محبوبترینها
سررسید تبلیغاتی 1404 چگونه می‌تواند برندینگ کسب‌وکارتان را تقویت کند؟
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1853142901
عکسهای منتشر نشده جوان 17 ساله انقلاب
واضح آرشیو وب فارسی:پرشین وی: مردم به سربازان گل می دادند و سربازها هم به مردم شلیک نمی کردند و فقط عده معدودی از سربازان نظامی شاه بودند که به مردم شلیک کرده بودند.به گزارش برنا، دوران انقلاب برای آنهایی که آن روزهای سرنوشت ساز را به یاد می آورند خاطراتی دارد. به خصوص اگر عکس و یا فیلمی از آن روزها تهیه شده باشد. هاشم صبوری سرلک به هنگام پیروزی انقلاب، هفده سال سن داشته و حرفه اش در آن زمان، عکاسی بوده و به دلیل علاقه اش به این حرفه توانسته خاطرات روزهای پیروزی انقلاب را در قاب دوربین 120 خود ضبط کند و آن را برای جوانان امروز به تماشا بگذارد و از آن روزها سخن بگوید. صبوری عکس هایی را از اتفاقات سال 57 گرفته و درباره آنها توضیح می دهد: در تظاهراتی که با دوستان و همسایگان شرکت می کردم دوربین قدیمی را همراه خودم می بردم و از اتفاقات جالب و دیدنی عکس می گرفتم. دو نفر از دوستانم که با آن ها راهپیمایی می رفتم شهید شدند. من در این تظاهرات ها زخمی نشدم اما چند مرتبه تا مرگ نیز پیش رفتم. یک بار اطراف پارک دانشجو، مشغول تظاهرات بودیم و دستانمان را به خون دوستمان زده بودیم و حرکت می کردیم که تیراندازی شد. به همراه پسرخاله ام پشت بشکه ای پنهان شدم و هنگامی که پسرخاله ام دستم را گرفت و به طرف دیگری کشید تا به پناهگاه دیگری برویم، به سمت ما شلیک کردند و دقیقا آن بشکه را زدند که هیچ کدام از تیرها به ما اصابت نکرد. او درباره جمعیت آن روزها می گوید: جمعیت در روزهای پایانی انقلاب اسلامی بسیار زیاد شده بود. من در آن دوران در مغازه عکاسی در کنار استادم کار می کردم.یک ماه آخر نزدیک پیروزی انقلاب مغازه تعطیل بود و هر روز کارمان شرکت در تظاهرات بود. عکاس دوران انقلاب درباره ترس از زخمی شدن در تظاهرات می گوید:اصلا فکر این که زخمی و یا شهید شویم در ذهنمان نبود و تنها فکر همه ما آمدن امام (ره)و پیروزی انقلاب بود و هیچ ترسی در وجود هیچ کدام از ما نبود. هاشم صبوری درباره ورود امام به کشور در 12 بهمن 57 می گوید: آن روز ما روبروی دانشگاه تهران منتظر عبور کردن خودروی امام بودیم. آنقدر جمعیت زیاد بود که هیچ روزنه ای برای عبور نبود. دو ساعت بالای درخت بودم تا امام بیاید و از او عکس بگیرم اما به یکباره متوجه شدم خودروی امام آمده و رد شده؛ در آخر هم نتوانستم از امام عکس بگیرم اما توانستم عکس های بسیاری از آن روزها بگیرم. این فعال دوران انقلاب درباره اعلامیه هایی که مخفیانه چاپ می کرد گفت: قبل از ورود امام به کشور، تنها چند عکس از امام داشتیم همان عکس ها را در اندازه 4×6 چاپ می کردیم و به مردم می دادیم. یک بار سربازهای رژیم به من و پسرخاله ام حمله کردند و به دنبالمان افتادند تا ما را بگیرند، شروع به فرار کردیم، اما داخل کوچه بن بستی گیر کردیم و با ترس و لرز همدیگر را نگاه می کردیم که درب خانه ای باز شد و خانمی ما را به حیاط خانه راه داد تا پس از نیم ساعت توانستیم فرار کنیم. عکاس دوران انقلاب ادامه می دهد:آن دوران ترسی میان ما نبود. یادم می آید یکی از مردم تیر خورده بود و خون از بدنش می آمد اما باز هم شعار می داد. نمی دانم امام خمینی(ره) چه کار کرده بود که نه تنها بین من که در آن دوران نوجوان بودم بلکه بین تمام مردم جایگاهی پیدا کرده بود که فکر و ذهن ما امام بود. صبوری درباره روز فرار شاه خائن از کشور و عکسی که در آن روزها انداخته می گوید: واقعا مردم در آن روز خوشحالی می کردند. آن شبی که اعلام کردند، شاه رفته است بزرگ و کوچک به خیابان ها ریختند و همه خوشحالی می کردند. در ابتدا اطلاع نداشتم و تعجب می کردم چرا ماشین ها بوق و چراغ می زنند. بعضی ها هم شیرینی بین مردم پخش می کردند و همان موقع بود که برخی از مردم از پشت بام ها مواد آتش زا بر روی تانک ها می ریختند.سربازان نشسته بر روی ماشین نظامی که در دستانشان گل هایی است که مردم به آنها هدیه داده اند.صبوری می گوید:مردم به سربازان گل می دادند و سربازها هم به مردم شلیک نمی کردند و فقط عده معدودی از سربازان نظامی شاه بودند که به مردم شلیک کرده بودند. عکس بالا متعلق به روزی است که انبار مهمات واقع شده در چهار راه قصر را مردم تخلیه کرده بودند. من هم وارد انبار شدم و یک مرتبه اسحله ژ3 برداشتم که نتوانستم از آن استفاده کنم. پس از آن یک کلت کمری برداشتم که پس از پیروزی انقلاب آن را تحویل دادم و رسید دریافت کردم. هیچگاه در تظاهرات خسته نمی شدیم. با اینکه مسافت های طولانی را پیاده راهپیمایی می کردیم اما هیچگاه خسته نمی شدیم اما الان چهار قدم پیاده می رویم، خسته می شویم. این عکس را در میدان امام حسین (ع) گرفته ام. این تانک از این زیرگذر در حال حرکت بود که به علت رفتن بر روی جوی آب دیگر نتوانست از آنجا خارج شود. قبل از اینکه ما به او برسیم چند نفر از دوستانمان آن را با «کوکتل ملوتف» به آتش کشیدند و همان جا ماند. حرف آخر این عکاس انقلاب هم این بود: این انقلاب با این همه شهید و فداکاری های مردم را نباید بیهوده از دست داد. باید تلاش کرد تا آن را حفظ کنیم پایگاه اینترنتی
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: پرشین وی]
[مشاهده در: www.persianv.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 897]
-
گوناگون
پربازدیدترینها