توسعه گيلان، ضرورت تعامل صنعت با طبيعت (قسمت اول)

واضح آرشیو وب فارسی:ايرنا: توسعه گيلان، ضرورت تعامل صنعت با طبيعت (قسمت اول)
داخلي. اقتصادي. صنعت.

رشت استان گيلان به دليل شرايط خاص اكولوژيكي و زيست محيطي از مناطق بسيار زيبا و در همين حال غني از لحاظ طبيعي به شمار مي‌آيد ووجود دريا، كوهستان و جنگل در كنار يكديگر، موقعيت و ويژگي استثنايي به‌اين استان بخشيده است.

اما در كنار اين غناي طبيعي كه فرصتي بي‌نظير به گيلان داده است، اين امر درعين حال محدوديت‌هاي خاصي درخصوص اجراي طرح‌هاي توسعه خصوصا طرح‌هاي صنعتي براي استان به دنبال داشته است.

شكننده بودن طبيعت حساس منطقه، نبود زمين كافي، و تراكم جمعيت از جمله علل اين محدوديت‌ها بشمار مي‌روند.

اين محدوديت‌ها دركنار فرصت‌هاي موجود باعث شده‌است كه درخصوص اجراي طرح‌هاي توسعه در استان گيلان نظر واحدي ميان كارشناسان امر وجود نداشته باشد.

برخي از كارشناسان معتقدند جايگاه صنعت در استان گيلان بايد با توجه به ويژگي‌هاي شكننده زيست محيطي و طبيعت خاص آن تعريف شود.

آنان معتقدند كه استقرار صنايع سبز مرتبط با كشاورزي ضمن ايجاد ثروت و افزايش ارزش افزوده باعث جبران كمبود شغل در جامعه و در نهايت حفظ محيط زيست مي‌شود.

به گمان آنان، گسترش طرح‌هاي صنعتي در اين استان بدون همگامي با طبيعت و مدل‌هاي توسعه پايدار، مي‌توانند آسيب جدي به طبيعت استان وارد سازند.

آنان بر اين باورند كه پتانسيل‌هاي خاص منطقه‌اي بايد در انتخاب طرح‌هاي توسعه استان‌هاي كشور ديده شود.

به عقيده برخي از اين كارشناسان هم اكنون توسعه صنعتي استان گيلان بدون الگو و مدل خاص انجام مي‌گيرد كه اين امر سبب شده كه استقرار برخي صنايع براي طبيعت اين استان چالش‌برانگيز شوند.

اين درحالي است كه برخي از كارشناسان و مقامات استان گيلان مناسب‌ترين راه براي توسعه استان و مقابله با بيكاري فزاينده و حل معضل بزرگ اشتغال را توسعه صنعت و حتي استقرار صنايع بزرگ مانند فولاد و پتروشيمي مي‌دانند.

اينهااعتقاد دارند كه استان گيلان از قافله صنعت عقب مانده است و بايستي اين عقب ماندگي جبران شود.

يك استاد محيط زيست دانشگاه گيلان در اين خصوص به ايرنا مي‌گويد: بي‌شك اين استان همانند ساير نقاط كشور نياز به توسعه صنعت و كشاورزي دارد اما برنامه‌هاي توسعه نبايد درهمه جاي كشور يكسان بوده و مسلما توسعه در استان اصفهان با گيلان متفاوت است.

"كريم ثابت رفتار" افزود: توسعه بايد بريك سري اصول و استانداردها استوار باشد.

وي با بيان اينكه توسعه براساس يك برنامه‌ريزي مدرن تعريف مي‌شود، گفت:
دراستان گيلان تاكنون براي اين امربرنامه مشخصي تعريف نشده و معلوم نيست استقرار صنايع براساس كدام الگو و طرح در اين استان انجام مي‌شود.

وي خاطرنشان كرد: گيلان شرايط و ويژگي‌هاي خاص خود را دارد، منابع طبيعي و جنگل‌هاي اين استان تا حدودي دست نخورده‌تر از استان همجوار مازندران باقيمانده‌اند و هر نوع توسعه و برنامه بايد در جهت حفظ اين منابع با ارزش باشد.

وي افزود: مديران بايد به اين شناخت واحد كه شرايط توسعه در گيلان ويژه است برسند.

وي نقش كنوني دانشگاهيان را دراين زمينه بسيار كم مي‌داند و مي‌افزايد:
دانشگاهيان بايد دراين امر مهم نقش داشته باشند و مطالعات و بررسي‌هاي كلي را انجام دهند.

اين استاد دانشگاه بهترين توسعه در اين استان را توسعه پايدار مي‌داند و معتقد است: در اين توسعه هم محيط حفظ مي‌شود و هم برنامه‌ريزان مي‌توانند به اهداف سياسي، اجتماعي و اقتصادي خود برسند.

وي تاكيد كرد: يكي از راههاي رسيدن به توسعه پايدار، صنعتي شدن است اما بايد لوازم طرح آمايش سرزمين كه همراه احترام به طبيعت فراهم شود.

وي خاطر نشان كرد: توسعه‌اي دراستان گيلان موفق است كه مطابق با طبيعت و احترام به‌آن بوده و مغايرتي بااين طبيعت نداشته باشد ولي متاسفانه تاكنون چنين نبوده است.

دكترثابت رفتار گفت: استقرار صنايع سنگيني چون فولاد در طبيعت استان گيلان احترام به‌طبيعت اين استان نيست و استقراراينگونه صنايع معلوم نيست براساس كدام مدل توسعه انجام گرفته است.

وي اظهار داشت: ضمن اينكه توسعه صنعتي لازم و واجب است بايد كاركارشناسي تخصصي محيط زيستي دراين خصوص صورت گيرد.

به گفته وي، استقرار اينگونه صنايع بايد صددرصد براساس طرح آمايش سرزمين انجام گيرد، درغيراينصورت توسعه پايدار نبوده و صنعت غيرهمگون با طبيعت استان گيلان ايجاد مي‌شود كه هيچگاه اقتصادي و مقرون به صرفه نخواهد بود.

يك كارشناس اداره كل حفاظت محيط زيست گيلان نيز به ايرنا گفت: استقرار صنايع مي‌بايست بر اساس توان سرزمين‌ها انجام گيرد به همين دليل چنانچه به سند چشم‌انداز توسعه عنايت شود استان گيلان توان تحمل صنايع سنگين را ندارد.

"محمود فرج‌پور" خاطرنشان كرد: صنايع سنگين واجد سازوكارهايي است كه استان تاب پذيرش آن را ندارد و اصولا توسعه اين گونه صنايع تقابل جدي با ظرفيت‌سازي اصلي استان گيلان دارد.

وي درهمين حال گفت: صنايع تبديلي و صنايع وابسته به‌كشاورزي،غذايي، صنايع كاني، فلزي و غيرفلزي و دارويي قابليت طرح و توسعه را در استان دارا مي‌باشند.

وي تصريح كرد: توسعه‌گرايي وگام برداشتن در اين مسيرامري گريزناپذير است،افزايش جمعيت و بالا رفتن سطح انتظارات از زندگي موجب انباشت گسترده‌اي از خواسته‌ها شده كه جز با توسعه و افزايش توليد نمي‌توان پاسخي به آن داد.

وي تاكيد كرد: براي استان گيلان كم ضررترين شكل توسعه عميق كردن فناوري در حوزه كشاورزي و بالفعل كردن توانمندي‌هاي گردشگري بالقوه درسايه توسعه خردمندانه‌اي از صنعت است و اين‌امرخود برگرفته ازمنطقي است كه بر ارزيابي توان سرزمين حاكم است.

يك صاحب نظر در مسايل گردشگري و مدرس دانشگاه نيز به ايرنا مي‌گويد:
برنامه‌ريزي اقتصادي براي استاني چون گيلان از سوي برنامه‌ريزان بايد بر اساس اولويت مزيت‌هاي نسبي گردشگري و كشاورزي صورت گيرد.

"سيدمحمود شبگو" گفت: وام‌ها و كمك‌هاي مالي به طرح‌هاي اقتصادي بايد بر مزيهاي نسبي كشاورزي و گردشگري تعلق گيرد و در صورت اشباع دراين بخش به ديگر بخش‌هاي توليدي توجه شود.

وي اظهار داشت: سرمايه‌گذاري در زمينه‌هاي حمل و نقل، موادغذايي، اقامت گاه‌ها، مهمانپذيرها و هتل‌ها در بخش گردشگري اشتغالزا مي‌باشند.

وي افزود: در استان گيلان نحوه پرداخت تسهيلات به‌اقامت گاه‌هاي ارزان قيمت تعريف نشده است. ك/‪۴‬
ادامه دارد...
يکشنبه 5 آبان 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: ايرنا]

[مشاهده در: www.irna.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 188]