مناظره خسرو با فرهاد

واضح آرشیو وب فارسی:فان پاتوق: مناظره خسرو با فرهاد :

نخستين بار گفتش كز كجائي/ بگفت از دار ملك آشنائي
بگفت آنجا به صنعت در چه كوشند/ بگفت انده خرند و جان فروشند
بگفتا جان فروشي در ادب نيست/ بگفت از عشقبازان اين عجب نيست
بگفت از دل شدي عاشق بدينسان؟/ بگفت از دل تو ميگوئي من از جان
بگفتا عشق شيرين بر تو چونست/ بگفت از جان شيرينم فزونست
بگفتا هر شبش بيني چو مهتاب/ بگفت آري چو خواب آيد كجا خواب
بگفتا دل ز مهرش كي كني پاك/ بگفت آنگه كه باشم خفته در خاك
بگفتا گر خرامي در سرايش/ بگفت اندازم اين سر زير پايش
بگفتا گر كند چشم تو را ريش/ بگفت اين چشم ديگر دارمش پيش
بگفتا گر كسيش آرد فرا چنگ/ بگفت آهن خورد ور خود بود سنگ
بگفتا گر نيابي سوي او راه / بگفت از دور شايد ديد در ماه
بگفتا دوري از مه نيست در خور/ بگفت آشفته از مه دور بهتر
بگفتا گر بخواهد هر چه داري/ بگفت اين از خدا خواهم به زاري
بگفتا گر به سر يابيش خوشنود/ بگفت از گردن اين وام افكنم زود
بگفتا دوستيش از طبع بگذار / بگفت از دوستان نايد چنين كار
بگفت آسوده شو كه اين كار خامست / بگفت آسودگي بر من حرام است
بگفتا رو صبوري كن درين درد/ بگفت از جان صبوري چون توان كرد
بگفت از صبر كردن كس خجل نيست بگفت اين دل تواند كرد دل نيست
بگفت از عشق كارت سخت زار است/ بگفت از عاشقي خوشتر چكار است
بگفتا جان مده بس دل كه با اوست/ بگفتا دشمنند اين هر دو بي دوست
بگفتا در غمش ميترسي از كس / بگفت از محنت هجران او بس
بگفتا هيچ هم خوابيت بايد / بگفت ار من نباشم نيز شايد
بگفتا چوني از عشق جمالش / بگفت آن كس نداند جز خيالش
بگفت از دل جدا كن عشق شيرين / بگفتا چون زيم بيجان شيرين
بگفت او آن من شد زو مكن ياد / بگفت اين كي كند بيچاره فرهاد
بگفت ار من كنم در وي نگاهي / بگفت آفاق را سوزم به آهي
چو عاجز گشت خسرو در جوابش / نيامد بيش پرسيدن صوابش
به ياران گفت كز خاكي و آبي / نديدم كس بدين حاضر جوابي
به زر ديدم كه با او بر نيايم / چو زرش نيز بر سنگ آزمايم
گشاد آنگه زبان چون تيغ پولاد / فكند الماس را بر سنگ بنياد
كه ما را هست كوهي بر گذرگاه / كه مشكل ميتوان كردن بدو راه
ميان كوه راهي كند بايد / چنانك آمد شد ما را بشايد
بدين تدبير كس را دسترس نيست / كه كار تست و كار هيچ كس نيست
به حق حرمت شيرين دلبند / كز اين بهتر ندانم خورد سوگند
كه با من سر بدين حاجت در آري / چو حاجتمندم اين حاجت برآري
جوابش داد مرد آهنين چنگ / كه بردارم ز راه خسرو اين سنگ ..
به شرط آنكه خدمت كرده باشم / چنين شرطي به جاي آورده باشم
دل خسرو رضاي من بجويد / به ترك شكر شيرين بگويد
چنان در خشم شد خسرو ز فرهاد / كه حلقش خواست آزردن به پولاد
دگر ره گفت ازين شرطم چه باكست/ كه سنگ است آنچه فرمودم نه خاكست
اگر خاكست چون شايد بريدن / و گر برد كجا شايد كشيدن
به گرمي گفت كاري شرط كردم / و گر زين شرط برگردم نه مردم
ميان دربند و زور دست بگشاي / برون شو دست برد خويش بنماي
چو بشنيد اين سخن فرهاد بيدل / نشان كوه جست از شاه عادل
به كوهي كرد خسرو رهنمونش / كه خواند هر كس اكنون بي ستونش
به حكم آنكه سنگي بود خارا / به سختي روي آن سنگ آشكارا
ز دعوي گاه خسرو با دلي خوش / روان شد كوهكن چون كوه آتش
بر آن كوه كمركش رفت چون باد / كمر دربست و زخم تيشه بگشاد
نخست آزرم آن كرسي نگهداشت / بر او تمثالهاي نغز بنگاشت
به تيشه صورت شيرين بر آن سنگ / چنان بر زد كه ماني نقش ارژنگ
پس آنگه از سنان تيشه تيز / گزارش كرد شكل شاه و شبديز
بر آن صورت شنيدي كز جواني / جوانمردي چه كرد از مهرباني
وزان دنبه كه آمد پيه پرورد / چه كرد آن پيرزن با آن جوانمرد
اگرچه دنبه بر گرگان تله بست / به دنيه شير مردي زان تله رست
چو پيه از دنيه زانسان ديد بازي / تو بر دنبه چرا پيه ميگدازي
مكن كين ميش دندان پير دارد / به خوردن دنبهاي دلگير دارد
چو برنج طالعت نمد ذنب دار / ز پس رفتن چرا بايد ذنب وار

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: فان پاتوق]

[مشاهده در: www.funpatogh.com]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 111]