تركيب و خواص شيميايي آب اقيانوسها(اقيانوس شناسي شيميايي)

واضح آرشیو وب فارسی:فان پاتوق: تركيب و خواص شيميايي آب اقيانوسها(اقيانوس شناسي شيميايي)
ثبات تركيب شيميايي آب اقيانوسها و مهمترين عناصر تشكيل دهنده آن:
در اوايل قرن نوزدهم ميلادي پژوهشگراني چون «ژي- موري» (J.Murray.1818) و آ- ام- مارسه (A.M.marcet.1819) ثابت كردند كه اگرچه مقدار كل املاح محلول در آب درياها و اقيانوسها از نقطهاي به نقطه ديگر ميتواند تغييرات وسيعي داشته باشد (40 گرم در ليتر در بحر احمر و كمتر از 10 گرم در ليتر بعضي نقاط درياي بالتيك) ولي برعكس مقدار درصد نسبي املاح اصلي به طور محسوس ثابت ميماند. البته در اين مورد بايد آبهاي ساحلي را كه تركيب شيميايي آنها اغلب تحت تاثير آبها و مواد حمل شده به وسيله رودخانهها يا ذوب يخ ها قرار ميگيرند مستثني بداريم.
در اثر قدرت يونيزه كردن آب قسمت اعظم املاحي كه در آب محلول هستند به صورت يون درميآيند. كلرورها به طوركلي يونيزه ميشوند. فقط 12% از كلسيم و 11% از منيزيم و 2% از سديم و بالاخره 1% از پتاسيم به صورت تركيب با «آنيونها» باقيميمانند و بقيه به صورت يونيزه ميباشند.برعكس بيشتر از نصف سولفاتها، يكسوم 3/1 از بيكربناتها و 20 تا 50 درصد فلوئورها به صورت تركيب با كاتيونها ميباشند و بقيه به صورت يون هستند.
اما بر(B) اساساً به صورت اسيد بريك و به صورت غير يونيزه باقي ميماند.با وجود اين گاهي در شرايط استثنايي هيدروليز براتها به تشكيل يونهاي H+ و H2Bo3 منجر شود.
در جدول زيركيفيت و نسبت درصد مهمترين عناصر تشكيل دهنده آب اقيانوسها در شرايط 00/370/19 CL= و PH =8 و حرارت 25 درجه سانتي گراد و تحت فشار جو نشان داده شده است.

با توجه به مطالب فوق ميتوان گفت كه مواد اساسي تشكيل دهنده آب درياها، علاوه بر اسيد بريك عبارتند از 10 يون(5 كاتيون و 4 آنيون).
كليه عناصر ومواد ديگري كه در آب دريا محلولاند با مقادير بسيار جزيي يعني فقط به حالت Trace موجودند به طوري ككه مجموعا فقط 01/0 درصد از مقدار كل املاح محلول در آب دريا را تشكيل ميدهند.
مقدار شوري
مقدار شوري آب دريا در حقيقت عبارت است از جرم كل تمام املاحي كه در يك كيلوگرم آب دريا به صورت محلول وجود دارند. متاسفانه تعيين و اندازه گيري اين جرم بسيار مشكل و در حقيقت غير ممكن است زيرا مواد خشكي كه پس از تبخير يك كيلوگرم از آب دريا به جاي ميمانند بسيار جذب كنندهرطوبت هستند و بلافاصله پس از متوقف كردن حرارت مقداري بخار آب و هوا را جذب ميكنند و بدين ترتيب نميتوان وزن دقيق آنها را به دست آورد.
به همين دليل به دست آوردن وزن دقيق املاح محلول در آب دريا مستلزم حرارت دادن پيوسته و طولاني است و اين خود باعث تجزيه كربناتها و املاح منيزيم ميشود.
ميتوان چنين نتيجه گرفت كه مقدار شوري يك تعريف قراردادي است كه به شرح زير بيان ميگردد:
مقدار شوري عبارت از مجموع جرم كليه مواد جامد (بر حسب گرم) در يك كيلوگرم آب درياست، در حاليكه كربناتها به اكسيد تبديل شده برمورها و يدورها به وسيله معادل خود كلرورها جانشين گرديده و مواد آلي اكسيد شده باشند.

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: فان پاتوق]

[مشاهده در: www.funpatogh.com]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 336]