از موج تا اوج

واضح آرشیو وب فارسی:فان پاتوق:

از حکایت ذکاوت ایرانیان در کشف قطب نما و سکان و ژرفیاب و اسطرلاب و ناوگروه و جز اینها که بگذریم، تاریخ روایت رشادت دریادلان این سرزمین را فراموش نخواهد کرد.
تاریخ فراموش نخواهد کرد آن روزهایی را که ما آرام و صادقانه از دوستی تمام امت اسلام و امنیت جمعی منطقه سخن می گفتیم و ناگهان کینه توزی زیاده خواهان و متجاوزان دست بر این خاک مقدس انداخت تا سرزمینی به عظمت اسلام و قدمت تاریخ را از ان خود کند.
تاریخ فراموش نخواهد کرد مقاومت شش هفته ای تکاوران دریایی خونین شهر را که قطره قطره جنگیدند و موج موج حماسه آفریدند.
تاریخ فراموش نخواهد کرد مروارید رخشانی را که تنها چند روز پس از سقوط خرمشهر ، از صدف نیروی دریایی سربرآورد و هفده روز برایش کافی بود تا ناوگان اهدایی شیطان بزرگ به دیوانه گریبان چاک بعثی را تا ابد در قعر خلیج همیشه فارس به عبرت بگذارد.
تاریخ فراموش نخواهد کرد پیکار عاشورایی و داوطلبانه ی ناوچه پیکان با پنج ناو تا بن دندان مجهز عراقی را.
تاریخ فراموش نخواهد کرد انهدام هوشمندانه ی سکوهای البکر و الامیه را که نه تنها شریان اصلی صادرات نفتی و نبض اقتصادی دشمن، بلکه لانه ای برایب دیدبانی و نقطه ای برای انجام انواع عملیات آفندی بود.
تاریخ فراموش نخواهد کرد که اگر چیزی هم از نیروی دریای عراق باقی ماند، تا پایان هشت سال دفاع مقدس در بندر ام القصر زندانی شد؛ آنچنانکه بعد از جنگ، ناو اورزا تا زمانی که برای پهلوگیری ناوگان آمریکایی غرق شد، فقط موزه بود.
تاریخ فراموش نخواهد کرد روزی را که صدام تکریتی آن را از بدترین روزهای ننگینش یاد کرد و آن هم هفتم آذرماه یک هزار و سیصد و پنجاه و نه بود.
تاریخ فراموش نخواهد کرد هفتم آذری را که با غروب خورشید، آفتاب عمر دنیوی سرافرازان ناوچه تا ابد قهرمان پیکان، غروب کرد.
تاریخ فراموش نخواهد کرد که تنها یک درصد از بیش از ده هزار فروند کشتی ایرانی که در طول جنگ تحمیلی با اسکورت دلاورمردان دریادل نیروی دریایی به گرداندن چرخ اقتصاد میهن مشغول بودند، مورد اصابت موشک های دوربرد و هواپیماهای متخاصم واقع شد.
تاریخ فراموش نخواهد کرد آنگاه را که دیو اهریمن ناامید از دست نشانده ی خویش، خود مستقیما، اقدام به تعرض کرد، چگونه سهند و سبلان و جوشن در یک مصاف نابرابر، آنچنان ایستادگی و جان فشانی کردند که دشمن حیرت زده، ناچار، لب به تمجید برگشود.
تاریخ فراموش نخواهد کرد مرواریدهای درخشانی را که از پیکان و سهند و سبلان و جوشن به آسمان حک شد؛ گوهرهای تابناکی که نه از قعر به سطح بلکه از موج تا اوج رفتند و سرخی خون بر آبی نگاشتند و دل دریا گداختند.
آری؛ تاریخ می داند و به یاد خواهد داشت که اگرچه مرواریدهایمان به گوهردان عرش پرکشیدند لیک دریاهای همیشه آبستن مروارید است.

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: فان پاتوق]

[مشاهده در: www.funpatogh.com]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 264]