۹۰۹‬جامعه آمريكا شاهد تاسيس اتحاديه ملي براي پيشرفت رنگين پوستان بود.

با آغاز جنگ جهاني دوم در سال ‪۱۹۴۱‬ميلادي، آمريكايي‌هاي آفريقايي تبار در اين جنگ كه تا سال ‪ ۱۹۴۵‬ادامه يافت، دركنار هم ميهنان شان براي آمريكا جنگيدند ، اما در واحدهايي جدا از سفيد پوستان.

با پايان جنگ جهاني دوم و در سال ‪ ،۱۹۴۹‬جدايي نژادي در نيروهاي مسلح آمريكا به موجب يك حكم رياست جمهوري به طور رسمي پايان يافت و پنج سال بعد نيز دادگاه عالي اين كشور تفكيك نژادي در مدارس را ممنوع كرد.

نارضايتي و خشم سياهان از نابرابري‌هاي نژادي، سال ‪۱۹۵۵‬ميلادي با اقدام روزا پاركس يك فعال حقوق مدني سياه پوستان كه حاضر نشده بود صندلي خود را در اتوبوس به يك سفيد پوست واگذارد، نمود اجتماعي بيشتري يافت و جنبش مارتين لوتركينگ يكي از رهبران كاريزماتيك حقوق مدني را به دنبال داشت.

در پي آن، كنگره آمريكا سال ‪ ۱۹۵۷‬قانون حقوق مدني را كه امكان شركت تمامي سياه پوستان در انتخابات را فراهم مي‌ساخت، تصويب كرد. اما اين قانون در بسياري از ايالات جنوبي آمريكا ، اجرا نشد.

سال ‪۱۹۶۰‬نيز متممي به قانون حقوق مدني افزوده شد كه براساس آن، كساني كه از ثبت نام افراد براي راي دادن و يا شركت انها در انتخابات جلوگيري مي كردند، مجازات مي‌شدند.

با تداوم و اوج‌گيري جنبش حقوق مدني در آمريكا كه در بسياري از بخش‌هاي اين كشور با خشونت‌هاي جدي همراه شد، مارتين لوتركينگ سال ‪۱۹۶۳‬در واشنگتن دي سي در برابر ‪۲۰۰‬هزار نفر سخنراني و اعلام كرد: روياي من اين است كه چهار فرزندم بتوانند روزي در كشوري زندگي كنند كه قضاوت درباره آنها، براساس رنگ پوست شان صورت نگيرد.

سه سال بعد، فعالان راديكال حزب پلنگ سياه را در كاليفرنيا بنيان نهادند و سال ‪ ۱۹۶۸‬با ترور لوتركينگ، آشوب‌هاي نژادي سراسر آمريكا را فراگرفت.

مبارزه ي سياه پوستان براي بهبود وضعيت خود ادامه يافت، به طوري كه كالين پاول سال ‪۱۹۸۹‬به عنوان نخستين آفريقايي- آمريكايي در صدر نيروهاي مسلح و سپس وزارت خارجه آمريكا قرار گرفت.

با اين حال ، تداوم روح نژادگرايي حاكم به ويژه در نهادهاي دولتي آمريكا و ضرب و جرح يك موتورسوار سياه پوست توسط نيروهاي پليس لس آنجلس در سال ‪ ،۱۹۹۲‬اين شهر را به صحنه ي شورش‌هاي نژادي بدل كرد كه دستكم ‪ ۵۹‬كشته به جا گذاشت.

سال ‪ ۱۹۹۵‬ميلادي، در تجمعي كه ملت اسلام برگزار كرده بود، ‪ ۸۰۰‬هزار آمريكايي -آفريقايي ناراضي شركت كردند.

در سال ‪ ،۲۰۰۵‬كاندوليزا رايس به عنوان نخستين زن سياه پوست، وزير امور خارجه آمريكا شد.

و سه سال بعد، باراك اوباما سناتور سياه پوست ايالت ايلينويز موفق شد نام خود را به عنوان نخستين آمريكايي آفريقايي تباري كه به طور رسمي نامزد يك حزب سياسي مهم آمريكا براي انتخابات رياست جمهوري شده است، ثبت كند.

پرشماري از مردم آمريكا به ويژه سياه پوستان كه درگير مشكلات و معضلات داخلي و خارجي زيادي از جمله جنگ طلبي و سياست خارجي نادرست دولتمردان خود، بحران اقتصادي، وضعيت معيشتي، بيكاري و تحصيلات هستند، به كورسوي اميد به تغيير يي كه اوباما وعده ي آن را داده است، در نظرسنجي‌هاي انتخاباتي از يك سياه پوست حمايت كرده اند.

اما بي‌ترديد، راي مستقيم مردم آمريكا تنها عامل سرنوشت ساز در انتخابات روز سه شنبه ي اين كشور نيست و براي مشخص شدن نامزد پيروز و همچنين عملكرد رئيس جمهوري آتي اعم از سياه پوست و يا سفيد پوست، بايد صبر پيشه كرد.
دوشنبه 13 آبان 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: ايرنا]

[مشاهده در: www.irna.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 38]