نويسنده: علي محمد حاضري دشمن‏شناسي امام خميني (ره)

واضح آرشیو وب فارسی:فارس: نويسنده: علي محمد حاضري دشمن‏شناسي امام خميني (ره)
خبرگزاري فارس:ابعاد وجودي حضرت امام، سرشار از برجستگيها و خصايص ممتازي است كه هر يك به نوبه خود و به تنهايي كافي است تا از امام چهره‏اي استثنايي و سرآمد معرفي كند. يكي از اين ويژگيها، فراست و دقت فطري امام در شناخت دشمن و حربه‏ها و راهبردهاي اوست.

چكيده: امام در تدارك و آرايش نيروهاي جبهه انقلاب در مقابل استكبار، از يك سو شناخت دقيق و درستي از فرزندان و سربازان بالقوه و بالفعل انقلاب در اين قشر به دست مي‏دهد و از سوي ديگر لغزشگاهها و خطرات ناشي از نفوذ و سلطه دشمن از اين دريچه را بخوبي تشخيص مي‏دهد. در جاي جاي سخن امام، مسئله تامين و تربيت نيروي انساني خود يافته و داراي اعتماد به نفس و مسلح به دانش و تخصص و مبرا از خودخواهيها و نفس پرستيها به عنوان اصليترين عامل ايجاد، بسط، تداوم و صيانت انقلاب رخ مي‏نمايد. صراحت، تكرار و تاكيدات حضرت امام در اين زمينه تا به حدي است كه لااقل در شرايط فعلي و براي اين نسل، نيازي به ارائه موارد و نمونه‏هاي آن نيست.

ابعاد وجودي حضرت امام، سرشار از برجستگيها و خصايص ممتازي است كه هر يك به نوبه خود و به تنهايي كافي است تا از امام چهره‏اي استثنايي و سرآمد معرفي كند. يكي از اين ويژگيها، فراست و دقت فطري امام در شناخت دشمن و حربه‏ها و راهبردهاي اوست.

در پرتو اين ويژگي است كه امام دشمن اصلي و خطر عمده را در مراحل مختلف حيات سياسي خويش باز شناخت و متناسب با آن به مقابله با توطئه‏ها و دسيسه‏هاي دشمن همت گماشت و در دام مشغوليت‏با مسائل حاشيه‏اي و فرعي و فراموشي دشمن اصلي گرفتار نيامد و متقابلا تكيه‏گاهها و نقاط قابل اتكا و اعتماد و مراكز و منابع تامين نيرو و امكانات جبهه اسلام و انقلاب را در مقابله با دشمن بخوبي شناخت و از تمامي آن امكانات بدرستي سود جست. درك اهميت مسئله فرهنگ در معناي عام و گسترده آن و جايگاه عظيم جبهه فرهنگي در صحنه مبارزه همه جانبه حق و باطل بويژه در شرايط امروزين جهان از مصاديق بارز اين تيزبيني و دقت نظر ايشان است.

از ميان گستره مسائل فرهنگي، شناخت اهميت نقش دانشگاهها و قشر دانشگاهيان اعم از استادان و دانشجويان و به طور كلي حاملان و مسلحان به سلاح دانش و تخصص و صاحبان فكر و انديشه كه مغز متفكر جامعه را تشكيل مي‏دهند و در اين معنا طبعا در برگيرنده هر دو قلمرو حوزه و دانشگاه و روحاني و دانشگاهي است از برجستگي خاصي برخوردار است.

امام در تدارك و آرايش نيروهاي جبهه انقلاب در مقابل استكبار، از يك سو شناخت دقيق و درستي از فرزندان و سربازان بالقوه و بالفعل انقلاب در اين قشر به دست مي‏دهد و از سوي ديگر لغزشگاهها و خطرات ناشي از نفوذ و سلطه دشمن از اين دريچه را بخوبي تشخيص مي‏دهد. در جاي جاي سخن امام، مسئله تامين و تربيت نيروي انساني خود يافته و داراي اعتماد به نفس و مسلح به دانش و تخصص و مبرا از خودخواهيها و نفس پرستيها به عنوان اصليترين عامل ايجاد، بسط، تداوم و صيانت انقلاب رخ مي‏نمايد. صراحت، تكرار و تاكيدات حضرت امام در اين زمينه تا به حدي است كه لااقل در شرايط فعلي و براي اين نسل، نيازي به ارائه موارد و نمونه‏هاي آن نيست.

از همين زاويه نگرش است كه اصولا امام مسئله دانشگاهها را حتي در بحراني‏ترين شرايط جنگ تحميلي، از اهم مسائل كشور معرفي مي‏نمايند و در تاريخ 64/9/19 خطاب به اعضاي شوراي عالي انقلاب فرهنگي مي‏فرمايند: "ما جنگ داريم، جنگ چيز مهمي نيست، حل مي‏شود. . . اما مسئله دانشگاه يك مسئله فوق‏العاده است. "

در همين راستا، امام نسبت‏به راههاي نفوذ و شيوه‏ها و مكانيسمهاي تسلط دشمن بر دانشگاهها كه نهايتا به سلطه همه جانبه بر كشور مي‏انجامد، حساسيت و تيزبيني ويژه‏اي داشتند و مسئله اعزام دانشجو به خارج را از اين نقطه نظر مورد مداقه قرار دادند. ايشان در فرصتها و موارد متعدد اين نكته را يادآور مي‏شوند كه خارجيها و بيگانگان بنا ندارند جوانان و فرزندان ملتهاي مسلمان و جهان سوم را كه براي تحصيل به آنها رو مي‏آورند با دست پر برگردانند و به همين لحاظ نوعا نسبت‏به اصل اين سياست‏با نوعي ترديد نگريسته، تاكيد بر مراكز داخلي و بسط و توسعه آنها را به نحوي كه ما را از خارج بي‏نياز كند، مورد نظر داشته‏اند. به عنوان نمونه مي‏توان به موارد زير اشاره كرد.

"جوان عزيز ما كه سرمايه‏ها ميهن هستند بايد بدانند كه رفتن به غرب و شرق براي آموختن علوم مختلف، آنان را از رسيدن به مقصود كه استقلال و آزادي است‏باز مي‏دارد و وابسته‏شان خواهد نمود.

بايد به خود تلقين كنيم كه در غرب هيچ خبري جز عقب نگه داشتن ما از قافله تمدن و تعالي نيست (1) "

". . . در خارج به جوانان ما درس اساسي نمي‏دهند. . . اين طرز تفكر كه غير از خارج در جاي ديگر نمي‏شود تحصيل كرد امري است‏باطل چرا كه با اينگونه تبليغات مي‏خواهند جوانان ما را به خارج بكشند و با تفكر خودشان به ايران برگردانند." (2)

در موارد معدودي نيز كه با توجه به واقعيتها و ضرورتها، اساس اعزام دانشجو به خارج را نفي نفرموده‏اند، اصل نفي سلطه و بيگانه ستيزي و هوشياري در قبال دريچه‏هاي سلطه جويان را در اين مقوله دقيقا مورد عنايت قرار داده، اعزام دانشجو به كشورها و مراكزي كه قصد سلطه بر كشور ما را دارند منع نموده‏اند. ايشان مي‏فرمايند:

"ما بايد فكري بكنيم كه جوانهاي ما در همين جا خوب تحصيل بكنند و بر فرض احتياجي به خارج رفتن باشد، به كشورهايي بروند كه استعماري نباشد و طمع اينكه ما تحت‏سلطه آنان باشيم نداشته باشند. . .

استفاده از علوم و گرفتن آن از ديگران مانعي ندارد ولي بايد توجه داشت كه از جايي علوم را بگيريم كه نخواهند ما را منحرف كنند. "

"دانشجويان متعهد را در كشورهايي كه صنايع بزرگ پيشرفته را دارند و استعمار و استثمارگر نيستند بفرستند و از فرستادن به امريكا و شوروي و كشورهايي كه در مسير اين دو قطب هستند احتراز كنند." (3)

صحت و دقت مواضع امام در اين زمينه هنگامي روشنتر مي‏شود كه با مراجعه به اسناد لانه جاسوسي نقطه نظرات دشمن و انتظارات امريكا، سمبل و سردمدار قدرتهاي استكباري و مصداق بارز قدرتهايي كه قصد سلطه بر كشور ما را دارند باز يابيم.

اين اسناد كه به حق ارزشمندترين اطلاعات در بيان حقايق مربوط به روابط اين قدرت شيطاني با ملت ماست، و در استثنايي‏ترين وضعيت، در تاريخ روابط ديپلماتيك معاصر، به بركت‏حركت انقلابي - اسلامي دانشجويان مسلمان پيرو خط امام در اختيار ما قرار گرفته است، حاوي نكات و اطلاعات ارزنده‏اي در معرفي نقطه نظرهاي امريكا در قبال دانشجويان ايراني در امريكا به طور اخص و تحصيلات خارج كشور به طور اعم است و انتظارات و توقعات اين رژيم را درباره اين مقوله روشن مي‏سازد.

بررسي كلي اين اسناد حاكي از آن است كه "سباقه تحصيلات در امريكا" يكي از كليديترين اطلاعاتي است كه از نظر تنظيم‏كنندگان اين اسناد مي‏تواند معرف علاقه و تمايل افراد ايراني به داشتن حسن رابطه با امريكا تلقي گردد. به طوري كه در آن قسمت از اسناد، كه به توصيف خصوصيات افراد يا بيان بيوگرافي اشخاص اختصاص دارد، تقريبا در مورد همه تحصيلكرده‏هاي امريكا، از سوابق تحصيلي و اقامت آنها در امريكا به عنوان يك خصوصيت مثبت و قابل اتكا و اطمينان در هت‏حفظ منافع آن كشور ياد شده است.

به عنوان مثال در اسناد متعددي كه موضوع آن معرفي و شرح ملاقاتها و اقدامات يكي از سران دولت موقت است مكررا به موضوع تحصيلات و اقامه او در امريكا اشاره مي‏شود و اين موضوع حتي در معرفي بسيار خلاصه و پنج‏سطري كه از اين فرد به عمل مي‏آيد، جاي ويژه و مهمي را به خود اختصاص مي‏دهد.

به طوري كه هنگام معرفي اين فرد به عنوان سفير ايران در كشورهاي شمال اروپا، به رسم معمول ديپلماتيك، شرح مختصري از خصوصيات و ويژگيهاي اين مامور سياسي، از طرف سفارت امريكا در ايران تهيه و به سفارت امريكا در محل خدمت او ارسال مي‏شود تا ماموران سفارت امريكا در آن كشور شناخت لازم را درباره اين فرد داشته باشند. در اين گزارش مختصر پنج‏سطري كه همه خصوصيات و اطلاعات مورد نياز براي معرفي يك سياستمدار برجسته را دربرمي‏گيرد، يك سطر به سابقه تحصيل و سكونت او در امريكا اختصاص داده مي‏شود. (4)

در يك مورد ديگر، سابقه سكونت‏يك وزير ايراني بعد از انقلاب اسلامي كه تحصيل كرده امريكا بوده است، به عنوان عامل تمايل او به برقراري رابطه تجاري ايران با امريكا ياد مي‏شود. به طوري كه در سند آمده است " (نام وزير) . . . او مدتها در امريكا به سر برده، روي اين حساب برقراري روابط بازرگاني بين دو كشور را تاييد خواهد كرد." (5)

در يكي از اسناد، از سابقه آموزش بسياري از فعالين سياسي ايران در امريكا به عنوان عامل مساعد در خوش‏بيني امريكا نسبت‏به مناسبات مساعد بين دو كشور ياد مي‏شود. اگر به زمان تنظيم اين سند كه 27/12/57 يعني حدود يك ماه بعد از پيروزي انقلاب بوده است دقت نماييم متوجه مي‏شويم كه اين قدرت استكباري حتي بعد از پيروزي انقلاب اسلامي و نابودي رژيم دست نشانده‏اش در ايران، تا چه پايه چشم اميد به دانشجويان ايراني تحصيلكرده در امريكا دوخته بوده است. متن سند بدين صورت است:

"بدون شك بسياري از ايرانيان باهوش و فعالين سياسي در ايالات متحده آموزش ديده‏اند. ما تصور ميكنيم كه احتمالا به‏علت اين آموزش، مناسبات مساعدي بين ايالات متحده و ايران در پيش است" (6)

در سندي ديگر ضمن شرح جريان ملاقات با يكي از وزراي ايران بعد از انقلاب و در شرايطي كه فضاي جامعه مملو از شعارها و موضعگيريهاي شديد ضد امريكايي بوده است، تنظيم كننده سند، از فضاي ملايم و بدون لفاظي حاكم بر مذاكرات بين كاردار امريكا و وزير ايراني با خرسندي ياد مي‏كند و آن را همان وضعيت مورد انتظار از يك تحصيل كرده امريكايي مي‏داند.

"رويهم رفته مذاكرات در فضاي ملايم و بدون لفاظي صورت گرفت. چنانكه از يك اهل علم و سواد مي‏توان انتظار داشت و كسي كه در دانشگاههاي امريكا تحصيل كرده است. (7)

به غير از اسنادي كه مستقيما به تحصيلكرده‏هاي ايراني در امريكا مربوط است، در يكي از اسناد، به مقامي عاليرتبه در دولت موقت اشاره مي‏شود و ضمن آن به سابقه هفده ساله تحصيل و سكونت او در آلمان استناد شده و تصريح مي‏شود كه آلمانها، چنين شخصي را به عنوان "آدم خودشان در تهران" (8) تلقي مي‏كنند. در همين سند اظهار نظر شده است كه آلمان با در اختيار داشتن يك ايراني تحصيلكرده آلمان در پست مهمي در دولت ايران اسلامي، از امتياز ويژه‏اي برخوردار است كه ديگر حكومتهاي خارجي از آن محروم‏اند.

"شويس (مقام وزارت خارجه آلمان) احساس مي‏كرد كه با در نظر گرفتن عدم محبوبيت ايالات متحده و انگليس در ايران در حال حاضر، پيوندهاي آلماني او (مقام ايراني تحصيلكرده آلمان) براي "بن" يك امتياز در سر و كار داشتن با تهران به شمار مي‏آيد كه حتي فرانسويها آن را ندارند." (9)

اسناد فوق بيانگر توقع و انتظار بيگانگان از ايرانيان تحصيلكرده در آن كشورهاست. ما

در سند ديگري، علاوه بر اين توقعات، تدارك و برنامه‏ريزي و عمق علاقه دشمنان در پذيرفتن هر چه بيشتر دانشجويان ايراني را شاهديم. به طوري كه در سال 1356 در همان حال كه امريكاييها در همه ابعاد به نحو بيسابقه‏اي بر ايران تسلط و سيطره داشته و تقريبا همه امور با هدايت آنها برنامه‏ريزي و پيگيري مي‏شده است و در همان زمان بنا بر آمارهاي غير رسمي، رقمي بين سي تا پنجاه هزار دانشجوي ايراني در امريكا مشغول تحصيل بوده‏اند، به عنوان يكي از محورهاي چندگانه در ترسيم خطوط اصلي سياست امريكا در ايران، سفارت امريكا در تهران به مقامات امريكايي توصيه مي‏كند كه با وزارت علوم ايران براي تحصيل هر چه بيشتر جوانان ايراني در امريكا همكاري به عمل آيد.

". . . با وزارت علوم دولت ايران همكاري كنيد تا جوانان ايراني بيشتري براي تحصيل در امريكا آماده شوند و به عمل آيند." (10)

اهميت اين توصيه وقتي بهتر معلوم مي‏شود كه در سند ديگري مي‏خوانيم: در سال 1355، بيش از پنجاه دانشگاه آمريكايي با موسسات آموزشي ايران رابطه داشته‏اند. (11)

براستي آمريكا چه انتظار و توقعي از دانشجويان ايراني در آمريكا دارد كه در اوج تسلط همه جانبه بر ايران و در شرايطي كه چند ده هزار دانشجوي ايراني در آمريكا به سر مي‏برند و دانشگاههاي آمريكا بر دانشگاههاي داخلي ما نيز نظارت و نفوذ دارند، هنوز جذب دانشجويان ايراني به آمريكا در رديف اهداف و برنامه‏هاي درجه اول سفارت آن كشور در ايران قلمداد مي‏شود؟

محتواي اين اسناد كه خواست دروني و تمايل باطني آمريكا را در عريان‏ترين وجه آن به ما نشان مي‏دهد، بيانگر اين است كه امام با تيزبيني و هوش سياسي و فطرت سالم خود گويا دقيقا از قبل، اين تمايلات و انتظارات را دريافته و با آگاهي كامل از منويات دشمن به مقابله با آن برخاسته و به خنثي‏سازي آن همت گماشته است.

باشد كه اين مشي امام، راهنما و راهبرد نظام و مسئولان جمهوري اسلامي در مواجهه با دشمن و مقابله با تهاجم فرهنگي غرب قرار گيرد و اظهارات و اقدامات خوشبينانه و ساده لوحانه بعضي از مسئولان و دست‏اندركاران را كه فكر مي‏كنند از طريق اعزام دانشجو به كشور امريكا و ديگر مراكزي كه تحت‏سيطره و نفوذ علمي و سياسي اين قدرت هستند مي‏توانيم از چنگال سلطه علمي و تكنولوژيك آنها رهايي يابيم، جاي خود را به تبعيت از رهنمودهاي امام بسپارد، و با غلبه روحيه خود باوري و اعتماد به نفس و از طريق تكيه و تاكيد بر مراكز داخلي و گسترش آنها دشمن را از دستيابي به آرزوهايش مايوس كنيم و در مواردي كه بناچار و ضرورتا بايد موقتا دانشجو به خارج اعزام نماييم، در انتخاب

كشور محل تحصيل دقت نماييم تا آنها را در كانونهاي فساد و توطئه عليه اسلام و انقلاب قرار ندهيم.

پي‏نوشت‏ها:
1. از پيام حضرت امام (س) در 22 بهمن 1362
2. از بيانات حضرت امام (س) در ديدار با مسئولان دانشگاه آزاد اسلامي 24/4/64
3. از وصيتنامه حضرت امام (س)
4. اسناد لانه جاسوسي، شماره 10 اسناد صفحات 71 و 82 و 85 و 86
5. همان شماره (6-1) صفحه 273
6. همان شماره 28 صفحه 165
7. همان شماره 18 صفحه 100
8. همان شماره 18 صفحه 123
9. همان شماره 18 صفحه 124
10. همان شماره 1 تا 6 صفحه 71
11. همان شماره 8 صفحه
........................................................................
انتهاي پيام/
دوشنبه 13 آبان 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: فارس]

[مشاهده در: www.farsnews.com]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 223]